Hoge Raad, 28-02-2020, ECLI:NL:HR:2020:334, 19/00610

Het Hof heeft verworpen het betoog dat belanghebbende een vergoeding van rente toekomt over het bedrag dat door belanghebbende voor de behandeling van de zaak in eerste aanleg aan griffierecht is betaald en dat de Inspecteur aan belanghebbende dient te vergoeden. Hiertegen richt zich middel IV.

In het door het Hof verworpen betoog van belanghebbende ligt besloten de klacht dat de Rechtbank niet een beslissing heeft gegeven op het verzoek om vergoeding van wettelijke rente op grond van artikel 6:119 BW wegens vertraging in de vergoeding van het in beroep betaalde griffierecht. Belanghebbende heeft in haar beroepschrift de Rechtbank verzocht om vergoeding van - onder meer - die rente. Gelet op het arrest van de Hoge Raad van 21 december 2018, ECLI:NL:HR:2018:2358, had het Hof daarom de uitspraak van de Rechtbank in zoverre moeten vernietigen en, doende wat de Rechtbank had moeten doen, in zijn uitspraak de beslissing moeten opnemen dat belanghebbende recht heeft op vergoeding van die rente vanaf vier weken na de datum waarop de Rechtbank uitspraak heeft gedaan (vgl. rechtsoverweging 2.4.2 van het arrest van de Hoge Raad van 19 april 2019, ECLI:NL:HR:2019:623). Middel IV slaagt in zoverre.

De Hoge Raad heeft ook de overige klachten van middel IV en die van de overige middelen over de uitspraak van het Hof beoordeeld. De uitkomst hiervan is dat deze klachten niet kunnen leiden tot vernietiging van die uitspraak. De Hoge Raad hoeft niet te motiveren waarom hij tot dit oordeel is gekomen. Bij de beoordeling van deze klachten is het namelijk niet nodig om antwoord te geven op vragen die van belang zijn voor de eenheid of de ontwikkeling van het recht (zie artikel 81, lid 1, van de Wet op de rechterlijke organisatie).

Gelet op hetgeen hiervoor in 2.2 is overwogen, kunnen de uitspraken van het Hof en van de Rechtbank niet in stand blijven. De Hoge Raad kan de zaak afdoen. De beslissing van de Rechtbank dient te worden aangevuld in de hiervoor in 2.2 bedoelde zin.