Hoge Raad, 17-05-2019, ECLI:NL:HR:2019:751, 18/00181

Gegevens

Instantie: Hoge Raad

Datum uitspraak: 17 mei 2019

Datum publicatie: 17 mei 2019

ECLI: ECLI:NL:HR:2019:751

Formele relaties

In cassatie op : ECLI:NL:GHDHA:2017:4283

Zaaknummer: 18/00181

Inhoudsindicatie

De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie gegrond, zie de zaak met nummer 18/00176. (ECLI:NL:HR:2019:548)

Uitspraak

17 mei 2019

Nr. 18/00181

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof Den Haag van 1 december 2017, nr. BK-17/00349, op het hoger beroep van de Inspecteur tegen een uitspraak van de Rechtbank Den Haag (nr. SGR 15/9115) betreffende het door [X] te [Z] (hierna: belanghebbende) over de maand september 2014 op aangifte voldane bedrag aan kansspelbelasting.

1 Geding in cassatie

De Staatssecretaris van Financiën heeft tegen de uitspraak van het Hof beroep in cassatie ingesteld en daarbij een middel voorgesteld.

Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

De Staatssecretaris heeft een conclusie van repliek ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van dupliek ingediend.

2 Beoordeling van het middel

2.1.

Belanghebbende is ingezetene van Nederland en heeft in de maand september 2014 vanuit Nederland gepokerd via de websites van buitenlandse aanbieders, waaronder Pokerstars.eu en Fulltilt.eu. Van het totale – positieve – resultaat (het verschil tussen de inzetten en de gewonnen bedragen) heeft hij 29 procent aan kansspelbelasting op aangifte voldaan.

2.2.

Bij het Hof was in geschil of belanghebbende terecht en tot de juiste bedragen kansspelbelasting heeft voldaan. Het geschil spitste zich ten eerste toe op de vraag of kansspelbelasting verschuldigd is over de met de pokerspelen behaalde winsten, en ten tweede op de vraag of belanghebbende de verliezen op zijn deelname aan een deel van de pokerspelen van binnen de Europese Unie gevestigde aanbieders kan verrekenen met de opbrengsten van zijn deelname aan pokerspelen van buiten de Europese Unie gevestigde aanbieders.

2.3.1.

Het Hof heeft de eerste vraag ontkennend beantwoord. Daarbij heeft het Hof van belang geacht dat de aanbieders van deze internetpokerdiensten die aan spelers zoals belanghebbende zijn verleend, gevestigd zijn in een lidstaat van de Europese Unie. Het Hof heeft geoordeeld dat heffing van kansspelbelasting over het positieve resultaat behaald bij deze aanbieders achterwege moet blijven.

2.3.2.

Onderdeel a van het middel keert zich tegen het hiervoor in 2.3.1 weergegeven oordeel van het Hof. Het slaagt op de grond die is vermeld in rechtsoverweging 2.3.2 van het arrest dat de Hoge Raad vandaag heeft uitgesproken in de zaak met nummer 18/00176 (ECLI:NL:HR:2019:548) tussen dezelfde partijen.

2.4.1.

Met betrekking tot het tweede geschilpunt, de vraag op welke wijze verliezen met opbrengsten verrekend dienen te worden, heeft het Hof overwogen dat voor een binnenlandse deelnemer aan een buitenlands internetkansspel de regeling in artikel 3, lid 1, aanhef en letter c, van de Wet op de kansspelbelasting betekent dat het positieve verschil tussen de binnen het desbetreffende tijdvak behaalde prijzen en gedane inzetten wordt belast. Uitgaande van die regeling en het arrest van de Hoge Raad van 27 februari 2015, ECLI:NL:HR:2015:472, waarin is beslist dat over positieve resultaten van binnen de Europese Unie gevestigde aanbieders van pokerspelen geen kansspelbelasting mag worden geheven, betekent dat voor resultaten die zijn behaald met spelen van binnen de Europese Unie gevestigde aanbieders dat positieve resultaten buiten de heffing moeten blijven en dat negatieve resultaten kunnen worden verrekend met positieve resultaten van spelen van aanbieders die niet binnen de Europese Unie zijn gevestigd, aldus het Hof.

2.4.2.

Onderdeel b van het middel bestrijdt het hiervoor in 2.4.1 weergegeven oordeel van het Hof. Het slaagt op de grond die is vermeld in rechtsoverweging 2.4.3 van het arrest dat de Hoge Raad vandaag heeft uitgesproken in de zaak met nummer 18/00176 (ECLI:NL:HR:2019:548) tussen dezelfde partijen.

2.5.

Gelet op hetgeen hiervoor in 2.3.2 en 2.4.2 is overwogen, kan de bestreden uitspraak niet in stand blijven. Verwijzing moet volgen.

3 Proceskosten

De Hoge Raad ziet geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten.