Hoge Raad, 01-12-1999, AA3829, 34217

1 december 1990

gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 24 februari 1998 betreffende na te melden op de voet van artikel 40, lid 4, in verbinding met artikel 14b, lid 6, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (tekst 1996; hierna: de Wet) ten aanzien van X te Z gegeven beschikking.

1. Beschikking, bezwaar en geding voor het Hof

Belanghebbende heeft de Inspecteur verzocht te bevestigen dat de verwerving door een op te richten vennootschap van alle, door hem gehouden, aandelen in A B.V. tegen uitgifte van aandelen door die vennootschap een aandelenfusie in de zin van artikel 14b van de Wet is. De Inspecteur heeft dit verzoek bij beschikking afgewezen, welke beschikking, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof, dat de bestreden beschikking heeft vernietigd en heeft besloten dat sprake is van een aandelenfusie als bedoeld in artikel 14b, lid 2, onderdeel a, van de Wet. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

De Staatssecretaris heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal Van den Berge heeft op 30 juni 1999 geconcludeerd tot het voorleggen van een vraag van Europees recht aan het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen.

3. Beoordeling van het middel van cassatie

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

Belanghebbende is advocaat. Voorheen verrichtte hij zijn werkzaamheden in dienstbetrekking bij A B.V. Van die vennootschap was hij directeur en enig aandeelhouder. A B.V. was lid van een maatschap van advocaten, notarissen en belastingadviseurs (hierna: de maatschap).

De ondernemingsactiviteiten van A B.V. worden thans gedreven voor rekening van de op 28 februari 1997 opgerichte dochtervennootschap C B.V. Het aandeel in de maatschap is ten titel van storting op aandelen per 1 januari 1997 ingebracht in deze vennootschap. Bij statutenwijziging van 28 februari 1997 is de naam van A B.V. gewijzigd in D B.V.

Belanghebbende wenst door middel van een aandelenruil zijn aandelen D B.V. over te dragen aan een op te richten houdstervennootschap (hierna: de aandelenruil). Aangezien de aandelen D B.V. een aanmerkelijk belang vertegenwoordigen, zou de aandelenruil aanleiding geven tot heffing van inkomstenbelasting. Ter voorkoming hiervan heeft belanghebbende een beroep gedaan op de vrijstelling voor aandelenfusies als bedoeld in artikel 40, lid 1, in verbinding met artikel 14b, lid 2, onderdeel a, van de Wet (hierna: de fusiefaciliteit).

3.4. In 's Hofs hiervóór in 3.2 weergegeven oordelen ligt besloten het oordeel, dat de aandelenruil is ingegeven door de wens te voorkomen dat D B.V. nog met vrucht aansprakelijk kan worden gesteld voor de praktijkuitoefening tot de datum van inbreng in C B.V., zulks met gebruikmaking van de mogelijkheden tot belastinguitstel die een gefacilieerde aandelenruil biedt, waaronder die met betrekking tot de uitkering van de winstreserves van D B.V. aan de op te richten vennootschap. Het op grond hiervan door het Hof gegeven oordeel dat belastingfraude of -ontwijking niet het hoofddoel of een der hoofddoelen van de aandelenruil is, geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting en kan, als verweven met waarderingen van feitelijke aard, voor het overige in cassatie niet op zijn juistheid worden getoetst. Dit oordeel is ook niet onbegrijpelijk.

Het middel kan derhalve niet tot cassatie leiden.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken.

5. Beslissing

De Hoge Raad verwerpt het beroep.