Hoge Raad, 12-02-2021, ECLI:NL:HR:2021:215, 20/01023

Aan belanghebbende is voor het jaar 2014 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd. Die aanslag is gehandhaafd bij uitspraak op bezwaar van de Inspecteur. De Rechtbank Zeeland-West-Brabant (hierna: de Rechtbank) heeft het beroep tegen die uitspraak van de Inspecteur ongegrond verklaard. Bij uitspraak van 9 november 2018¹ heeft het Hof de uitspraak van de Rechtbank vernietigd, de uitspraak op bezwaar vernietigd, de Inspecteur opgedragen opnieuw uitspraak te doen en bepaald dat tegen de nieuwe uitspraak op bezwaar slechts beroep kan worden ingesteld bij het Hof.

De Inspecteur heeft vervolgens opnieuw uitspraak op bezwaar gedaan en de aanslag gehandhaafd. Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende beroep ingesteld bij het Hof. Bij uitspraak van 6 februari 2020 heeft het Hof het beroep van belanghebbende tegen de uitspraak op bezwaar ongegrond verklaard en de uitspraak van de Rechtbank bevestigd.

De tegen deze beslissing gerichte klacht slaagt in zoverre dat het Hof bij uitspraak van9 november 2018 de uitspraak van de Rechtbank al had vernietigd. Het beroep van belanghebbende betrof de uitspraak op bezwaar, zodat het Hof nog slechts over het beroep van belanghebbende tegen de nieuwe uitspraak op bezwaar diende te oordelen.

Voor het overige falen de klachten. De Hoge Raad hoeft niet te motiveren waarom hij tot dit oordeel is gekomen. Bij de beoordeling van deze klachten is het namelijk niet nodig om antwoord te geven op vragen die van belang zijn voor de eenheid of de ontwikkeling van het recht (zie artikel 81, lid 1, van de Wet op de rechterlijke organisatie).

De uitspraak van het Hof moet worden vernietigd. De Hoge Raad kan de zaak afdoen. Het beroep van belanghebbende tegen de nieuwe uitspraak op bezwaar moet ongegrond worden verklaard.