Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 03-05-2007, BB0188, 02/04872

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak van het gerechtshof te 's-Hertogenbosch, derde meervoudige Belastingkamer, op het beroep van B.V. X te Y (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het Hoofd van de Stafgroep Middelen van het Waterschap De Maaskant (hierna: verweerder) op het bezwaarschrift betreffende na te melden aanslagen.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor de jaren 1998 en 1999 telkens een aanslag in de verontreinigingsheffing opgelegd, naar een aantal vervuilingseenheden van 10.098 tegen een tarief van € 36,15721 per vervuilingseenheid, derhalve tot een bedrag van € 365.115,48 voor het jaar 1998, respectievelijk naar een aantal vervuilingseenheden van 11.317 tegen een tarief van € 37,84527 per vervuilingseenheid, derhalve tot een bedrag van € 428.294,92 voor het jaar 1999, welke aanslagen, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de verweerder zijn gehandhaafd.

1.4. Belanghebbende en de verweerder hebben te dezer zitting beide een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het hof en aan de wederpartij. De verweerder heeft verklaard geen bezwaar te hebben tegen overlegging van twee bij de pleitnota van belanghebbende behorende bijlagen. Tegen een derde bijlage, aangeduid als "Statistische analyse T-factor metingen", gedateerd 26 november 2002 heeft de verweerder verklaard bezwaar te hebben nu deze bijlage voor hem nieuwe feitelijke omstandigheden inhield.

1.5. Het hof heeft met toepassing van artikel 8:64 van de Algemene wet bestuursrecht het onderzoek ter zitting geschorst en daarbij bepaald dat het vooronderzoek wordt hervat. Vervolgens heeft het hof met toepassing van artikel 8:45 van de Algemene wet bestuursrecht partijen verzocht schriftelijk inlichtingen te geven en/of onder hen berustende stukken in te zenden. Deze met partijen gevoerde correspondentie behoort tot de stukken van het geding.

1.7. Belanghebbende en de verweerder hebben te dezer zitting beide een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het hof en aan de wederpartij. Het hof rekent deze pleitnota's en de pleitnota's van de zitting van 24 september 2004 met bijlagen, tot de stukken van het geding.

1.8. Het hof heeft met toepassing van artikel 8:64 van de Algemene wet bestuursrecht het onderzoek ter zitting geschorst en daarbij bepaald dat het vooronderzoek wordt hervat. Vervolgens heeft het hof met toepassing van artikel 8:45 van de Algemene wet bestuursrecht partijen verzocht schriftelijk inlichtingen te geven en/of onder hen berustende stukken in te zenden, in het bijzonder in verband met de bereidheid van partijen ter zake van een deel van het tussen hen levende geschil een compromis te bereiken. Deze met partijen gevoerde correspondentie behoort tot de stukken van het geding.

1.9. Met toestemming van partijen heeft het hof bepaald dat de nadere zitting achterwege blijft. Het hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast:

2.1. Voor het jaar 1998 geldt de Verordening verontreinigingsheffing waterschap De Maaskant 1998 (hierna: de verordening). Deze verordening luidt, voor zover hier van belang, als volgt:

Bijlage I

A. Wijze van meting, bemonstering en monsterbehandeling

C. Berekeningsvoorschriften

II. Indien de CZV-waarde voor ten minste 25% afkomstig is van biologisch niet of nagenoeg niet afbreekbare stoffen in het afvalwater, wordt op die waarde een correctie toegepast door deze te vermenigvuldigen met de breuk (100 - T)/75, waarbij T = het percentage CZV, afkomstig van biologisch niet of nagenoeg niet afbreekbare stoffen.

Bijlage II. Tabel afvalwatercoëfficiënten

N.B. De in kolom 4 vermelde afvalwatercoëfficiënten zijn, rekening houdend met de voor de betreffende bedrijven gebruikelijke saneringsmaatregelen, vastgesteld op grond van berekening van het gemiddeld aantal inwoner-equivalenten per etmaal -per in kolom 3 vermelde gewichts- of andere eenheid - over 365 dagen.

2.2. Voor het jaar 1999 geldt de Verordening verontreinigingsheffing waterschap De Maaskant 1999 (hierna: de verordening 1999). Deze Verordening luidt goeddeels gelijk aan de verordening doch in afwijking daarvan, voor zover hier van belang, als volgt:

Bijlage I. Voorschriften voor meting, bemonstering, analyse en berekening

A. Wijze van meting, bemonstering en monsterbehandeling

E. Berekeningsvoorschriften

II. Indien de CZV-waarde voor ten minste 25% afkomstig is van biologisch niet of nagenoeg niet afbreekbare stoffen in het afvalwater, wordt op die waarde een correctie toegepast door deze te vermenigvuldigen met de breuk (100 - T)/75, waarbij T = het percentage CZV, afkomstig van biologisch niet of nagenoeg niet afbreekbare stoffen.

De correctie als bedoeld onder onderdeel C, II, van Bijlage I van de verordening, alsmede de correctie als bedoeld in artikel 8a, lid 1, van de verordening 1999, worden hierna beide aangeduid als: T-correctie.

2.3. In de jaren 1998 en 1999 exploiteerde belanghebbende een grind- en zandexploitatiemaatschappij onder andere aan de A, een oppervlaktewater waarvan de bevoegdheid bedoeld in artikel 6, eerste lid, van de Wet verontreiniging oppervlaktewateren tot 1 juni 2000 geheel is opgedragen aan het dagelijkse bestuur van het waterschap De Maaskant.

2.4. Op 16 maart 1999 heeft belanghebbende aangifte verontreinigingsheffing gedaan voor 1998 van 20,8 vervuilings- eenheden. Belanghebbende heeft dit aantal vervuilingseenheden berekend uitgaande van een hoeveelheid van 905 m3 via de waterleiding ingenomen water ten behoeve van de directiekeet, en dit aantal vermenigvuldigd met de afvalwatercoëfficiënt nummer 45 vermeld in de tabel afvalwatercoëfficiënten behorende bij de verordening, van 0,023 per m3 gebruikt water.

2.5. Met dagtekening 19 november 1999 heeft belanghebbende de in 2.4. bedoelde aangifte per geschrift aangevuld in dier voege dat werd ingediend een "Inlegvel voor meetbedrijven en/of bedrijven die zware metalen lozen" waarop onder meer melding is gemaakt van een totale hoeveelheid afgevoerd water van 4.964.900 m3, en daarnaast werd ingediend een bijlage houdende een toelichting op de in 2.3. bedoelde aangifte, in welke bijlage onder meer gewag werd gemaakt van een hoeveelheid aan het oppervlaktewater onttrokken ingenomen water van 6.600.000 m3 alsmede een even groot aantal m3 geloosd water.

2.6. Met dagtekening 24 oktober 2000 heeft belanghebbende opnieuw een aangiftebiljet ingediend voor 1998. In dat aangiftebiljet is onder meer vermeld een hoeveelheid geloosd procesafvalwater van 4.964.900 m3 en een hoeveelheid geloosd huishoudelijk afvalwater van 905 m3, alsmede een aantal vervuilingseenheden berekend aan de hand van de tabel afvalwatercoëfficiënten, van:

in totaal 26,81.

2.7. De bestreden aanslag voor het jaar 1998 is opgelegd met dagtekening 15 december 2001. Daarbij is het aantal vervuilingseenheden vastgesteld op 10.098 waarvan 4.186 met betrekking tot zuurstofbindende stoffen en 5.912 voor zware metalen.

2.8. Met dagtekening 18 februari 2000 heeft belanghebbende aangifte verontreinigingsheffing gedaan voor 1999 van 20,999 vervuilingseenheden, berekend op basis van 913 m3 tegen een afvalwatercoëfficiënt van 0,023. In deze aangifte heeft belanghebbende melding gemaakt van hoeveelheid ingenomen en geloosd procesafvalwater van 6.600.000 m3.

2.9. Met dagtekening 21 februari 2000 heeft belanghebbende de in 2.8. bedoelde aangifte aangevuld door indiening van een "Inlegvel voor meetbedrijven en/of bedrijven die zware metalen lozen" waarop onder meer melding is gemaakt van een totale hoeveelheid afgevoerd water van 6.600.000 m3.

2.10. De bestreden aanslag voor het jaar 1999 is opgelegd met dagtekening 15 december 2001 waarbij het aantal vervuilingseenheden vastgesteld op 11.317, waarvan 4.685 voor zuurstofbindende stoffen en 6.632 voor zware metalen.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:

3.1.1. Heeft belanghebbende voor 1998 de vereiste aangifte gedaan?

3.1.2. Zijn de bestreden aanslagen ten onrechte dan wel tot een te hoog bedrag opgelegd omdat zij zijn gebaseerd op niet-representatieve analyseresultaten?

3.1.3. Zijn de bestreden aanslagen ten onrechte dan wel tot een te hoog bedrag opgelegd nu de mede daaraan ten grondslag liggende T-correctie incorrect berekend is?

3.1.4. Zijn de bestreden aanslagen ten onrechte opgelegd omdat belanghebbende erop mocht vertrouwen dat er geen heffing zou plaatshebben voor de jaren 1998 en 1999?

3.1.5. Zijn de bestreden aanslagen ten onrechte opgelegd nu de verordeningen uit hoofde waarvan die aanslagen zijn opgelegd, onverbindend zijn dan wel onverbindend zijn in zoverre het op grond daarvan berekende aantal vervuilingseenheden meer dan 25% afwijkt van het werkelijke aantal vervuilingseenheden?

Belanghebbende is van oordeel dat alle vragen bevestigend moeten worden beantwoord. De verweerder is telkens de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

Belanghebbende

(Zitting 24 september 2004)

(Zitting 18 mei 2006)

De verweerder

(Zitting 24 september 2004)

(Zitting 18 mei 2006)

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Ten aanzien van de vraag of de vereiste aangiften zijn gedaan:

4.2. Het hof zal eerst vraag 3.1.5. behandelen. Het hof is van oordeel dat noch de verordening noch de verordening 1999 onverbindend is op de enkele door belanghebbende voorgedragen grond dat het aantal volgens die verordeningen op enigerlei wijze te berekenen vervuilingseenheden meer dan 25% afwijkt van het werkelijke aantal vervuilingseenheden, zulks reeds aangezien zijdens belanghebbende niets is gesteld of anderszins is gebleken omtrent de hoogte van het werkelijke aantal vervuilingseenheden zodat de door belanghebbende ter zake voorgestane toetsing niet kan worden uitgevoerd. In zoverre belanghebbende te dezen beoogt te stellen dat de verweerder ten onrechte een T-correctie op het ingenomen water heeft toegepast waar zulks immers niet uit de verordening, respectievelijk de verordening 1999, voortvloeit, doch veeleer uit coulance, bij gebreke van welke toepassing de aan haar op te leggen aanslag naar het hof verstaat tot een aanzienlijk hoger bedrag ware op te leggen, gaat het hof aan deze stelling voorbij nu belanghebbende daarbij geen belang heeft, gezien het in de vorige volzin gestelde.

4.3. Ter zake van de argumenten aangevoerd ter fine van de bestrijding van de voorlopige aanslagen voor 1998 en 1999.

4.3.1. Belanghebbende stelt dat te harer aanzien een rechtens te honoreren vertrouwen is gewekt dat heffing voor de jaren 1998 en 1999 achterwege zou blijven. Deze stelling wordt naar het oordeel van het hof vergeefs voorgedragen. Zij wordt door belanghebbende met name gegrond op de omstandigheid dat de verweerder in zijn brieven van 29 december 1995 (bijlage 1 van de tot de processtukken behorende brief van belanghebbende van 21 februari 2005) en van 14 december 1995 (bijlage 2 van genoemde brief van belanghebbende) weliswaar in beginsel heffing had aangekondigd doch die heffing achterwege bleef tot na het gesprek tussen belanghebbende en de verweerder van 7 juli 1999. Het hof is ter zake van oordeel dat uit een enkel nalaten gedurende enige tijd, om tot heffing over te gaan, niet het bedoelde vertrouwen kan worden geput. Belanghebbendes subsidiaire stelling ter zake, inhoudende dat gelet op de hiervoor genoemde brieven van de verweerder de heffing beperkt moest blijven tot een van 0,001 v.e. per m3 geloosd water naast de heffing over het huishoudelijke afvalwater, wordt door het hof eveneens verworpen. Uit de inhoud van genoemde brieven valt naar het oordeel van het hof niet af te leiden dat de verweerder anders dan voor licht verontreinigd afvalwater zoals in de brief van 14 december 1995 is omschreven, een dergelijke toezegging heeft gedaan en belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat het door haar in de betrokken jaren geloosde afvalwater in aanmerking was te nemen als "licht verontreinigd" gelijk hier bedoeld.

4.3.2. Belanghebbende betoogt voorts dat zij weliswaar afvalstoffen, verontreinigende of schadelijke stoffen in het oppervlaktewater heeft gebracht maar die stoffen daaruit ook weer heeft verwijderd, zodat zij ter zake van dat inbrengen geen verontreinigingsheffing verschuldigd is. Ook dit betoog faalt. De omstandigheid dat bedoelde stoffen na de lozing weer worden verwijderd neemt niet weg dat die stoffen tevoren op dat oppervlaktewater waren geloosd, respectievelijk daarin zijn gebracht in de zin van artikel 17, eerste lid, van de Wet verontreiniging oppervlaktewateren (hierna: WVO). Indien de wetgever dan wel het waterschap De Maaskant in zijn kwaliteit van regelgever zou hebben beoogd in een geval als het onderhavige de heffing te limiteren, zou dienaangaande een regeling zijn opgenomen ter correctie van de uitkomst van de voorgeschreven methode tot bepaling van de maatstaf van heffing, zoals de regeling die is opgenomen ter zake van water dat is onttrokken aan het oppervlaktewater en daarin vervolgens weer is geloosd, in de bij de verordening behorende bijlage 1, onder C III. Een zodanige regeling ontbreekt echter te dezen.

4.3.3. In zoverre belanghebbende stelt dat de door de verweerder opgelegde aanslagen in strijd zijn met het evenredigheidsbeginsel omdat belanghebbende de door haar geloosde afvalstoffen, verontreinigende of schadelijke stoffen regelmatig verwijdert uit het kanaal waarin werd geloosd, en die stoffen terugbrengt in de A waar die stoffen oorspronkelijk vandaan komen, faalt die stelling op gronden als gesteld in 4.3.1. en 4.3.2.

4.3.4. Om dezelfde reden dient belanghebbendes betoog te worden verworpen dat de onderwerpelijke aanslagen zijn opgelegd op grond van een onredelijke afweging van belangen.

4.3.5. Belanghebbende betoogt daarnaast dat de onderwerpelijke aanslagen zijn opgelegd in strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel, omdat de uitkomsten van de monsterneming waarop de verweerder zich ter zake beroept, onvoldoende zijn om daarop een gerechtvaardigd vermoeden te baseren aangaande de totale vervuilingswaarde gedurende beide heffingsjaren. De verweerder heeft daartegenover onweersproken betoogd dat de onderwerpelijke aanslagen zijn opgelegd nadat ter zake contact was gezocht met de belanghebbende, de belanghebbende in de gelegenheid is gesteld om de ingediende aangifte voor 1998 te corrigeren, en overigens belanghebbende ter zake is gewezen op de mogelijke toepassing van de T-correctie. De verweerder heeft voorts onweersproken betoogd dat hij bij het opleggen van de onderwerpelijke aanslagen ervan is uitgegaan dat die T-correcties konden worden toegepast en die correcties ook daadwerkelijk heeft toegepast. Ten slotte heeft de verweerder onweersproken gesteld dat hij bij het opleggen van de onderwerpelijke aanslagen met een minder nauwkeurige debietmeting heeft volstaan alsmede dat hij, voor zover relevant, productiegegevens over 1998 heeft betrokken bij het vertalen van de vervuilingswaarde over 1999 naar 1998. Onder deze omstandigheden wordt belanghebbendes klacht naar het oordeel van het hof vergeefs voorgedragen.

4.3.6. Belanghebbende beroept zich er ten slotte op dat de onderwerpelijke aanslagen zijn opgelegd in strijd met het gelijkheidsbeginsel in dier voege dat nu het geval van belanghebbende niet te vergelijken valt met andere gevallen, met name nu belanghebbende de afvalstoffen, verontreinigende of schadelijke stoffen welke zij op het oppervlaktewater loost, daaruit weer verwijdert en terugbrengt naar de plek waar zij oorspronkelijk vandaan komen. Daargelaten dat dit betoog afstuit op de gronden als hiervoor onder 4.3.1. en 4.3.2. vermeld, houdt belanghebbendes betoog niet in dat zij ongunstiger wordt behandeld dan andere vergelijkbare gevallen uit hoofde van de omstandigheid dat die andere gevallen in gunstiger zin worden behandeld op grond van een begunstigend beleid of een oogmerk van begunstiging dan wel dat haar geval slechter wordt behandeld dan de meerderheid van de gevallen uit een groep van vergelijkbare gevallen waarvan belanghebbendes geval deel uitmaakt.

4.4. Ter zake van de definitieve aanslag voor 1998.

4.4.1. Het hiervoor gegeven oordeel van het hof dat belanghebbende voor 1998 niet de vereiste aangifte heeft gedaan, brengt met zich dat op belanghebbende de last rust te doen blijken dat en in hoeverre de opgelegde aanslag onjuist is. Belanghebbende voert hiertoe twee gronden aan, te weten ten eerste dat de aanslag is gebaseerd op niet-representatieve analyseresultaten en ten tweede dat de aan die aanslag ten grondslag liggende T-correctie incorrect berekend is.

4.4.3. In zoverre belanghebbende stelt dat de aan de aanslag mede ten grondslag liggende berekening van de T-correctie incorrect is geschied mede omdat de "uitschieters" niet uit de analysegegevens van B B.V. over de periode van 18 november 1999 tot en met 31 december 1999, zijn verwijderd, wordt deze stelling eveneens door het hof verworpen op de gronden dat belanghebbende feiten noch omstandigheden heeft gesteld welke leiden tot de conclusie dat op de betreffende meetdagen onregelmatigheden in de procesvoering bij belanghebbende zijn voorgekomen en dat uit een op 4 mei 2001 gehouden interview met medewerkers van B B.V. is bevestigd dat niet is gebleken dat er tijdens die metingen fouten zijn gemaakt en op de analyselijsten ook niet blijkt van zodanige fouten. Het hof neemt daarbij in overweging dat waar zowel belanghebbende alsook verweerder ter zake van de wijze van berekening, meer in het bijzonder betreffende de vraag op welke wijze het gemiddelde moet worden berekend, van de T-correctie, beschouwingen van deskundigen hebben overgelegd welke beschouwingen elkaar inhoudelijk tegenspreken, naar zijn oordeel aan geen van de overgelegde beschouwingen doorslaggevende betekenis toekomt. Op grond hiervan oordeelt het hof dat te dezen niet gebleken is dat de aanslag onjuist is.

4.4.4. Belanghebbende voert ter zake van het door de verweerder toepassen van een T-correctie voorts aan dat zulks ten onrechte is geschied omdat in de tekst van de verordening geen gewag wordt gemaakt van die correctie. Hierbij overweegt het hof dat weliswaar belanghebbende kan worden nagegeven dat in de tekst van de verordening zelf geen gewag wordt gemaakt van een T-correctie, maar in bijlage I bij de verordening, welke bijlage blijkens het gestelde in artikel 2 van de verordening bij de verordening behoort, de T-correctie bij onderdeel C, II, wordt vermeld, en, blijkens het gestelde in die bepaling, onderdeel uitmaakt van de berekening van het aantal vervuilingseenheden. Hetgeen belanghebbende ter zake heeft aangevoerd leidt naar het oordeel van het hof derhalve eveneens niet tot de conclusie dat de aanslag onjuist is.

4.4.5. Belanghebbende stelt ter zake van de aanslag voor 1998 voorts nog dat zij erop mocht vertrouwen dat geen aangifte behoefde te worden gedaan ter zake van het proceswater, respectievelijk dat heffing achterwege zou blijven. Ook deze stelling van belanghebbende wordt door het hof verworpen. Belanghebbende heeft feiten noch omstandigheden aangevoerd welke een dergelijk rechtens te honoreren vertrouwen rechtvaardigen. Integendeel, de verweerder heeft reeds in 1995 schriftelijk bij belanghebbende aangekondigd tot heffing te zullen overgaan op basis van een nieuwe Verordening. Belanghebbendes beroep ter zake op het arrest van de Hoge Raad van 3 juni 1981, BNB 1981/230*, faalt naar het oordeel van het hof reeds omdat in het door de Hoge Raad berechte geval sprake was van een geval waarin met name de vraag aan de orde was of de belanghebbende volgens een tabel dan wel door meting de omvang van de vervuiling moest vaststellen en in het bijzonder of een aanwijzing in de loop van een jaar om dat te doen door meting in plaats van volgens de tabel, terugwerkende kracht heeft tot het begin van dat jaar, terwijl in het onderhavige geval een geschil omtrent een dergelijke terugwerkende kracht niet aan de orde is.

4.5. Gelet op het in 4.4. overwogene is voor het jaar 1998 het gelijk met betrekking tot de overige in geschil zijnde vragen aan de zijde van de verweerder.

4.6. Ter zake van de definitieve aanslag voor 1999.

4.6.1. In zoverre belanghebbende stelt dat de aan de aanslag mede ten grondslag liggende berekening van de T-correctie incorrect is geschied mede omdat de "uitschieters" niet uit de analysegegevens van B B.V. over de periode van 18 november 1999 tot en met 31 december 1999, zijn verwijderd, wordt deze stelling eveneens door het hof verworpen op de gronden dat belanghebbende feiten noch omstandigheden heeft gesteld welke leiden tot de conclusie dat op de betreffende meetdagen onregelmatigheden in de procesvoering bij belanghebbende zijn voorgekomen en dat uit een op 4 mei 2001 gehouden interview met medewerkers van B B.V. is bevestigd dat niet is gebleken dat er tijdens die metingen fouten zijn gemaakt en op de analyselijsten ook niet blijkt van zodanige fouten. Het hof neemt daarbij in overweging dat waar zowel belanghebbende alsook verweerder ter zake van de wijze van berekening, meer in het bijzonder betreffende de vraag op welke wijze het gemiddelde moet worden berekend, van de T-correctie, beschouwingen van deskundigen hebben overgelegd welke beschouwingen elkaar inhoudelijk tegenspreken, naar zijn oordeel aan geen van de overgelegde beschouwingen doorslaggevende betekenis toekomt. Op grond hiervan oordeelt het hof dat te dezen niet gebleken is dat de aanslag onjuist is.

4.6.2. Belanghebbende stelt ter zake van de aanslag voor 1999 voorts nog dat zij erop mocht vertrouwen dat geen aangifte behoefde te worden gedaan ter zake van het proceswater, respectievelijk dat heffing achterwege zou blijven. Ook deze stelling van belanghebbende wordt door het hof verworpen op de gronden als vermeld in 4.4.5.

4.7. Gelet op het in 4.6. overwogene is voor het jaar 1999 het gelijk met betrekking tot de overige in geschil zijnde vragen eveneens aan de zijde van de verweerder.

4.8. Gezien het gestelde in 4.2, 4.5. en 4.7. is het gelijk met betrekking tot alle in geschil zijnde vragen aan de zijde van de verweerder en moet het beroep ongegrond worden verklaard.

5. Griffierecht

Het hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat aan belanghebbende het door haar betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk wordt vergoed.

6. Proceskosten

Het hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

7. Beslissing

Het hof verklaart het beroep ongegrond.

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op:03 mei 2007

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

In het beroepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.