Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 01-05-2024, ECLI:NL:GHSHE:2024:1527, 22/1161 en 22/1162
Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 01-05-2024, ECLI:NL:GHSHE:2024:1527, 22/1161 en 22/1162
Gegevens
- Instantie
- Gerechtshof 's-Hertogenbosch
- Datum uitspraak
- 1 mei 2024
- Datum publicatie
- 22 mei 2024
- Annotator
- Formele relaties
- Eerste aanleg: ECLI:NL:RBZWB:2022:2109, Bekrachtiging/bevestiging
- Zaaknummer
- 22/1161 en 22/1162
- Relevante informatie
- Art. 8:75 Awb
Inhoudsindicatie
Belanghebbende heeft per 15 januari 2011 een ziekteverzuimverzekering afgesloten ten behoeve van zijn loondoorbetalingsverplichting in geval van ziekte of arbeidsongeschiktheid van zijn werknemer. Belanghebbende heeft een beroep gedaan op deze ziekteverzuimverzekering omdat de werknemer volledig arbeidsongeschikt was geraakt bij een bedrijfsongeval. De verzekeraar heeft de uitbetalingen aan belanghebbende gestaakt per augustus 2012, omdat volgens de verzekeraar sprake was van fraude.
In 2016 heeft de rechtbank de verzekeraar veroordeeld tot nakoming van de ziekteverzuimverzekering. In geschil is of de uitbetaling van de ziekteverzuimverzekering in 2016 behoort tot de belastbare winst uit Nederlandse onderneming van belanghebbende. Belanghebbende betoogt dat de uitkering in 2016 niet in aanmerking moet worden genomen bij de bepaling van de belastbare winst, omdat sprake is van een balansfout die hersteld moet worden met toepassing van de foutenleer. Volgens belanghebbende bestond er in 2013 een vordering op de verzekeraar die ten onrechte niet op de balans is opgevoerd. Deze vordering zou daarom met toepassing van de foutenleer alsnog op de openingsbalans van 2016 moeten worden opgenomen. Het hof oordeelt dat aangezien pas in 2016 is komen vast te staan dat belanghebbende onvoorwaardelijk recht had op uitkering, die uitkering terecht pas in 2016 tot de winst uit onderneming is gerekend. Belanghebbende stelt verder dat sprake is van dubbele heffing, omdat belanghebbende destijds de loonkosten die corresponderen met de verzekeringsuitkering niet in aftrek heeft gebracht. Ook hiervoor zou naar de mening van belanghebbende gelden dat dit met de foutenleer hersteld zou moeten kunnen worden. Het hof oordeelt dat zo er al sprake zou zijn van niet afgetrokken loonkosten, de foutenleer daarvoor geen herstelmogelijkheid biedt. De foutenleer is alleen van toepassing op een fout die doorwerkt in een balanswaardering van specifieke activa of passiva en daarmee niet op een fout die betrekking heeft op kosten of opbrengsten die direct ten laste respectievelijk ten bate van de winst moeten komen. Indien al in die jaren de loonkosten van de werknemer niet in aftrek zijn gebracht, kan dat in ieder geval geen grond zijn om de uitbetaling van de ziekteverzuimverzekering in het onderhavige jaar onbelast te laten. Het herstel van niet in aftrek gebrachte loonkosten had dus in de betreffende jaren in aanmerking genomen moeten worden, maar die jaren liggen niet ter beoordeling aan het hof voor. Het hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.
Uitspraak
Team belastingrecht
Meervoudige Belastingkamer
Nummers: 22/1161 en 22/1162
Uitspraak op het hoger beroep van
[belanghebbende] ,
wonend in [plaats] , België,
hierna: belanghebbende,
tegen de uitspraak van de rechtbank Zeeland-West-Brabant (hierna: de rechtbank) van 21 april 2022, nummers BRE 20/872 en 20/873, in het geding tussen belanghebbende en
de inspecteur van de Belastingdienst,
hierna: de inspecteur.
1 Ontstaan en loop van het geding
De inspecteur heeft de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen 2016 opgelegd. Daarnaast heeft de inspecteur een aanslag inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet 2016 opgelegd. Tevens is bij beschikking belastingrente in rekening gebracht ten aanzien van beide aanslagen (hierna: de aanslagen).
Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen de aanslagen. De inspecteur heeft uitspraak op bezwaar gedaan en het bezwaar gedeeltelijk gegrond verklaard.
Belanghebbende heeft tegen deze uitspraak beroep ingesteld bij de rechtbank. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.
Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de rechtbank hoger beroep ingesteld bij het hof. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.
De inspecteur heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn doorgestuurd naar belanghebbende.
De zitting heeft plaatsgevonden op 1 maart 2024 in ’s-Hertogenbosch. Daar zijn verschenen belanghebbende en zijn gemachtigde [gemachtigde] , en, namens de inspecteur, [inspecteur 1] en [inspecteur 2] .
Het hof heeft aan het einde van de zitting het onderzoek gesloten.
2 Feiten
Belanghebbende woont in België. Tot 2016 exploiteerde hij een hoefsmederij in Nederland met als belangrijkste activiteit het beslaan en bekappen van paarden en hun verdere hoefverzorging, alsmede gebitsverzorging. Op 1 september 2010 is [werknemer] (hierna: de werknemer) bij belanghebbende in dienst getreden als hoefsmid.
Belanghebbende heeft per 15 januari 2011 een ziekteverzuimverzekering afgesloten ten behoeve van zijn loondoorbetalingsverplichting in geval van ziekte of arbeidsongeschiktheid van de werknemer. Op 1 juni 2011 heeft belanghebbende een beroep gedaan op deze ziekteverzuimverzekering omdat de werknemer volledig arbeidsongeschikt was geraakt bij een bedrijfsongeval.
In augustus 2012 heeft de verzekeraar de ziekteverzuimverzekering beëindigd en de uitbetalingen aan belanghebbende gestaakt, omdat volgens de verzekeraar sprake was van fraude. Dit heeft geleid tot een juridische procedure tussen de verzekeraar en belanghebbende.
Belanghebbende heeft de loondoorbetalingsverplichting aan de werknemer per 1 mei 2012 gestaakt. De werknemer is vervolgens een kort geding gestart. Bij vonnis van 5 december 2012 heeft de voorzieningenrechter belanghebbende veroordeeld tot het betalen van het aan werknemer toekomende loon, vakantiegeld en rente over deze periode.
Naar aanleiding van het vonnis van de voorzieningenrechter hebben belanghebbende en de werknemer op 30 januari 2013 een vaststellingsovereenkomst opgesteld. In de vaststellingsovereenkomst is het te vorderen loonbedrag uit hoofde van het vonnis door partijen bepaald op € 20.212. Daarnaast is in deze vaststellingsovereenkomst vermeld dat belanghebbende tevens een schuld aan de werknemer heeft uit hoofde van een overeenkomst van geldlening d.d. 24 juni 2011 voor een bedrag van € 30.000 en dat belanghebbende het salaris voor de maanden januari tot en met mei 2013 gedurende deze maanden aan de werknemer zal uitbetalen. Tevens is opgenomen dat de arbeidsovereenkomst met de werknemer per 30 mei 2013 met wederzijds goedvinden wordt beëindigd.
In de jaarrekeningen 2011 tot en met 2013 zijn de volgende bedragen aan loonkosten opgenomen:
2011: € 45.962
2012: -/- € 1.462
2013: -/- € 5.750
Bij vonnis van 14 september 2016 heeft de rechtbank Limburg de verzekeraar veroordeeld tot nakoming van de ziekteverzuimverzekering tot 1 juni 2013. De verzekeraar diende daartoe een bedrag van € 95.365 aan belanghebbende te betalen, bestaande uit loonkosten en kosten deskundigen. Belanghebbende heeft in 2016 dit bedrag van € 95.365 van de verzekeraar ontvangen.
Met dagtekening 1 juni 2019 is aan belanghebbende een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) 2016 opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 123.365. Er is een bedrag aan belastingrente van € 4.393 in rekening gebracht. Tevens is aan belanghebbende een aanslag inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet (hierna: ZVW) 2016 opgelegd naar een bijdrage-inkomen van € 123.365, met een toegepast maximum bijdrage-inkomen van € 52.763. De in rekening gebrachte belastingrente bedroeg € 90. Het door de verzekeraar uitbetaalde bedrag van de ziekteverzuimverzekering van € 95.365 in 2016 is in beide aanslagen opgenomen als winst uit Nederlandse onderneming.
Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen deze aanslagen. Bij uitspraken op bezwaar van 19 december 2019 heeft de inspecteur de aanslag IB/PVV 2016 verminderd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 76.073 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 1.522. De in rekening gebrachte belastingrente is verminderd naar € 2.386. Ook het bijdrage-inkomen bij de aanslag ZVW 2016 is verminderd naar € 76.073. Door het toegepaste maximum bijdrage-inkomen van € 52.763, heeft dit niet geleid tot vermindering van het te betalen bedrag van de aanslag en de in rekening gebrachte belastingrente. Het bedrag van € 95.365 van de ziekteverzuimverzekering heeft de inspecteur in beide aanslagen gehandhaafd als winst uit Nederlandse onderneming.
3 Geschil en conclusies van partijen
Het geschil betreft het antwoord op de vraag of de uitbetaling van de ziekteverzuimverzekering van € 95.365 in 2016 behoort tot de belastbare winst uit Nederlandse onderneming van belanghebbende.
Belanghebbende concludeert tot vermindering van de belastbare winst met een bedrag van € 95.365 en een veroordeling van de inspecteur in de proceskosten in beroep en hoger beroep. De inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.