Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 04-12-2009, BL4976, 08/00432

Uitspraak op het hoger beroep van

tegen de mondelinge uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 23 mei 2008, nummer 07/1976 in het geding tussen

belanghebbende

en

betreffende na te noemen aanslag en beschikking.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.4. Op grond van artikel 8:58 van de Algemene wet bestuursrecht heeft belanghebbende vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

1.5. De zitting heeft plaatsgehad op 9 oktober 2009 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.6. Belanghebbende heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. De Inspecteur heeft verklaard geen bezwaar te hebben tegen overlegging van de twee bij deze pleitnota behorende bijlagen.

1.7. Belanghebbende heeft ter zitting, zonder bezwaar van de wederpartij, een kopie overgelegd van zes ontbrekende bijlagen bij het op grond van artikel 8:58 van de Algemene wet bestuursrecht ingediende stuk.

2. Feiten

De Rechtbank heeft de volgende, in hoger beroep niet bestreden, feiten vastgesteld, welke feiten het Hof als vaststaand overneemt:

2.1. Belanghebbende is in 1993 gescheiden van zijn echtgenote. Sinds de scheiding betaalt belanghebbende alimentatie aan zijn ex-echtgenote. Na het verlies van zijn baan in 2003 is belanghebbende een procedure gestart om de alimentatie te verminderen. Uiteindelijk krijgt belanghebbende bij de Hoge Raad gelijk en wordt de te betalen alimentatie verlaagd van € 1.500 tot een bedrag van € 500 per maand. Belanghebbende heeft voor deze procedure advocaatkosten gemaakt tot een bedrag van € 6.350.

2.2. In aanvulling op de door de Rechtbank vastgestelde feiten stelt het Hof op grond van het onderzoek ter zitting vast dat het door belanghebbende geclaimde bedrag aan advocaatkosten van € 6.350 ziet op het door hem te dier zake in 2004 betaalde bedrag, dat belanghebbende te dier zake in 2003 € 8.390 aan kosten heeft gemaakt en dat de advocaatkosten van de ex-echtgenote van belanghebbende niet ten laste van haar zijn gekomen, in die zin dat zij recht heeft gehad op gesubsidieerde rechtsbijstand.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de volgende vraag: zijn de kosten die zijn gemaakt voor juridische bijstand ten einde minder alimentatie te betalen aan de ex-echtgenote, aftrekbaar van het inkomen?

Belanghebbende is van mening dat deze vraag bevestigend moet worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de gedingstukken in hoger beroep, waarvan de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt.

Ter zitting heeft belanghebbende hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd. Belanghebbende stelt zich desgevraagd op het standpunt dat sprake is van strijd met het recht op gelijke toegang tot de rechter zoals neergelegd in artikel 6 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (hierna: het EVRM), in die zin dat de advocaatkosten van belanghebbende, in tegenstelling tot de advocaatkosten van zijn ex-echtgenote, naar de letter van de Wet inkomstenbelasting 2001 niet aftrekbaar zijn. Hierbij beroept hij zich op het arrest van het EHRM, van 15 februari 2005, Steel and Morris v. the United Kingdom, no. 68416/01, NJ 2006, 39.

3.3. Belanghebbende concludeert tot vermindering van het belastbaar inkomen uit werk en woning over 2004 met € 6.350 en over 2003 met € 8.390. De Inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het hoger beroep.

4. Gronden

Ten aanzien van het geschil

Voor zover de advocaatkosten van de ex-echtgenote van belanghebbende, als gevolg van de hiervoor genoemde eventuele eigen bijdrage, wel ten laste van haar zijn gekomen, levert dat evenmin strijd op met artikel 6 van het EVRM. In zoverre drukken weliswaar de kosten van rechtsbijstand zwaarder op de alimentatiebetalende partij dan op de alimentatieontvangende partij (immers: voor de eerstgenoemde zijn de advocaatkosten niet fiscaal aftrekbaar en voor de laatstgenoemde wel), doch dit leidt er niet toe dat de toegang tot de (civiele)rechter ontoelaatbaar wordt belemmerd of dat sprake is van ontoelaatbare processuele ongelijkheid tussen partijen. Dat in alimentatiezaken doorgaans de man de alimentatiebetalende partij is en de vrouw de alimentatieontvangende partij, maakt het voorgaande niet anders.

4.3. Voorts doet belanghebbende een beroep op de hardheidsclausule als bedoeld in artikel 63 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen. Ten aanzien van deze grief overweegt het Hof dat de in voormeld artikel bedoelde bevoegdheid om voor bepaalde gevallen of groepen van gevallen tegemoet te komen aan 'onbillijkheden van overwegende aard' welke zich bij de toepassing van de belastingwet mochten voordoen, niet toekomt aan de rechter, maar is voorbehouden aan de Minister van Financiën (vgl. HR 29 maart 2002, nr. 36.513, BNB 2002/174).

4.4. Voor het overige heeft de Rechtbank naar het oordeel van het Hof op goede gronden een juiste beslissing genomen, zodat de in geschil zijnde vraag ontkennend moet worden beantwoord en het gelijk is aan de Inspecteur.

Ten aanzien van het griffierecht

4.5. Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Inspecteur aan belanghebbende het door hem ter zake van de behandeling van het hoger beroep bij het Hof betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

5. Beslissing

Aldus gedaan op 4 december 2009 door mr. R.J. Koopman, voorzitter, mr. V.M. van Daalen-Mannaerts en mr. A.J. van Soelen, in tegenwoordigheid van M.M. Stassen-Kanters, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.