Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 06-07-2012, BX0730, 11-00774

Kenmerk: 11/00774

Uitspraak op het hoger beroep van

tegen de uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 3 november 2011, nummer AWB 11/824, in het geding tussen

belanghebbende

en

betreffende na te noemen beschikkingen.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is onder aanslagnummer 0000.00.000.F.01.9501 over het tijdvak 1 januari 2005 tot en met 31 december 2009 een naheffingsaanslag in de omzetbelasting opgelegd ten bedrage van € 73.405. Bij in hetzelfde biljet vervatte beschikkingen is belanghebbende een vergrijpboete van € 36.702 opgelegd en is heffingsrente in rekening gebracht ten bedrage van € 4.278. De tegen deze beschikkingen gemaakte bezwaren zijn bij in één geschrift vervatte uitspraken van de Inspecteur niet-ontvankelijk verklaard.

1.4. De zitting heeft plaatsgehad op 19 april 2012 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord, namens belanghebbende, de heer A, tot bijstand vergezeld van de heer B, alsmede, namens de Inspecteur, de heer mr. L.A.J. Schel.

1.5. Aan het slot van deze zitting heeft het Hof het onderzoek gesloten.

2. Feiten

Het Hof stelt op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter zitting de volgende feiten en omstandigheden vast als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de andere niet, dan wel onvoldoende, weersproken.

2.1. Vanaf 24 februari 2010 is namens de Inspecteur onderzoek gedaan naar de juistheid en de volledigheid van de aangiften omzetbelasting over de periode van 1 januari 2005 tot en met 31 december 2009 (hierna ook: het boekenonderzoek). Ter zake van dat onderzoek is zowel een concept-rapport als een definitief rapport opgemaakt.

2.2. Op 17 juni 2010 is het concept-rapport van het boekenonderzoek besproken in een gesprek tussen de Inspecteur en belanghebbende.

2.3. Het definitieve rapport van het boekenonderzoek is op of omstreeks 18 juni 2010 aan belanghebbende verzonden. Op of omstreeks dezelfde datum is aan belanghebbende een mededeling zoals bedoeld in artikel 67g, lid 2, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen verzonden. Deze stukken zijn omstreeks de voornoemde data door belanghebbende ontvangen.

2.4. Met dagtekening 30 juni 2010 is de onderwerpelijke naheffingsaanslag opgelegd, alsmede de boetebeschikking en de beschikking inzake heffingsrente gegeven.

2.5. Met dagtekening 4 augustus 2010 is namens belanghebbende bezwaar gemaakt tegen deze beschikkingen. Het desbetreffende geschrift behelst onder meer het volgende:

2.6. Belanghebbende is door de Inspecteur bij brieven van 17 augustus 2010, 21 september 2010, 5 oktober 2010 en 8 november 2010 in de gelegenheid gesteld het bezwaarschrift respectievelijk vóór 14 september 2010, 5 oktober 2010, 2 november 2010 en 30 november 2010 te motiveren. In de brief van 17 augustus 2010 is gewezen op de mogelijkheid dat het bezwaar niet-ontvankelijk wordt verklaard indien de motivering van het bezwaar niet voor de in die brief gestelde datum is ontvangen. De nadien aan belanghebbende gezonden brieven bevatten niet een zodanige mededeling.

2.7. Met dagtekening 4 januari 2011 heeft de Inspecteur aan de toenmalige gemachtigde van belanghebbende een stuk gezonden met als onderwerp "Toelichting uitspraak op bezwaar", houdende de beslissing van de Inspecteur om het bezwaar niet-ontvankelijk te verklaren.

2.8. Tot de stukken van het geding behoort een van belanghebbende afkomstig stuk met dagtekening 29 november 2010. Deze brief is opgesteld als bezwaarschrift en behelst een gemotiveerd bezwaar tegen de naheffingsaanslag en de boetebeschikking. Dit stuk bevat een datumstempel van de Belastingdienst/Oost-Brabant met als gestempelde datum 12 januari 2011.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de vraag of de Inspecteur het bezwaar van belanghebbende terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard.

Belanghebbende is van mening dat deze vraag ontkennend moet worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

Vooraf en van ambtswege

4.1. Partijen zijn eenparig van mening dat het op 4 augustus 2010 gedagtekende bezwaarschrift zowel de naheffingsaanslag als de boetebeschikking en de beschikking inzake heffingsrente betreft. Aangezien deze beschikkingen alle waren vermeld op één aanslagbiljet en gezien het bepaalde in artikel 24a, leden 2 en 3, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (tekst voor het jaar 2010), sluit het Hof zich bij dit eenparige standpunt van partijen aan.

4.2. Ingevolge het bepaalde in artikel 6:5, lid 1, aanhef en onderdeel d, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb), dient het bezwaarschrift ten minste te bevatten de gronden van het bezwaar. Op grond van artikel 6:6, aanhef en onderdeel a, van de Awb kan het bezwaar niet-ontvankelijk worden verklaard indien niet aan het voornoemde vereiste is voldaan, mits de indiener de gelegenheid heeft gehad het verzuim te herstellen binnen een hem daartoe gestelde termijn (zie ook paragraaf 4 van het Besluit Fiscaal Bestuursrecht; tekst voor het jaar 2010). Naar 's Hofs oordeel kan de Inspecteur niet, wegens ontijdige motivering van het bezwaar, tot niet-ontvankelijkverklaring van dat bezwaar overgaan indien hij moet worden geacht reeds ten tijde van de indiening van het (ongemotiveerde) bezwaar op de hoogte te zijn van de daaraan ten grondslag liggende gronden. Voorts kunnen de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, waaronder het zorgvuldigheidsbeginsel, zich ertegen verzetten dat de Inspecteur tot zodanige niet-ontvankelijkverklaring overgaat, bijvoorbeeld indien hij de voor hem geldende beleidsregels niet naleeft.

4.3. Partijen zijn, gezien hun stellingname over en weer, eenparig van mening dat de Inspecteur niet reeds op grond van de inhoud van het hiervóór onder 2.2 genoemde gesprek van 17 juni 2010 op de hoogte was van de gronden van het bezwaar. Zij verbinden daaraan, stilzwijgend, de gevolgtrekking dat de Inspecteur zich niet van de onderhavige niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar behoefde te laten weerhouden op de grond dat hij reeds ten tijde van de indiening van het bezwaarschrift van de bezwaargronden op de hoogte was. Het Hof zal partijen in deze eenstemmige opvatting volgen, omdat, gezien de gedingstukken en het verhandelde ter zitting, niet is gebleken dat partijen in dit verband zijn uitgegaan van een onjuiste rechtsopvatting.

4.4. Voorts zijn partijen, stilzwijgend, eenparig van mening dat het ontbreken, in de onder 2.6 hiervóór genoemde brief van 8 november 2010, van de peremptoirstelling zoals bedoeld in (destijds) paragraaf 4 van het Besluit fiscaal bestuursrecht niet ertoe leidt dat de Inspecteur, op die grond, niet tot niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar mocht overgaan. Gezien het feit dat belanghebbende in de brief van 17 augustus 2010 is gewezen op de mogelijkheid van niet-ontvankelijk-verklaring van het bezwaar bij het uitblijven van motivering en het feit dat belanghebbende te kennen heeft gegeven dat hij in de veronderstelling heeft verkeerd dat 29 november 2010 de uiterste datum was voor indiening van de bezwaargronden, ziet het Hof geen grond om, in afwijking van de eenparige opvatting van partijen, te oordelen dat de Inspecteur door niet (strikte) naleving van de bedoelde beleidsvoorschriften zijn recht heeft verwerkt om het bezwaar niet-ontvankelijk te verklaren.

Ten aanzien van het geschil

4.6. Partijen zijn verdeeld over het antwoord op de vraag of belanghebbende de motivering van haar bezwaar, zoals vervat in het in 2.8 hiervóór genoemde stuk (hierna: het motiveringsgeschrift), tijdig, namelijk vóór 30 november 2010, heeft ingediend.

4.7.1. Belanghebbende stelt, zakelijk weergegeven, dat zij, in de persoon van haar bestuurder, de heer A, het motiveringsgeschrift persoonlijk bij het kantoor te Helmond van de Belastingdienst/Oost-Brabant in de brievenbus heeft gedeponeerd, in verband met een staking van medewerkers van TNT Post en de door de Inspecteur gestelde termijn voor indiening van de bezwaargronden. Belanghebbende stelt in dit verband dat haar accountant, de heer B, de heer A voornoemd in de richting van Helmond zag rijden en dat zulks geschiedde om het motiveringsgeschrift bij de Belastingdienst te bezorgen, overeenkomstig de afspraak die de heer A met deze accountant zou hebben gemaakt. Belanghebbende verzoekt in dit verband om overlegging door de Inspecteur van de envelop waarin het motiveringsgeschrift zich ten tijde van de door belanghebbende gestelde afgifte op het adres van het kantoor Helmond van de Belastingdienst/Oost-Brabant bevond, opdat de daarop aanwezige ontvangststempel van de Belastingdienst kan worden geverifieerd. Zij betoogt dat de late ontvangst van het motiveringsgeschrift op het kantoor Oss van de Belastingdienst/Oost-Brabant veroorzaakt is door met een reorganisatie van de Belastingdienst verband houdende postzendingen tussen verschillende kantoren van de Belastingdienst/Oost-Brabant. Ten slotte betoogt belanghebbende dat de Inspecteur de te late indiening van de motivering van het bezwaar tegen de boetebeschikking moet aantonen.

4.7.2. De Inspecteur heeft bestreden dat het motiverings-geschrift op 29 november 2010 op het adres van de Belastingdienst/Oost-Brabant/kantoor Helmond is gedeponeerd en gesteld dat de bezwaargronden eerst op 12 januari 2011 door hem zijn ontvangen. Hij heeft voorts gesteld dat, indien poststukken in de brievenbus van een kantoor van een onderdeel van de Belastingdienst worden gedeponeerd, een datumstempel wordt geplaatst op die stukken zelf en dat eventueel aanwezige enveloppen worden vernietigd. Slechts enveloppen die door postvervoerbedrijven worden bezorgd, worden, vanwege de daarop (in beginsel) prijkende poststempels, bewaard. Uit het op het motiveringsgeschrift geplaatste datumstempel moet volgens de Inspecteur worden afgeleid dat dit stuk hetzij op 12 januari 2011 tijdens kantooruren, dan wel uiterlijk op 13 januari 2011 vóór opening van het kantoor in kwestie, in de brievenbus van de Belastingdienst/Oost-Brabant/kantoor Helmond is gedeponeerd. Uit hetgeen belanghebbende heeft gesteld omtrent de waarneming van haar accountant en de afspraak tussen die accountant en de heer A voornoemd, blijkt niets inzake deponering van het motiveringsgeschrift in de brievenbus van kantoor Helmond van de Belastingdienst/Oost-Brabant op 29 november 2010.

4.8. Het Hof overweegt in verband met deze stellingname over en weer als volgt.

4.8.1. Het Hof verstaat het verzoek van belanghebbende om overlegging door de Inspecteur van de envelop waarin het motiveringsgeschrift zich bevond als een verzoek tot het alsnog in het geding brengen van een op de zaak betrekking hebbend stuk zoals bedoeld in artikel 8:42 van de Awb. Het Hof overweegt dienaangaande als volgt.

4.8.2. Het Hof acht niet aannemelijk dat de Inspecteur beschikt over de enveloppe waarin het motiveringsgeschrift zich bevond. Het Hof hecht geloof aan de door de Inspecteur gegeven beschrijving van de gang van zaken met betrekking tot door de Belastingdienst ontvangen stukken, zoals kort weergegeven in onderdeel 3.2 hiervóór. Aangezien de Inspecteur niet over de betreffende envelop beschikt, is geen sprake van een op de zaak betrekking hebbend stuk waarvan overlegging door de Inspecteur kan worden verlangd.

4.9.1. Het Hof stelt voor het overige voorop dat belanghebbende het bewijsrisico draagt ter zake van de tijdige ontvangst van het motiveringsgeschrift door de Inspecteur. Dit geldt zowel voor het bezwaar tegen de naheffingsaanslag, als voor het bezwaar tegen de beschikking inzake heffingsrente, als voor het bezwaar tegen de boetebeschikking.

4.9.2. Belanghebbende heeft haar stelling dat het motiveringsgeschrift tijdig, namelijk (uiterlijk) op 29 november 2010, ten kantore van de Belastingdienst/Oost Brabant/kantoor Helmond is bezorgd in het licht van de betwisting van die stelling door de Inspecteur niet aannemelijk gemaakt. Hetgeen belanghebbende heeft gesteld omtrent de waarneming van de accountant van belanghebbende en de tussen de heer A voornoemd en die accountant gemaakte afspraak, maakt dat niet anders. Het Hof acht die stelling niet geloofwaardig. Het Hof voegt daaraan toe, dat zelfs indien die stelling op waarheid zou berusten, die waarneming en die afspraak naar 's Hofs oordeel onvoldoende steun bieden aan de mogelijkheid dat het motiveringsgeschrift inderdaad op 29 november 2010 in de brievenbus van kantoor Helmond van de Belastingdienst/Oost-Brabant is gedeponeerd. In het bijzonder ontbreekt enig concreet bewijs voor die deponering op die datum. Het Hof acht dan ook onvoldoende ontzenuwd de mogelijkheid dat die deponering op een latere datum heeft plaatsgevonden, bijvoorbeeld op of omstreeks 12 januari 2011, na ontvangst door belanghebbende van de op 4 januari 2011 gedagtekende uitspraak op bezwaar, aangeduid met het onderwerp "Toelichting uitspraak op bezwaar".

4.9.3. Aangezien niet aannemelijk is dat belanghebbende het motiveringsgeschrift uiterlijk op 29 november 2010 ten kantore van de Belastingdienst/Oost-Brabant/kantoor Helmond heeft bezorgd, behoeft de stelling dat het motiveringsgeschrift wegens een reorganisatie van de Belastingdienst eerst op een later moment door kantoor Oss van diezelfde Belastingdienst/ Oost-Brabant is ontvangen, geen behandeling.

4.10. Gezien het vorenoverwogene kon de Inspecteur in de omstandigheden van het onderhavige geval zonder schending van enige rechtsregel overgaan tot niet-ontvankelijkverklaring van het onderwerpelijke bezwaar.

Slotsom

4.11. Gelet op het vorenoverwogene is het hoger beroep ongegrond. Het Hof zal de uitspraak van de Rechtbank bevestigen.

Ten aanzien van het griffierecht

4.12. Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Staat aan belanghebbende het door haar betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

Ten aanzien van de proceskosten

4.13. Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb.

5. Beslissing

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.