Hoge Raad, 13-09-2019, ECLI:NL:HR:2019:1316, 19/00892

Naar aanleiding van door de Belgische autoriteiten verstrekte gegevens betreffende de tenaamstelling van rekeningen bij Kredietbank Luxemburg, met gegevens van saldi op 31 januari 1994, heeft de Belastingdienst onderzoek laten instellen naar de identiteit van de rekeninghouders met adresgegevens in Nederland. De Inspecteur heeft een proces-verbaal overgelegd waarin belanghebbende is geïdentificeerd als houder van rekeningen bij Kredietbank Luxemburg.

Op vordering van de Staat heeft de voorzieningenrechter belanghebbende in kort geding veroordeeld tot het verschaffen van door de Inspecteur verlangde gegevens en inlichtingen, op verbeurte van dwangsommen tot een maximum van een half miljoen euro. In dat vonnis is overwogen dat de Staat voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat belanghebbende gerechtigd is tot de rekeningen bij Kredietbank Luxemburg.Het vonnis van de voorzieningenrechter is door het Hof bekrachtigd bij arrest van 8 april 2014.

Bij de behandeling van het beroep en het hoger beroep betreffende de hiervoor in 2.1.2 genoemde (navorderings)aanslagen was telkens in geschil of belanghebbende terecht is aangemerkt als rechthebbende ten aanzien van de rekeningen bij Kredietbank Luxemburg.Belanghebbende heeft dat ook in hoger beroep bestreden met de stelling dat die rekeningen door derden moeten zijn geopend met gebruik van paspoorten die in 1980 bij een inbraak in belanghebbendes auto zijn gestolen.

Het Hof heeft, voor zover hier van belang, op grond van onder meer de bevindingen in het proces-verbaal van identificatie, als bewijsvermoeden aangenomen dat belanghebbende gerechtigd is geweest tot de bankrekeningen bij Kredietbank Luxemburg. Het Hof heeft geoordeeld dat belanghebbende het bewijsvermoeden niet heeft ontzenuwd.

Artikel 8:15 Awb houdt in dat een rechter op verzoek van een partij kan worden gewraakt op grond van feiten en omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden. Artikel 8:16, lid 1, Awb bepaalt dat het verzoek wordt gedaan zodra die feiten en omstandigheden aan de verzoeker bekend zijn geworden.

Uit de gedingstukken blijkt niet dat belanghebbende de in 2.3 weergegeven feiten en omstandigheden in hoger beroep naar voren heeft gebracht. In de toelichting op de klachten is niet vermeld dat het gaat om feiten en omstandigheden die aan belanghebbende pas bekend zijn geworden uit de bestreden uitspraak. Van dat laatste kan in cassatie niet worden uitgegaan. In de uitspraak in de door belanghebbende genoemde dwangsomprocedure (Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 8 april 2014, zaaknummer 200.139.110-01, ECLI:NL:GHARL:2014:2884) is namelijk vermeld dat deze mede is gewezen door een raadsheer met dezelfde naam en voorletter als een van de raadsheren die blijkens het proces-verbaal in hoger beroep aan de behandeling ter zitting heeft deelgenomen, en onder de gedingstukken bevindt zich een afschrift van een aan belanghebbende gerichte brief van 3 september 2018 waarin mededeling wordt gedaan van de namen en voorletters van de raadsheren die de zaak ter zitting van 16 oktober 2018 zullen behandelen. Onder deze omstandigheden valt niet in te zien dat belanghebbende niet eerder dan door de bestreden uitspraak kennis heeft genomen van de omstandigheid dat de betrokken raadsheer aan de behandeling van de zaak zou deelnemen en kan daarover, mede in het licht van artikel 8:16, lid 1, Awb, in beginsel niet voor het eerst in cassatie worden geklaagd. De klachten bevatten geen aanknopingspunt voor een ander oordeel. Op het voorgaande stuiten de klachten af.