Hoge Raad, 08-06-2007, AX9111, 43045

Nr. 43.045

8 juni 2007

wv

Aan belanghebbende is voor het tijdvak 1 januari 2001 tot en met 31 december 2001 een naheffingsaanslag in de loonbelasting/premie volksverzekeringen alsmede een boete opgelegd. De naheffingsaanslag en de boetebeschikking zijn, na daartegen gemaakt bezwaar, bij in één geschrift vervatte uitspraken van de Inspecteur verminderd tot een aanslag ten bedrage van ƒ 88.787 en een boete van ƒ 22.197.

Belanghebbende is tegen die uitspraken in beroep gekomen bij de Rechtbank.

De Rechtbank heeft het beroep gegrond verklaard, de uitspraken waarvan beroep vernietigd, de naheffingsaanslag verminderd tot een bedrag aan loonbelasting/premie volksverzekeringen van ƒ 61.778 (€ 28.034) en de boete tot een bedrag van ƒ 15.445 (€ 7009). De uitspraak van de Rechtbank is aan dit arrest gehecht.

De Staatssecretaris heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

De Advocaat-Generaal C.W.M. van Ballegooijen heeft op 8 juni 2006 geconcludeerd tot gegrondverklaring van het beroep.

3.1.1. Belanghebbende exploiteert een uitzendbureau.

Op 24 juni 2003 is bij belanghebbende een boekenonderzoek ingesteld naar de aanvaardbaarheid van de aangiften loonbelasting over het onderhavige tijdvak. Van de bevindingen van het boekenonderzoek is een rapport opgemaakt dat is gedagtekend 22 januari 2004. In de loonadministratie zijn volgens het controlerapport een aantal gebreken geconstateerd waarvan in cassatie nog slechts van belang zijn het ontbreken van loonbelastingverklaringen van zes werknemers en het ontbreken van de handtekening op de loonbelastingverklaringen van vijf andere werknemers.

3.2.3. Op grond van de tussen het bepaalde in artikel 26b en artikel 29, lid 4, van de Wet bestaande samenhang - welke ook de wetgever voor ogen heeft gestaan, blijkens de in de onderdelen 2.1 en 2.2 van de conclusie van de Advocaat-Generaal weergegeven wetsgeschiedenis - moet onder het verstrekken van naam, adres en woonplaats door de werknemer aan de inhoudingsplichtige, op niet-nakoming van de verplichting waartoe eerstvermeld artikel een sanctie stelt, worden verstaan het verstrekken van die gegevens op de wijze als in laatstvermeld artikellid geregeld, dus door middel van een loonbelastingverklaring. Daaruit volgt dat, ingeval de verstrekking van naam, adres of woonplaats van de werknemer niet door middel van een loonbelastingverklaring is geschied, het in artikel 26b voorgeschreven anoniementarief moet worden toegepast, ook in het geval waarin de inhoudingsplichtige langs andere weg van naam, adres en woonplaats van de werknemer op de hoogte is.

Middel I slaagt derhalve.

3.3.2. De handtekening strekt ertoe buiten twijfel te stellen wie de verklaring heeft ingevuld. Zonder die handtekening kan in het algemeen niet met zekerheid worden vastgesteld dat de verstrekte gegevens en verklaringen daadwerkelijk afkomstig zijn van degene die in de verklaring wordt genoemd. Mede gelet op hetgeen hiervoor in onderdeel 3.2.3 is overwogen, moet worden geoordeeld dat indien de handtekening ontbreekt, in het algemeen de gegevens niet zijn verstrekt als in artikel 26b in verbinding met artikel 29, lid 4, van de Wet bedoeld, zodat het in artikel 26b voorgeschreven anoniementarief moet worden toegepast.

Ook middel II slaagt derhalve.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep gegrond,

vernietigt de uitspraak van de Rechtbank, doch slechts voor zover daarbij de naheffingsaanslag is verminderd tot € 28.034, en vermindert de naheffingsaanslag tot ƒ 75.325 (€ 34.180).