Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 28-02-2007, BA4983, 06/00042

Kenmerk: 06/00042

Uitspraak van de eerste meervoudige Belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de schriftelijke uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 3 januari 2006, nummer AWB 05/480, in het geding tussen

Belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is onder aanslagnummer 0000.00.000.F.01.3501 over het tijdvak 1 januari 2001 tot en met 31 december 2003 een naheffingsaanslag in de omzetbelasting opgelegd ten bedrage van € 106.344,-- aan belasting. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur bij uitspraak op bezwaar de naheffingsaanslag verminderd tot € 103.165,--.

1.2. Belanghebbende is tegen die uitspraak tijdig in beroep gekomen bij de Rechtbank. Bij schriftelijke uitspraak heeft de Rechtbank het beroep ongegrond verklaard.

1.3. Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 422,=. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 29 november 2006 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord, de heer A, verbonden aan B Belastingadviseurs gevestigd te C, alsmede, namens de Inspecteur, de heer drs. D.

1.5. Belanghebbende heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. De Inspecteur heeft verklaard geen bezwaar te hebben tegen overlegging van zes bij de pleitnota behorende bijlagen, bestaande uit kleurenfoto's. Daarna heeft de Inspecteur ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. Het Hof rekent bovengenoemde pleitnota's met bijlagen tot de stukken van het geding.

1.6. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

2. Feiten

Het Hof verwijst voor de feiten naar de onderdelen 2.1 tot en met 2.5 van de uitspraak van de Rechtbank.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. In geschil is het antwoord op de vraag of de tussenbouw is aan te merken als een in eigen bedrijf vervaardigd goed in de zin van artikel 3, eerste lid, letter h, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet).

Belanghebbende is van oordeel dat deze vraag ontkennend moet worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.3. Belanghebbende concludeert tot gegrondverlaring van het hoger beroep, vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de naheffingsaanslag met € 41.720,--. De Inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het hoger beroep.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Op grond van artikel 3, eerste lid, letter h, van de Wet wordt als levering aangemerkt het beschikken voor bedrijfsdoeleinden over in het eigen bedrijf vervaardigde goederen in gevallen waarin, indien de goederen van een ondernemer zouden zijn betrokken, de op die goederen drukkende belasting niet of niet geheel voor aftrek in aanmerking zou komen. In dit verband zijn met in eigen bedrijf vervaardigde goederen gelijkgesteld goederen die in opdracht zijn vervaardigd onder terbeschikkingstelling van stoffen, waaronder grond is begrepen. De interne levering geldt niet voor het vervaardigen van andere grond dan bouwterreinen. In deze context dient te worden getoetst of de tussenbouw binnen het complex van de panden E-laan 424/426 en 428 al dan niet een zekere zelfstandigheid bezit teneinde ter zake van de realisatie van de tussenbouw te kunnen concluderen dat sprake is van het binnen het bedrijf vervaardigen van een goed.

4.2. Belanghebbende heeft op het perceel de tussenbouw gerealiseerd. De tussenbouw betreft het gebouw staande en gelegen tussen de panden E-laan 424/426 en 428. Gelet op de ter zitting overgelegde kopieën van kleurenfoto's heeft de tussenbouw een architectonisch bezien volstrekt andere uitstraling dan de bestaande in traditionele stijl opgetrokken panden E-laan 424/425 en 428. In de tussenbouw zijn zelfstandige functies ondergebracht zoals een vergaderruimte op de begane grond en kantoorruimten voor de directie en het secretariaat op de drie verdiepingen. De begane grond is voorzien van een toiletgroep met onder meer een invalidentoilet, de tweede en de derde verdieping hebben ieder één toiletruimte voorzien van een toiletvoorziening. De tussenbouw heeft een eigen uitgang naar de met andere gebouwen gedeelde parkeerplaats. Deze uitgang is als nooduitgang in gebruik. De verdiepingen in de aanbouw zijn door middel van de lift bereikbaar. Een trappenhuis verbindt de eerste tot en met de derde verdieping. De tussenbouw heeft tevens de functie van een verbindend element met de panden E-laan 424/426 en 428. Het is op de begane grond, de eerste en tweede verdieping tegen de voormelde panden aangebouwd en het heeft verbindingscorridors op de eerste en tweede verdieping met deze panden. Door middel van de twee doorgangen, het trappenhuis, de lift en de toiletvoorzieningen is het functioneel dienstbaar aan de panden E-laan 424/426 en 428.

4.3. Uit de onder 4.2 vermelde feiten en omstandigheden heeft de Rechtbank, naar het oordeel van het Hof, op goede gronden afgeleid dat de tussenbouw binnen het complex van de panden E-laan 424/426 en 428 een zekere zelfstandigheid bezit. Zowel het geheel eigen aanzien van het exterieur van de tussenbouw, de inrichting van de tussenbouw met eigen nutsvoorzieningen als de in de tussenbouw ten behoeve van het bedrijf van belanghebbende ondergebrachte gebruiksfuncties wijzen, binnen het voormelde complex, op een voldoende mate van zelfstandigheid om het realiseren van de aanbouw aan te merken als het op de voet van artikel 3, eerste lid, letter h, van de Wet vervaardigen van een goed. De door belanghebbende in dezen benadrukte omstandigheid dat de tussenbouw, zo het als een zelfstandig gebouw zou moeten functioneren, bouwkundige aanpassingen moet ondergaan, maakt dit niet anders.

4.4. Gelet op het vorenstaande is het gelijk met betrekking tot de in geschil zijnde vraag aan de zijde van de Inspecteur, dient het hoger beroep van belanghebbende ongegrond te worden verklaard en dient de uitspraak van de Rechtbank te worden bevestigd.

5. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

6. Beslissing

Aldus gedaan op 28 februari 2007 door J.W.J. Huige, voorzitter, T. Blokland en R.H. Happé, in tegenwoordigheid van M.J.J. van Oorschot, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel