Hoge Raad, 24-03-2023, ECLI:NL:HR:2023:441, 21/03458

De Inspecteur heeft belanghebbende met dagtekening 2 mei 2018 een naheffingsaanslag in de belasting van personenauto’s en motorrijwielen (hierna: bpm) opgelegd ter zake van elf, uit een andere lidstaat afkomstige personenauto’s waarvoor belanghebbende met het oog op registratie in het Nederlandse kentekenregister bedragen aan bpm had voldaan. De naheffing hield verband met het corrigeren van de in artikel 10, leden 1 en 2, van de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: de Wet) bedoelde vermindering (afschrijving) aan bpm die belanghebbende voor elk van de personenauto’s in aanmerking had genomen.

De Inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar de naheffingsaanslag gehandhaafd.

De Rechtbank heeft geoordeeld dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat de Inspecteur de hiervoor in 2.1 bedoelde afschrijvingspercentages te laag heeft vastgesteld. De Rechtbank heeft niettemin geoordeeld dat de naheffingsaanslag moet worden verminderd. Belanghebbende had ter zitting van de Rechtbank – onder verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad van 1 mei 2020, ECLI:NL:HR:2020:821 – het standpunt ingenomen dat een van de personenauto’s (hierna: de personenauto) op 13 februari 2013 voor het eerst is toegelaten tot het verkeer op de weg, en dat voor die auto het bpm-tarief van 2013 is toegepast, terwijl het bpm-tarief van 2012 had moeten worden toegepast. Toepassing van het in 2012 geldende, lagere bpm-tarief leidt namelijk tot een lager verschuldigd bedrag aan bpm waarop de in artikel 10, lid 1, van de Wet bedoelde vermindering (afschrijving) vanwege de gebruikte staat van de personenauto in acht mag worden genomen. De Inspecteur heeft met dit standpunt van belanghebbende ingestemd. Belanghebbende had berekend dat de naheffingsaanslag als gevolg van toepassing van het bpm-tarief van 2012 moet worden verminderd met een bedrag van € 77. De Inspecteur concludeerde ter zitting van de Rechtbank tot een vermindering van de naheffingsaanslag met een bedrag van € 86. De Rechtbank heeft het standpunt van de Inspecteur gevolgd en de naheffingsaanslag verminderd met onder meer dit bedrag van € 86.

In het hogerberoepschrift heeft belanghebbende het standpunt ingenomen dat de hiervoor in 2.3 bedoelde vermindering van € 86 te laag is geweest, dat het op de naheffingsaanslag in mindering te brengen bedrag aan bpm had moeten worden gesteld op € 165, en dat de naheffingsaanslag daardoor met een bedrag van € 79 verder moet worden verminderd. Nadat de Inspecteur aanvankelijk in het verweerschrift had geconcludeerd dat de door de Rechtbank vastgestelde vermindering van de naheffingsaanslag op dit punt juist was, heeft hij ter zitting van het Hof verklaard dat hij bij de voorbereiding van de zitting van deze zaak in hoger beroep de berekening van de gevolgen van toepassing van het bpm-tarief van 2012 voor de personenauto opnieuw heeft gemaakt en dat hij concludeert tot vermindering van de naheffingsaanslag met een hoger bedrag dan belanghebbende in het hogerberoepschrift heeft gesteld. Hij concludeerde dat het op de naheffingsaanslag in mindering te brengen bedrag had moeten worden gesteld op € 206, en dat de naheffingsaanslag daarom verder moet worden verminderd met een bedrag van € 120. Het Hof heeft daarop zowel de uitspraak van de Rechtbank als de uitspraak van de Inspecteur vernietigd en de naheffingsaanslag overeenkomstig het hiervoor weergegeven standpunt van de Inspecteur verder verminderd met een bedrag van € 120.

Het Hof heeft geen aanleiding gezien voor een veroordeling van de Inspecteur in de proceskosten van belanghebbende in verband met de behandeling van het hoger beroep. Het Hof heeft daartoe overwogen dat de naheffingsaanslag slechts wordt verminderd omdat de Inspecteur onverplicht een nieuwe berekening heeft gemaakt. Het is uitsluitend aan de handelwijze van belanghebbende te wijten dat deze vermindering pas in hoger beroep wordt toegekend, aldus het Hof. Het is immers, aldus het Hof, belanghebbende die de benodigde gegevens heeft en de onderbouwing moet inbrengen om aannemelijk te maken dat niet het juiste bedrag aan bpm is geheven. De inspanning die belanghebbende zich pas in hoger beroep heeft getroost, is in dit opzicht te laat en te weinig, aldus nog steeds het Hof.