Hoge Raad, 17-10-2008, BF9114, 42954

nr. 42.954

17 oktober 2008

Aan belanghebbende is een naheffingsaanslag in de kapitaalsbelasting opgelegd, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Het Hof heeft het tegen die uitspraak ingestelde beroep ongegrond verklaard. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

3.2. Het Hof heeft geoordeeld dat de Inspecteur terecht heeft geweigerd ter zake van de inbreng in belanghebbende de bedrijfsfusievrijstelling toe te passen. Het Hof heeft daartoe onder meer overwogen: dat binnen een periode van enkele dagen een omweg is gevolgd voor het verstrekken van het voor de verwerving van de aandelen in belanghebbende benodigde kapitaal via een Engelse Limited (AA Ltd), welke vennootschap geen wezenlijke functie binnen het concern heeft vervuld; dat de hiervoor in 3.1.5 vermelde schuldigerkenning van L Holding BV kennelijk geen andere functie had dan aan AA Ltd het benodigde activum te verschaffen voor de verkrijging van de nieuw uit te gegeven aandelen in belanghebbende, met een beroep op de bedrijfsfusievrijstelling, zonder dat een herstructurering, fusie of splitsing heeft plaatsgevonden; dat de Hoge Raad in zijn arrest van 14 november 2003, nr. 37503, BNB 2004/161, heeft geoordeeld dat het in een geval als het onderhavige, waarin kunstmatig de voorwaarden worden gecreëerd waaronder recht op de bedrijfsfusievrijstelling bestaat, niet voor redelijke twijfel vatbaar is dat het niet de bedoeling van de richtlijngever of van de wetgever is geweest dat het voordeel van de vrijstelling kan worden verkregen.

Het Hof heeft voorts geoordeeld dat de tussenschakeling van AA Ltd en de daarmee verband houdende rechtshandelingen ('de omwegconstructie') in doorslaggevende mate is ingegeven door belastingverijdelingsmotieven en geen enkel zakelijk doel diende. Daaruit volgt volgens het Hof dat de ontzegging van de in het geding zijnde vrijstelling geen ander kapitaalverkeer raakt dan een uitsluitend en rechtstreeks met de belastingontduiking verband houdende kapitaalbeweging (vgl. HR 23 januari 2004, nr. 38258, BNB 2004/142). Een belemmering van het kapitaalverkeer vindt naar 's Hofs oordeel voorts rechtvaardiging in de noodzaak belastingontwijking te voorkomen. Een schending van artikel 56 EG acht het Hof dan ook niet aanwezig.

3.3. Voor zover de middelen zich richten tegen 's Hofs oordelen dat de doorslaggevende reden voor de omwegconstructie is kapitaalsbelasting te ontgaan en dat sprake is van een constructie die in werkelijkheid elke betekenis mist, kunnen zij niet tot cassatie leiden. Deze oordelen zijn niet onbegrijpelijk of onvoldoende gemotiveerd, mede in aanmerking genomen dat het Hof - in cassatie onbestreden - heeft geoordeeld dat geen recht op een vrijstelling van kapitaalsbelasting zou bestaan in geval van een rechtstreekse kapitaalstorting in belanghebbende door de beoogde moedermaatschappij L Holding BV.

Voor zover de middelen betogen dat geen sprake kan zijn van een handelen in strijd met doel en strekking van de Wet op belastingen van rechtsverkeer omdat uiteindelijk het kapitaal van belanghebbende met slechts € 2.452.228 is uitgebreid, miskennen zij dat de door de storting teweeg gebrachte uitbreiding van het kapitaal een zelfstandig doel diende, te weten het scheppen van de mogelijkheid om vervolgens tot de gewenste inkoop van aandelen te kunnen komen.

Voor zover de middelen ten betoge strekken dat per saldo geen vermogen is ingebracht in belanghebbende vanwege de verplichting tot inkoop van de aandelen van B Holding BV, kunnen zij evenmin tot cassatie leiden. De verplichting tot inkoop van de aandelen kan niet worden aangemerkt als een door het lichaam op zich genomen verplichting in de zin van artikel 35, lid 1, van de Wet op belastingen van rechtsverkeer, die in mindering komt op de waarde van hetgeen is ingebracht.

Het betoog dat de heffing van kapitaalsbelasting in een geval als het onderhavige in strijd is met artikel 56 EG faalt eveneens, reeds omdat het miskent dat de heffing van kapitaalsbelasting voortvloeit uit een nationale regeling die te dezen geen onderscheid maakt dat is gebaseerd op nationaliteit, noch een kapitaalstorting door een binnenlandse inbrenger begunstigt boven een kapitaalstorting door een buitenlandse inbrenger (vgl. HR 13 januari 2006, nr. 40866, BNB 2006/188).

De middelen kunnen voor het overige evenmin tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien artikel 81 van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu de middelen in zoverre niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.