Rechtbank Arnhem, 07-05-2007, BA5719, 06/3137

Uitspraakdatum: 7 mei 2007

Uitspraak als bedoeld in artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

de inspecteur van de Belastingdienst/[P], verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Verweerder heeft met dagtekening 6 augustus 2005 aan eiseres een aanslag vennootschapsbelasting 2001 (aanslagnummer [V.16]) opgelegd naar een belastbaar bedrag van € 713.722.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 24 april 2006 de aanslag gehandhaafd.

Eiseres heeft daartegen bij brief van 29 mei 2006, ontvangen bij de rechtbank op 30 mei 2006, beroep ingesteld.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast.

De bedrijfsactiviteiten van eiseres bestaan uit de exploitatie van een internationale groothandel in bloemisterij-artikelen, huishoudelijke artikelen en souvenirs.

In de aangifte vennootschapsbelasting 2001 heeft eiseres een bedrag van € 596.549 (zijnde 50% van het totale investeringsbedrag) aan ‘willekeurige afschrijving nieuwe gebouwen in aangewezen regio’s’ opgenomen.

3. Geschil

Tussen partijen is in geschil of eiseres op de investering in het bedrijfspand de faciliteit van de willekeurige afschrijving kan toepassen. Deze vraag beantwoordt eiseres bevestigend en verweerder ontkennend.

Tussen partijen is niet in geschil dat eiseres voldoet aan alle formele vereisten voor toepassing van voornoemde faciliteit. Het geschil spitst zich dan ook toe op de vraag of met betrekking tot de investering door eiseres sprake is van een zogenoemde initiële investering zoals omschreven in de Uitvoeringsregeling willekeurige afschrijving d.d. 14 augustus 2001, WDB 2001/441, VN 2001/44.9 (hierna: de Regeling).

Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, alsmede hetgeen zij daar ter zitting aan hebben toegevoegd.

4. Beoordeling van het geschil

Algemeen

Op grond van artikel 8 van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 wordt de winst onder meer opgevat en bepaald op de voet van artikel 3.34 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Wet).

Ingevolge artikel 3.34 van de Wet kan over de aanschaffings- of voortbrengingskosten van bij regeling aangewezen bedrijfsmiddelen willekeurig worden afgeschreven indien de bedrijfsmiddelen van belang zijn voor de ontwikkeling van aangewezen gebieden met een zwakke economische structuur. Eén en ander is nader uitgewerkt in de Regeling.

In de toelichting op de Regeling is onder meer het volgende opgenomen:

In onderdeel 4 van de Richtsnoeren is onder meer het volgende bepaald.

“4. doel, aard en hoogte van de steunverlening

4.1. regionale steun heeft ofwel productieve investeringen (initiële investering), ofwel de schepping van werkgelegenheid die met de investering verband houdt, ten doel. Daarbij wordt noch de factor kapitaal noch de factor arbeid bevoordeeld.

[…]

steun voor initiële investering

4.4. onder initiële investering wordt verstaan, een investering in vast kapitaal ten behoeve van de oprichting van een nieuwe vestiging, de uitbreiding van een bestaande vestiging, of het starten van een activiteit die een fundamentele wijziging in het product of in het productieproces van een bestaande vestiging meebrengt (door rationalisering, herstructurering of modernisering).

[…]

werkgelegenheidssteun

[…].”

Partijen zijn het erover eens dat in het onderhavige geval geen sprake is van een oprichting van een nieuwe vestiging, zodat de rechtbank slechts dient te beoordelen of sprake is van een uitbreiding van een bestaande vestiging dan wel of sprake is van het starten van een activiteit die een fundamentele wijziging in het produkt of het produktieproces is.

Uitbreiding van een bestaande vestiging

Vooropgesteld dient te worden dat op grond van Europeesrechtelijke jurisprudentie bij een uitbreiding van een bestaande vestiging in de zin van de Richtsnoeren, in ieder geval sprake dient te zijn van een daadwerkelijk uitbreiding van het aantal arbeidsplaatsen (vergelijk Beschikking van de Commissie van 22 december 1999, 2000/795/EG, Publicatieblad nr. L. 318 van 16 december 2000, pag. 36-61).

Eiseres stelt zich op het standpunt dat door de investering nieuwe arbeidsplaatsen zijn ontstaan die zijn vervuld door personeelsleden die anders – indien de investering niet zou hebben plaatsgevonden – wellicht ontslagen hadden dienen te worden. Per saldo is dan ook sprake van uitbreiding van de werkgelegenheid.

Eiseres gaat hierbij echter voorbij aan de omstandigheid dat bij uitbreiding van de werkgelegenheid sprake dient te zijn van een nettoverhoging van het aantal arbeidsplaatsen zoals nader omschreven in onderdeel 4.12 van de Richtsnoeren. Een zodanige nettoverhoging is bij eiseres niet aan de orde zodat reeds om die reden geen sprake is van uitbreiding van de bestaande vestiging.

Fundamentele wijziging in het produkt of het produktieproces

Artikel 1, onderdeel e, van het Besluit subsidies regionale investeringsprojecten 2000 van 22 augustus 2000 (Staatsblad 2000, 354) bepaalt dat onder een fundamenteel wijzigingsproject dient te worden verstaan een fundamentele wijziging in het product of productieproces.

In de Nota van Toelichting bij voornoemd artikel is hieromtrent het volgende opgemerkt.

“[…]. Met de definitie van fundamanteel wijzigingsproject, onderdeel e, wordt aangesloten bij de Richtsnoeren. Het moet daarbij gaan om bedrijven die een pijler vormen van de regionale economie, die een majeure investering doen en die in de regio van vestiging aanzienlijke werkgelegenheid bieden in de vorm van ten minste 400 arbeidsplaatsen. […]. In de praktijk zal een fundamentele wijziging doorgaans de vorm hebben van een zogenoemde “scrap & build” investering, waarbij de bestaande productiemiddelen worden ontmanteld om plaats te maken voor nieuwe duurzame bedrijfsuitrusting die voldoet aan de laatste stand der techniek of productie conform de laatste producteisen mogelijk maakt. […].”

De bewijslast dat sprake is van een fundamentele wijziging in het product of productieproces zoals hiervoor omschreven rust op eiseres. Eiseres stelt zich op het standpunt dat in de huidige situatie – waarbij sprake is van het tonen van onder meer themacollecties en eigen productlijnen ten behoeve van grote landelijke afnemers – ten opzichte van de oude situatie – waarbij restpartijen in Duitsland werden opgekocht en verkocht aan handelaren – sprake is van een wijziging in het product en productieproces.

Naar het oordeel van de rechtbank maakt eiseres hiermee niet aannemelijk dat zij voldoet aan de in de Nota van Toelichting opgesomde voorwaarden. Hieruit volgt dat geen sprake is van een fundamentele wijziging in het product of productieproces. De omstandigheid dat in de belevingswereld van eiseres sprake is van een wijziging in activiteiten in de bedrijfsvoering van eiseres, kan niet tot een ander oordeel leiden.

Op grond van het vorenstaande dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

De griffier, De voorzitter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Arnhem (belastingkamer), Postbus 9030, 6800 EM Arnhem.