Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 20-05-2016, ECLI:NL:GHSHE:2016:2002, 10/00626-GHK en 10/00633-GHK

Om daarover een oordeel te kunnen geven heeft de geheimhoudingskamer kennis genomen van de gehele procesdossiers, inclusief de separaat door de Inspecteur overgelegde ongeschoonde stukken.

De geheimhoudingskamer stelt voorop dat de Inspecteur op grond van artikel 8:42, eerste lid, van de Awb is gehouden de op de zaak betrekking hebbende stukken aan het Hof te zenden. Uit de arresten van de Hoge Raad van 25 april 2008, nrs. 43448 en 43791, ECLI:NL:HR:2008:BA3823 en ECLI:NL:HR:2008:BB5868 en van 15 november 2013, nr. 12/0606, ECLI:NL:HR:2013:1129, volgt dat dit stukken zijn die in zijn zaak van enig belang kunnen zijn geweest voor de besluitvorming door de Inspecteur dan wel (zie Hof ’s-Hertogenbosch 9 oktober 2014, 13/00842-GHK, ECLI:NL:GHSHE:2014:4205) die van enig belang kunnen zijn voor de besluitvorming door de belastingrechter.

De geheimhoudingskamer stelt vast dat tussen partijen niet in geschil is dat de stukken I tot en met VIII behoren tot de op de zaak betrekking hebbende stukken. De geheimhoudingskamer volgt partijen hierin en rekent deze stukken tot de stukken als bedoeld in artikel 8:42, eerste lid, van de Awb.

De omstandigheid dat stukken behoren tot op de zaak betrekking hebbende stukken in de zin van artikel 8:42 van de Awb, brengt echter niet automatisch mee dat die stukken (volledig) aan de andere partij ter kennis moeten worden gebracht. Het bepaalde in artikel 8:29 van de Awb biedt aan partijen, indien daarvoor gewichtige redenen zijn, de mogelijkheid het overleggen van stukken te weigeren (geheimhouding) of het Hof mede te delen dat uitsluitend het Hof kennis zal mogen nemen van deze stukken (beperkte kennisneming).

Het verschil tussen het honoreren van een verzoek om beperking van kennisneming en het honoreren van een verzoek om geheimhouding is als volgt:

a. Geheimhouding: (delen van de) stukken mogen door de Inspecteur worden onthouden aan de rechter die de hoofdzaak beslist en aan de wederpartij; zowel de rechter die de hoofdzaak beslist als de wederpartij nemen geen kennis van deze (delen van) stukken en deze blijven bij de beslissing van de hoofdzaak geheel buiten beschouwing (geheimhouding). (Weigering als bedoeld in lid 1 van art. 8:29 van de Awb door de Inspecteur om (delen van de) stukken aan zowel de rechter die de hoofdzaak beslist als de wederpartij over te leggen is gerechtvaardigd.)

b. Beperking kennisneming: de (delen van de) stukken komen wel ter beschikking van de rechter die de hoofdzaak beslist, maar de wederpartij kan geen kennis nemen van deze (delen van) stukken: de kennisneming is beperkt tot de rechter die de hoofdzaak beslist (beperkte kennisneming).

Nu uit de stukken niet blijkt dat belanghebbende deze in art. 8:29, lid 5, Awb bedoelde toestemming heeft verleend of nog zal (willen) verlenen neemt de geheimhoudingskamer, mede uit het oogpunt van een doelmatige procesgang, aan dat de Inspecteur verzoekt om toepassing van variant a.

Aan belanghebbende is een navorderingsaanslag met boete opgelegd. Zo dit al niet voortvloeit uit de artikelen 8:42 en 8:29 van de Awb, brengt in ieder geval het (vanwege de opgelegde boete) van toepassing zijn van het reeds door belanghebbende genoemde artikel 6, eerste lid, van het EVRM mee dat bij het geheimhouden van (delen van) op de zaak betrekking hebbende stukken voor de Kamer die de hoofdzaak beslist en voor belanghebbende de grootst mogelijke terughoudendheid dient te worden betracht.

Beslissend bij de vraag of de Inspecteur zich terecht op geheimhouding beroept is niet of op de zaak betrekking hebbende stukken of onleesbaar gemaakte delen daarvan en/of bekendmaking van de identiteit van personen voor de verdediging van belanghebbendes standpunt noodzakelijk of essentieel zijn en ook niet of kennisneming door belanghebbende voor de verdediging van zijn standpunt van belang zou kunnen zijn. Slechts indien de door de Inspecteur voor geheimhouding aangevoerde redenen aanzienlijk zwaarder wegen dan het belang van belanghebbende bij onbeperkte kennisneming van (delen van) de op de zaak betrekking hebbende stukken - dat houdt in: het belang van belanghebbende bij kennisneming van alle op de zaak betrekking hebbende stukken in ongeschoonde vorm - is sprake van gewichtige redenen die geheimhouding rechtvaardigen.

De omstandigheid dat in dezen mede sprake is van een ‘criminal charge’ in de zin van artikel 6, eerste lid, van het EVRM leidt niet tot een ander oordeel. Het recht op kennisneming van de stukken dat besloten ligt in het in voormeld artikellid verwoorde recht op een eerlijke behandeling, is immers geen absoluut recht. In zijn arrest van 16 februari 2000, nr. 28901/95, BNB 2000/259, overwoog het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (hierna: EHRM):

Geheimhouding van (delen van) op de zaak betrekking hebbende stukken op grond van gewichtige redenen is niet in strijd met het uit artikel 6 van het EVRM voortvloeiende recht op een eerlijk proces, omdat een eerlijke behandeling en berechting door de regeling in artikel 8:29 van de Awb voldoende is gewaarborgd. Zo al sprake is van een inbreuk op een door belanghebbende aan het EVRM te ontlenen recht door (het toelaten van) de geheimhouding, is die inbreuk dan ook gerechtvaardigd.

De geheimhoudingskamer wijst er in dit verband voorts nog op dat indien de belangenafweging ertoe leidt dat bepaalde gegevens voor belanghebbende geheim dienen te blijven, hieruit voortvloeiende problemen voor belanghebbende in de door de rechter toegepaste procedure moeten worden gecompenseerd (vgl. het hiervoor aangehaalde arrest van het EHRM, paragraaf 61:

De onder 3.8 verwoorde belangenafweging moet plaats vinden in de concrete aan de geheimhoudingskamer voorgelegde zaak en na kennisneming door de geheimhoudingskamer, die de afweging moet maken, van het gehele dossier.

Uit hetgeen onder 4.3.2 en 4.3.3 van de uitspraak van de Rechtbank is overwogen volgt dat de Rechtbank alleen kennis heeft genomen van de geschoonde stukken en op basis daarvan tot de conclusie is gekomen dat hij geen aanleiding ziet voor een procedure als bedoeld in art. 8:29 van de Awb. Voorts heeft de Rechtbank in 4.3.8 van zijn uitspraak geoordeeld dat de Inspecteur alle op de zaak betrekking hebbende stukken in het geding heeft gebracht.

Belanghebbende heeft in de motivering van zijn hoger beroep van 30 september 2010 het oordeel van de Rechtbank, zoals vermeld onder 3.13, bestreden.

De Rechtbank heeft geen kennis genomen van de ongeschoonde stukken en derhalve kon de Rechtbank niet beoordelen welke gegevens de Inspecteur heeft geschoond. Aldus kon de Rechtbank niet komen tot het oordeel, dat de Inspecteur gegevens op grond van gewichtige redenen terecht heeft geschoond (arrest van de Hoge Raad van 15 november 2013, nr. 12/0606, ECLI:NL:HR:2013:1129, r.o. 3.2.3 en Hoge Raad 10 april 2015, 14/01189, ECLI:NL:HR:2015:874).

Bovendien heeft de Rechtbank nagelaten te motiveren welke gevolgen zijn verbonden aan de omstandigheid, dat belanghebbende geen kennis heeft kunnen nemen van de geschoonde gegevens. Voor zover belanghebbende door het schonen van gegevens de gelegenheid is ontnomen verklaringen of ander bewijs te verifiëren of te doen verifiëren volgt uit hetgeen is overwogen onder 3.11 en tevens Hoge Raad 3 april 2009, 07/13014, ECLI:NL:HR:2009:BH9184, dat de Rechtbank had moet motiveren welke gevolgen (processueel, bewijsrechtelijk of anderszins) de Rechtbank heeft verbonden aan de omstandigheid dat belanghebbende deze gelegenheid niet heeft gekregen.

De geheimhoudingskamer heeft de ongeschoonde stukken vergeleken met de geschoonde stukken. Daaruit blijkt het volgende:

De Inspecteur heeft de bij de Belgische aanbiedingsbrief behorende Nota geschoond van de volgende gegevens:

a. de in het strafrechtelijk onderzoek voorkomende namen van de betrokken personen;

b. plaatsnamen en bedrijfsgegevens, die betrekking hebben op het strafrechtelijk onderzoek;

c. de naam van de persoon aan wie de brief genoemd als bijlage B.11 is gericht; en

d. de naam van de betrokken ambtenaar van de bijzondere Belastinginspectie alsmede zijn directe telefoonnummer, faxnummer en e-mailadres.

De Inspecteur heeft in de bijlagen B.1, B.2 en B.6 (de rekeningstandenlijsten) de volgende gegevens geschoond:

- de rekeningnummers; en

- de namen van de rekeninghouders.

Uit een vergelijking van de ongeschoonde en de geschoonde versie van de bijlage B.9 (de adressenlijsten), blijkt dat de Inspecteur de volgende gegevens heeft geschoond:

- tenaamstelling van de rekening (op sommige bladen onder ‘CLAD01’en ‘CLAD02’) en rekeningnummer;

- ‘ benificial owner’;

- adres (op sommige bladen onder ‘CLAD03’), plaatsnaam (op sommige bladen onder ‘CLAD04’en ‘CLAD05’), telefoonnummer en faxnummer;

- naam van de ‘advisor’ (‘fiscalist’) en diens telefoonnummer.

De Inspecteur heeft bijlage B.3 geschoond van de volgende gegevens:

- namen (van natuurlijke personen en rechtspersonen);

- rekeningnummers;

- ‘ volume’; en

- ‘ management Fees’.

De Inspecteur heeft bijlage B.4 geschoond van de volgende gegevens:

- datum (start);

- namen (van natuurlijke personen en rechtspersonen);

- rekeningnummers;

- fees;

- een kolom met het opschrift MO;

- hoeveelheden (naar de geheimhoudingskamer begrijpt: participaties); en

- saldi (in guldens).

Bijlage B.5 bevat het opschrift ‘FVL clients’. De Inspecteur heeft bijlage B.5 geschoond van de volgende gegevens:

- hoeveelheden (naar de geheimhoudingskamer begrijpt: participaties);

- overige cijfermatige informatie.

De Inspecteur heeft bijlage B.7 geschoond van de volgende gegevens:

- namen (van natuurlijke personen en rechtspersonen);

- cijfermatige informatie; en

- codes, kenmerken en cijfers.

De Inspecteur heeft bijlage B.8 geschoond van de volgende gegevens:

- namen (van natuurlijke personen en rechtspersonen);

- ( rekening)nummers;

- rekeningtegoeden;

- maximum limieten en overschrijding daarvan; en

- overige cijfermatige informatie.

Bijlage B.10 bevat een organigram van een board of directors. De Inspecteur heeft bijlage B.10 geschoond van de volgende gegevens:

Bijlage B.11 betreft een brief van 4 september 1996. De Inspecteur heeft bijlage B.11 geschoond van de volgende gegevens:

- adressering, bevattende een bedrijfsnaam, een naam van een natuurlijk persoon en een postadres;

- referentienummer en naam van een natuurlijk persoon.

Bijlage B.12 betreft de brief van de Procureur–generaal aan de Gewestelijk Directeur Administratie van de Bijzondere Belastinginspectie te Antwerpen van 3 januari 2002.

Onder 1.5.3 in het Draaiboek zijn geschoond:

- namen van belastingambtenaren, met uitzondering van de namen [F] , [G] en [H] , en de naam van desbetreffende onderdelen van de rijksbelastingdienst;

- het telefoonnummer van de landelijke contactambtenaar AWR;

- de naam van de officier van justitie.

Onder 2.3.2 in het Draaiboek zijn geschoond:

- namen van belastingambtenaren, met uitzondering van de naam [G] , en de naam van desbetreffende onderdelen van de rijksbelastingdienst;

- contactgegevens, zoals postadres en (mobiele) telefoonnummers.

Alle persoonsgegevens, waaronder begrepen contactgegevens (adressen, plaatsnamen, telefoon- en faxnummers en e-mailadressen) van belastingambtenaren, zijn geschoond.

In deze stukken zijn geschoond:

- namen van belastingambtenaren (merendeels in de e-mailadressering), met uitzondering van de naam van [G] ;

- ( mobiele) telefoonnummers van de projectleider.

In de e-mail hercheck van 9 juni 2008 is de naam van een bijlage en een telefoonnummer geschoond. De aanbiedingsbrief die is gebruikt in de Kort Geding procedure is ongeschoond overgelegd.

Hiervan heeft de Inspecteur gesteld dat deze zich (ongeschoond) in het procesdossier bevinden. De Inspecteur heeft dit standpunt toegelicht bij brief van 17 augustus 2015. Bij die brief is ook de tekst van de bedoelde pdf-bestanden overgelegd, met uitzondering van pdf [nummer] .

De Inspecteur verwijst in de eerste plaats naar Hof ’s-Hertogenbosch 26 juni 2014, 13/00377-GHK en 13/00471-GHK, ECLI:NL:GHSHE:2014:1944. De Inspecteur heeft voor het geheimhouden van diverse gegevens als reden aangevoerd:

- het zwaarwegende belang van de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer (bescherming persoonsgegevens) van derden (natuurlijke personen) alsmede het zwaarwegende belang van bescherming van persoonsgegevens van niet-natuurlijke personen. De Inspecteur verwijst daarbij naar de voornoemde uitspraak van de geheimhoudingskamer van 26 juni 2014 (r.o. 3.61 en 3.67).

- controle-strategische overwegingen. De Inspecteur verwijst daarbij naar genoemde uitspraak van de geheimhoudingskamer van 26 juni 2014 (onderdeel D).

De Inspecteur heeft zich voor het geheimhouden van, hierboven vermelde,:

- namen van Belgische ambtenaren;

- namen van ambtenaren van de rijksbelastingdienst;

- namen van officieren van justitie;

- namen van rekeninghouders;

- namen van andere natuurlijke personen/derden;

- hun overige persoonsgegevens, zoals telefoon- en faxnummers, e-mailadressen, plaatsnaam, adres, BSN-nummers;

De Inspecteur acht de bescherming van persoonsgegevens een gerechtvaardigd belang voor het geheimhouden van (delen van) de stukken I tot en met VII.

Belanghebbende is van mening, dat hij kennis moet kunnen nemen van de ongeschoonde stukken, nu deze stukken tot de stukken van het geding behoren en de Inspecteur openheid van zaken dient te geven.

De geheimhoudingskamer is met betrekking tot de onder 3.8 bedoelde belangenafweging, na kennisneming van het gehele dossier, van oordeel dat de in dit kader door de Inspecteur geschoonde gegevens voor de beslissing van de hoofdzaak niet direct van belang zijn. Gelet hierop, mede gelet op het in het algemeen zwaarwegende belang van de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer en mede gelet op de uit de Wet bescherming persoonsgegevens en uit de Richtlijn van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens, 95/46/EG, PB L 281 van 23.11.1995, blz. 31 voortvloeiende verregaande bescherming van persoonsgegevens van natuurlijke personen, is de geheimhoudingskamer van oordeel dat het belang van de Inspecteur bij bescherming van de persoonsgegevens aanzienlijk zwaarder weegt dan het belang van belanghebbende bij kennisneming van die gegevens. Hierbij heeft de geheimhoudingskamer in aanmerking genomen dat duidelijk is op welke plek namen en overige gegevens zijn geschoond, zodat belanghebbende er niet in wordt gehinderd bij de behandeling van de hoofdzaak door de Kamer, die in de hoofdzaak beslist, alsnog gericht haar (processuele) standpunt te bepalen.

Hieruit volgt dat de Inspecteur in de stukken I tot en met VII de genoemde persoonsgegevens van natuurlijke personen op grond van gewichtige redenen heeft mogen schonen, zoals hij heeft gedaan.

De Inspecteur heeft zich voor het geheimhouden van, hierboven vermelde:

- namen van rechtspersonen en bedrijfsnamen;

- namen en/of kantoornummers van onderdelen van de rijksbelastingdienst;

- plaatsnamen;

- ( overige) bedrijfsgegevens, waaronder contactgegevens,

De geheimhoudingskamer stelt voorop, dat aan de bescherming van persoonsgegevens van niet-natuurlijke personen weliswaar een minder vergaande bescherming toekomt dan aan de bescherming van persoonsgegevens van natuurlijke personen, maar de bescherming van persoonsgegevens van niet-natuurlijke personen, waaronder bedrijfsgegevens, zoals bedrijfsnamen en contactgegevens e.d., is ook zeer zwaarwegend. De geheimhoudingskamer is met betrekking tot de onder 3.8 bedoelde belangenafweging, na kennisneming van het gehele dossier en mede gelet op het deels door belanghebbende onderschreven belang van bescherming van persoonsgegevens, waaronder begrepen contactgegevens (zoals adres, plaatsnaam, telefoon- en faxnummers, e-mailadressen), van oordeel dat de door de Inspecteur geschoonde gegevens voor de beslissing van de hoofdzaak niet direct van belang zijn. Gelet hierop is de geheimhoudingskamer van oordeel dat het belang van de Inspecteur bij bescherming van de persoonsgegevens van niet-natuurlijke personen aanzienlijk zwaarder weegt dan het belang van belanghebbende bij kennisneming van die gegevens. Hierbij heeft de geheimhoudingskamer in aanmerking genomen dat duidelijk is op welke plek namen en overige gegevens zijn geschoond, zodat belanghebbende er niet in wordt gehinderd bij de behandeling van de hoofdzaak door de Kamer, die in de hoofdzaak beslist, alsnog gericht haar (processuele) standpunt te bepalen.

Hieruit volgt, dat de Inspecteur in de stukken I tot en met VII de genoemde persoonsgegevens van niet-natuurlijke personen op grond van gewichtige redenen heeft mogen schonen van, zoals hij heeft gedaan.

Met betrekking tot deze stukken heeft de Inspecteur als reden voor geheimhouding aangevoerd: controle-strategische overwegingen. De geheimhoudingskamer verstaat deze reden zo, dat de Inspecteur stelt dat potentiële belastingplichtigen die (nog) niet als rekeninghouder zijn geïdentificeerd de geschoonde gegevens zouden kunnen gebruiken om te controleren of zij al dan niet op de lijsten voorkomen en hiermee zouden kunnen afwegen of zij al dan niet moeten inkeren.

Belanghebbende heeft, onder meer in zijn verweer van 14 december 2010, aangevoerd, dat hij aan de hand van de rekeningstandenlijsten wil nagaan of de Inspecteur een redelijke schatting van het saldo van belanghebbende heeft gemaakt. Volgens belanghebbende is de Inspecteur bij het tot stand komen van deze schatting manipulerend te werk gegaan. Belanghebbende heeft geen bezwaar tegen het schonen van de namen van de (andere) rekeninghouders op deze lijsten.

De geheimhoudingskamer deelt de opvatting van de Inspecteur dat het aan belanghebbende bekend maken van genoemde geschoonde gegevens ertoe zou kunnen leiden dat derden die gegevens zouden kunnen gebruiken voor de afweging om al dan niet in te keren. Het belang van de Inspecteur bij een effectieve controle en een effectieve controle-strategie is in dit geval dan ook zwaarwegend en aanzienlijk. Nu belanghebbende zelf heeft berust in het schonen van de namen van de andere rekeninghouders op de lijsten en niet heeft gesteld belang te hebben bij het openbaren van deze namen, volgt uit het voorgaande dat de Inspecteur de lijsten terecht heeft geschoond, zoals hij heeft gedaan.

Met betrekking tot deze stukken heeft de Inspecteur als reden voor geheimhouding aangevoerd: controle-strategische overwegingen. De Inspecteur heeft aangevoerd, dat potentiële belastingplichtigen die (nog) niet als rekeninghouder zijn geïdentificeerd de geschoonde gegevens zouden kunnen gebruiken om te controleren of zij al dan niet op de lijsten voorkomen en hiermee zouden kunnen afwegen of zij al dan niet moeten inkeren.

Belanghebbende heeft verzocht om overlegging van de ongeschoonde stukken.

De geheimhoudingskamer deelt de opvatting van de Inspecteur dat het aan belanghebbende bekend maken van de in de bijlagen B.3, B.4, B.5, B.7 en B.8 geschoonde gegevens ertoe zou kunnen leiden dat derden die gegevens zouden kunnen gebruiken voor de afweging om al dan niet in te keren.

Met betrekking tot de in bijlage B.7 opgenomen codes, kenmerken en cijfers is voor een buitenstaander, waaronder de geheimhoudingskamer, ongewis of derden die gegevens zouden kunnen gebruiken voor de afweging om al dan niet in te keren, zodat de geheimhoudingskamer het gerechtvaardigd acht dat dat risico wordt uitgesloten.

Met betrekking tot de gegevens in bijlage B.11 is de geheimhoudingskamer van oordeel, dat het referentienummer ertoe zouden kunnen leiden dat (een) derde(n) dat gegeven zou(den) kunnen gebruiken voor de afweging om al dan niet in te keren. Voor de overige gegevens bestaat dit risico niet, maar deze kunnen echter op grond van de bescherming van persoonsgegevens (van natuurlijke en niet-natuurlijke personen) worden geheimgehouden.

Gelet op het hiervoor overwogene is de geheimhoudingskamer van oordeel, dat het belang van de Inspecteur bij een effectieve controle en een effectieve controle-strategie in dit geval zwaarwegend en aanzienlijk is. Dit belang speelt niet ten aanzien van de persoonsgegevens in bijlage B.10, maar deze kunnen echter in het kader van de bescherming van de persoonsgegevens, op grond van gewichtige redenen, geheim worden gehouden. In het kader van de onder 3.8 bedoelde belangenafweging, is de geheimhoudingskamer van oordeel dat het belang van de Inspecteur bij geheimhouding van de in de bijlagen B.3, B.4, B.5, B.7 en B.8 geschoonde gegevens en dat het belang van de Inspecteur bij geheimhouding van het in bijlage B.11 geschoonde referentienummer, aanzienlijk zwaarder wegen dan het belang van belanghebbende bij kennisneming van die gegevens. Weliswaar resteert na het schonen van de bijlagen B.3, B.4, B.5, B.7 en B.8 alleen (een) koptekst(en), maar de geheimhoudingskamer is van oordeel dat het aanzienlijk zwaarwegende belang van de Inspecteur dat rechtvaardigt.

Belanghebbende heeft in zijn verweer van 14 december 2010 gesteld, dat omdat de Inspecteur verwijst naar een uitspraak van Rechtbank Breda van 8 september 2010, AWB 09/943, de stukken van die zaak op de onderhavige zaak van belanghebbende betrekking hebben en moeten worden overgelegd.

De geheimhoudingskamer wijst dit af, omdat de bedoelde stukken geen rol hebben gespeeld ten tijde van de besluitvorming van de Inspecteur.

Voorts heeft belanghebbende in zijn verweer van 14 december 2010, in reactie op onder meer de beslissing van de Rechtbank ten aanzien van het ontbreken van bewijs voor het percentage van 23,5% en de door de Inspecteur in hoger beroep aangepaste berekeningen, en tijdens de zitting op 21 april 2016 gesteld, dat de stukken die ten grondslag hebben gelegen aan het door de Inspecteur voorgestane percentage van 23,5% behoren tot de op zaak betrekking hebbende stukken.

De geheimhoudingskamer constateert, dat de door de Inspecteur gegeven berekeningen van zijn schatting zijn gebaseerd op onder meer voornoemde bijlagen B.6, B.1 en B.2.. In zoverre zijn de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd. Met betrekking tot de cijfers van de ‘bekenners’ of ‘meewerkers’, waarop het percentage van 23,5% (kennelijk) is gebaseerd, heeft de Inspecteur geen stukken overgelegd. Gelet op de omstandigheid dat het bij het project ‘Bank Zonder Naam’ gaat om een landelijk project, acht de geheimhoudingskamer aannemelijk dat de Inspecteur over de onderbouwing van voornoemde 23,5% heeft beschikt ten tijde van het opleggen van de belastingaanslagen dan wel dat het landelijk projectteam daarover beschikte. In dit laatste geval is de geheimhoudingskamer van oordeel dat uit het landelijk gecoördineerde karakter van het project Bank Zonder Naam voortvloeit dat de stukken waarop het landelijk gecoördineerde en voorgeschreven percentage van 23,5% gebaseerd is in onderhavige zaak (ook) behoren tot de op de zaak van belanghebbende betrekking hebbende stukken. Dit brengt de geheimhoudingskamer tot de conclusie dat de Inspecteur in zoverre niet alle op de zaak betrekking hebbende stukken heeft overgelegd en dat de Inspecteur evenmin gewichtige redenen tot geheimhouding ervan heeft aangevoerd.

Belanghebbende heeft bij brief van 8 maart 2012 aan de Inspecteur verzocht om de bij de e-mails uit het dossier behorende pdf-bestanden over te leggen. De Inspecteur heeft in reactie daarop gesteld dat deze bestanden zich reeds in het dossier bevinden en heeft zijn standpunt bij brief van 17 augustus 2015 nader toegelicht. Daarbij heeft de Inspecteur aangegeven het document [nummer] .pdf niet meer te kunnen overleggen, omdat hij daarover niet meer beschikt. De geheimhoudingskamer stelt vast dat de overige bestanden zich (inmiddels) in ongeschoonde vorm in het dossier bevinden. Ten aanzien van deze laatst genoemde stukken is een beroep op artikel 8:29 van de Awb niet aan de orde.

Ten aanzien van de ‘checklist project Bank Zonder Naam’ heeft de Inspecteur gesteld dat deze checklist niet meer door hem te achterhalen is. De geheimhoudingskamer is met belanghebbende van oordeel, dat stukken die ten tijde van de besluitvorming de Inspecteur ter beschikking stonden en daarbij een rol hebben gespeeld, behoren tot de op zaak betrekking hebbende stukken (Hoge Raad 23 mei 2014, 12/01827, ECLI:NL:HR:2014:1182, r.o. 3.3.2.). De omstandigheid, dat de checklist niet meer door hem te achterhalen is dient voor zijn rekening en risico te blijven.

De Inspecteur heeft met betrekking tot de applicatie ‘BZN’ uiteengezet dat de applicatie geen stuk is als bedoeld in artikel 8:42 Awb, maar een onder Access draaiende applicatie die kantoorbehandelaars ondersteunt bij de behandeling van renseignementen en die voorts bestuurlijke informatie genereert. De Inspecteur stelt tevens dat de applicatie geen andere of nieuwe informatie bevat dan die al deel uitmaakt van het procesdossier.

De geheimhoudingskamer heeft op 21 april 2016 met partijen de werking van de applicatie aanschouwd. Deze applicatie werkt alleen op basis van een beveiligde verbinding met de systemen van de rijksbelastingdienst. Op 21 april 2016 heeft de Inspecteur via een internetverbinding en met de gegevens van belanghebbende de werking van de applicatie in het Paleis van Justitie getoond en heeft belanghebbende mee kunnen kijken en vragen kunnen stellen.

Het is de geheimhoudingskamer duidelijk geworden dat de applicatie gegevens bevat van de dossiers van diegenen die in het kader van het project BZN zijn benaderd. In de applicatie is aan de hand van naam of BSN-nummer o.i.d. terug te vinden of en wanneer belastingplichtigen zijn benaderd met een vragenbrief, of, wanneer en tot welke bedragen belastingaanslagen zijn opgelegd, de stand van zaken met betrekking tot bezwaar, beroep, hoger beroep en beroep in cassatie enzovoorts. Voorts zijn in de applicatie de vermeende aan een belastingplichtige toe te rekenen tegoeden vastgelegd, ontleend aan de rekeningstandenlijsten B.1, B.2 en B.6.. Aan de applicatie is een excel-rekenbestand toegevoegd. Dit bestand rekent met het vaste gegeven dat de groei van het vermogen (voor bepaalde jaren) 23,5% is, maar dit bestand geeft geen inzicht hoe dit percentage tot stand is gekomen. De applicatie bevat historische gegevens, in die zin dat oude gegevens niet worden overschreven door nieuwe gegevens (na bijvoorbeeld (hoger) beroep). Naar het oordeel van de geheimhoudingskamer bevat de applicatie op digitale wijze hetgeen normaliter in een papieren dossier wordt vastgelegd. Het voordeel van de applicatie is evident dat op één plek (bestuurlijke) informatie kan worden gevonden ten aanzien van alle van het project BZN deel uitmakende belastingplichtigen.

Naar het oordeel van de geheimhoudingskamer is de applicatie een op de zaak van belanghebbende betrekking hebbend stuk, in zoverre gegevens zijn opgenomen van belanghebbende. Nu de Inspecteur geen gewichtige redenen voor geheimhouding heeft aangevoerd dient de Inspecteur de applicatie tot het procesdossier te laten behoren. De applicatie als zodanig (op een USB-stick of DVD) kan, zonder beveiligde verbinding met de systemen van de rijksbelastingdienst, niet werken. Met de zitting op 21 april 2016 heeft belanghebbende tezamen met de geheimhoudingskamer en de Inspecteur voldoende inzicht kunnen krijgen in de werking en van de inhoud van de applicatie. De Inspecteur heeft hierbij volle openheid gegeven en is zeer transparant geweest. Mitsdien heeft de Inspecteur voldaan aan de op de hem uit hoofde van art. 8:42 van de Awb rustende verplichting.

Belanghebbende heeft voorts nog in algemene zin gesteld dat e-mails uit het dossier van belanghebbende ontbreken en dat hij dienaangaande in bewijsnood verkeert om te stellen wat hij nog precies mist.

De Inspecteur voert aan, dat hij enkele mails heeft overgelegd en dat hij niet meer kan achterhalen of er meer mails zijn geweest.

De geheimhoudingskamer is enerzijds van oordeel dat, anders dan de Inspecteur verdedigt, het digitale karakter van e-mails er niet aan in de weg staat deze te beschouwen als tot de op de zaak betrekking hebbende stukken als bedoeld in art. 8:42 van de Awb. Anderzijds is de geheimhoudingskamer van oordeel, dat er in onderhavige zaak onvoldoende aanknopingspunten zijn om te kunnen concluderen dat niet alle op de zaak betrekking hebbende stukken zijn overgelegd.

Uit al het hiervoor overwogene volgt, dat de Inspecteur de stukken als genoemd in 1.19 onder I tot en met VII mocht schonen op de manier zoals hij heeft gedaan.

Uit al het hiervoor overwogene volgt, dat de applicatie ‘BZN’ een op zaak betrekking hebbend stuk is, waarvan de Inspecteur heeft voldaan aan de op de hem uit hoofde van art. 8:42 van de Awb rustende verplichting tot overlegging door de werking te tonen op 21 april 2016.

Uit al het hiervoor overwogene volgt, dat de vorenbedoelde checklist en de stukken met betrekking tot de onderbouwing van het (groei)percentage van 23,5% ten onrechte niet zijn overgelegd.

Nu het vorenoverwogene voor de Inspecteur de vaststelling bevat dat hij niet alle op de zaak betrekking hebbende stukken heeft overgelegd, wordt de Inspecteur in de gelegenheid gesteld schriftelijk mede te delen welke consequenties hij aan de beslissing van de geheimhoudingskamer verbindt. De geheimhoudingskamer wijst hierbij op het bepaalde in artikel 8:31 van de Awb, dat, voor zover te dezen van belang, als volgt luidt:

Het voorgaande leidt tot de hierna volgende beslissing.