Hoge Raad, 07-05-2004, AO0075, 38067

gewezen op het beroep in cassatie van X te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch van 8 februari 2002, nr. 97/20518, betreffende na te melden aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof

2. Geding in cassatie

4. Ambtshalve aanwezig bevonden grond voor cassatie

4.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan. Belanghebbende is van beroep chemicus. Hij is in dienstbetrekking bij B B.V. te R. Hij is tevens hoogleraar industriële chemie aan de universiteit van S, Italië.

4.2. Het Hof heeft - gelet op het hiervoor in 3 overwogene door belanghebbende tevergeefs bestreden - geoordeeld dat belanghebbende in 1993 binnenlands belastingplichtig was in Nederland.

4.3. Uit de stukken van het geding volgt dat bij de vaststelling van de aanslag respectievelijk bij de uitspraak op bezwaar in aanmerking zijn genomen een belastingvrije som ten bedrage van ƒ 5769, alsmede - als persoonlijke verplichtingen - rente van schulden ten bedrage van ƒ 4009, lijfrentepremie ten bedrage van ƒ 15.000 en premie ongevallenverzekering ten bedrage van ƒ 25.

4.4. De Inspecteur heeft een vermindering ter voorkoming van dubbele belasting verleend op grond van het bepaalde in artikel 24, lid 2, van het Belastingverdrag Nederland-Italië van 8 mei 1990 in verbinding met het Besluit voorkoming dubbele belasting 1989 (tekst 1993). Daarbij heeft hij, evenals het Hof, geen rekening kunnen houden met hetgeen het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen heeft geoordeeld in zijn arrest van 12 december 2002, De Groot, C-385/00, Jur. 2000, blz. I-11819, BNB 2003/182.

4.5. Gelet op hetgeen in evenbedoeld arrest voor recht is verklaard, dient Nederland te voorkomen dat belanghebbende door de wijze van berekening van de vermindering ter voorkoming van dubbele belasting een deel van het profijt van zijn belastingvrije som en van zijn persoonlijke fiscale tegemoetkomingen verliest, behoudens indien en voorzover ook in Italië belanghebbendes persoonlijke en gezinssituatie in aanmerking zijn genomen. Op grond van hetgeen in de onderdelen 8.3 tot en met 8.9 van de conclusie van de Advocaat-Generaal is uiteengezet, moeten tot de persoonlijke fiscale tegemoetkomingen worden gerekend de persoonlijke verplichtingen en buitengewone lasten als bedoeld in artikel 3, lid 3, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964. Dat geldt ook voor de aftrekbare giften als bedoeld in dat artikel. Dit brengt mee dat ter berekening van de vermindering ter voorkoming van dubbele belasting voor de door belanghebbende in het onderhavige jaar (1993) in Italië verworven inkomsten een verminderingsbreuk had moeten worden gebruikt waarvan de noemer bestaat uit de belastbare som, behoudens indien en voorzover in Italië reeds een belastingvrije som is toegekend en/of fiscale tegemoetkomingen zijn verleend in verband met belanghebbendes hiervoor in 4.3 bedoelde uitgaven.

4.6. Gelet op het hiervoor overwogene kan 's Hofs uitspraak niet in stand blijven. Verwijzing moet volgen. Nu het beroep in cassatie, zij het op een ambtshalve bijgebrachte grond, leidt tot vernietiging van 's Hofs uitspraak, moet het gegrond worden verklaard.

5. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten. Door het verwijzingshof zal worden beoordeeld of aan belanghebbende voor de kosten van het geding voor het Hof een vergoeding dient te worden toegekend.

6. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.G. Pos als voorzitter, en de raadsheren P.J. van Amersfoort, C.B. Bavinck, J.W. van den Berge en A.R. Leemreis, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en in het openbaar uitgesproken op 7 mei 2004.