Hoge Raad, 24-01-2014, ECLI:NL:HR:2014:89, 12/03558
Hoge Raad, 24-01-2014, ECLI:NL:HR:2014:89, 12/03558
Gegevens
- Instantie
- Hoge Raad
- Datum uitspraak
- 24 januari 2014
- Datum publicatie
- 24 januari 2014
- ECLI
- ECLI:NL:HR:2014:89
- Formele relaties
- In cassatie op : ECLI:NL:GHSGR:2012:BZ0286, (Gedeeltelijke) vernietiging met verwijzen
- Zaaknummer
- 12/03558
Inhoudsindicatie
KB-Lux. Hof gaat voorbij aan niet-ontvankelijkverklaring bezwaar door Inspecteur. Verzoek immateriële schadevergoeding vóór sluiting onderzoek.
Uitspraak
24 januari 2014
nr. 12/03558
Arrest
gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te ’s-Gravenhage van 8 juni 2012, nr. BK-04/04084, betreffende de aan [X] te [Z] (hierna: belanghebbende) over de jaren 1990 en 1992 tot en met 2000 opgelegde belastingaanslagen in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV), de over de jaren 1991 tot en met 2000 opgelegde navorderingsaanslagen in de vermogensbelasting, de daarbij gegeven beschikkingen inzake een verhoging dan wel boetebeschikkingen en de daarbij gegeven beschikkingen inzake heffingsrente. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.
1 Geding in cassatie
De Staatssecretaris van Financiën heeft tegen ’s Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld.
Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend. Hij heeft tevens incidenteel beroep in cassatie ingesteld.
Het beroepschrift in cassatie en het geschrift waarbij incidenteel beroep in cassatie is ingesteld, zijn aan dit arrest gehecht en maken daarvan deel uit.
De Staatssecretaris heeft het incidentele beroep beantwoord.
Belanghebbende heeft in het incidentele beroep een conclusie van repliek ingediend.
2 Beoordeling van het door de Staatssecretaris voorgestelde middel
Het Hof heeft geoordeeld dat het boeten van 15 percent in het onderhavige geval passend, gelet op de aard van het vergrijp, en geboden acht, uit een oogpunt van normhandhaving, behoudens de gevolgen wegens overschrijding van de redelijke termijn. Hiertegen keert zich het middel.
In de toelichting op het middel wordt onder meer betoogd dat het Hof bij zijn hiervoor in onderdeel 2.1 vermelde oordeel wat betreft de boete ter zake van de IB/PVV voor het jaar 2000, is voorbijgegaan aan het feit dat het tegen die boetebeschikking gemaakte bezwaar niet‑ontvankelijk is verklaard.
Het middel slaagt in zoverre. Indien het Hof heeft bedoeld dat het de boete, ongeacht de niet‑ontvankelijkheid van het daartegen gemaakte bezwaar, op de hiervoor in onderdeel 2.1 vermelde gronden kon verminderen, is zijn oordeel onjuist. Indien het Hof heeft bedoeld te oordelen dat het bezwaar tegen de boete ontvankelijk is te achten, is zijn oordeel onvoldoende gemotiveerd. Uit ’s Hofs uitspraak blijkt immers niet op grond van welke feiten en omstandigheden het tot dat oordeel is gekomen.
Het middel kan voor het overige niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien artikel 81, lid 1, van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu het middel in zoverre niet noopt tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling (vgl. HR 7 juni 2013, nr. 12/01565, ECLI:NL:HR:2013:CA2232, BNB 2013/183).
3 Beoordeling van de door belanghebbende voorgestelde middelen
Het Hof heeft de zaak behandeld ter zitting van 18 maart 2011 en de mondelinge behandeling toen geschorst met het doel partijen in de gelegenheid te stellen over de afwikkeling van de zaak tot een akkoord te komen. Bij brief van 16 augustus 2011 heeft belanghebbende aan het Hof meegedeeld dat partijen niet tot een akkoord zijn gekomen. Kennelijk heeft het Hof het onderzoek toen gesloten. Het heeft vervolgens op 8 juni 2012 uitspraak gedaan.
Belanghebbende heeft in de hiervoor in 3.1.1 vermelde brief van 16 augustus 2011 een verzoek gedaan om in de gelegenheid te worden gesteld een schriftelijke reactie te geven op het arrest van de Hoge Raad van 10 juni 2011, nr. 09/02639, ECLI:NL:HR:2011:BO5046, BNB 2011/232, inzake schadevergoeding bij overschrijding van de redelijke termijn. Het Hof heeft het door belanghebbende verzochte kennelijk aangemerkt als een vezoek om heropening van het onderzoek, heeft dat geweigerd en de brief van belanghebbende in zoverre niet tot de gedingstukken gerekend, onder meer omdat naar ’s Hofs oordeel de schorsing van het onderzoek ter zitting niet ertoe heeft gestrekt een der partijen de gelegenheid te bieden nieuwe geschilpunten op te werpen. Daartegen richt zich middel IV.
Het middel slaagt. Aangezien het verzoek van belanghebbende vóór de sluiting van het onderzoek is gedaan, had het Hof daaraan niet voorbij mogen gaan (vgl. onder meer HR 12 april 2013, nr. 12/01566, ECLI:NL:HR:2013:BZ6799, BNB 2013/134).
De overige middelen kunnen niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien artikel 81, lid 1, van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu die middelen niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.