Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 24-01-2013, BZ0380, 12-00213

Uitspraak op het hoger beroep van

tegen de uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 20 april 2012, nummer AWB 10/5369 in het geding tussen

en

de Inspecteur,

inzake na te noemen aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2008 een aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 6.001, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 41. De Rechtbank heeft het beroep gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd, de aanslag verminderd met het bedrag van de premie volksverzekeringen tot nihil, de beschikking heffingsrente vernietigd, de Inspecteur veroordeeld in de proceskosten van belanghebbende ten bedrage van € 874 en gelast dat de Inspecteur het door belanghebbende betaalde griffierecht van € 41 aan haar vergoedt.

1.3. Tegen deze uitspraak heeft de Inspecteur hoger beroep ingesteld bij het Hof. Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 3 december 2012 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord de gemachtigde van belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.5. Het Hof heeft aan het einde van de zitting het onderzoek gesloten.

1.6. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden.

2. Feiten

Het Hof verwijst voor de feiten naar de uitspraak van de Rechtbank. Partijen hebben de door de Rechtbank vastgestelde feiten in hoger beroep niet bestreden, zodat het Hof van de juistheid daarvan uitgaat.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:

3.2. Belanghebbende is van mening dat vraag I bevestigend moet worden beantwoord; de Inspecteur beantwoordt de vraag ontkennend. Partijen zijn het erover eens dat belanghebbende niet premieplichtig is voor de volksverzekeringen; het geschil spitst zich daarom toe op de vraag of de inrichting van het aanslagbiljet, en de wijze waarop daarop een bedrag aan premies wordt vermeld, betekent dat, ondanks de afwezigheid van premieplicht, niettemin premies volksverzekeringen zijn geheven.

3.3. Belanghebbende beantwoordt vraag II aldus, dat zij stelt recht te hebben op een bedrag aan heffingskortingen van in totaal € 3.039. De Inspecteur bepleit een bedrag van in totaal € 1.023.

3.4. Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Voor hetgeen hieraan ter zitting is toegevoegd, wordt verwezen naar het van deze zitting opgemaakte proces-verbaal.

3.3. Belanghebbende concludeert tot ongegrondverklaring van het hoger beroep van de Inspecteur en bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank. De Inspecteur concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en ongegrondverklaring van het bij de Rechtbank ingediende beroep.

4. Gronden

Ten aanzien van het geschil

4.2. Het gelijk met betrekking tot vraag I is derhalve aan belanghebbende.

Vraag II

4.3. Het Hof merkt allereerst op, dat de Rechtbank een onjuiste versie van de tekst van artikel 8.9 Wet IB 2001 in haar uitspraak heeft opgenomen. De in 2008 geldende tekst van artikel 8.9 bevatte nog niet de beperking tot het zogenoemde "toetsniveau".

4.4. De juiste teksten van de verschillende relevante artikelen luidden voor het jaar 2008 als volgt:

4.5. Tussen partijen is niet in geschil, dat belanghebbende recht heeft op de verhoging van de gecombineerde heffingskorting als bedoeld in artikel 8.9, lid 1, en op de bijzondere verhoging van de heffingskorting voor de inkomstenbelasting als bedoeld in artikel 8.9a, lid 1, van de Wet. Het geschil draait in essentie om de uitleg van het tweede lid van artikel 8.9a van de Wet.

4.6. Artikel 8.9a, tweede lid, van de Wet bepaalt dat belanghebbende, als niet-premieplichtige niet-inwoner van een EU-lidstaat, recht heeft op verhoging van de heffingskorting voor de inkomstenbelasting tot een bedrag dat gelijk is aan het bedrag van de gecombineerde heffingskorting waarop een premieplichtige inwoner van Nederland recht heeft. Een premieplichtige inwoner die verkeert in een situatie als die van belanghebbende (te weten: een eigen inkomen uit werk en woning van € 6.001 en een partner met een inkomen uit werk en woning van € 22.913) zou recht hebben op een gecombineerde heffingskorting van € 3.039. Belanghebbende heeft dus recht op een verhoging van de heffingskorting voor de inkomstenbelasting tot dat bedrag.

4.7. Het voorgaande leidt volgende cijfermatige conclusie. De verhoging waarop belanghebbende recht heeft op grond van artikel 8.9 van de Wet bedraagt € 221 minus € 147 is € 74. De bijzondere verhoging waarop belanghebbende recht heeft op grond van artikel 8.9a van Wet bedraagt derhalve € 3.039 minus € 221 = € 2.818.

4.8. De Inspecteur bepleit dat de aldus berekende bijzondere verhoging van € 2.818 verminderd moet worden met het bedrag dat belanghebbende, ware zij premieplichtig in Nederland, aan premies volksverzekeringen verschuldigd zou zijn. Dit bedrag van, in de woorden van de Inspecteur, "fictief" verschuldigde premies volksverzekeringen beloopt € 1.869. Per saldo heeft belanghebbende dan ook, aldus de Inspecteur, recht op een bijzondere verhoging van € 2.818 minus € 1.869, ofwel € 949.

4.9. De Inspecteur onderbouwt zijn standpunt als volgt. Artikel 8.9a van de Wet heeft tot doel niet-inwoners van lidstaten gelijk te behandelen als inwoners. Zou men de fictief verschuldigde premies niet in mindering brengen op de bijzondere verhoging, dan zou dat leiden tot de situatie dat een niet-inwoner juist niet behandeld wordt als ware hij inwoner van Nederland, aangezien die niet-inwoner gunstiger zou worden behandeld dan een inwoner. De niet-inwoner zou immers de premievolksverzekeringdelen krijgen van de toepasselijke heffingskortingen zónder dat rekening wordt gehouden met fictieve premie volksverzekeringen, terwijl bij de inwoner wél rekening wordt gehouden met eventueel verschuldigde premie volksverzekeringen.

4.10. Het Hof verwerpt dit standpunt. Voor zover de Inspecteur stelt, dat zijn uitleg overeenstemt met de tekst van artikel 8.9a van de Wet, kan het Hof hem niet volgen. Met de Rechtbank is het Hof van oordeel dat de tekst van de Wet niet anders kan worden gelezen dan hierboven in onderdeel 4.6 uiteengezet. De Wet zegt niet dat het per saldo verschuldigde bedrag voor inwoners en niet-inwoners gelijk moet zijn, maar dat, kort gezegd, het bedrag van de heffingskorting gelijk moet zijn.

4.11. Voor zover de Inspecteur betoogt dat de door belanghebbende bepleite uitleg in strijd komt met doel en strekking van de Wet, omdat een heffingskorting voor het premiedeel volgens het systeem van de Wet slechts kan worden toegekend voor zover premie wordt betaald, terwijl in belanghebbendes uitleg recht zou bestaan op een heffingskorting voor het premiedeel zonder dat (fictief) premie wordt betaald, is het Hof van oordeel, dat het nu juist de bedoeling is van artikel 8.9a om (in de inkomstenbelasting) een heffingskorting ter grootte van het premiedeel toe te kennen aan niet-premieplichtigen casu quo niet-premiebetalenden.

4.12. Voor zover de Inspecteur betoogt dat het aldus door artikel 8.9a aan niet-inwoners verstrekte voordeel verder gaat dan waartoe het EU-recht noopt, faalt deze stelling, omdat, zelfs als zij waar zou zijn, dat niet afdoet aan de rechten die belanghebbende kan ontlenen aan artikel 8.9a van de Wet.

4.13. Nu, ten slotte, tussen partijen in confesso is dat belanghebbendes partner voldoende inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen verschuldigd is, zodat de in het derde lid van artikel 8.9a genoemde beperking geen rol speelt, is de eindconclusie dat belanghebbende recht heeft op de verhogingen als hierboven berekend. Het totale bedrag van de gecombineerde heffingskorting waarop zij recht heeft bedraagt derhalve € 3.039.

Slotsom

4.14. Uit het voorgaande volgt, dat het hoger beroep van de Inspecteur ongegrond is. De uitspraak van de Rechtbank moet, onder verbetering van de gronden, worden bevestigd.

Ten aanzien van het griffierecht

4.15. Nu de uitspraak van de Rechtbank in stand blijft, wordt ter zake van het door de Inspecteur ingestelde hoger beroep een griffierecht geheven van € 466.

5. Beslissing

Aldus gedaan op: 24 januari 2013 Door W.E.M van Nispen tot Sevenaer, voorzitter, G.J. van Muijen en P. Fortuin, leden, in tegenwoordigheid van M.A.M. van den Broek, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel: