Hoge Raad, 01-03-2013, BZ2688, 11/02062

1 maart 2013

Nr. 11/02062

Belanghebbende is bij aanslagbiljet van 22 juni 1999 uitgenodigd tot betaling van een bedrag aan douanerechten, welke uitnodiging tot betaling, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij de Tariefcommissie.

Het Hof, dat met ingang van 1 januari 2002 in de plaats is getreden van de Tariefcommissie heeft het beroep gegrond verklaard (nr. 00/90001 DK), de uitspraak van de Inspecteur vernietigd, en het bedrag van de uitnodiging tot betaling verminderd.

De uitspraak van het Hof is op het beroep van de Staatssecretaris bij arrest van de Hoge Raad van 11 januari 2008, nr. 42480, vernietigd behoudens de beslissing omtrent het griffierecht, met verwijzing van het geding naar hetzelfde gerechtshof ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dat arrest. De daarop gevolgde uitspraak van het Hof (nr. 08/00108 DK) is op het beroep van belanghebbende bij arrest van de Hoge Raad van 9 juli 2010, nr. 08/02902, LJN BN0613, vernietigd, met verwijzing van het geding naar hetzelfde gerechtshof ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dat arrest.

Het Hof heeft bij de in aanhef vermelde uitspraak het tegen de uitspraak van de Inspecteur ingestelde beroep gegrond verklaard, de uitspraak van de Inspecteur vernietigd, en het bedrag van de uitnodiging tot betaling verminderd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

De Staatssecretaris heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

De Staatssecretaris heeft een conclusie van repliek ingediend.

4.3. Het Hof heeft niet alleen de snelheid beoordeeld waarmee kopieën kunnen worden uitgeworpen, maar terecht ook de totale duur van het kopieerproces in aanmerking genomen en daarbij van belang geacht dat de kopieersnelheid aanmerkelijk lager is dan de printsnelheid omdat originelen handmatig op de glasplaat moeten worden gelegd vanwege het ontbreken van een sheetfeeder. Daarnaast heeft het Hof in aanmerking genomen dat de capaciteit van het scangeheugen beperkt is (4 pagina's) en dat het scannen wordt onderbroken als het geheugen vol is.

Het middel voert terecht aan dat enkel een verschil tussen de kopieersnelheid en de printsnelheid niet behoeft te duiden op het ondergeschikt zijn van de ene functie ten opzichte van de andere. Dit neemt niet weg dat lage kopieersnelheid in vergelijking met de kopieersnelheid die haalbaar is met beter toegeruste kopieerapparaten, wel kan bijdragen tot het oordeel dat het desbetreffende apparaat gebruikswensen op het gebied van kopiëren niet tot op gelijke hoogte kan vervullen als gebruikswensen op het gebied van printen. 's Hofs bestreden oordeel moet kennelijk in laatstbedoelde zin worden verstaan. Hiervan uitgaande heeft het Hof zonder schending van een rechtsregel de kopieerfunctie van A ondergeschikt kunnen achten. Dat oordeel is niet onverenigbaar met de in het middel aangevoerde omstandigheid dat A beschikt over een hoogwaardig scanmechanisme en over de in het middel omschreven extra's en 'features', en is ook overigens niet onbegrijpelijk. Het middel faalt derhalve.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie ongegrond, en

veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 1416 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand.