Hoge Raad, 06-07-2018, ECLI:NL:HR:2018:1109, 17/03139

Belanghebbende exploiteert een seksinrichting, waarin een klant zich tegen betaling kan afzonderen met een sekswerker. De Inspecteur heeft aan belanghebbende over het jaar 2008 een naheffingsaanslag loonheffingen opgelegd, waarbij hij ervan is uitgegaan dat de sekswerkers bij belanghebbende in dienstbetrekking zijn.

Voor het Hof was in geschil of sprake is van dienstbetrekkingen tussen belanghebbende en de sekswerkers zodat belanghebbende loonheffingen verschuldigd is over de aan die sekswerkers betaalde bedragen. Als die vraag bevestigend zou worden beantwoord, was voorts in geschil of het opleggen van de naheffingsaanslag in strijd is met het vertrouwens- en het gelijkheidsbeginsel. In dat verband heeft belanghebbende gesteld dat het landelijke beleid is dat aan exploitanten van seksinrichtingen over 2008 geen naheffingsaanslagen loonheffingen worden opgelegd indien zij met de bevoegde inspecteur hebben afgesproken met ingang van 2009 te opteren voor toepassing van artikel 2g van het Uitvoeringsbesluit loonbelasting 1965 (hierna: opting-in).

Het Hof heeft geoordeeld dat de naheffingsaanslag terecht is opgelegd. Daartoe heeft het Hof het oordeel gevolgd van de Rechtbank dat voldaan is aan de vereisten voor het bestaan van dienstbetrekkingen tussen belanghebbende en de sekswerkers.

Het Hof heeft het beroep van belanghebbende op het vertrouwens- en gelijkheidsbeginsel verworpen. Het Hof heeft daartoe overwogen dat exploitanten die wel en exploitanten die niet hebben gekozen voor opting-in feitelijk en rechtens geen gelijke gevallen zijn. Volgens het Hof is de afspraak met exploitanten die hebben gekozen voor opting-in naar haar aard een compromis en kan belanghebbende, die daarvoor niet heeft gekozen, op de rechtsgevolgen van dat compromis geen aanspraak maken. Het Hof heeft in het midden gelaten of het door belanghebbende gestelde landelijke beleid dat bij exploitanten die hebben gekozen voor opting-in geen naheffingsaanslagen loonheffingen over 2008 worden opgelegd, inderdaad bestond.

Veronderstellenderwijs ervan uitgaande dat – zoals het middel betoogt en het Hof in het midden heeft gelaten – het sluiten van de overeenkomsten berust op landelijk beleid en die overeenkomsten onder meer inhouden dat geen loonheffingen over 2008 worden nageheven, brengt het gelijkheidsbeginsel mee dat belanghebbende het recht heeft eenzelfde overeenkomst te sluiten met de Inspecteur als andere exploitanten van seksinrichtingen (ingeval belanghebbende voor de loonheffingen over 2008 overigens feitelijk en juridisch in gelijke omstandigheden verkeert als die andere exploitanten). Die gelijke behandeling betreft dan de gehele overeenkomst en niet slechts één of meer onderdelen daarvan.

Uit de stukken volgt dat belanghebbende geen vaststellingsovereenkomst conform het landelijke beleidsmodel heeft gesloten met de Inspecteur en dat zij ook niet voornemens was dat te doen. Ook indien, zoals het middel betoogt, de overeenkomsten mede behelzen dat geen loonheffingen worden nageheven over 2008, brengt het gelijkheidsbeginsel dus niet mee dat ten aanzien van belanghebbende naheffing over 2008 achterwege moet blijven. Het beroep op het gelijkheidsbeginsel is terecht verworpen. Het middel faalt.

De middelen voor het overige kunnen niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien artikel 81, lid 1, van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu die middelen niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.