Hoge Raad, 11-04-2025, ECLI:NL:HR:2025:457, 24/03094

Gegevens

Instantie: Hoge Raad

Datum uitspraak: 11 april 2025

Datum publicatie: 11 april 2025

ECLI: ECLI:NL:HR:2025:457

Formele relaties

In cassatie op : ECLI:NL:GHDHA:2024:1654

Zaaknummer: 24/03094

Inhoudsindicatie

Procesrecht; art. 8:109, lid 1, aanhef en letter b, Awb; te veel griffierecht geheven voor de behandeling van het hoger beroep; wijze van opeisen van de terugbetaling ervan.

Uitspraak

HOGE RAAD DER NEDERLANDEN

BELASTINGKAMER

Nummer 24/03094

Datum 11 april 2025

ARREST

in de zaak van

[X] (hierna: belanghebbende)

tegen

de STAATSSECRETARIS VAN FINANCIËN

op het beroep in cassatie tegen de uitspraak van het Gerechtshof Den Haag van 11 juli 2024, nr. BK-23/399¹, op het hoger beroep van belanghebbende en het incidentele hoger beroep van de Inspecteur tegen een uitspraak van de Rechtbank Den Haag (nr. SGR 21/4717), betreffende de beslissing van de Rechtbank om belanghebbende op de voet van artikel 7:15, lid 2, Awb een vergoeding toe te kennen in verband met de behandeling van het bezwaar tegen een naheffingsaanslag in de belasting van personenauto’s en motorrijwielen en de daarbij gegeven beschikking inzake belastingrente.

1 Geding in cassatie

Belanghebbende, vertegenwoordigd door S.M. Bothof, heeft tegen de uitspraak van het Hof beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris, vertegenwoordigd door [P], heeft een verweerschrift ingediend.

2 Beoordeling van de klachten

2.1

In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

2.1.1

Belanghebbende, een natuurlijke persoon, heeft op 25 april 2023 tegen de uitspraak van de Rechtbank betreffende een naheffingsaanslag in de belasting van personenauto’s en motorrijwielen (hierna: de bpm) hoger beroep ingesteld.
Het Hof heeft het hoger beroep van belanghebbende op 11 juli 2024 ongegrond verklaard.

2.1.2

Rechtsoverweging 1.4 van de uitspraak van het Hof vermeldt:
“Van belanghebbende is een bedrag van € 274 aan griffierecht geheven.”

2.2

De Hoge Raad heeft de eerste klacht van belanghebbende over de uitspraak van het Hof beoordeeld. De uitkomst hiervan is dat deze klacht niet kan leiden tot vernietiging van die uitspraak. De Hoge Raad hoeft niet te motiveren waarom hij tot dit oordeel is gekomen. Bij de beoordeling van deze klacht is het namelijk niet nodig om antwoord te geven op vragen die van belang zijn voor de eenheid of de ontwikkeling van het recht (zie artikel 81, lid 1, van de Wet op de rechterlijke organisatie).²

2.3

De tweede en tevens laatste in het beroepschrift in cassatie aangevoerde klacht stelt dat hetgeen het Hof in rechtsoverweging 1.4 van zijn uitspraak over de heffing van griffierecht heeft vermeld (zie hiervoor in 2.1.2), niet juist is. De klacht wijst op een bij het beroepschrift in cassatie gevoegde nota griffierecht van 3 mei 2023, die blijkens het daarop vermelde kenmerk BK-SGR 23/00399 betrekking heeft op de zaak waarin het Hof de in dit cassatieberoep bestreden uitspraak heeft gedaan. Uit die nota blijkt volgens de klacht dat voor het hoger beroep ten onrechte een bedrag van € 548 aan griffierecht is geheven. Volgens de klacht heeft belanghebbende dit bedrag betaald. Belanghebbende heeft in het hogerberoepschrift erover geklaagd dat het Hof te veel griffierecht heeft geheven, maar het Hof heeft deze grond, aldus de klacht, ten onrechte onbesproken gelaten. In het beroepschrift in cassatie wordt de Hoge Raad verzocht om de Inspecteur te veroordelen in teruggaaf van het te veel betaalde griffierecht.

2.4.1

Met betrekking tot de tweede klacht wordt het volgende overwogen.

2.4.2

Uit het hogerberoepschrift komt naar voren dat belanghebbende het Hof erop heeft gewezen dat de naheffingsaanslag is opgelegd aan een natuurlijke persoon en dat voor natuurlijke personen het griffierecht voor het hoger beroep € 274 bedraagt. Omdat volgens belanghebbende voor het instellen van hoger beroep ten onrechte € 548 is geheven, heeft belanghebbende het Hof verzocht om het meerdere, € 274, terug te storten.

2.4.3

Anders dan de klacht stelt, heeft het Hof de hiervoor in 2.3 weergegeven grond van belanghebbende niet onbesproken gelaten.
In het proces-verbaal van het onderzoek ter zitting van 30 mei 2024 is vastgelegd dat zowel belanghebbende als zijn gemachtigde – op een door het Hof daarover gestelde vraag – heeft geantwoord niet te weten of het teveel aan griffierecht is teruggestort.
In hetgeen het Hof in rechtsoverweging 1.4 van zijn uitspraak (zie hiervoor in 2.1.2) heeft vermeld, ligt besloten het oordeel van het Hof dat het griffierecht voor het hoger beroep € 274 bedraagt. Aangezien het geschil in hoger beroep de naheffing van bpm van een natuurlijke persoon betrof, geeft dat oordeel van het Hof, gelet op artikel 8:109, lid 1, aanhef en letter b, Awb (tekst 2023), niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting.

2.5.1

In rechtsoverweging 1.4 van de uitspraak van het Hof ligt ook besloten de vaststelling dat belanghebbende voor het hoger beroep het bedrag van € 274 aan griffierecht heeft betaald. In de tegen dit oordeel gerichte klacht ligt de stelling besloten dat de griffier van het Hof het te veel geheven bedrag aan griffierecht van € 274 niet heeft teruggestort. De klacht faalt, aangezien het dossier geen aanwijzingen bevat voor de juistheid van deze stelling.

2.5.2

Opmerking verdient nog het volgende. In een geval als het onderhavige, waarin het gerecht blijkens zijn uitspraak de hoogte van het griffierecht juist heeft vastgesteld, is het door de griffier van dat gerecht vergoeden van eventueel te veel geheven griffierecht bij uitstek een aangelegenheid tussen degene die (hoger) beroep instelt en (de griffier van) het gerecht waarbij de desbetreffende procedure aanhangig is gemaakt.³ Degene die meent dat de griffier van een gerecht nalaat om uit eigen beweging, dan wel op last van het gerecht, het te veel betaalde griffierecht te vergoeden, moet dat rechtstreeks bij dat gerecht aan de orde stellen, eventueel met een verzoek om het renteverlies ter zake van het ten onrechte geheven griffierecht als geleden schade te vergoeden.⁴

3 Proceskosten

De Hoge Raad ziet geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten.