Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 29-12-2011, BW9027, 04-02823

BELASTINGKAMER

Nr. 04/02823

JaarAanslagnummerDagtekening1991000.00.000.H.1830 december 20031992000.00.000.H.2830 april 20041993000.00.000.H.3830 april 20041994000.00.000.H.4830 april 20041995000.00.000.H.5730 april 20041996000.00.000.H.6710 juni 20041997000.00.000.H.7710 juni 20041998000.00.000.H.8710 juni 20041999000.00.000.H.9710 juni 20042000000.00.000.H.0710 juni 2004

de navolgende navorderingsaanslagen in de vermogensbelasting:

JaarAanslagnummerDagtekening1992000.00.000.K.2830 december 20031993000.00.000.K.3830 april 20041994000.00.000.K.4830 april 20041995000.00.000.K.5830 april 20041996000.00.000.K.6730 april 20041997000.00.000.K.7710 juni 20041998000.00.000.K.8710 juni 20041999000.00.000.K.9710 juni 20042000000.00.000.K.0710 juni 2004

alsmede de kwijtscheldingsbesluiten ter zake van de in de navorderingsaanslagen begrepen verhogingen respectievelijk de gelijktijdig met de navorderingsaanslagen vastgestelde boetebeschikkingen, alsmede de gelijktijdig met de navorderingsaanslagen vastgestelde beschikkingen heffingsrente (hierna: de aanslagen en de beschikkingen). De in de navorderingaanslagen begrepen verhogingen na eventuele kwijtschelding worden hierna begrepen onder 'boeten'.

Na daartegen gemaakte bezwaren heeft de Inspecteur bij de bestreden, in één geschrift vervatte, uitspraken de aanslagen en de beschikkingen gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende is tegen de in één geschrift vervatte uitspraken (hierna: de uitspraak op bezwaar) door middel van één beroepschrift in beroep gekomen bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 37.

De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. Op 7 januari 2010 heeft een regiezitting plaatsgevonden te

's-Hertogenbosch. Op voorspraak van het Hof zijn partijen niet verschenen, met bericht daarvan aan het Hof. Tijdens het onderzoek ter zitting heeft het Hof mr. J.G. Verseput aangewezen als raadsheer-commissaris in de zin van artikel 8:12 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) in combinatie met artikel 27 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR, tekst 2004). Aan hem is opgedragen (een gedeelte van) het vooronderzoek te verrichten. Het Hof heeft vervolgens ingevolge het bepaalde in artikel 8:64 van de Awb het onderzoek ter zitting geschorst en bepaald dat het vooronderzoek door de raadsheer-commissaris zal worden hervat. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, waarvan een afschrift aan partijen is toegezonden.

1.6. De Inspecteur heeft voor het verstrekken van inlichtingen op

21 januari 2010 een pleitnota (met bijlagen) toegezonden aan het Hof en (door tussenkomst van de griffier) aan de wederpartij. De bijlagen betreffen het Draaiboek en de Nieuwsbrieven. Hierin zijn bepaalde passages verwijderd overeenkomstig de tussenuitspraak van Gerechtshof Amsterdam van 19 april 2006, nr. 04/04923, LJN AW2127, met de verbeteringen c.q. aanvullingen op grond van de tussenuitspraak van Rechtbank Breda van 3 januari 2007, nr. 05/2586, LJN AZ5534.

De gemachtigde van belanghebbende heeft voor het verstrekken van inlichtingen op 4 februari 2010 een pleitnota (met bijlagen) toegezonden aan het Hof en (door tussenkomst van de griffier) aan de wederpartij.

Het Hof rekent de pleitnota's (met bijlagen) tot de stukken van het geding. Van het verstrekken van inlichtingen is een proces-verbaal

opgemaakt, waarvan een afschrift aan partijen is toegezonden.

1.9. Op 21 september 2010 heeft in het kader van het vooronderzoek een tweede inlichtingencomparitie plaatsgevonden te

's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen voor het verstrekken van inlichtingen de gemachtigde van belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.10. De gemachtigde van belanghebbende heeft tijdens het verstrekken van inlichtingen een pleitnota (zonder bijlagen) voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij.

Het Hof rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding.

Van het verstrekken van inlichtingen is een proces-verbaal opgemaakt, waarvan een afschrift aan partijen is toegezonden.

1.11. Belanghebbende heeft bij brieven van 26 februari 2010, 21 mei 2010, 3 juni 2010, 16 juli 2010, 22 juli 2010, 12 augustus 2010,

9 september 2010, 10 september 2010, 21 september 2010 en

30 september 2010 schriftelijke inlichtingen verstrekt.

De Inspecteur heeft bij brieven van 10 februari 2010, 19 maart 2010, 17 juni 2010 en 6 oktober 2010 nadere inlichtingen verstrekt.

Belanghebbende heeft bij brieven van 27 april 2010 en 16 juli 2010 schriftelijk gereageerd op de door de Inspecteur verstrekte inlichtingen. De Inspecteur heeft bij brief van 1 september 2010 schriftelijk gereageerd op de door belanghebbende verstrekte inlichtingen.

1.14. De griffier heeft bij brief van 13 oktober 2011 de Inspecteur verzocht de geschoonde exemplaren te overleggen van de bijlagen 3 tot en met 19 bij de brief van de Belgische belastingdienst van

21 februari 2003, overeenkomstig de uitspraak van de Geheimhoudingskamer van het Hof van 17 mei 2011.

De Inspecteur heeft deze geschoonde exemplaren bij brief van

28 oktober 2011, door het Hof ontvangen op 1 november 2011 toegezonden aan het Hof en (door tussenkomst van de griffier) aan de wederpartij.

1.15. Het tweede onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op

25 november 2011 Aldaar zijn toen verschenen gemachtigde van belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.17. De Inspecteur heeft voor het onderzoek ter zitting op

9 november 2011 een pleitnota toegezonden aan het Hof en (door tussenkomst van de griffier) aan de wederpartij.

De gemachtigde van belanghebbende heeft voor het onderzoek ter zitting bij brief van 14 november 2011 een pleitnota (met bijlagen) toegezonden aan het Hof en (door tussenkomst van de griffier) aan de wederpartij.

De gemachtigde van belanghebbende heeft voor het onderzoek ter zitting bij brieven van 18 november 2011 en 23 november 2011 nadere stukken met betrekking tot het horen van getuigen toegezonden aan het Hof en (door tussenkomst van de griffier) aan de wederpartij.

Tijdens het onderzoek ter zitting heeft de gemachtigde van belanghebbende een pleitnota (met bijlagen) voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij.

De Inspecteur heeft verklaard geen bezwaar te hebben tegen de overlegging van de bijlagen.

Tijdens het onderzoek ter zitting heeft de Inspecteur nadere stukken overgelegd.

De gemachtigde van belanghebbende heeft het Hof verzocht deze stukken als zijnde tardief te beschouwen.

Het Hof rekent de pleitnota's en de nader ingediende stukken, behoudens de in de vorige volzin bedoelde stukken, tot de stukken van het geding.

1.18. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, waarvan een

afschrift aan deze uitspraak is gehecht.

In het hoofd van de eerste kopie:

"CGL0001/CGP0005 13/11100/Des: Comptabilite [...] Implementation GL:M Justificatif des soldes par rubriques IML au 31/01/1994 [...] Editee le 17/02/1994 a 08H34 page: 3.972 [...] Rubrique IML: 20222300 [...] Det. pers.phys. c.courants/vue [...] Devise 001".

De enige leesbare regel daaronder luidt:

"59-111111-14-0000 00 1001 vue W.K. XX 1.102,00".

In het hoofd van de tweede kopie:

"CGL0001/CGP0005 13/11100/Des: Comptabilite [...] Implementation GL:M Justificatif des soldes par rubriques IML au 31/01/1994 [...] Editee le 17/02/1994 a 08H34 page: 5.363 [...] Rubrique IML: 20222400 [...] Det. pers.phys. terme/preavis [...] Devise: 001".

De enige leesbare regel daaronder luidt:

"52-111111-24-1000 00 1001 ter ldo W.K. XX 30.923.735,00".

In het hoofd van de derde kopie:

"CGL0001/CGP0005 13/11100/Des: Comptabilite [...] Implementation GL:M Justificatif des soldes par rubriques IML au 31/01/1994 [...] Editee le 17/02/1994 a 08H34 page: 5.655 [...] Rubrique IML: 20222400 [...] Det. pers.phys. terme/preavis [...] Devise: 040".

De enige leesbare regel daaronder luidt:

"57-111111-57-0000 00 0040 ter ldo W.K. XX 2.346.494,27".

In het hoofd van de vierde kopie:

"CGL0001/CGP0005 13/11100/Des: Comptabilite [...] Implementation GL:M Justificatif des soldes par rubriques IML au 31/01/1994 [...] Editee le 17/02/1994 a 08H34 page: 5.674 [...] Rubrique IML: 20222400 [...] Det. pers.phys. terme/preavis [...] Devise: 060".

De enige leesbare regel daaronder luidt:

"55-111111-03-0000 00 0060 ter ldo W.K. XX 77.507,09".

De Inspecteur heeft de in geschil zijnde aanslagen en beschikkingen voorts mede gebaseerd op een fotokopie van een document (hierna: het renseignement B) (de renseignementen A en B worden hierna aangeduid met: het renseignement) waarop onder meer het volgende is opgenomen:

"Cle de recherche 111111. 09/08/1993. Intitule XX/W.K. Res.IBLC 040. Solde position especes global 74.389.230. NO titulaire 01 pouvoir tit. Tit. Part entiere monsieur X. A-straat no 1 0000AA Localite Y/YY 040 Pays-Bas. Date de naissance d.d.. Profession 41 E privee direction. Ouverture: 07-04-86. Modification: 24-01-90."

Het renseignement B bestaat uit een fotokopie van een pagina die deel uitmaakt van de hierna onder 2.2.3 te bespreken door de Belgische belastingdienst uitgewisselde informatie.

2.2. Door de Belgische belastingdienst uitgewisselde informatie

2.2.1. Gedagtekend 27 oktober 2000 heeft de Belgische Bijzondere Belastinginspectie (hierna: BBI) een brief met bijlagen gezonden aan de heer 'A', Ministerie van Financiën, Belastingdienst/FIOD/Haarlem/

Internationaal met als onderwerp: "Administratieve bijstand tussen België en Nederland. Spontane uitwisseling van inlichtingen. Zaak: NV KREDIETBANK en KREDIETBANK LUXEMBOURG [Hof: hierna KB-Lux]" De spontane uitwisseling van inlichtingen is volgens de brief gebaseerd op artikel 4 van de EG-Richtlijn van 19 december 1977, gewijzigd bij die van 6 december 1979 betreffende de wederzijdse bijstand van de bevoegde autoriteiten van de Lidstaten op het gebied van de directe belastingen en van de belasting over de toegevoegde waarde (77/799/EEG) en op artikel 27 van de overeenkomst tussen België en Nederland tot het vermijden van dubbele belasting op het gebied van belastingen naar het inkomen en naar het vermogen en tot het vaststellen van enige andere regelen verband houdend met de belastingheffing, ondertekend te Brussel op 19 oktober 1970.

De brief van 27 oktober 2000 luidt vervolgens voor zover hier van belang:

"Hierbij worden u fotokopieën van microfiches overgemaakt die afkomstig zijn uit het gerechtelijk dossier lastens KREDIETBANK NV en die in origineel in beslag werden genomen door de gerechtelijke politie van Brussel. Deze microfiches bevatten gegevens in verband met financiële rekening(en) bij de KREDIETBANK LUXEMBOURG (KB-Lux) op naam van de inwoners van uw land. [...]

KB-Lux betwist de juridische geldigheid van de stukken in het gerechtelijk dossier als bewijsmiddel. De Belgische fiscale administratie beschikt echter over de toelatingen tot consultatie van het betrokken gerechtelijk dossier. Deze toelating is rechtsgeldig verleend door de heer Procureur Generaal bij het Hof van Beroep te Brussel en laat de inzage en afschriftname toe, evenals het gebruik van de stukken met inachtname van

- Belgische wetgeving, meer bepaald artikel 338 van het Wetboek van de inkomstenbelasting 1992 (WIB 92),

- Beschikkingen van toepassing inzake overeenkomsten ondertekend door België en partnerlanden, ter voorkoming van dubbele belasting en tot regeling van de uitwisseling van informatie. [...]

Deze zending bevat fotokopieën van de afgedrukte microfiches. Van sommige afdrukken is de leesbaarheid niet optimaal. Het is dus niet uitgesloten dat sommige van de u toegezonden fotokopieën moeilijk leesbaar zijn.

De bewuste stukken stellen per pagina voor:

De "Rechtvaardiging van de saldi per LMI rubrieken op 31/01/1994"

[Hof: LMI is Luxemburgs Monetair Instituut].

Hoewel de meeste saldi positief zijn, kunnen negatieve saldi eveneens voorkomen.

De aard van de betrokken rekeningen kan van 5 types zijn:

. Zichtrekeningen van klanten van KB-Lux

. Termijnrekeningen/rekeningen met opzegtermijn

. Termijnspaarrekening/spaarrekening met opzegtermijn

. Rekeningen belichaamd door kasbonnen

. Rekeningen van andere aard (Cr klanten, andere interne rekeningen van de KB-Lux boekhouding,...)

De gegevens zijn afkomstig uit de interne administratie/boekhouding van de KB-Lux. De onderverdeling per nationaliteit is door KB-Lux zelf gemaakt. Vermits per klant slechts een beperkt aantal gegevens beschikbaar zijn (naam en eventueel naam van de partner, voornamen) zal het niet steeds mogelijk zijn de identificatie van de klant met 100% zekerheid te bepalen. Beide vermeldingen maken een oordeelkundig gebruik van de overgemaakte informatie noodzakelijk. De overgemaakte gegevens zijn de enige die blijken uit het gerechtelijk dossier. Verdere informatie betreffende de rekeninghouders (bijvoorbeeld voor identificatie) is niet beschikbaar.

Algemene kenmerken van de documenten [...]

. Elke pagina gedrukte microfiche bevat in de rechterbovenhoek een paginanummer. (1)

. De meeste LMI genummerde rubrieken krijgen automatisch een omschrijving die de juiste aard van de betrokken rekening herneemt. (2)

. Elke pagina vermeldt de valuta, waarin de rekeningsaldi zijn uitgedrukt. (3)

. Ter hoogte van de lijn met de LMI-sleutel is de nationaliteit van de rekeninghouder van de lijst aangegeven (zie lijst ISO-codes van de landen in bijlage B5). (4)

. Elke lijn van de inschrijving betreft een verschillende rekening. Het ligt voor de hand dat eenzelfde persoon verschillende rekeningen kan bezitten en bijgevolg meer dan eenmaal op de lijst kan voorkomen.

. Elke lijn van inschrijving vermeldt:

. het rekeningnummer van de titularis; enkel de eerste 10 cijfers komen in aanmerking (5)

. in dit nummer behoren de 6 cijfers tussen de gedachtestreepjes aan één enkele rekeninghouder toe en zijn altijd opgenomen in zijn rekeningnummer, ongeacht de aard ervan (zicht-, deposito-, spaarrekening, enz.). (6)

. De naam van de rekeninghouder. (7) Hierbij dient te worden opgemerkt dat de namen voorafgegaan door de letters W.K. codenamen betreffen waarvoor geen verdere informatie bekend is.

. Het rekeningsaldo in de gespecificeerde valuta. (8)"

Bij deze brief zijn, naast de toegezonden informatie - onder meer - de volgende bijlagen gevoegd:

- Bij wijze van voorbeeld een fotokopie van een microfiche waarop de hierboven tussen haken genoemde cijfers zijn geschreven en de namen zijn zwartgemaakt.

- Een lijst met valutacodes met omrekeningskoers.

- De lijst met ISO-landencodes.

55-222222-20 728,59

54-222222-90 50,00

53-333333-32 2.160.000,00

56-444444-38-2 332.520,00

52-555555-17 478,00

2.2.3. Gedagtekend 21 februari 2003 heeft de BBI aan FIOD-ECD/Team internationaal een brief gezonden inzake spontane uitwisseling van inlichtingen met Nederland, zaak NV Kredietbank en Kredietbank Luxemburg (KB-Lux). In deze brief en de daarbij behorende nota is onder meer het volgende opgenomen:

"In aansluiting op mijn schrijven van 27.10.2000, ref. SB/8770/1, heb ik de eer u hierbij, in het kader van de regeling 'spontane uitwisseling van inlichtingen', aanvullende gegevens over inwoners van uw land toe te zenden m.b.t. de zaak KB-Lux. Gelieve in bijlage fotokopieën te vinden van stukken afkomstig uit het gerechtelijk dossier lastens Kredietbank NV die in origineel in beslag werden genomen door de gerechtelijke politie van Brussel. De documenten bevatten gegevens in verband met bankrekeningen bij de KREDIETBANK LUXEMBOURG (KB-Lux) op naam van personen met de Nederlandse nationaliteit. Twee betrokkenen (1 en 2 hierna) zijn momenteel woonachtig in België en zijn op fiscaal vlak als Belgisch rijksinwoner te beschouwen".

Volgt een lijst met 19 betrokken personen waarvan alleen de volgende regels niet zwart zijn gemaakt:

"9. X, adres A-straat 1 te Y/YY (Nederland), geboortedatum d.d.."

"De documenten in bijlage betreffen enerzijds afdrukken van microfiches en anderzijds andere documenten. Beide types van documenten zijn afkomstig van dezelfde inbeslagname door de Belgische gerechtelijke autoriteiten. Voor de microfiches wordt verwezen naar de nota bij de zending van 27/10/2000. De andere documenten betreffen inlichtingen betreffende zogenaamde 'WK'-coderekeningen die bepaalde gegevens van de titularissen en de toestand op een datum in 1993 vermelden. Het is niet uitgesloten dat de 'WK-naam' voorkomt als rekeningnaam op de microfiches u verzonden op 27/10/2000, dit maakt het mogelijk de rekeningstand op 31/01/1994 samen te stellen".

Na ontvangst van de informatie zijn door de Belastingdienst de volgende acties ondernomen:

(1) Om zekerheid te krijgen over de rechtmatigheid van de verkrijging van de informatie vanuit België is door B/CPP een 'tafeltje' ingericht. Daaraan namen vertegenwoordigers deel van het Ministerie, de kennisgroep Boete- en strafrecht, FIOD internationaal, een contactambtenaar en het Openbaar Ministerie (hierna: OM)/Expertisecentrum Fiscale Fraude (hierna: EFF). De vraag of de van de Belgische autoriteiten ontvangen informatie fiscaal (en strafrechtelijk) rechtmatig is te gebruiken, heeft deze groep in een nota van 16 augustus 2001 beantwoord.

(2) Er is nauw overleg gevoerd met het OM over de mate waarin posten konden worden voorgedragen voor strafrechtelijke vervolging en de criteria die daarbij van belang waren. Het aantal posten dat kon worden voorgedragen werd bepaald door de capaciteit bij het OM. Besloten werd om maximaal 200 posten daarvoor te selecteren. Op

10 oktober 2001 is gestart met de vervolging van een beperkt aantal personen met Duitse bankrekeningen. Op 30 oktober 2001 is de eerste tranche gestart met de vervolging van 50 posten KB-Lux. Op

12 december 2001 stond de tweede tranche van ongeveer 150 posten gepland.

(3) Door de Directies Particulieren (hierna: DPU), Ondernemingen Noord (hierna: DON), Ondernemingen Zuid (hierna: DOZ) en de FIOD is vooronderzoek gedaan op basis van een aantal van de beschikbaar gekomen gegevens. Dit vooronderzoek betrof onder meer de identificatie van de in de ontvangen documentatie vermelde namen.

(4) Op grond van de bevindingen van dit onderzoek is, na consultatie van de politieke leiding, besloten over te gaan tot een landelijke actie in ITO-verband (Intensief Toezicht en Opsporing) in het najaar van 2001 en de eerste maanden van 2002. Voor de uitvoering van deze actie heeft de Directieraad op 29 augustus 2001 besloten een project te starten waarin de FIOD, de DPU, DON, DOZ en het OM/EFF participeren. De directeuren van de FIOD, de DPU, DON, en DOZ zijn opdrachtgever voor dit zogenoemde Rekeningenproject. Namens deze opdrachtgevers is een stuurgroep ingesteld. Namens de directies is een Projectgroep Rekeningenproject ingesteld bestaande uit vier projectleiders.

(5) De projectopdracht is als volgt geformuleerd:

- Draag zorg voor de identificatie van de beschikbare renseignementen;

- Selecteer op basis van vooraf vastgestelde criteria (Aanmeldings- Transactie- en Vervolgingsrichtlijnen, hierna: ATV-richtlijnen) posten voor strafrechtelijke behandeling en ontwikkel een draaiboek voor de uitvoering van het traject;

- Ontwikkel een geïntegreerd draaiboek voor de administratiefrechtelijke behandeling van de posten op de eenheden Particulieren en (Grote) Ondernemingen. Besteed daarbij aandacht aan nieuwe vervolgenswaardige zaken die voldoen aan de ATV-richtlijnen;

- Draag zorg voor eenheid van beleid en uitvoering door de coördinatie van de verschillende acties, door zorg te dragen voor een geïntegreerde aanpak en door een strakke regie bij de uitvoering;

- Draag zorg voor de voortgangsbewaking, voor informatie en communicatie en (tussentijdse) rapportages.

Het totaal aantal mensdagen dat benodigd is voor het project wordt geschat op 9.280.

De startdatum van het Rekeningenproject is 1 november 2001. De verwachte einddatum was toen eind juni 2002, welke einddatum kon worden verschoven indien daarvoor aanleiding bestond.

Op 12 augustus 2003 is door D, ambtenaar van de Belastingdienst, werkzaam bij de FIOD/kantoor Haarlem en tevens buitengewoon opsporingsambtenaar, op ambtseed een proces-verbaal van ambtshandeling opgemaakt. In dit proces-verbaal is onder meer het volgende opgenomen:

"Van de volgende persoon wordt vermoed dat deze op 31 januari 1994 rekeninghouder is geweest bij de KB Lux:

Naam: X

Voornamen: Arnoldus X

Geboortedatum/-plaats: d.d. te E

Nationaliteit: Nederlandse

Beroep: directeur F BV

Adres: A-straat 1

Postcode/Woonplaats: 0000 AA Y, gemeente

G

Sofinummer: 0000 00 000

Verdachte X is onder huwelijkse voorwaarden gehuwd met H. [...]

Coderekening 'W.K. XX': Een van de voornoemde coderekeningen, vermeld op de van de Belgische autoriteiten verkregen microfiches, betrof de rekening 'W.K. XX'. Bij eerder genoemde brief van de Belgische autoriteiten van 21-2-2003 (bijlage D/03) en bij het schrijven met aanvullende informatie over een 19 tal Nederlandse personen die rekeninghouders zijn van coderekeningen bij de KB Lux (bijlage D/04), is onder andere een print gevoegd betreffende de tenaamstelling van coderekening 'W.K. XX' met rekeningnummer 111111. Deze print is volgens voornoemd schrijven van de Belgische autoriteiten (bijlage D/04: 'Aard van de overgemaakte informatie') afkomstig is uit de administratie van KB Lux. Op deze print (bijlage D/09) staat onder andere de volgende informatie over coderekening W.K. XX, rekeningnummer 111111:

Tenaamstelling rekening: W.K. XX

Rekeningnummer: 111111

Saldo per 09-08-1993: circa 74.389.230,27 (solde position expeces global) (Opmerking verbalisant D, vermoedelijk betreft het hier Belgische francs)

Gegevens rekeninghouder: Monsieur Arnoldus X,

Geboren op d.d. (date de naissance)

Nederlandse nationaliteit (nationalite)

Wonende A-straat 1, 0000 AA Y/YY

Nederland (Pays-bas)

Datum opening bankrekening:07-04-1986 (ouverture)

Ontvangst microfiches waarop coderekening W.K. XX: Door de Federale Bijzondere Belastinginspectie, centrale administratie te Brussel, België, zijn middels voornoemd schrijven van 17-10-2000, referentienummer SB/8770/I, (bijlage D/01) onder andere een viertal afdrukken van microfiches toegezonden van onder andere coderekening 'W.K. XX', met rekeningnummer 111111 en tenaamstelling W.K. XX. [...]

Vaststelling identiteit verdachte Arnoldus X: Voornoemd bankrekeningnummer 0000000 [Hof: 111111] staat volgens van de Belgische autoriteiten verkregen print (bijlage D/09) ten name van Arnoldus X, van Nederlandse nationaliteit, geboren op

d.d., wonende A-straat 1, 0000 AA Y/YY. In het BVR (Beheer Van Relaties) systeem van de belastingdienst, welk systeem gekoppeld is aan de Gemeentelijke Basis Administratie, staan de navolgende persoonsgegevens geregistreerd:

Naam: X

Adres: A-straat 1

Postcode/woonplaats: 0000 AA Y, gemeente

G

Geboortedatum: d.d.

Burgelijke staat: Gehuwd met H

Sofinummer: 0000 00 000

In het BVR systeem staat, behalve genoemde X, geen andere persoon geregistreerd met dezelfde achternaam en geboortedatum."

2.6.1. Bij brief van 15 december 2003 heeft de Inspecteur onder meer het volgende aan belanghebbende meegedeeld:

"In deze brief stel ik u in kennis van mijn voornemen u navorderingsaanslagen op te leggen voor de inkomstenbelasting 1991/vermogensbelasting 1992 met een bestuurlijke boete. [...] Feiten: Ik beschik over de volgende gegevens waaruit blijkt dat u tenminste één bankrekening aanhoudt of heeft aangehouden in het buitenland.

Rekening op naam van: Arnoldus X

A-straat 1

0000 AA Y/YY

Rekeningnummer: 111111

Bank: Kredietbank Luxemburg

Saldo per 31-01-1994: ƒ 4.105.922,66 positief

De FIOD heeft deze gegevens over de rekeninghouder vergeleken met onder andere gegevens van de Belastingdienst welke gebaseerd zijn op het bevolkingsregister. Uit die analyse komt u naar voren als rekeninghouder. Vooralsnog ben ik voornemens thans de belastingaanslagen zoals hierboven genoemd op te leggen. Voor 1991/1992 heeft dit te maken met het verlopen van de termijnen om nog een (navorderings)aanslag op te kunnen leggen. Voor de andere jaren zal ik nu nog geen aanslagen opleggen. Om u inzicht te geven in de omvang van alle aanslagen die ik u zal opleggen heb ik als bijlage meegestuurd een voorlopig overzicht van de op te leggen aanslagen met de daarbij te betalen bedragen aan belasting, heffingsrente en boete. De bedragen in dat overzicht zijn berekend op basis van de thans berekende feiten. Ik behoud mij dan ook het recht voor om op basis van nieuwe feiten en/of inzichten hogere belastingaanslagen op te leggen dan uit het u thans toegezonden overzicht blijken. Ook uw reactie op de thans op te leggen belastingaanslagen en/of hetgeen u naar aanleiding van de op te leggen aanslagen al dan niet meedeelt over de buitenlandse tegoeden, kan aanleiding zijn om de belastingaanslagen in afwijking van het overzicht vast te stellen. [Hof: volgt een motivering van de redelijke schatting van de verschuldigde belasting en een specificatie van correcties en aanslagen] Motivering boete: Hierbij wil ik u op de hoogte brengen van mijn voornemen om deze belastingaanslagen te verhogen met een boete van 100%. Deze mededeling kunt u beschouwen als een kennisgeving als bedoeld in artikel 67k van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: de AWR) alwaar geregeld is dat de inspecteur alvorens hij een vergrijpboete gaat opleggen de belastingplichtige van zijn voornemen daartoe in kennis stelt onder vermelding van de gronden waarop dit voornemen berust. Ik heb u reeds kenbaar gemaakt dat de Belastingdienst de beschikking heeft over informatie waaruit blijkt dat u tegoeden aanhoudt of heeft aangehouden bij een buitenlandse bank. Deze tegoeden en de inkomsten daaruit zijn niet in de belastingaangiften aangegeven terwijl het van algemene bekendheid is dat dit verplicht is. De vragen in het aangiftebiljet of er sprake is van buitenlandse tegoeden zijn altijd door u ontkennend beantwoord. Bij herhaling zijn over uw buitenlandse tegoed(en) op grond van artikel 47, eerste lid, onderdeel a, van de AWR aan u vragen gesteld waarop geen dan wel onjuist of onvolledig antwoord is gegeven. Op grond van deze feiten en omstandigheden ben ik van mening dat er sprake is van het bewust, of ook wel met opzet dan wel voorwaardelijk opzet, nalaten om deze tegoeden en inkomsten op te geven met het oogmerk belasting te ontduiken. Ik merk het feit dat u gebruik heeft gemaakt van een buitenlandse bankrekening(en) teneinde de Belastingdienst het zicht op (het ontstaan van) de tegoeden en de inkomsten daaruit te ontnemen aan als een strafverzwarende omstandigheid als bedoeld in paragraaf 42 juncto 43 van het Boetebesluit. Dit heeft tot gevolg dat de boeten 100% van de verschuldigde (enkelvoudige) belasting bedragen. Ten aanzien van de navorderingsaanslag inkomstenbelasting 1991 en vermogensbelasting 1992: De boeten in dit jaar zijn gebaseerd op artikel 18, eerste lid AWR. Op grond van artikel 18, tweede lid AWR, juncto paragraaf 31 VAB 1993 en paragraaf 15 van de Leidraad administratieve boeten 1984 zal geen kwijtschelding verleend worden. Ingevolge artikel 67k, tweede lid AWR (tekst vanaf 1998) juncto paragraaf 19 van het Boetebesluit heeft u het recht om de in deze kennisgeving vermelde gronden gemotiveerd te betwisten. Ik wil u vragen binnen een week na dagtekening van deze brief aan mij kenbaar te maken of u van deze mogelijkheid gebruik wilt maken. U heeft ook het recht de stukken, waarop mijn voornemen om boeten op te leggen is gebaseerd, in te zien. Als u daarvan gebruik wenst te maken, verzoek ik u dat binnen de eerder genoemde termijn aan mij kenbaar te maken. [...] Ik wil hierbij nog opmerken dat in de situatie waarin u alsnog volledige medewerking wilt verlenen en bereid bent mij volledige openheid van zaken te geven voordat de aanslagen worden opgelegd, de boeten zullen worden vastgesteld op 50%. Deze boeten zijn ook toegepast bij andere belanghebbenden die, voorafgaand aan het opleggen van belastingaanslagen, volledig hebben meegewerkt."

2.6.2. In reactie op de brief van de Inspecteur van 15 december 2003 schrijft de gemachtigde van belanghebbende op 22 december 2003 onder meer het volgende:

"Deze aanslagen en boeten baseert u op gegevens waarover u zegt te beschikken, waaruit zou blijken dat cliënt een bankrekening aanhoudt of heeft aangehouden bij Kredietbank Luxemburg. De grond voor het opleggen van vergrijpboeten is volgens uw brief dat de vragen in het aangiftebiljet of sprake is van buitenlandse tegoeden altijd ontkennend zijn beantwoord. Voorts zou bij herhaling op vragen over de gestelde buitenlandse bankrekening geen, dan wel onjuist of onvolledig, antwoord zijn gegeven. Daarom zou sprake zijn van (voorwaardelijk) opzet met het oogmerk belasting te ontduiken. Cliënt betwist bij deze uitdrukkelijk uw voornemen om voormelde navorderingsaanslagen en vergrijpboeten op te leggen. Daartoe voert cliënt thans de volgende gronden aan:

1. Uw stelling dat cliënt zou beschikken over een niet in zijn aangifte verantwoorde (buitenlandse) bankrekening wordt betwist. Uw bewering ontbeert iedere grondslag. Enige niet in de aangifte opgenomen bron van inkomen heeft u derhalve niet aannemelijk gemaakt, laat staan aangetoond. Reeds daarom moeten de aangekondigde navorderingsaanslagen en boeten achterwege blijven.

2. Daar komt nog eens bij dat u niet heeft aangetoond dat indien en voorzover daarvan al sprake zou zijn (geweest), quod non!, de door u gestelde bankrekening niet in de aangiftebiljetten inkomsten- en vermogensbelasting zouden zijn verantwoord. Alsdan moet de zogenaamde omkering van de bewijslast buiten toepassing blijven (vgl. Gerechtshof 's-Hertogenbosch 12 juni 2002, V-N 2002/48.4). Zoals gezegd, beschikt u over geen enkel vermoeden, laat staan bewijs. Voor de aangekondigde navorderingen en boeten is dan ook geen plaats.

3. Daarbij heeft u volstrekt niet aannemelijk gemaakt dat in de belastingaangiften over betreffende jaren de vragen of sprake is van buitenlandse tegoeden altijd ontkennend zijn beantwoord. Cliënt betwist uw veronderstelling dan ook uitdrukkelijk. Van het opleggen van vergrijpboeten moet aldus worden afgezien.

4. De gegevens waarover u zegt te beschikken, zijn volgens cliënt onrechtmatig door u verkregen, althans daarover bestaat ten minste onduidelijkheid (Rechtbank Breda, 11 december 2003, nrs. 3499-01 en 30140-03). Op deze gegevens mag en kunt u dan ook geen navorderingen en/of boeten baseren.

5. Indien en voorzover de gegevens al op rechtmatige wijze zijn vergaard, quod non, rijst de vraag welk bewijs daaraan moet worden ontleend. De Rechtbank te Brussel besliste op 28 juni 2002 dat aan de gegevens waarover u zegt te beschikken, geen, althans onvoldoende, bewijskracht toekomt om een belastingaanslag, laat staan een boete, te baseren. Volgens het Nederlandse belastingrecht gelden soortgelijke bewijsregels. Ook daarom moeten de navorderingen en boeten achterwege blijven.

6. Op 12 maart jl. heeft de belastingrechter in het Hof

's-Gravenhage in niet mis te verstane bewoordingen overwogen dat de bewijslast bij de inspecteur ligt en dat hij daaraan niet voldoet. Voorts is de schattingsmethodiek van de belastingdienst niet geaccepteerd.

7. In dit kader stelt cliënt zich uitsluitend subsidiair op het standpunt dat indien en voorzover de gegevens al op rechtmatige wijze zijn vergaard, quod non, uw aankondiging niet berust op een redelijke schatting en deswege volstrekt willekeurig en in strijd met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, in het bijzonder het zorgvuldigheids- en motiveringsbeginsel ex artikelen 3:2 en 3:46 Awb zijn.

Indien u besluit om - met miskenning van het voormelde - toch nadere aanslagen en boeten op te leggen, schendt u de beginselen van behoorlijk bestuur en handelt de Belastingdienst onrechtmatig. Voor de eventuele schade van cliënt zal de Belastingdienst aansprakelijk worden gehouden. Tenslotte ontvangen wij gaarne - per ommegaande - een afschrift van het onderhavige dossier van cliënt."

2.6.3. Op 8 maart 2004 heeft de Inspecteur aan belanghebbende een kennisgeving navorderingsaanslagen en boete wegens buitenlandse tegoeden gezonden. Deze kennisgeving heeft betrekking op de navorderingsaanslagen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 1992 tot en met 2000 en vermogensbelasting 1993 tot en met 2000. In de kennisgeving is onder meer opgenomen een motivering van de redelijke schatting en de boeten. Verder schrijft de Inspecteur onder meer het volgende:

"Voor zover in het kader van dit onderzoek naar buitenlandse tegoeden eerder aanslagen met een boete van 100% zijn opgelegd en tijdig bezwaar is gemaakt zullen die boeten in beginsel worden gematigd naar 75% indien u, voordat uitspraak op bezwaar wordt gedaan, volledige medewerking verleent en volledige openheid van zaken geeft voor het betreffende belastingjaar. Dat kan slechts anders zijn in geval van bijzondere individuele omstandigheden."

Ook bij deze kennisgeving is als bijlage een overzicht gevoegd waarin de verschuldigde belasting, boeten en heffingsrente is berekend.

2.6.4. In reactie op de brief van de Inspecteur van 8 maart 2004 schrijft de gemachtigde van belanghebbende op 11 maart 2004 onder meer het volgende:

"Hierbij delen wij u mede dat wij van de mogelijkheid tot kennisneming van de stukken gebruik wensen te maken. Gaarne zien wij het dossier van cliënt eerst in alvorens cliënt uw kennisgeving - nader - zal betwisten. Deswege verzoeken wij u vriendelijk ons afschrift van het dossier te doen toekomen. Daarbij merken wij reeds thans op dat voor het opleggen van de aanslagen geen enkele aanleiding bestaat. De termijn voor 1992 verloopt immers pas op

31-12-2004. Zoals u weet lopen op dit moment verschillende procedures, zodat wij u verzoeken in dat licht de aanslagen niet op te leggen."

2.6.5. Bij fax van 16 maart 2004 schrijft de Inspecteur aan de gemachtigde van belanghebbende onder meer het volgende:

"Naar aanleiding van uw schrijven d.d. 11 maart 2004 [...] hebben wij inmiddels twee maal getracht telefonisch met u in contact te treden teneinde een afspraak te maken omtrent de datum waarop u het dossier van uw cliënt wenst in te komen zien. Ondanks de toezeggingen van uw secretaresse dat wij hierover zouden worden teruggebeld hebben wij niets van u mogen vernemen. Wij stellen u tot en met donderdag

18 maart 2004 in de gelegenheid om telefonisch contact met ons op te nemen teneinde een afspraak te maken omtrent de datum waarop u het dossier van uw cliënt wenst in te komen zien. Indien u hieraan geen gevolg geeft nemen wij aan dat u geen prijs meer stelt op inzage in het dossier voordat de aangekondigde navorderingsaanslagen worden opgelegd en zullen wij deze navorderingsaanslagen met de daarbij behorende boeten aan uw cliënt opleggen. Wij vertrouwen er op u met het voorgaande voldoende te hebben geïnformeerd."

2.6.6. Bij brief van 20 april 2004 schrijft de gemachtigde van belanghebbende aan de Inspecteur onder meer het volgende:

"Naar aanleiding van onze afspraak tot het nemen van inzage in het belastingdossier in opgemelde zaak, nam u telefonisch contact. Naar uw oordeel beschikte cliënt reeds over alle bescheiden zodat een inzage weinig zou toevoegen. In dat kader somde u op welke stukken concreet in het dossier zijn opgenomen: [...] Gaarne verneem ik nog van u of deze opsomming correct en volledig is."

2.6.7. Op 20 april 2004 herhaalt de gemachtigde van belanghebbende in een brief aan de Inspecteur tevens hetgeen hij in zijn brief van 22 december 2003 heeft geschreven. Daaraan voegt hij onder meer het volgende aan toe:

"Daaraan kan worden toegevoegd dat voor het opleggen van een boete temeer geen plaats is, nu de Officier van Justitie reeds heeft geoordeeld dat onvoldoende bewijs voorhanden is om te kunnen bestraffen."

2.6.9. Bij brief van 21 april 2004 heeft de Inspecteur aan belanghebbende een 'Mededeling navorderingsaanslagen en boete wegens buitenlandse tegoeden' gezonden. In deze brief staat onder meer het volgende:

"Op 8 maart 2004 heb ik u schriftelijk meegedeeld dat ik het voornemen had aan u navorderingsaanslagen inkomstenbelasting en vermogensbelasting met vergrijpboeten op te leggen over de jaren 1992 tot en met 2000. Ik heb u daarbij in de gelegenheid gesteld te reageren op mijn voornemen. Uw gemachtigde heeft op mijn brief gereageerd. Zijn reactie geeft mij geen aanleiding mijn standpunt te herzien omdat geen gezichtspunten zijn aangedragen die mij nog niet bekend waren. Voor de gronden waarop ik de boeten baseer, verwijs ik u naar de eerder toegezonden kennisgeving. [...] Deze mededeling kunt u beschouwen als een kennisgeving als bedoeld in artikel 67g van de Algemene wet inzake rijksbelastingen alwaar geregeld is dat de inspecteur uiterlijk bij de voor bezwaar vatbare beschikking de belastingplichtige in kennis stelt van de gronden waarop de oplegging van de boete berust. [...] In verband met het feit dat over de jaren waarover inkomstenbelasting wordt nagevorderd u recht heeft op de rentevrijstelling wordt een gecorrigeerd overzicht van de na te vorderen inkomsten- en vermogensbelasting over de jaren 1991 tot en met 2000 bijgevoegd."

Jaar Vastgesteld Correcties Rente- Gecorrigeerd

inkomen buitenlandse vrijstelling inkomen

tegoeden uit

onderzoek

1991 100.000 291.056 0 391.056

1992 92.916 329.475 2.000 420.391

1993 130.471 300.972 2.000 429.443

1994 101.380 221.309 2.000 320.689

1995 146.988 321.081 2.000 466.069

1996 198.027 339.671 2.000 535.698

1997 168.945 357.640 2.000 524.585

1998 155.929 376.309 2.000 530.238

1999 163.895 390.947 2.000 552.842

2000 199.410 413.231 2.000 610.641

Jaar Correcties uit Inkomstenbelasting, Saldo correcties

onderzoek vermogensbelasting afgerond

en rente uit

onderzoek

1992 3.475.475 173.433 3.901.598

1993 3.804.950 396.330 3.841.853

1994 4.105.922 612.285 4.000.630

1995 4.327.231 790.432 3.921.841

1996 4.648.312 1.037.157 4.104.319

1997 4.987.983 1.291.256 4.353.178

1998 5.345.623 1.563.671 4.748.988

1999 5.721.931 1.862.057 5.026.849

2000 6.112.878 2.173.665 5.002.527

Tariefgroep, 1991 tot en met 2000: 2. De boete bedraagt steeds 100%.

Jaar Belasting Belasting Na te vorderen Boete

was wordt belasting

1991 41.288 215.921 174.633 174.633

1992 39.101 235.586 196.485 196.485

1993 61.149 240.530 179.382 179.382

1994 43.481 175.066 131.586 131.585

1995 70.201 261.649 191.449 191.449

1996 99.670 302.273 202.603 202.603

1997 81.524 294.908 213.384 213.384

1998 71.568 296.153 224.586 224.586

1999 76.027 309.395 233.368 233.368

2000 96.978 343.715 246.739 246.739

Jaar Na te vorderen Boete

belasting

1992 26.403 26.403

1993 27.243 27.243

1994 27.920 27.920

1995 28.247 28.247

1996 28.832 28.832

1997 29.568 29.268

1998 26.460 26.460

1999 27.013 27.013

2000 27.566 27.566

2.8.1. Door belanghebbende zijn de volgende bezwaarschriften ingediend:

- Bezwaar d.d. 31 december 2003 tegen de navorderingsaanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 1991 en de navorderingsaanslag vermogensbelasting 1992;

- Bezwaar d.d. 29 april 2004 tegen de navorderingsaanslagen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 1992 tot en met 2000 en de navorderingsaanslagen vermogensbelasting 1993 tot en met 2000.

2.8.2. Bij brief van 26 januari 2004 bevestigt de Inspecteur de ontvangst van het door belanghebbende op 31 december 2003 ingediende bezwaar. De Inspecteur schrijft verder onder meer het volgende:

"U stemt niet in met het aanhouden van de bezwaren. Ik deel u mee dat op grond van artikel 25, lid 1 van de Algemene Wet inzake Rijksbelastingen (AWR) de termijn voor de afdoening van een bezwaar een jaar na ontvangst van het bezwaar is. Ik zal voorlopig nog geen uitspraak doen op uw bezwaar. De reden hiervoor is dat ik wil wachten op de uitkomsten van procedures welke gevoerd zullen worden over een aantal belangrijke, en voor uw bezwaar relevante, rechtsvragen welke spelen binnen het rekeningenproject. Zodra ik de uitkomsten van die procedures ken neem ik contact met u op. Voor de volledigheid merk ik op dat de termijn van 1 jaar eventueel nog verlengd kan worden."

2.8.4. Op 16 juni 2004 schrijft de Inspecteur aan de gemachtigde van belanghebbende onder meer het volgende:

"In uw reactie geeft u aan dat de betreffende cliënten ontkennen in het bezit te zijn (geweest) van een bankrekening in het buitenland. U stelt dat daarmee is voldaan aan de informatieplicht en verwijst daarvoor naar een passage uit het draaiboek 'Project Buitenlands Vermogen' onderdeel 4.2.1.2. [...] Uw citaat van de desbetreffende passage is niet volledig. In het draaiboek is in het bewuste onderdeel namelijk opgenomen dat aan de hand van de unieke identificatie de belastingdienst aannemelijk kan maken dat de afgelegde verklaring onjuist en/of onvolledig is. In een dergelijk geval is volgens het draaiboek en de jurisprudentie niet voldaan aan de informatieplicht."

2.8.5. In reactie op de brief van de Inspecteur van 16 juni 2004 schrijft de gemachtigde van belanghebbende op 18 juni 2004 onder meer het volgende:

"Naar uw oordeel is mijn citaat onvolledig. Er kan echter geen misverstand over bestaan dat in het draaiboek is bepaald dat ingeval een belastingplichtige ontkent dat hij in het bezit is (geweest) van een niet-verantwoorde buitenlandse rekening in beginsel ('wel') wordt voldaan aan de inlichtingenplicht ex art. 47 AWR. Volgens de auteurs van het draaiboek en daarmee de Staatssecretaris van Financiën dient in dergelijke gevallen de Belastingdienst aannemelijk te maken dat de afgelegde verklaring onjuist en/of onvolledig is. Naar ik uit uw brief begrijp meent u dat de Belastingdienst de onjuistheid of onvolledigheid aannemelijk kan maken. In dat kader refereert u aan jurisprudentie zonder daarbij enige vindplaatsen te noemen. Deze verneem ik nog bijzonder graag. Uit de mij bekende (strafrechtelijke) rechtspraak terzake van het Rekeningenproject kan namelijk slechts worden afgeleid dat bij een ontkennende verdachte onvoldoende bewijs is voor de aannemelijkheid van de gestelde buitenlandse rekening. De bewijsregels in het strafrecht en het belastingrecht ontlopen elkaar niet zo veel. Gaarne verneem ik nog uw reactie."

2.8.6. Op 16 juli 2004 zendt de Inspecteur een brief aan belanghebbende waarin onder meer het volgende is opgenomen:

"Ik heb van u namens uw cliënt [...] bezwaarschriften ontvangen gericht tegen (navorderings)aanslagen die voortkomen uit het zogenoemde Rekeningenproject. Die (navorderings)aanslagen zijn opgelegd omdat uw cliënt volgens mij beschikt(e) over tegoeden in het buitenland. Uw cliënt stelt zich op het standpunt niet over een dergelijk tegoed te hebben beschikt zodat verder geen informatie kan worden verstrekt. Het Gerechtshof Amsterdam (2 maart 2004, voorzieningenrechter, kenmerk 04/00393) heeft inmiddels als volgt geoordeeld: 'De inspecteur heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat hij aanleiding had om verzoeker vragen te stellen over mogelijke tegoeden bij een buitenlandse bank. Nu verzoeker niet inhoudelijk op die vragen heeft gereageerd, handelt de inspecteur niet willekeurig of onredelijk door bij het opleggen van (navorderings)aanslagen uit te gaan van geschatte bedragen aan verzwegen inkomsten en die geschatte bedragen te berekenen op de wijze als kort uiteengezet onder 3.3. hierboven.' De rechter geeft hiermee aan dat de gegevens die de inspecteur in zijn bezit heeft (o.a. de identificatie) recht en reden geven om aan de bewuste belastingplichtigen vragen te stellen over de buitenlandse bankrekeningen. Ik ben voornemens om de bezwaarschriften af te handelen. Alvorens daartoe over te gaan stel ik u, in uw hoedanigheid als gemachtigde ex artikel 41 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) en uw cliënt hierbij voor de laatste keer in de gelegenheid om mij alsnog de gevraagde gegevens en inlichtingen te verstrekken. Ik verzoek u daartoe binnen drie weken na dagtekening van deze brief de in de bijlage bij deze brief opgenomen vragen te beantwoorden c.q. de gevraagde gegevens te verstrekken. Indien uw cliënt nu alsnog volledig en juist voldoet aan zijn/haar informatieplicht wordt hij/zij in de gelegenheid gesteld ervoor te kiezen dat de bezwaarschriften worden aangehouden in afwachting van de afronding van de beroepsprocedure die op basis van een protocol wordt gevoerd door NautaDutilh en de Belastingdienst. Door nu alsnog mee te werken door te voldoen aan de informatieverplichting bewerkstelligt uw cliënt tevens dat de opgelegde vergrijpboeten van 100% worden gematigd en worden vastgesteld op 75%. Voor het geval uw cliënt overweegt wederom niet te voldoen aan de informatieverplichting wijs ik u en uw cliënt er weer op dat hij/zij op grond van artikel 47, lid 1, letter a AWR verplicht is de gevraagde gegevens en inlichtingen te verstrekken. In artikel 49 AWR is bepaald dat deze gegevens duidelijk, stellig en zonder voorbehoud moeten worden verstrekt op de aangegeven wijze en binnen een door de inspecteur te stellen termijn. Indien uw cliënt niet of niet volledig aan deze verplichtingen voldoet is op grond van artikel 25, lid 6, letter b en artikel 27e, letter b AWR omkering van de bewijslast van toepassing. Door het niet voldoen aan de informatieplicht voorafgaande aan het opleggen van de (navorderings)aanslagen geldt voor uw cliënt in de bezwaarfase reeds de omkering van de bewijslast. Hij/zij moet in de bezwaarfase en in een latere beroepsprocedure overtuigend aantonen dat, en in hoeverre een hierop betrekking hebbende (navorderings)aanslag onjuist is. Indien uw cliënt wederom niet voldoet aan de informatieverplichting zal ik overgaan tot het afhandelen van zijn/haar bezwaarschriften. Uitgaande van de mij nu beschikbare gegevens zullen de (navorderings)aanslagen en de opgelegde boeten worden gehandhaafd. Het verleende uitstel vervalt van rechtswege. Indien uw cliënt in beroep gaat bij het Gerechtshof en weer uitstel van betaling vraagt kan de ontvanger zekerheid vragen. Voorafgaand aan het doen van uitspraak op het bezwaarschrift/de bezwaarschriften worden u en uw cliënt nog in de gelegenheid gesteld te worden gehoord. Ik verzoek u en uw cliënt de gevraagde gegevens en inlichtingen in te vullen op de bijlage bij deze brief, de bijlage vervolgens te ondertekenen en te retourneren binnen drie weken na dagtekening van deze brief."

In de bijlage bij deze brief wordt belanghebbende om de volgende verklaring gevraagd:

"Hierbij verklaart [...] [Hof: naam etc. in te vullen] ná

1 januari 1990 houder te zijn (geweest) van de volgende in het buitenland aangehouden bankrekeningen [...] [Hof: volgt rekeningnummer, naam bank, land van vestiging en jaar opening rekening]. Ik heb na 1 januari 1990 geen andere bankrekeningen in het buitenland aangehouden dan de bankrekeningen die ik hierboven heb vermeld. Deze gegevens zijn juist en volledig, duidelijk, stellig en zonder voorbehoud verstrekt."

Verder worden in de bijlage de volgende vragen gesteld:

1. "Wat voor soort rekeningen hebben u en/of uw partner (gehad) en in welke valuta?

2. Door wie is deze rekening/zijn deze rekeningen geopend?

3. Op welke wijze is deze rekening/zijn deze rekeningen geopend (waar, hoe gelegitimeerd, in geval van een 'en/of-rekening': waren de 2e en/of 3e rekeninghouder ook daarbij aanwezig)?

4. Wie zijn of waren tekeningsbevoegd voor de bankrekening(en)?

5. Kregen u en/of uw partner de rekeningafschriften naar het woonadres in Nederland toegestuurd of kon op een andere wijze over de rekeningafschriften worden beschikt?

6. Kunt u de rekeningafschriften verstrekken vanaf de datum van opening van de rekening(en) tot heden? (Indien niet op korte termijn, wanneer dan wel?)

7. Op welke wijze hebben u en/of uw partner bedragen gestort of laten storten, dan wel overgemaakt of laten overmaken op deze bankrekening(en) (in de ruimste zin van het woord)?

8. Wat is de herkomst van de gestorte en/of overgemaakte bedragen?

9. Op welke wijze hebben u en/of uw partner bedragen opgenomen of laten opnemen, dan wel overgeboekt of laten overboeken van deze bankrekening(en) (in de ruimste zin van het woord)?

10. Wat waren de bestedingsdoelen van deze opnamen of overboekingen?

11. Hebben u en/of uw partner het saldo en/of de opbrengsten van deze banktegoeden vermeld op de aangiften inkomstenbelasting en/of vermogensbelasting?"

In de bijlage is ten slotte verzocht om verstrekking van de volgende bescheiden:

- "het afschrift van het openingsformulier van de bankrekening;

- de afschriften van de banktegoeden op 31 december van ieder jaar;

- een specificatie van de ontvangen rente per jaar (vermeld hierbij ook het soort rente, bijvoorbeeld spaarrekeningen, obligaties etc.);

- een specificatie van de opbrengst van effecten per jaar. Vermeld hierin ook de te verrekenen dividendbelasting en buitenlandse bronbelasting;

- een specificatie van de beleggingsfondsen per 31 december van ieder jaar. Vermeld hierin ook de naam van de fondsen."

2.8.7. In reactie op de brief van de Inspecteur van 16 juli 2004 schrijft de gemachtigde van belanghebbende op 28 juli 2004 onder meer het volgende:

"In de eerste alinea van voormelde brief schrijft u dat cliënt zich op het standpunt stelt 'niet over een dergelijk tegoed te hebben beschikt'. Aan zijn verplichtingen ex artikel 47 AWR heeft belastingplichtige derhalve voldaan. In strijd daarmee en overigens ten onrechte wijst u cliënt op de gevolgen van het 'wederom niet (te) voldoen aan de informatieverplichting'. Dat binnen de Belastingdienst eveneens geen discussie bestaat omtrent de vraag of een ontkennende belastingplichtige aan de verplichtingen ex artikel 47 AWR heeft voldaan, blijkt uit het draaiboek 'Project Buitenlands Vermogen'. Daarin is onder 4.2.1.2. 'Ontkennen' de navolgende passage opgenomen 'Indien een geïdentificeerde ontkent gerechtigd te zijn (geweest) tot buitenlandse vermogensbestanddelen, is in eerste aanleg wel voldaan aan de informatie verplichtingen'. Op grond van het voorgaande is cliënt van oordeel dat hij aan zijn wettelijke inlichtingenverplichting heeft voldaan. Deswege mogen wij u verzoeken de ingediende bezwaarschriften ter hand te nemen en toe te wijzen. Voor de planning van een inzage en (eventuele) hoorzitting verzoeken wij u vriendelijk met onze verhinderdata rekening te houden. Deze zullen op uw verzoek worden medegedeeld. Overigens ontvangen wij gaarne voordien een inventarisatiestaat van uw dossier, teneinde te kunnen beoordelen of en in hoeverre de inzage enige toegevoegde waarde heeft."

2.8.8. In reactie op de brief van de gemachtigde van belanghebbende van 28 juli 2004 schrijft de Inspecteur op 30 juli 2004 onder meer het volgende:

"In uw brief verzoekt u een inventarisatiestaat van het dossier. Uit het dossier is mij gebleken dat, onder verwijzing naar de correspondentie van 20 en 21 april 2004, u correct en volledig in het dossier ben geïnformeerd. Het voornemen tot het maken van afspraak om inzage in het dossier is daarom niet uitgevoerd. Gelet op het vorenstaande ben ik voornemens de afhandeling van de bezwaarschriften voort te zetten. Ingeval u (aanvullend) in de gelegenheid wenst te worden gesteld voor een hoorgesprek dan wel inzage wenst in het dossier verneem ik graag uiterlijk 9 augustus 2004."

2.8.9. Bij brief van 9 augustus 2004 schrijft de gemachtigde van belanghebbende aan de Inspecteur onder meer het volgende:

"Gaarne verkrijg ik van u een bevestiging of de in bovengenoemde brieven opgenomen opsomming thans nog accuraat is, dan wel dat er - buiten onze correspondentie - nieuwe stukken aan het dossier zijn toegevoegd. In dat verband verneem ik eveneens gaarne van u of mijn reactie op de brief van de heer Kiel gedagtekend 16 juni 2004 zich eveneens in uw dossier bevindt. Indien dat het geval blijkt te zijn, verzoek ik u daarop te reageren. Volledigheidshalve ontvangt u daarvan een afschrift."

2.8.10. Op 10 augustus 2004 schrijft de Inspecteur aan de gemachtigde van belanghebbende onder meer het volgende:

"Ik kan u mededelen dat aan het dossier van belanghebbende geen stukken - buiten de gevoerde correspondentie om - zijn toegevoegd. U bent daarmee volledig op de hoogte van de inhoud van het dossier. Uw reactie (brief 18 juni) op brief 16 juni 2004: U vraagt mij een reactie. In dit kader verwijs ik u naar de toelichting op de reeds gedane uitspraken op bezwaarschriften en wel met name het onderdeel 6.3 Artikel 47 AWR. Volledigheidshalve voeg ik dit onderdeel als bijlage bij deze brief. Hoorrecht: Op mijn uitnodiging (aanvullend) in de gelegenheid te worden gesteld voor een hoorgesprek dan wel inzage in het dossier heeft u niet gereageerd. Ik stel u hiertoe alsnog in de gelegenheid."

2.8.11. Bij brief van 19 augustus 2004 schrijft de gemachtigde van belanghebbende aan de Inspecteur onder meer het volgende:

"Nu de inhoud van het dossier bekend is, zie ik thans voor de bezwaarfase af van inzage. Van uw toelichting nam ik inmiddels kennis. Van belang is echter te onderkennen dat cliënt hardnekkig heeft ontkend dat hij gerechtigd is tot een buitenlandse bankrekening. Daaruit vloeit voort dat hij heeft voldaan aan zijn informatieverplichting ex artikel 47 AWR. Voor de vraag of de inspecteur aannemelijk kan maken dat er een (niet-verantwoorde) buitenlandse bankrekening werd aangehouden, is bijzonder relevant dat inmiddels door een projectleider van de FIOD is toegegeven dat in een substantieel aantal gevallen fouten zijn gemaakt bij de identificatie. Ook de Officier van Justitie heeft cliënt niet verder vervolgd. Van het recht te worden gehoord, ziet belanghebbende af."

3.1.2.2. Zijn de renseignementen A en B betrouwbaar, in die zin dat bij een juiste identificatie daaruit volgt dat belanghebbende op

31 januari 1994 de beschikking had over een rekening bij KB-Lux met een saldo van ƒ 4.105.922? De Inspecteur beantwoordt deze vraag bevestigend, belanghebbende ontkennend.

3.1.8.1. Is het recht van belanghebbende om zich niet zelf te belasten geschonden? Belanghebbende beantwoordt deze vraag bevestigend, de Inspecteur ontkennend.

3.1.8.2. Is sprake van opzet of grove schuld? Belanghebbende beantwoordt deze vraag ontkennend, de Inspecteur bevestigend.

Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt, en hetgeen door hen bij de inlichtingencomparitie en op de zittingen daaraan is toegevoegd, waarvoor wordt verwezen naar de van deze inlichtingencomparitie en zittingen opgemaakte processen-verbaal.

Partijen hebben ter ondersteuning van hun standpunten in hoofdzaak het volgende aangevoerd:

(1) De integrale/ongeschoonde versie van het Draaiboek en de Nieuwsbrieven;

(2) De ongeschoonde versie van de vier kopieën van afdrukken van microfiches waarop de codenaam W.K. XX voorkomt;

(3) De ongeschoonde kopieën van de brief van de Belgische belastingdienst van 21 februari 2003 en de daarbij behorende negentien bijlagen.

(4) De achterliggende stukken van de afhandeling door de Inspecteur van de overige coderekeningen.

Belanghebbende beroept zich verder op de uitspraak van de Correctionele Rechtbank Brussel van 8 december 2009 (Bevestigd door Hof Brussel, 2 december 2010, en het Hof van Cassatie 31 mei 2011). Belanghebbende ziet deze uitspraak als bewijs van de stelling dat de Belgische autoriteiten de microfiches en de hieraan verbonden informatie wederrechtelijk heeft verkregen.

De microfiches zijn in België boven water gekomen naar aanleiding van een tip van een toen al op de zwarte lijst geplaatste informant van de Belgische politie, N, bij een in 1994 in scene gezette huiszoeking bij de vriendin van genoemde N. Het ging om twee kisten met fotokopieën (waaronder microfiches) van documenten die afkomstig zijn van KB-Lux. Van deze huiszoeking werd geen proces-verbaal opgemaakt. De documenten zijn vervolgens zoek geraakt en kwamen weer tevoorschijn toen N ze in 1995 aan de politie overhandigde. Uit de uitspraak blijkt dat er stukken zijn zoekgeraakt. In het vonnis heeft de Rechtbank het verkregen bewijs tot onrechtmatig verkregen bewijs bestempeld.

Het gegeven dat de bescheiden reeds in 1995 aan de FIOD werden aangeboden, vormt tevens een sterke aanwijzing dat de Belastingdienst reeds in 2000 niet slechts bekend was met de diefstal van de bescheiden, maar tevens op de hoogte was van de onrechtmatige wijze waarop de gegevens zijn vergaard.

Belanghebbende verzoekt de volgende getuigen te horen:

- D, ambtenaar FIOD;

- K, ambtenaar FIOD;

- O, onderzoeksrechter te Brussel;

- Q, voorzitter Comité P, ambtenaar FIOD-ECD;

- R, hulpofficier van justitie;

- S, ambtenaar FIOD-ECD;

- T, ambtenaar Ministerie van Financiën.

- U, ambtenaar BBBBI België;

- V, ambtenaar FIOD/internationaal.

D, K, S en T dienen te worden gehoord met betrekking tot de voorwetenschap over de zaak André in 1995.

Belanghebbende heeft niet aangegeven waarom hij wenst dat R moet worden gehoord.

Belanghebbende verzoekt de Inspecteur op grond van regelingen inzake uitwisseling van gegevens aan de Belgische autoriteiten de volgende vragen te stellen over het nagezonden document:

- Van waar is het document afkomstig?

- Is het document bij dezelfde persoon in beslag genomen als de overige docmenten?

- Is vastgesteld dat het een document van KB-Lux betreft?

- Waarom is het document nagezonden?

- Kan aan de hand van het automatiseringssysteem van KB of KB-Lux worden vastgesteld of het renseignement B afkomstig is van KB-Lux'

Belanghebbende ontkent dat hij rekeninghouder is (geweest). Er is destijds een uitgebreide controle geweest bij het bedrijf van belanghebbende. Er is niet gebleken dat geld is weggevloeid uit de onderneming. De bron voor de betreffende rekening in Luxemburg is onbekend. Aan de renseignementen kan geen bewijskracht worden ontleend. Het is niet komen vast te staan dat de renseignementen A en B afkomstig zijn van KB-Lux. Belanghebbende is met de nagezonden uitdraaien naar KB-Lux gegaan om uitleg te vragen. De bank heeft verklaard dat deze stukken niet van de bank afkomstig zijn. Hoewel belanghebbende daarom heeft gevraagd, heeft hij daarvan geen verklaring van de advocaat van KB-Lux gekregen. Belanghebbende heeft van KB-Lux vernomen dat er geknoeid is met de stukken, maar hiervan bestaat geen schriftelijke verklaring. De mededeling ziet ook niet specifiek op deze zaak. De door KB-Lux genoemde manipulatie zou ook kunnen zien op de lijst met coderekeningen. Belanghebbende constateerd dat het lettertype van renseignement B afwijkt van het lettertype op de microfiches en de overige brieven van KB-Lux.

Belanghebbende hecht geloof aan de mededeling van de Inspecteur dat nummer 18 een coderekening is.

Een belastingplichtige die stelt dat hij geen rekening bij KB-Lux heeft, kan daarvoor onmogelijk bewijs leveren. Hij krijgt geen bevestiging van het feit dat hij geen rekening heeft. Slechts personen die wel een rekening hebben kunnen desgevraagd informatie verkrijgen over hun rekening.

Belanghebbende is met de nagezonden uitdraaien naar KB-Lux gegaan, maar de bank wilde hem geen bevestiging geven dat hij geen rekeninghouder was.

Wanneer belanghebbende aan KB-Lux meedeelt rekeninghouder te zijn (geweest) bij KB-Lux, dan zal KB-Lux de rekeningafschriften aan belanghebbende verstrekken.

De gemachtigde van belanghebbende heeft in alle antwoorden op de aan door hem vertegenwoordigde belanghebbenden gestelde vraag over de contacten met KB-Lux, hetzelfde antwoord gegeven. Het is dus de vraag of dit een juiste weergave is van hetgeen is gebeurd.

Uit het renseignement B blijkt dat belanghebbende op of rond

9 augustus 1993 (de datum van de print) een saldo aanhield van 74.389.230 (zonder vermelding van valuta). Gelet op het via meewerkers bekende gegeven dat KB-Lux het totale tegoed in Luxemburgse franken vermeld, is het aannemelijk dat het vermelde saldo in Luxemburgse franken is vermeld. In guldens is dit ongeveer ƒ 3.950.000. Uit renseignement B blijkt voorts dat de rekening is geopend in 1986. Het saldo op de rekening is ook zo hoog dat het niet in korte tijd kan zijn opgebouwd. De omvang van het bekende vermogen en inkomen van belanghebbende is niet zodanig hoog dat daaruit een snelle opbouw kan worden verklaard. Het saldo is ook zo hoog dat het niet snel kan zijn verdwenen. Het bedrag is veel te groot om in een korte periode consumptief te besteden. Ook het feit dat het saldo in de vorm van deposito's wordt aangehouden, wijst er op een langdurige belegging. Op de rekening is rendement behaald. Voor het bewijs voor beboetingsdoeleinden negeert de Inspecteur dit rendement in die zin dat hij het laat opwegen tegen eventuele consumptieve uitgaven. Voor beboetingsdoeleinden kan over de hele periode waarvoor het bewijs van het bestaan van de rekening is bewezen, hetgeen naar de mening van de Inspecteur het geval is, ervan worden uitgegaan dat minimaal het via het fiche bekende saldo in het buitenland is aangehouden.

Belanghebbende leidt uit artikel 6 van het EVRM het volgende af. Als door de Belastingdienst gegevens worden gevraagd met een dubbel doel, namelijk zowel met het oog op een op te leggen boete, als met het oog op de belastingheffing, dan behoeven deze niet te worden verstrekt. Hier bestaat geen twijfel over het redelijke vermoeden van schuld, omdat is aangevangen met een strafrechtelijk onderzoek.

Belanghebbende mag na december 2002 niet meer worden verplicht tot het verstrekken van inlichtingen.

In oktober 2002 moest worden bepaald hoe hoog de correcties dienden te zijn bij diegenen die niet meewerkten of ontkenden. Daarvoor is de 'applicatie correcties' ontwikkeld. De bedoeling van deze applicatie was om informatie te verkrijgen waarop redelijke aanslagen gebaseerd konden worden voor belastingplichtigen die ontkenden een bankrekening te hebben dan wel die in het geheel geen informatie verstrekten.

De gegevens voor de 'applicatie correcties' zijn aangeleverd door de aanslagregelende ambtenaren. In deze databank zijn de gegevens verwerkt van belastingplichtigen die in het kader van het Rekeningenproject meewerkten, in die zin dat zij alle gevraagde informatie verstrekten. Voorts zijn de gegevens verwerkt van belastingplichtigen die buiten het Rekeningenproject om zich met een beroep op de werking van artikel 67n AWR en/of artikel 69a van de AWR gemeld hebben bij de Inspecteur in verband met het aanhouden van tegoeden ('inkeerders').

In de 'applicatie correcties' zijn de volgende gegevens ingevoerd:

(i) Het saldo van het renseignement. Bij de inkeerders is geen saldo opgenomen omdat daar uiteraard een renseignement ontbreekt.

(ii) Betreft het een ondernemer of een particulier? Hierbij is gebruik gemaakt van de gegevens waarover de Belastingdienst beschikt. Grootaandeelhouders worden tot de ondernemers gerekend.

(iii) De correctiebedragen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 1990 tot en met 2000 en vermogensbelasting 1991 tot en met 2000. De hoogte van de ingevulde correctiebedragen betreft de belastbare bedragen na verwerking van vrijstellingen en heffingsvrije bedragen en inclusief eventuele nevencorrecties (bijvoorbeeld wijziging drempel buitengewone lasten). Verder diende ingevuld te worden of er zogenaamde broncorrecties waren. Dat zijn correcties die zijn opgelegd naar aanleiding van het belasten van de vergaring van het vermogen.

(iv) Ten behoeve van de beoordeling van de hardheid van de cijfers is een vraag opgenomen over de kwaliteit van de cijfers. Daartoe diende de aanslagregelend ambtenaar te onderscheiden naar de volgende keuzes:

- vaststellingsovereenkomst gesloten;

- getekende afspraak over omvang correcties;

- geen getekende afspraak maar overeenstemming over omvang correcties;

- geen overeenstemming maar harde correcties volgens Inspecteur;

- geen overeenstemming, correcties onzeker.

De data van openen en sluiten van de rekening zijn niet opgenomen.

Inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen:

particulieren 829

ondernemers 434

1.263

Vermogensbelasting:

particulieren 338

ondernemers 264

602

De totale correctiebedragen over de periode 1990 tot en met 2000 zijn verwerkt in vier tabellen:

- inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen ondernemers, 434 posten, tabel 3;

- inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen particulieren, 829 posten, tabel 4;

- vermogensbelasting ondernemers, 264 posten, tabel 5;

- vermogensbelasting particulieren, 338 posten, tabel 6.

Uitgangspunt is dat het volledige saldo en de inkomsten daarover zijn toegerekend aan belanghebbende. Bij belanghebbende is de schattingsmethode gevolgd voor belastingplichtigen met een saldo volgens het microfiche van meer dan ƒ 500.000. In deze methode wordt de schatting gebaseerd op het saldo volgens het microfiche. Daarbij worden de genoten inkomsten geschat op basis van een verondersteld rendement over dit saldo. Dit rendement is vanaf 1990 tot 1995 gesteld op het rendement op twaalfmaanddeposito's. Aan het eind van deze periode vertoonde dit rendement een sterke daling. Daarom is het aannemelijk dat belanghebbende gezocht heeft naar een andere risicomijdende beleggingsvorm met een hoog rendement. Die mogelijkheid bestond in het vierde kwartaal van 1994 in de vorm van staatsobligaties Nederland met een looptijd van vijf tot acht jaar. Om die reden is bij de berekening van het rendement op het vermogen vanaf 31 januari 1994 uitgegaan van het rendement op die staatsobligaties. De jaarlijkse rente is in de berekening telkens herbelegd in dezelfde beleggingsvorm tegen de dan geldende rentevoet. Verder is aangenomen dat er geen opnamen van en stortingen op de rekening hebben plaatsgevonden. De bijschrijving van het rendement heeft dus tot gevolg dat in de jaren vóór 1994 dit rendement is berekend over een lager saldo dan het saldo op

31 januari 1994 en in de latere jaren over een hoger saldo. Ook voor de vermogensbelasting is uitgegaan van de aldus berekende saldi.

Op de correctie inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 1991 moet de rentevrijstelling in mindering worden gebracht.

Belanghebbende heeft naar de mening van de Inspecteur geen recht op de ouderdomsvrijstelling.

De door de Belastingdienst gevolgde methode van schatting is onredelijk. Belanghebbende betwist het door de Inspecteur gestelde inkomen en vermogen. Op geen enkele wijze wordt duidelijk in hoeverre dit saldo een heffing van inkomstenbelasting of vermogensbelasting kan rechtvaardigen. Het vermeende saldo op

31 januari 1994 wordt geëxtrapoleerd, waarbij uitgegaan wordt van een herinvestering van het rendement. Gelet op de levensfase van belanghebbende is het willekeurig om niet met ontsparen rekening te houden. De Inspecteur gebruikt kennis achteraf over rentestanden om de rendementen zo hoog mogelijk te doen uitkomen.

De boeten zijn voor de berekening van de vermogenscorrecties niet afgetrokken.

De Inspecteur stelt dat hij voor alle jaren aannemelijk heeft gemaakt dat belanghebbende inkomsten en saldi van buitenlandse rekeningen niet heeft aangegeven. Uit het feit dat belanghebbende ontkent rekeninghouder te zijn, volgt dat hij de saldi van en de inkomsten uit de rekening niet heeft aangegeven.

Op de IBS-prints staan alleen getallen vermeld indien op de betreffende plek in het aangiftebiljet iets is ingevuld.

De Inspecteur is van mening dat de boeten gesteld moeten worden op 100% van de met toepassing van de omkering en verzwaring van de bewijslast berekende belasting. In dit geval is er geen reden tot matiging van de boeten op grond van de omstandigheid dat die is vastgesteld met toepassing van de omkering en verzwaring van de bewijslast. De reden daarvan is dat belanghebbende de mogelijkheid had om de bankgegevens op te vragen bij de bank waarna de correcties juist hadden kunnen worden vastgesteld. Ook na kennisname van de arresten van de Hoge Raad van 15 april 2011 is de Inspecteur van mening dat de boetegrondslag gelijk is aan de heffingsgrondslag en dat de zo berekende boete passend en geboden is.

Belanghebbende meent dat voor de vaststelling van de boetegrondslag in het geheel geen rekening mag worden gehouden met de omkering van de bewijslast.

(2) Belanghebbende verzoekt om aanvulling van het procesdossier met de vier ongeschoonde kopieën van afdrukken waarop W.K. XX voorkomt.

De Geheimhoudingskamer heeft in zijn eerder genoemde uitspraak met betrekking tot deze stukken beslist dat de geheimhouding in de door de Inspecteur voorgestelde zin gerechtvaardigd is.

(4) Belanghebbende verzoekt om de achterliggende stukken van de afhandeling door de Inspecteur van de overige coderekeningen.

De Inspecteur heeft dit verzoek afgewezen. Naar het Hof begrijpt wil belanghebbende aan de hand van deze stukken controleren of de door de Inspecteur over deze afhandeling verstrekte informatie juist is. Belanghebbende heeft zijn verzoek geclausuleerd, naar het Hof begrijpt in die zin dat in het geval de Inspecteur zich zou beperken tot de stelling dat slechts in twee gevallen zou zijn bekend, hij geen overlegging van deze stukken wenst. Het Hof oordeelt dat de Inspecteur op goede gronden niet het verzoek van belanghebbende heeft ingewilligd en wel om een viertal redenen, die ieder op zich voldoende reden zijn om niet aan het verzoekt te voldoen:

- Het verzoek is in een te laat stadium van de procedure gedaan. De Inspecteur heeft al in een brief van 17 juni 2010 een overzicht gegeven van de gang van zaken bij de andere houders van coderekeningen.

- Het betreft hier niet op de zaak betrekking hebbende stukken.

- De Inspecteur kan, zoals hierna zal worden beslist, volstaan met de stelling dat slechts in twee gevallen is erkend.

- Het gaat hier om correspondentie tussen de Belastingdienst en de betreffende rekeninghouders. Deze correspondentie zal naar het oordeel van het Hof geschoond moeten worden op een vergelijkbare wijze als door de Geheimhoudingskamer is beslist voor de onder (3) bedoelde stukken. Naar het oordeel van het Hof bestaat er een groot risico dat er bij het schonen van deze stukken een fout wordt gemaakt. Na schoning van de stukken, waaronder brieven van de betreffende belastingplichtigen, zullen naar het oordeel van het Hof volledig onleesbare en onbegrijpelijke stukken resteren die de lezer geen grotere zekerheid zullen geven over de vraag of door de betrokken rekeninghouders is bekend dan de door de Inspecteur verschafte informatie. Het belang van belanghebbende bij het verstrekken van de gevraagde stukken is van onvoldoende gewicht om op te wegen tegen het door de Inspecteur te beschermen belang van voorkoming van een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van derden en de praktische bezwaren verbonden aan het overleggen van de gevraagde informatie in geanonimiseerde vorm. Zo er al sprake is van een aan het EVRM te ontlenen recht, is die inbreuk gerechtvaardigd. Dit wijzigt niet de oordelen waartoe het Hof hierna zal komen. Naar het oordeel van het Hof biedt het onderzoek van het Hof in deze zaak voldoende tegenwicht voor de bezwaren welke voor belanghebbende voortvloeien uit de omstandigheid dat hij niet beschikt over de al dan niet geschoonde correspondentie.

Het onderzoek door het Comité P is ingesteld na een klacht van, onder meer, KB-Lux.

Uit het rapport blijkt dat de financiële sectie van de gerechtelijke politie te Brussel (hierna: GPP) vanaf 3 juni 1994 contact heeft gehad met een informant. Deze informant is aangemerkt als 'black-listed', wat inhoudt dat met de informant enkel kan worden gewerkt na een bijzondere toelating door het parket. De informant was bovendien als 'onbetrouwbaar' geregistreerd.

In het rapport wordt geconstateerd dat er op een vijftal momenten documenten met betrekking tot KB-Lux, in handen zijn gekomen van de GPP. De eerste documenten worden op 6 juni 1994 door de informant aan de GPP gestuurd. Deze documenten zijn niet gebruikt omdat het voorbeelden waren die in een gerechtelijk dossier niet bruikbaar waren. De tweede maal, 15 juli 1994, worden documenten overhandigd door een ex-werknemer van KB-Lux. Deze documenten zijn neergelegd op de griffie, maar niet aangewend, omdat het parket zonder reactie bleef. De derde maal (augustus 1994) werden door ex-werknemers in het kader van een klacht met burgerlijke partijstelling tegen KB-Lux, documenten neergelegd bij de griffie maar bleven deze ongebruikt omdat deze werden beschouwd als te zijn van delictuele herkomst. De vierde maal worden in september 1994 documenten door de GPP meegenomen in het kader van een huiszoeking maar verdwijnen deze. Vervolgens wordt op 2 maart 1995 de informant gehoord als getuige in het kader van een klacht door een opgesloten persoon die zich had beklaagd over het ontvreemden van zijn geld door de informant. Daarbij worden documenten en microfiches door de informant aan de leden van de financiële cel van de GPP overhandigd. Deze documenten worden wel aangewend in het gerechtelijk onderzoek.

Het rapport komt tot de volgende conclusies:

"Zonder uitspraak te kunnen doen over het wettelijk karakter van de verkrijging van de bankdocumenten in Luxemburg, volgt uit het toezichtsonderzoek dat de speurders van de GPP te Brussel op de hoogte waren dat de documenten door werknemers van de bank op dubieuze wijze waren verkregen. Het is juist dat probleem dat er oorzaak van was, dat dezelfde documenten met dezelfde herkomst op verschillende wijze aangeboden werden, en dat meermaals de aldus verkregen documenten door de speurders niet of niet verder aangewend werden."

"In voorliggend dossier bestond voor de leden van de GPP te Brussel de verplichting om bij het handelen met de informant, de richtlijnen zoals voorgeschreven door de ministeriële omzendbrief, toe te passen. Deze richtlijnen werden niet toegepast. Integendeel werd door de speurders individueel, zonder overleg, coördinatie of toezicht gehandeld, werden de voorgeschreven verslagen en rapporten niet opgesteld en gebeurde de kennisgeving t.o.v. het parket op onvolledige wijze."

De uitspraak van Rechtbank Brussel bevat in aanvulling hierop de volgende informatie:

De KB-Lux documenten zijn op enig moment door een van de ex-werknemers overgebracht naar het adres waar de informant verbleef. Deze heeft daarvan buiten weten van de ex-werknemer fotokopieën vervaardigd. Op een onbekende datum, gelegen tussen 4 augustus 1994 en het einde van 1994 hebben twee politiemensen deze fotokopieën, in een á twee kisten, meegenomen uit de woning waar de informant verbleef. Daarvan is geen proces-verbaal opgesteld, er is geen inventaris opgesteld, de documenten zijn niet officieel in beslag genomen en ze zijn ook niet ter griffie neergelegd.

Bij de overhandiging door de informant van de stukken op

16 maart 1995 is geen inventaris opgesteld van de overhandigde stukken, deze werden niet genummerd, niet geparafeerd, niet beschreven en niet geteld. Er wordt bijna 14 maanden gewacht vooraleer de stukken op 8 mei 1996 ter griffie worden gedeponeerd. Het proces-verbaal van deze deponering vermeldt de overhandiging van twee verzegelde dozen bevattende documenten van KB-Lux genummerd van 1 tot 2.995. Deze dozen worden op dezelfde dag weer meegenomen door de GPP om er pas op 3 juni 1999 opnieuw te worden gedeponeerd. In die tussentijd was slechts een fractie van de 2.995 stukken teruggebracht naar de griffie.

In de procedure is ernstige twijfel ontstaan over de vraag of de documenten wel op 16 maart 1995 aan de GPP zijn overhandigd. Een andere mogelijkheid is dat de GPP al over de documenten beschikte en deze overhandiging in scene is gezet.

Rechtbank Brussel komt tot de conclusie dat na zoveel jaren de juiste toedracht niet meer kan worden vastgesteld. De informant is inmiddels overleden, de belangrijkste politieman is met pensioen. Veel stukken zijn van een zodanige ouderdom dat zij uit de archieven zijn verdwenen, de herinnering van de betrokkenen is vervaagd en is beïnvloed door publicaties in de media. Hof Brussel komt tot vergelijkbare conclusies.

KB-Lux beschikt, naar tussen partijen niet in geschil is, over een aantal rechten, ook in de vorm van het ontbreken van verplichtingen, die veelal worden aangeduid als het recht op bankgeheim. Het is het Hof niet gebleken dat belanghebbende in verband daarmee enig vergelijkbaar recht toekomt. Het geheimhouden van bankgegevens maakt bovendien geen deel uit van het recht op respect voor zijn privé-leven, zijn familie- en gezinsleven, zijn woning en zijn correspondentie, als genoemd in artikel 8 EVRM. Het bankgeheim, zoals hiervoor beschreven, kan ook niet op één lijn worden gesteld met de verschoningsrechten zoals die in de Nederlandse wet zijn opgenomen, geldend in gevallen waarin het maatschappelijk belang dat de waarheid aan het licht komt, moet wijken voor het maatschappelijk belang dat een ieder zich zonder vrees voor openbaarmaking van het besprokene om bijstand of advies tot de gerechtigde tot het verschoningsrecht moet kunnen wenden.

Er is naar het oordeel van het Hof geen enkele aanwijzing dat Belgische of Nederlandse overheidsdienaren op enigerlei wijze direct of indirect betrokken zijn geweest bij de onrechtmatige verkrijging van de informatie van KB-Lux of op enigerlei andere wijze frauduleus gedrag van ex-werknemers van KB-Lux hebben geïnitieerd of gefaciliteerd.

Belanghebbende heeft het Hof verzocht O, U en Q te (doen) horen als getuige. Zij zouden informatie kunnen verschaffen over de wijze waarop de informatie in handen van de Belgische overheid is gekomen. Belanghebbende heeft dit aan het Hof verzocht omdat het voor hemzelf niet mogelijk is om deze personen te laten verschijnen. Het Hof heeft er van afgezien deze personen te (laten) oproepen en te (doen) horen omdat het horen, naar het oordeel van het Hof, redelijkerwijs niet kan bijdragen aan de beoordeling van de zaak en niet zinvol is voor de berechting van het geschil. Aan dit oordeel liggen twee overwegingen ten grondslag die ieder op zich deze beslissing dragen. Het al dan niet rechtmatig zijn van de handelingen waarop het horen van getuigen zich zou dienen te richten, in het bijzonder de vraag of een overdracht van documenten in scene was gezet, is zonder belang voor de vraag naar de toelaatbaarheid van het bewijs in de zaak van belanghebbende. Rechtbank Brussel heeft al eind 2009 geconstateerd dat na zoveel jaren de juiste toedracht niet meer kan worden vastgesteld.

Om dezelfde redenen is het naar het oordeel van het Hof voor de beoordeling van de zaak zonder belang dat de Inspecteur de Belgische autoriteiten niet gevraagd heeft om inlichtingen over de verkrijging van de informatie door de Belgische autoriteiten.

De informatie is op basis van artikel 4 van de EG-Richtlijn van

19 december 1977, 77/779/EEG (hierna: Richtlijn), rechtsgeldig door de Belgische belastingdienst aan de Nederlandse belastingdienst verstrekt. Onder deze informatie valt naar het oordeel van het Hof ook informatie die in een voorafgaande fase onrechtmatig in andere handen is overgegaan.

Er zijn geen aanwijzingen dat de Nederlandse belastingdienst al eerder over deze informatie beschikte.

Met name acht het Hof niet aannemelijk dat André na zijn bezoek aan de FIOD in 1995 microfiches heeft achtergelaten. Het Hof acht verder niet aannemelijk dat dit bezoek en de latere strafzaak bij de Belastingdienst de verwachting heeft gewekt, dat een gerichte zoekactie naar de informatie waarover André naar zijn zeggen beschikte, resultaat zou hebben opgeleverd.

Belanghebbende heeft gewezen op de mogelijkheid dat hij het slachtoffer is van identiteitsfraude.

Het Hof acht hierbij aannemelijk dat de internationaal werkende

KB-Lux al vele decennia bij de opening van een rekening om een identificatie heeft gevraagd.

Het Hof komt daarbij tot de volgende mogelijkheden:

1. KB-Lux zelf heeft in het kader van een fraude gefingeerde rekeningen in haar administratie opgenomen.

2. Medewerkers van KB-Lux hebben in het kader van een fraude gefingeerde rekeningen in de administratie van de bank opgenomen.

3. In de tijd liggende tussen de ontvreemding en de definitieve overdracht aan de Belgische gerechtelijke autoriteiten is met de microfiches geknoeid waarbij informatie is gewijzigd of toegevoegd.

4. Door de Belgische of Nederlandse autoriteiten is informatie gewijzigd of toegevoegd.

Er is geen enkele aanwijzing dat één van deze mogelijkheden zich hier heeft voorgedaan.

In het geval van fraude door de bank of door medewerkers van de bank ligt het ook niet voor de hand dat personen worden opgevoerd die niet al een rekening bij de bank hebben.

Het enige denkbare motief voor een wijziging of aanvulling van de informatie in de periode liggende tussen de ontvreemding en de overdracht aan de Belgische gerechtelijke autoriteiten, zou de wens kunnen zijn geweest van een vervalser om daarmee een voordeel te behalen. In dit geval is daarvan niets gebleken. In het bijzonder is niet gebleken dat belanghebbende benaderd is door een eventuele vervalser van de informatie.

Belanghebbende heeft het Hof verzocht om O, DD en Q te horen als getuige over de vraag of de toegezonden informatie wel van KB-Lux afkomstig is. Belanghebbende wil D, W en BB horen over de vraag of de documenten niet afkomstig kunnen zijn van KB-Lux, althans in die vorm. Belanghebbende wil aan D vragen hoe hij aan de documenten is gekomen op basis waarvan hij de identificatie heeft verricht. Belanghebbende wil CC, werkzaam bij KB-Lux horen over de vraag of het renseignement B afkomstig is uit de administratie van KB-Lux. Belanghebbende voert aan dat de vormgeving niet werd toegepast door KB-Lux. Belanghebbende heeft verzocht aan het Hof deze getuigen te horen omdat het voor hemzelf niet mogelijk is deze personen te laten verschijnen. Het Hof heeft ervan afgezien deze personen zelf op te roepen en te (doen) horen omdat, naar het oordeel van het Hof, het horen redelijkerwijs niet kan bijdragen aan de beoordeling van de zaak en de berechting van het geschil. Alle verzoeken van belanghebbende zijn gericht op de vraag of het renseignement B als document afkomstig is van KB-Lux. Naar het oordeel van het Hof is in deze zaak echter beslissend of de informatie die het document bevat afkomstig is uit de administratie van KB-Lux. Naar het oordeel van het Hof is de informatie in het renseignement B inderdaad afkomstig uit de administratie van KB-Lux. Het Hof wijst daarbij op de geloofwaardige verklaringen van de Inspecteur over het verloop van het onderzoek bij andere op de bijlagen bij de brief van 21 februari 2003 genoemde rekeninghouders. Ook in het geval slechts in twee gevallen vast zou staan, met inbegrip van het geval dat door belanghebbende is erkend, zou dit het Hof niet tot een ander oordeel brengen. Het Hof merkt daarbij op dat alle bijlagen waarop coderekeningen zijn vermeld, dezelfde vormgeving hebben. Hiervoor heeft het Hof al aangegeven dat een gefingeerde rekening zeer onwaarschijnlijk is en dat daar ook geen enkele aanwijzing voor is. Belanghebbende heeft gesuggereerd dat de naam van belanghebbende zou kunnen zijn toegevoegd door de Belgische of de Nederlandse belastingdienst, maar daarvoor is geen enkele aanwijzing. De Inspecteur heeft voor de gang van (kopieën van) het renseignement B door de Belastingdienst een begrijpelijke en aannemelijke verklaring gegeven. Belanghebbende heeft de Inspecteur gevraagd om overlegging van het originele document D09. De Inspecteur heeft dit verzoek niet ingewilligd. Dit brengt het Hof niet tot een ander oordeel.

De Inspecteur is niet ingegaan op het verzoek van belanghebbende, om over de vraag of het renseignement B afkomstig is uit de administratie van KB-Lux, inlichtingen te vragen aan de Luxemburgse en Belgische autoriteiten. De hiervoor genoemde redenen brengen het Hof niet tot een ander oordeel.

Ten slotte heeft aan het besluit om CC niet te horen bijgedragen dat door KB-Lux is meegedeeld dat men geen informatie verstrekt over de vraag of iemand wel of geen rekeninghouder is.

Op grond van het voorgaande en de conclusie van het Hof over de identificatie, acht het Hof bewezen dat belanghebbende op

31 januari 1994 de beschikking had over een bankrekening bij KB-Lux met een saldo van ƒ 4.105.922.

De Inspecteur heeft aangevoerd dat uit de gegevens van belastingplichtigen die hebben meegewerkt gebleken is, dat in veel gevallen met de rekening welke is vermeld op het microfiche andere rekeningen verbonden waren, in het bijzonder effectenrekeningen en effectendepots, die niet op de fiches zijn vermeld. De Inspecteur trekt daaruit de conclusie dat het saldo van de rekening welke op het microfiche is vermeld niet representatief behoeft te zijn voor het werkelijk bij KB-Lux aangehouden saldo. Het Hof is het met deze conclusie eens. De tabellen 3 tot en met 6 van de 'applicatie correcties', zie onderdeel 3.3.5.1 van deze uitspraak, bevestigen de stelling van de Inspecteur. Belanghebbende bezat op 31 januari 1994 een zodanig hoog saldo op de rekening bij KB-Lux, dat het uiterst onwaarschijnlijk is dat dit saldo eind 2000 volledig zou zijn verdwenen. Belanghebbende heeft wel gewezen op de mogelijkheid van beleggingsverliezen, maar deze zullen toch niet leiden tot het volledig verdwijnen van het vermogen. Een risicovolle belegging ligt ook allerminst voor de hand voor belanghebbende die een zo groot bedrag op depositorekeningen aanhoudt.

Het Hof is op grond van het vorenstaande tot het vermoeden gekomen dat belanghebbende inkomsten en vermogen uit hoofde van buitenlandse bankrekeningen opzettelijk niet heeft aangegeven voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen alsmede voor de vermogensbelasting en als gevolg daarvan te weinig belasting heeft betaald voor alle in geding zijnde jaren. Het Hof oordeelt dat belanghebbende een eventuele onjuistheid van dit vermoeden aannemelijk kan maken door de gegevens van de bankrekening(en) bij KB-Lux te verstrekken. Belanghebbende heeft dit niet gedaan.

Het Hof is op grond van het vorenstaande met betrekking tot de belastingheffing tot het oordeel gekomen, dat belanghebbende gedurende de gehele in geding zijnde periode gerechtigd was tot één of meer buitenlandse bankrekeningen waaruit door belanghebbende inkomsten zijn getrokken en waarvan, zoals het Hof zal oordelen in onderdeel 4.6 van deze uitspraak, saldi en inkomsten niet zijn aangegeven, als gevolg waarvan te weinig belasting is geheven over alle in geding zijnde jaren.

De Inspecteur heeft aangevoerd, dat uit de gegevens van belastingplichtigen die hebben meegewerkt gebleken is, dat in veel gevallen met de rekening welke vermeld is op het microfiche, andere rekeningen verbonden waren, in het bijzonder effectenrekeningen en effectendepots, die niet op de microfiches zijn vermeld.

De Inspecteur trekt daaruit de conclusie dat het saldo van de rekening welke op het renseignement is vermeld, niet representatief behoeft te zijn voor het werkelijk bij KB-Lux aangehouden saldo. Het Hof is het met deze conclusie eens. Zie onderdeel 4.3 van deze uitspraak.

Voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen en de vermogensbelasting geldt dat slechts dan kan worden aangenomen dat de vereiste aangifte niet is gedaan, indien aan de hand van de normale regels van stelplicht en bewijslast is vastgesteld dat sprake is van een of meer gebreken in een aangifte die er toe leiden dat de volgens de aangifte verschuldigde belasting, verhoudingsgewijs en op zichzelf beschouwd, aanzienlijk lager is dan de werkelijk verschuldigde belasting.

Naar het oordeel van het Hof levert al het vorenstaande, voor ieder van de in geding zijnde aanslagen, voldoende bewijs voor de stelling van de Inspecteur dat belanghebbende niet de vereiste aangifte heeft gedaan. Het Hof verwijst daarvoor ook naar onderdeel 4.9 van deze uitspraak.

De Inspecteur heeft belanghebbende in de bezwaarfase gevraagd of hij na 1 januari 1990 houder is geweest van een buitenlandse bankrekening. Belanghebbende heeft dit ontkend.

Het Hof acht bewezen dat hij op 31 januari 1994 wel over een dergelijke bankrekening beschikte. Belanghebbende heeft daarom met zijn ontkenning onware informatie verstrekt. Nu belanghebbende bij zijn standpunt is gebleven, acht het Hof uitgesloten dat belanghebbende zich met zijn ontkenning vergist heeft. Het Hof acht daarom bewezen dat belanghebbende opzettelijk onware informatie heeft verstrekt. Daarmee heeft belanghebbende niet voldaan aan zijn verplichtingen ingevolge artikel 47 van de AWR.

De Inspecteur heeft belanghebbende in de bezwaarfase gevraagd naar de afschriften van deze bankrekening en naar verdere op deze rekening betrekking hebbende stukken. Belanghebbende heeft geen stukken overgelegd. Het Hof merkt dit aan als een opzettelijke weigering om informatie te verstrekken over de rekening en het verloop daarvan en om daarop betrekking hebbende bankafschriften en verdere bescheiden te overleggen. Het Hof acht daarbij aannemelijk dat belanghebbende in staat is om deze informatie te verstrekken.

Het Hof acht aannemelijk dat KB-Lux de gegevens over mutaties in berekeningen gedurende tien jaren bewaarde. Het Hof acht verder aannemelijk dat KB-Lux gegevens over het sluiten van een rekening gedurende een veel langere periode bewaart, met als doel om vragen over een rekening die in het verre verleden heeft bestaan, te kunnen beantwoorden.

Artikel 47, eerste lid, van de AWR luidt (tekst vóór 1 juli 2011):

'(a) Ieder is gehouden de gegevens en inlichtingen te verstrekken welke voor de belastingheffing te zijnen aanzien van belang kunnen zijn; (b) de boeken, bescheiden en andere gegevensdragers - zulks ter keuze van de inspecteur - waarvan de raadpleging van belang kan zijn voor de vaststelling van de feiten welke invloed kan uitoefenen op de belastingheffing te zijnen aanzien, voor dit doel beschikbaar te stellen'.

Artikel 27e AWR bepaalt in aansluiting hierop dat, indien niet volledig is voldaan aan de informatieverplichting van artikel 47, het Hof het beroep ongegrond moet verklaren, tenzij is gebleken dat en in hoeverre de uitspraak op het bezwaar onjuist is.

Het Hof is van oordeel dat kennis over het bestaan van de bankrekening en de op deze bankrekening betrekking hebbende stukken van belang kan zijn voor de vaststelling van de aanslagen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 1991 tot en met 2000 en vermogensbelasting 1992 tot en met 2000. Dit belang is ook van voldoende gewicht. Dit oordeel geldt ook voor de jaren waarvan geen aangifte- of aanslaggegevens meer beschikbaar zijn.

Het Hof baseert dit oordeel mede op de aanzienlijke kans dat met de bankrekening genoemd in het renseignement andere, niet in het renseignement genoemde, rekeningen zijn verbonden, en op de door de Inspecteur verstrekte gegevens over opening en sluiting van vergelijkbare rekeningen. Gewezen wordt op de onderdelen 3.3.3 en 4.3 van deze uitspraak. Het Hof sluit ook niet uit, dat uit de stortingen op, en opnamen van de rekening gegevens kunnen blijken, die op zichzelf weer van belang kunnen zijn voor de belastingheffing van belanghebbende. Het belang daarvan kan zich ook uitstrekken tot jaren liggende voor de opening van de rekening of jaren liggende na de sluiting van de rekening.

Voor de omkering en verzwaring van de bewijslast op grond van schending van de informatieverplichting voor een bepaald jaar of een bepaald tijdstip, is niet een noodzakelijke voorwaarde dat het Hof bewezen acht dat belanghebbende, die voor de gehele periode na

1 januari 1990 heeft ontkend gerechtigd te zijn geweest tot een niet opgegeven buitenlandse bankrekening, gedurende die bepaalde periode of op dat bepaalde tijdstip wel gerechtigd was tot een dergelijke rekening.

Het enige dat vast staat is dat belanghebbende op 31 januari 1994, in de relatie tot de bank, de beschikking had over een bankrekening bij KB-Lux met een saldo van ƒ 4.105.922.

Bij de toetsing aan de vraag of de schatting redelijk en dus niet willekeurig is, hanteert het Hof de volgende uitgangspunten:

- de methode van schatting moet controleerbaar zijn;

- de methode van schatting moet redelijk en dus niet willekeurig zijn;

- de uitkomst van de schatting moet redelijk en dus niet willekeurig zijn.

Bij de door de Inspecteur gemaakte schattingen zoals beschreven in onderdeel 3.3.5 van deze uitspraak zijn de volgende uitgangspunten gehanteerd:

1. Het totaal op 31 januari 1994 bij KB-Lux ondergebrachte bedrag is gesteld op het saldo van de bankrekening volgens het renseignement.

2. Er zijn gedurende de in geding zijnde periode geen bedragen op de rekening gestort en er zijn geen bedragen van de rekening opgenomen.

3. Er is uitgegaan van een verondersteld rendement op basis van een, achteraf bezien, vrijwel optimale belegging.

4. Het rendement is steeds bij de rekening bijgeschreven.

Het werkelijke verloop van het saldo van de rekening en de inkomsten daaruit ontbreekt. Het Hof gaat ervan uit dat belanghebbende in staat is hierover opening van zaken te geven.

Onder deze omstandigheden is de schatting redelijk en dus niet willekeurig indien op redelijke wijze wordt vermeden dat (inkomsten uit) banksaldi ten onrechte niet in de heffing worden betrokken.

Naar het oordeel van het Hof voldoen de door de Inspecteur gemaakte schattingen aan dit criterium. De methode van schatting en de uitkomst van de schattingen is redelijk en dus niet willekeurig.

Bij de vaststelling van de aanslagen vermogensbelasting is geen rekening gehouden met de aftrek van boeten over eerdere jaren.

Het Hof oordeelt dat op het waarderingstijdstip de kans dat boeten verschuldigd zouden worden vrijwel nihil was. De schattingen worden daarmee niet onredelijk.

De Inspecteur heeft voor de jaren waarvoor geen gegevens meer aanwezig waren, de oorspronkelijke grondslag geschat. Die schattingen zijn naar het oordeel van het Hof redelijk.

Hiervoor moet in de eerste plaats worden vastgesteld wanneer de Inspecteur aanwijzingen heeft gekregen van het bestaan van bankrekeningen van belanghebbende bij KB-Lux.

De Belgische belastingdienst heeft op 21 februari 2003 informatie aan de Nederlandse belastingdienst gezonden waaruit de conclusie kon worden getrokken dat belanghebbende beschikte over een bankrekening bij KB-Lux.

Na ontvangst van de door de Belgische belastingdienst toegezonden informatie zal zijn nagegaan of de codenaam van de door belanghebbende aangehouden rekening voorkwam op de kopieën van de eerder verkregen afdrukken van microfiches. Vervolgens zal belanghebbende zijn geïdentificeerd, naar het oordeel van het Hof een eenvoudige handeling welke weinig tijd zal hebben gevergd. Daarna is belanghebbende geselecteerd voor vervolging. Op 2 juli 2003 is besloten een strafrechtelijk onderzoek naar belanghebbende in te stellen. Er is op 12 augustus 2003 een aanvangsproces-verbaal opgemaakt. Op 3 december 2003 is belanghebbende verhoord en is huiszoeking gedaan. Op 15 december 2003 kondigt de Inspecteur de aanslagen 1991/1992 aan. Die worden eind december 2003 opgelegd. De Inspecteur heeft gewacht met het opleggen van de aanslagen over volgende jaren omdat hem dit zorgvuldiger leek tegenover belanghebbende. Op 8 maart 2004 zendt de Inspecteur een kennisgeving van de aanslagen over volgende jaren aan belanghebbende. Die aanslagen zijn opgelegd met dagtekeningen 30 april en 10 juni 2003. Het Hof oordeelt dat de Inspecteur bij het opleggen van de navorderingsaanslagen een termijn in acht heeft genomen die na het verkrijgen van de informatie uit België noodzakelijkerwijs gemoeid was met het verkrijgen van de inlichtingen die nodig waren voor het bepalen van de verschuldigde belasting en vervolgens de aanslagen aan de hand van die informatie op prudente wijze met redelijke voortvarendheid heeft voorbereid en vastgesteld.

Het Hof acht het daarbij aanvaardbaar dat de Inspecteur gewacht heeft tot het strafrechtelijk onderzoek was uitgevoerd. Een minder gewenste samenloop van beide onderzoeken werd daarmee voorkomen. Het strafrechtelijk onderzoek is binnen een aanvaardbare termijn uitgevoerd.

De Inspecteur heeft gesteld dat het belastbaar inkomen 1991 moet worden verlaagd met de rentevrijstelling ter grootte van ƒ 2.000.

Het Hof verlaagt de aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 1991 met ƒ 1.200. Het Hof verlaagt de heffingsrente 1991 dienovereenkomstig.

Het Hof heeft zijn oordeel, voor wat betreft de vaststelling van de beboetbare feiten, gebaseerd op de renseignementen, de identificatie, alsmede op de door de Inspecteur overigens ingebrachte gegevens. Dit oordeel is niet gebaseerd op de onware mededeling van belanghebbende dat hij niet over een bankrekening bij KB-Lux beschikte, noch op de weigering van belanghebbende om de door de Inspecteur gevraagde bankafschriften en andere op de bankrekening betrekking hebbende stukken te overleggen.

De Inspecteur was gerechtigd om de vragen aan belanghebbende te stellen zoals hij heeft gedaan. Hij is daarmee niet in strijd gekomen met artikel 6 van het EVRM, artikel 67j van de AWR en enig algemeen beginsel van behoorlijk bestuur.

Bij de beoordeling of het recht van belanghebbende om zich niet zelf te belasten is geëerbiedigd, spelen ook de aard en mate van uitgeoefende dwang een rol. De Inspecteur heeft belanghebbende gewezen op de gevolgen die de wet verbindt aan het niet verschaffen van inlichtingen in het kader van de heffing van belastingen. Zelfs indien ervan zou moeten worden uitgegaan dat de mededeling van de Inspecteur omtrent de gevolgen van een weigering moet worden opgevat als uitgeoefende dwang in het kader van mogelijke boeteoplegging, komt de enkele verwijzing naar mogelijk op te leggen sancties niet neer op een 'coercion or oppression in defiance of the will of the accused' in de zin van de rechtspraak van het EHRM. 4.9.2. Is sprake van opzet of grove schuld?

De aanslagen zijn vastgesteld met toepassing van de omkering en verzwaring van de bewijslast. Bij de beoordeling of een boete in de omstandigheden van het geval passend en geboden is, dient acht te worden geslagen op de wijze waarop de hoogte van de verschuldigde belasting is komen vast te staan, waaronder ook valt de omstandigheid dat hiertoe de omkering van de bewijslast is toegepast.

Bij de beoordeling van de rechtmatigheid van de grondslag is in aanmerking genomen dat de Inspecteur door toedoen van belanghebbende over minimale gegevens beschikt. Bij de beoordeling van de proportionaliteit van de boeten dient aan dit gebrek aan medewerking een andere betekenis te worden toegekend dan bij de vaststelling van de grondslag.

Belanghebbende heeft er over geklaagd dat zowel voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen als voor de vermogensbelasting boeten zijn opgelegd. Er is naar het oordeel van het Hof geen reden de boeten te matigen als compensatie voor het feit dat navorderingsaanslagen zijn opgelegd met toepassing van de verlengde navorderingstermijn van artikel 16, vierde lid, van de AWR en opgelegd zijn aan het einde van de voor navordering geldende vijfjaarstermijn.

In de persoonsrapportage is gesteld dat belanghebbende heeft geleden onder het uiteindelijk geseponeerde strafrechtelijke onderzoek, dat de jarenlange procedure zijn weerslag heeft gevonden op zijn gezondheid en dat hij nooit eerder met justitie of FIOD in aanraking is geweest. Dit geeft het Hof geen reden de boeten te matigen.

Ook verder zijn het Hof geen omstandigheden gebleken die reden geven de boeten verder te verlagen. Deze zijn passend en geboden.

Het aanvangstijdstip van de termijn is het tijdstip waarop de Inspecteur een handeling verricht waaraan belanghebbende in redelijkheid de verwachting kon ontlenen dat aan hem een boete zou worden opgelegd. Het Hof legt de aanvang van het strafrechtelijk onderzoek begin december 2003.

Uitgaande van de hiervoor genoemde ingangsdatum zijn sindsdien acht jaren verstreken.

Voor de vraag of en zo ja in hoeverre sprake is van overschrijding van de redelijke termijn dient te worden beoordeeld in hoeverre bijzondere omstandigheden een langere termijn dan twee jaar rechtvaardigen.

In dit geval zijn bijzondere omstandigheden aanwezig. Gewezen wordt, onder andere, op de aard en ingewikkeldheid van het Rekeningenproject. Ook is gewacht op de beantwoording, in het kader van een proefprocedure, van een aantal rechtsvragen door de Hoge Raad, waaronder rechtsvragen die eerst zijn beantwoord nadat het Hof van Justitie EU daarover uitspraak had gedaan. Die omstandigheden rechtvaardigen echter maar voor een gedeelte de overschrijding van de tweejaarstermijn.

Overschrijding Vermindering Maximale vermindering

redelijke termijn in €

0 tot 6 maanden 5% 2.500

6 tot 12 maanden 10% 5.000

1 tot 2 jaren 15% 10.000

2 jaren en meer 20% 20.000

Zoals hiervoor overwogen beloopt de overschrijding ten minste twee jaar. Gelet op de hiervoor genoemde omstandigheden ziet het Hof geen reden om aan de veel langere termijn die met de berechting gemoeid is geweest, het gevolg te verbinden dat de boeten verder moeten worden verminderd. Voorgaande uitgangspunten brengen mee dat een verdere overschrijding dan twee jaar niet tot een verdere matiging van de boeten leidt, zodat in het midden kan blijven of in de fases voorafgaande aan de berechting eveneens sprake is van een overschrijding van de redelijke termijn.

Het Hof oordeelt dat de boeten met 20% van het bedrag van de boeten dienen te worden verlaagd in verband met overschrijding van de redelijke termijn van berechting, maar niet verder dan tot ƒ 440.

7.1. Nu het door belanghebbende ingestelde beroep gegrond is, acht het Hof termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep bij het Hof redelijkerwijs heeft moeten maken (artikel 8:75 van de Awb).

De voor vergoeding in aanmerking komende kosten zijn opgenomen in het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit).

7.2. Het Hof stelt deze kosten, mede gelet op het bepaalde in de bijlage bij het Besluit onder A1 vast op:

- indienen beroep 1 punt;

- indienen repliek 1/2 punt;

- verschijnen tijdens inlichtingencomparitie op 8 februari 2010

1/2 punt;

- schriftelijke inlichtingen bij brief van 27 april 2010 1/2 punt;

- schriftelijke inlichtingen bij brief van 16 juli 2010 1/2 punt;

- verschijnen tijdens inlichtingencomparitie op 21 september 2010

1/2 punt;

- verschijnen tijdens onderzoek ter zitting bij de Geheimhoudingskamer op 5 april 2011 1 punt;

- verschijnen tijdens onderzoek ter zitting op 25 november 2011

1/2 punt;

tezamen 5 punten x € 322 (waarde) x 2 (wegingsfactor) = € 3.220.

7.4. De totale vergoeding moet worden vastgesteld op € 3.220 plus

€ 322 = € 3.542.

Het Hof

- verklaart het beroep gegrond;

- vernietigt de uitspraak op bezwaar;

- vermindert de aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 1991 met ƒ 1.200;

- handhaaft de overige aanslagen;

- vermindert de boetebeschikkingen tot de bedragen vermeld in onderdeel 4.13 van deze uitspraak;

- vermindert de beschikking heffingsrente inkomstenbelasting/ premie volksverzekeringen 1991 overeenkomstig de verlaging van de aanslag;

- handhaaft de overige beschikkingen heffingsrente;

- bepaalt dat het onderzoek wordt heropend ter voorbereiding van een nadere uitspraak over het verzoek om schadevergoeding van belanghebbende met betrekking tot de mogelijke overschrijding van de redelijke termijn en merkt de Staat der Nederlanden (de minister van Veiligheid en Justitie) aan als partij in die procedure;

- gelast dat aan belanghebbende wordt vergoed het door deze ter zake van de behandeling van het beroep betaalde griffierecht ten bedrage van € 37;

- veroordeelt de Inspecteur in de kosten van het geding aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 3.542.

Aldus gedaan op 29 december 2011

door J.W.J. Huige, voorzitter, H.M.N. Schonis en J.G. Verseput in tegenwoordigheid van L. Arts, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2. het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in

cassatie is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd.

Na het instellen van beroep ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.