Hoge Raad, 12-07-2019, ECLI:NL:HR:2019:1173, 18/00806

Aan belanghebbende is op 11 april 2015 een naheffingsaanslag in de parkeerbelasting opgelegd door de heffingsambtenaar van de gemeente Haarlem (hierna: de heffingsambtenaar). Op het door belanghebbende ontvangen (duplicaat) aanslagbiljet is vermeld dat bezwaar schriftelijk bij de gemeente Haarlem kan worden ingediend.

Belanghebbende heeft op 24 mei 2015 per fax bij de gemeente Haarlem bezwaar gemaakt tegen de naheffingsaanslag.

Op 31 december 2015 heeft belanghebbende de heffingsambtenaar in gebreke gesteld wegens het niet tijdig beslissen op het bezwaar. De heffingsambtenaar heeft bij brief van 11 januari 2016 aan belanghebbende bericht dat het bezwaar van 24 mei 2015 niet is ontvangen. Bij brief van 16 januari 2016 heeft belanghebbende een kopie van het in 2.1.2 genoemde bezwaarschrift aan de heffingsambtenaar gestuurd.

Bij uitspraak op bezwaar van 5 april 2016 heeft de heffingsambtenaar het bezwaar wegens overschrijding van de bezwaartermijn niet-ontvankelijk verklaard.

In hoger beroep was onder andere in geschil of het bezwaar tijdig is ingediend en in het bijzonder of sprake is van kennelijk onredelijk gebruik van procesrecht als bedoeld in artikel 6:15, lid 3, Awb.

Het Hof heeft onder meer geoordeeld dat op de achterzijde van het aanslagbiljet van de naheffingsaanslag was vermeld dat schriftelijk bezwaar diende te worden gemaakt op het aldaar vermelde adres en dat op de website van de gemeente Haarlem was vermeld dat ook per fax bezwaar kan worden gemaakt met aanduiding van een ander faxnummer dan door belanghebbende is gebruikt. Het Hof heeft hieruit afgeleid dat de gemeente Haarlem op de voet van artikel 2:15 Awb de elektronische weg voor het maken van bezwaar heeft geopend en daaraan eisen heeft gesteld. Een dergelijke beperking tot een specifiek faxnummer is naar het oordeel van het Hof niet in strijd met artikel 2:15 Awb. Belanghebbende heeft daarom niet op voorgeschreven wijze, bij het bevoegde bestuursorgaan, bezwaar gemaakt. Als gevolg daarvan heeft de heffingsambtenaar het bezwaar niet tijdig ontvangen. Ten aanzien van belanghebbendes stelling dat de gemeente Haarlem het bezwaarschrift op grond van artikel 6:15 Awb had moeten doorzenden aan de heffingsambtenaar, heeft het Hof als volgt overwogen. Het Hof heeft aannemelijk geacht dat de gemachtigde van belanghebbende, een professionele rechtshulpverlener, het bezwaarschrift aan het faxnummer heeft gezonden met kennelijk geen ander doel dan om de ontvangst door de heffingsambtenaar en tijdige afhandeling van het bewaarschrift te bemoeilijken. Naar het oordeel van het Hof is sprake van kennelijk onredelijk gebruik van procesrecht als bedoeld in artikel 6:15, lid 3, Awb en geldt niet als tijdstip van indiening van het bezwaarschrift het tijdstip van ontvangst door het onbevoegde bestuursorgaan. Het bezwaar is daarom volgens het Hof terecht niet-ontvankelijk verklaard.

Met zijn hiervoor in 2.2.2 weergegeven oordeel heeft het Hof tot uitdrukking gebracht dat het voor belanghebbende ten tijde van het indienen van het bezwaarschrift duidelijk moest zijn dat het bezwaar werd ingediend bij een andere instantie dan het bestuursorgaan dat tot beslissing op het bezwaar bevoegd is, en dat belanghebbende geen aanvaardbare verklaring heeft gegeven voor het ongebruikt laten van het adres dat is vermeld in de rechtsmiddelverwijzing als bedoeld in artikel 3:45 Awb.

Het hierop berustende oordeel van het Hof dat sprake is van kennelijk onredelijk gebruik van procesrecht als bedoeld in artikel 6:15, lid 3, Awb geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Het is voorts niet onbegrijpelijk en kan, verweven als het is met waarderingen van feitelijke aard, in cassatie niet in verdergaande mate worden onderzocht. De tegen dit oordeel gerichte klacht faalt daarom.