Hoge Raad, 13-01-2012, BV0659, 11/02031

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van X te Z, Canada (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Arnhem van 5 april 2011, nr. 09/00093, betreffende een beschikking op grond van de Wet waardering onroerende zaken en een aanslag in de onroerendezaakbelastingen.

1. Het geding in feitelijke instanties

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van de klachten

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

3.1.1. Het onderzoek ter zitting van de Rechtbank heeft plaatsgevonden buiten tegenwoordigheid van belanghebbende.

3.1.2. In hoger beroep heeft belanghebbende gesteld dat hij niet de gelegenheid heeft gekregen om de door hem verdedigde waarde van de onroerende zaak te onderbouwen.

3.2.1. Klaarblijkelijk op de grond dat uit de uitspraak van de Rechtbank en de stukken van het geding niet blijkt dat de Rechtbank zich ervan heeft vergewist dat de uitnodiging voor de zitting van de Rechtbank op regelmatige wijze tijdig op het juiste adres is aangeboden, heeft het Hof geoordeeld dat de uitspraak van de Rechtbank - in beginsel - moet worden vernietigd.

3.2.2. Het Hof heeft echter in het onderhavige geval geen aanleiding gevonden de uitspraak van de Rechtbank te vernietigen, omdat belanghebbende door de gang van zaken niet in zijn verdediging is geschaad, nu hij zich in hoger beroep zowel schriftelijk als mondeling ter zitting van het Hof heeft kunnen uitlaten over al hetgeen door de ambtenaar naar voren is gebracht.

3.4. Dienaangaande moet worden vooropgesteld dat een gerechtshof op grond van artikel 27q, lid 1, aanhef en letter b, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen bevoegd is de zaak terug te wijzen naar de rechtbank die deze in eerste instantie behandeld heeft, indien het van oordeel is dat de zaak opnieuw door de rechtbank moet worden behandeld.

3.5. In het onderhavige geval was het Hof kennelijk van oordeel dat de zaak niet opnieuw door de Rechtbank moest worden behandeld. Dit oordeel geeft geen blijk van miskenning van voornoemde wetsbepaling of van enige regel van ongeschreven procesrecht en behoefde geen nadere motivering. Voor zover de klachten berusten op de opvatting dat het Hof de zaak had moeten terugwijzen naar de Rechtbank falen zij derhalve.

3.6. Voor zover de klachten betogen dat het Hof aan zijn hiervoor in 3.2.1 weergegeven oordeel anderszins gevolgtrekkingen had moeten verbinden, slagen zij. Het hiervoor in 3.2.1 bedoelde verzuim van de Rechtbank is van zodanig gewicht dat het Hof daarin aanleiding had moeten zien tot gebruikmaking van zijn bevoegdheid tot het uitspreken van een proceskostenveroordeling in hoger beroep en tot het gelasten van teruggave van het in hoger beroep betaalde griffierecht.

3.7. De klachten kunnen voor het overige niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien artikel 81 van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu de klachten in zoverre niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

3.8. 's Hofs uitspraak kan niet in stand blijven voor zover deze in strijd is met hetgeen hiervoor in 3.6 is overwogen. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht, wat het geding in cassatie betreft, geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten. De heffingsambtenaar zal worden veroordeeld in de kosten van het geding voor het Hof.

5. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de vice-president J.W. van den Berge als voorzitter, en de raadsheren C. Schaap, A.H.T. Heisterkamp, M.W.C. Feteris en R.J. Koopman, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en in het openbaar uitgesproken op 13 januari 2012.