Hoge Raad, 04-04-2014, ECLI:NL:HR:2014:785, 12/02324

Belanghebbende was sinds 27 februari 2004 directeur en enig aandeelhouder van [B] B.V. (hierna: [B]). [B] dreef een onderneming op het gebied van de verkoop en het leggen van vloeren. Zij is op 14 februari 2006 in staat van faillissement verklaard.

Het Hof heeft geoordeeld dat de Rechtbank terecht en op goede gronden heeft beslist dat belanghebbende moet worden aangemerkt als ondernemer voor de omzetbelasting alsmede dat belanghebbende en [B] als één ondernemer zijn aan te merken in de zin van artikel 7, lid 4, van de Wet.

Het Hof heeft voorts geoordeeld dat de Inspecteur de hiervoor in 3.1.2 bedoelde beschikking bij uitspraak op bezwaar terecht niet heeft vernietigd maar heeft gewijzigd. De Inspecteur was naar het oordeel van het Hof niet verplicht om wat betreft het als één ondernemer aanmerken van belanghebbende en [B] ten aanzien van belanghebbende een nieuwe beschikking te nemen dan wel een nieuwe ingangsdatum vast te stellen. Aangezien belanghebbende en [B] waren te beschouwen als één ondernemer, was de beschikking van 21 oktober 2005 in zoverre juist, aldus het Hof.

Het Hof heeft in de stellingen van belanghebbende geen aanknopingspunten gevonden om te oordelen dat de Inspecteur door het nemen van de onderhavige beschikking enig algemeen rechtsbeginsel heeft geschonden.

Middel 1 richt zich tegen de hiervoor in 3.2 weergegeven oordelen van het Hof met het betoog dat het niet mogelijk is om een beschikking waarbij vier entiteiten als fiscale eenheid zijn aangemerkt bij uitspraak op bezwaar te wijzigen in een beschikking waarbij slechts twee van de vier entiteiten blijven aangemerkt als fiscale eenheid.

Op grond van artikel 7, lid 4, van de Wet worden natuurlijke personen en lichamen in de zin van de Algemene wet inzake rijksbelastingen, die ondernemer zijn en in financieel, organisatorisch en economisch opzicht zodanig zijn verweven dat zij een eenheid vormen, al dan niet op verzoek van één of meer van deze natuurlijke personen of lichamen, bij voor bezwaar vatbare beschikking van de inspecteur als één ondernemer aangemerkt, en wel met ingang van de eerste dag van de maand die volgt op die waarin de inspecteur de beschikking heeft afgegeven. De betekenis van een ingevolge artikel 7, lid 4, van de Wet door de inspecteur te geven beschikking is gelegen in de rechtszekerheid, ter bescherming van belastingplichtigen tegen de mogelijkheid dat bij een verschil van mening tussen de inspecteur en hen over het bestaan van een fiscale eenheid of het tijdstip waarop deze is ingegaan, een beslechting van dat geschil in de door de inspecteur voorgestane zin tot gevolg zou hebben dat zij tegen hun wil als fiscale eenheid worden behandeld voor een periode gelegen vóór het moment waarop de inspecteur zijn standpunt ter zake bekend heeft gemaakt (zie HR 27 januari 2006, nr. 41316, ECLI:NL:HR:2006:AV0408, BNB 2006/312, en HR 9 november 2012, nr. 11/03524, ECLI:NL:HR:2012:BU7276, BNB 2013/40).

Het hiervoor in 3.3.3 overwogene brengt met zich dat de inspecteur een beschikking waarbij een aantal personen en/of lichamen gezamenlijk als één ondernemer worden aangemerkt in de zin van artikel 7, lid 4, van de Wet, bij uitspraak op bezwaar gedeeltelijk kan herroepen, in die zin dat de beschikking slechts betrekking heeft op enkele van die personen en/of lichamen. Dit betekent dat de Inspecteur bij zijn uitspraak op bezwaar kon beslissen zoals hij heeft gedaan, te weten dat het door hem genomen besluit (de onderwerpelijke beschikking) werd herroepen voor zover dit betrekking had op de hiervoor in 3.1.2 bedoelde twee andere vennootschappen en voor het overige in stand bleef. Aan het ten aanzien van belanghebbende en [B] handhaven van de beschikking doet niet af dat daarin gegevens zijn vermeld, waaronder de tenaamstelling van de fiscale eenheid en BTW-identificatienummers, die niet stroken met de samenstelling van de fiscale eenheid zoals deze na de uitspraak op bezwaar door de Inspecteur is gehandhaafd. Immers, die gegevens houden verband met het voor de heffing van omzetbelasting registreren van de fiscale eenheid en de daarvan deel uitmakende ondernemers bij de belastingdienst en hebben geen betekenis voor de geldigheid van de beschikking. Middel I faalt derhalve.