Hoge Raad, 24-03-2023, ECLI:NL:HR:2023:442, 21/03460

De Inspecteur heeft belanghebbende met dagtekening 2 mei 2018 een naheffingsaanslag in de belasting van personenauto’s en motorrijwielen (hierna: bpm) opgelegd ter zake van elf, uit een andere lidstaat afkomstige personenauto’s waarvoor belanghebbende met het oog op registratie in het Nederlandse kentekenregister bedragen aan bpm had voldaan. De naheffing hield verband met het corrigeren van de in artikel 10, leden 1 en 2, van de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: de Wet) bedoelde vermindering (afschrijving) aan bpm die belanghebbende voor elk van de personenauto’s in aanmerking had genomen.

De Inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar de naheffingsaanslag gehandhaafd.

De Rechtbank heeft geoordeeld dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat de Inspecteur de hiervoor in 2.1 bedoelde afschrijvingspercentages te laag heeft vastgesteld. Belanghebbende heeft ter zitting van de Rechtbank onder verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad van 1 mei 2020, ECLI:NL:HR:2020:821, het standpunt ingenomen dat een van de personenauto’s (hierna: de personenauto) op 7 januari 2016 voor het eerst is toegelaten tot het verkeer op de weg, en dat voor de personenauto het bpm-tarief van 2016 is toegepast, terwijl het bpm-tarief van 2015 had moeten worden toegepast. Toepassing van het in 2015 geldende, lagere bpm-tarief leidt namelijk tot een lager verschuldigd bedrag aan bpm waarop de in artikel 10, lid 1, van de Wet bedoelde vermindering (afschrijving) in acht mag worden genomen. De Inspecteur heeft met dit standpunt van belanghebbende ingestemd.Belanghebbende had berekend dat de naheffingsaanslag als gevolg van toepassing van het bpm-tarief van 2015 moet worden verminderd met een bedrag van € 306. De Inspecteur concludeerde ter zitting van de Rechtbank dat toepassing van het tarief van 2015 voor de personenauto geen gevolgen heeft voor het ter zake van de personenauto nageheven bedrag aan bpm. De Rechtbank heeft het standpunt van de Inspecteur gevolgd, de naheffingsaanslag niet verminderd, en het beroep ongegrond verklaard.

In het hogerberoepschrift heeft belanghebbende het standpunt ingenomen dat als gevolg van toepassing van het bpm-tarief van 2015 ter zake van de personenauto de naheffingsaanslag met een bedrag van € 56 moet worden verminderd. Nadat de Inspecteur aanvankelijk in het verweerschrift had geconcludeerd dat deze door belanghebbende voorgestelde vermindering van de naheffingsaanslag juist was, heeft hij ter zitting van het Hof verklaard dat hij bij de voorbereiding van de zitting van deze zaak in hoger beroep de berekening van de gevolgen van toepassing van het bpm-tarief van 2015 voor de personenauto opnieuw heeft gemaakt en dat hij concludeert tot vermindering van de naheffingsaanslag met een hoger bedrag dan belanghebbende in het hogerberoepschrift heeft gesteld. Hij concludeerde dat het op de naheffingsaanslag in mindering te brengen bedrag moet worden gesteld op € 61.Het Hof heeft daarop zowel de uitspraak van de Rechtbank als de uitspraak van de Inspecteur vernietigd en de naheffingsaanslag overeenkomstig het hiervoor weergegeven standpunt van de Inspecteur verminderd met een bedrag van € 61.

Het Hof heeft geen aanleiding gezien voor een veroordeling van de Inspecteur in de proceskosten van belanghebbende in verband met de behandeling van het hoger beroep. Het Hof heeft daartoe overwogen dat de naheffingsaanslag slechts wordt verminderd omdat de Inspecteur onverplicht een nieuwe berekening heeft gemaakt. Het is uitsluitend aan de handelwijze van belanghebbende te wijten dat deze vermindering pas in hoger beroep wordt toegekend, aldus het Hof. Het is immers, aldus het Hof, belanghebbende die de benodigde gegevens heeft en de onderbouwing moet inbrengen om aannemelijk te maken dat niet het juiste bedrag aan bpm is geheven. De inspanning die belanghebbende zich pas in hoger beroep heeft getroost, is in dit opzicht te laat en te weinig, aldus nog steeds het Hof.