Hoge Raad, 20-02-2004, AO4206, 38904

gewezen op het beroep in cassatie van X B.V. te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 1 oktober 2002, nr. 99/90170 DK, betreffende na te melden beschikking houdende indeling in het douanetarief.

1. Beschikking, bezwaar en geding voor het Hof

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van de middelen

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

3.1.2. Voor het Hof heeft belanghebbende betoogd dat de sandalen gelet op hun model, samenstelling en voorkomen uitsluitend dan wel hoofdzakelijk bestemd zijn om gebruikt te worden voor sportieve bezigheden. Dit wordt ontleend aan de geschiedenis van de ontwikkeling van de sandalen (deze zijn ontwikkeld met het oog op de bescherming van de sporter door het dragen van speciaal ontworpen, deugdelijk schoeisel) en de omstandigheden dat ze in reclamemateriaal - waarvan voorbeelden aan het Hof zijn overgelegd - worden aanbevolen voor gebruik voor sportieve bezigheden en kwaliteiten bezitten die uitstijgen boven die welke de traditionele consument van sandalen verwacht. Daarbij is in het bijzonder gewezen op de in de zolen van de sandalen ingebouwde 'shoc pads', die bestaan uit polymeren met een lage dichtheid en ten doel hebben schokken op te vangen of te neutraliseren. Voorts heeft belanghebbende erop gewezen dat de fabrikant van de sandalen zich in het bijzonder richt op de verkoop aan een bepaald publiek, te weten personen die zich bezig houden met 'outdoor' sporten, zoals raften, beach-volleybal, wandelen, kanoën, surfen, zeilen, enz. Naar haar mening moeten de sandalen gelet op het vorenstaande worden ingedeeld onder post 6404 11 00 van de GN.

3.1.3. De Inspecteur heeft daartegenover gesteld dat er gelet op het door belanghebbende overgelegde foldermateriaal geen specifieke sportieve bezigheden zijn waarbij het gebruikelijk is sandalen als de onderhavige te dragen. Ze zijn, aldus de Inspecteur, ontworpen voor dagelijks gebruik bij temperaturen hoger dan 25 graden en derhalve niet aan te merken als sportschoeisel in de zin van post 6404 11 00 van de GN noch als schoeisel vergelijkbaar met tennisschoenen, basketbalschoenen, gymnastiekschoenen en trainingsschoenen in de zin van deze post.

3.3.1. Middel 1, dat uit de omstandigheid dat het Hof niet het aanvullende beroepschrift van belanghebbende heeft vermeld bij de opsomming van de processtukken afleidt dat het Hof een aantal van haar argumenten tegen de door de Inspecteur toegepaste tariefindeling buiten beschouwing heeft gelaten, faalt. Het niet vermelden van het processtuk is een kennelijke vergissing en rechtvaardigt de door het middel gemaakte gevolgtrekking niet.

3.3.2. De middelen 2 en 3 zijn gegrond voorzover zij strekken ten betoge dat het Hof ten onrechte heeft geoordeeld dat 'sportschoeisel' nader is aangeduid in de tekst van post 6404 11 00 van de GN, maar zij kunnen niet tot cassatie leiden, nu het Hof niettemin de vraag of de onderwerpelijke goederen kunnen worden ingedeeld onder deze post niet slechts heeft getoetst aan het begrip 'sportschoeisel' in de zin van de post, maar tevens kennelijk, zoals middel 3 voorstaat, aan de overige tekst van de post, te weten 'tennisschoenen, basketbalschoenen, gymnastiekschoenen, trainingsschoenen en dergelijk schoeisel'.

3.3.3. De middelen 4 en 5 - en in wezen ook de middelen 6 en 7 - keren zich tegen 's Hofs overige hiervóór in 3.2 weergegeven oordelen. Deze oordelen zijn, aldus de middelen, niet alleen, gelet op al hetgeen belanghebbende voor het Hof heeft aangevoerd, onbegrijpelijk, maar gaan ook uit van een onjuiste maatstaf voor de indeling onder post 6404 11 00 van de GN. Met betrekking tot dit laatste wordt gesteld dat niet doorslaggevend is welke de maatschappelijke opvattingen ten aanzien van het schoeisel zijn, maar welke de objectieve kenmerken en eigenschappen van het schoeisel zijn, met andere woorden of het schoeisel objectieve kenmerken en eigenschappen heeft die het geschikt doen zijn voor de sportbeoefening.

3.3.4. Het is juist dat, zoals de middelen betogen, niet de maatschappelijke opvattingen bepalend zijn voor de indeling van dit type schoeisel. In het oordeel van het Hof dat op grond van de vorm, de snit en het aangezicht van de sandalen niet kan worden onderkend dat ze zijn ontworpen voor sportieve bezigheden, ligt echter het oordeel besloten dat de sandalen, naar de waarneming van het Hof, niet zodanige objectieve kenmerken en eigenschappen hebben dat zij bij uitstek geschikt zijn voor de beoefening van of de training voor een bepaalde sport, zoals tennis, basketbal, gymnastiek, of enige andere sport. Dit oordeel kan 's Hofs oordeel dat de sandalen niet in aanmerking komen voor indeling in de post 6404 11 00 zelfstandig dragen.

4. Proceskosten

De Staatssecretaris van Financiën zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie en de Inspecteur in de kosten van het geding voor het Hof. Hierbij wordt in aanmerking genomen dat de zaken met de nummers 38905 en 38906 met de onderhavige zaak samenhangen in de zin van het Besluit proceskosten bestuursrecht.

5. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.E.M. van der Putt-Lauwers als voorzitter, en de raadsheren D.G. van Vliet, P. Lourens, C.B. Bavinck en J.W. van den Berge, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 20 februari 2004.