Hoge Raad, 14-04-2006, AU4331, 41206

gewezen op het beroep in cassatie van X te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 17 augustus 2004, nr. BK-03/03759, betreffende na te melden aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van de klachten

3.1. Het Hof heeft overwogen dat vaststaat dat belanghebbende gedurende de tijd dat zij het perceel in eigendom had, dit slechts heeft omgespit en onkruidvrij gehouden en voorbestemd om daarop tuinbouwkassen te bouwen. Voorts staat vast dat belanghebbende, omdat zij haar uitbreidingsplannen niet kan verwezenlijken, het perceel in ongewijzigde staat weer heeft verkocht. Hieruit moet worden geconcludeerd dat belanghebbende, gedurende de tijd dat zij het perceel in eigendom had, het perceel niet heeft bewerkt met het oog op het voortbrengen van producten, als bedoeld in artikel 8, derde lid, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (hierna: de Wet) en dat het ook niet daadwerkelijk in gebruik is geweest als ondergrond voor aan een landbouwbedrijf dienstbare gebouwen. Derhalve heeft belanghebbende, ten tijde van de verkoop van het perceel, zich ten aanzien daarvan niet beziggehouden met de feitelijke uitoefening van het landbouwbedrijf.

Nu onder de landbouwvrijstelling als bedoeld in artikel 8, lid 1, letter b, van de Wet slechts vallen voordelen uit landbouwbedrijf ter zake van waardeveranderingen van gronden, en onder landbouwbedrijf wordt verstaan een bedrijf dat is gericht op het voortbrengen van producten van akkerbouw, weidebouw, tuinbouw of veehouderij, moet, aldus het Hof, dan ook worden geoordeeld dat de landbouwvrijstelling ten aanzien van de onderwerpelijke vervreemdingswinst toepassing mist.

3.2. De middelen houden in dat het Hof het recht heeft geschonden, dan wel dat 's Hofs uitspraak onbegrijpelijk en onvoldoende gemotiveerd is, doordat het Hof de toepassing van de landbouwvrijstelling slechts afhankelijk stelt van de feitelijke productie van landbouwproducten. Volgens belanghebbende is voldoende dat de grond dienstbaar is aan het landbouwbedrijf (vgl. het arrest HR 23 november 1955, nr. 12448, BNB 1956/38). Het Hof geeft blijk van een te beperkte uitleg van het begrip dienstbaar. Belanghebbende meent dat ook zonder feitelijke teelt van producten in het onderhavige perceel sprake is van dienstbaar zijn.

3.3. Het Hof heeft vastgesteld dat de onderhavige grond was bestemd om daarop één of meer tuinbouwkassen te bouwen. In de overige door het Hof vastgestelde feiten ligt besloten dat de grond vanaf de aankoop door belanghebbende is benut voor het bedrijfsklaar maken daarvan, waaronder begrepen het verkrijgen van geldmiddelen voor de bouw van de kassen. Onder die omstandigheden moet worden geoordeeld dat de grond in die periode is aangewend binnen het kader van de uitoefening van een landbouwbedrijf in eigenlijke zin als bedoeld in artikel 8, lid 3, van de Wet. 's Hofs oordeel geeft derhalve blijk van een onjuiste rechtsopvatting. De klachten treffen doel. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.

4. Proceskosten

De Staatssecretaris van Financiën zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie en de Inspecteur in de kosten van het geding voor het Hof. Hierbij wordt in aanmerking genomen dat de zaak met nummer 41207 met de onderhavige zaak samenhangt in de zin van het Besluit proceskosten bestuursrecht.

5. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.E.M. van der Putt-Lauwers als voorzitter, en de raadsheren F.W.G.M. van Brunschot, P. Lourens, C.B. Bavinck en J.W. van den Berge, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 14 april 2006.