Hoge Raad, 08-02-2019, ECLI:NL:HR:2019:189, 17/03827

Belanghebbende is directeur en enig aandeelhouder van [A] B.V. (hierna: de BV). De BV heeft aan belanghebbende een pensioenaanspraak toegekend op grond waarvan belanghebbende recht kreeg op een uitkering door de BV van € 57.327 bruto per jaar met ingang van 1 mei 2013.

De BV heeft in 2013 geen pensioen aan belanghebbende uitgekeerd. Belanghebbende heeft in zijn aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) voor 2013 geen pensioen(uitkering) van de BV vermeld.

De Inspecteur heeft bij de bestreden aanslag een pensioenbedrag van € 38.218 (8/12 x € 57.327) in aanmerking genomen als inkomen uit werk en woning.

Voor het Hof was in geschil of het bedrag van € 38.218 terecht tot het inkomen uit werk en woning is gerekend. Het Hof heeft die vraag bevestigend beantwoord. Daartoe heeft het Hof overwogen dat belanghebbende de aanspraak op pensioen in 2013 heeft prijsgegeven als bedoeld in artikel 19b, lid 1, letter c, Wet op de loonbelasting 1964 (hierna: Wet LB 1964) zodat de gehele aanspraak in het jaar 2013 had moeten worden aangemerkt als loon uit vroegere dienstbetrekking. Het Hof heeft geoordeeld dat de gehele pensioenaanspraak in 2013 vorderbaar en inbaar was en heeft anders dan belanghebbende niet van belang geacht dat de BV de pensioenaanspraak eenzijdig kon verlagen.

Tegen het in 2.2.1 vermelde oordeel van het Hof richt zich het middel. Het eerste middelonderdeel betoogt dat het Hof ten onrechte eraan is voorbijgegaan dat de BV de toegezegde rechten heeft herzien en het pensioenbedrag waarop belanghebbende jaarlijks recht had, heeft verminderd tot € 8.573. Het tweede middelonderdeel betoogt dat het Hof op onbegrijpelijke gronden heeft geconcludeerd dat belanghebbende de pensioenaanspraak heeft prijsgegeven, omdat belanghebbende geen handeling heeft verricht die als prijsgeven kan worden aangemerkt.

Het Hof heeft de enkele omstandigheid dat belanghebbende geen actie heeft ondernomen toen de BV de in 2013 verschuldigde pensioentermijnen van het in dat jaar ingegane pensioen niet had betaald, voldoende geacht voor het oordeel dat belanghebbende de hele aanspraak had prijsgegeven. Daarbij heeft het Hof miskend dat dit enkele stilzitten van belanghebbende onvoldoende is om aan te nemen dat belanghebbende de aanspraak op pensioen heeft prijsgegeven.

Hetgeen in 2.3.1 is overwogen kan echter niet tot cassatie leiden. In hetgeen het Hof heeft geoordeeld ligt besloten dat de over 2013 verschuldigde pensioentermijnen in dat jaar vorderbaar en inbaar waren. Die pensioentermijnen zijn daarom terecht in dat jaar in de heffing van IB/PVV betrokken. De mogelijkheid voor de BV om de pensioenaanspraak eenzijdig te verlagen doet daaraan niet af, reeds omdat uit de stukken niet anders kan worden afgeleid dan dat een dergelijke verlaging zich in 2013 niet heeft voorgedaan.