Rechtbank Arnhem, 08-04-2010, ECLI:NL:RBARN:2010:393 BM0480, AWB 09/468

registratienummer: AWB 09/468

inzake

tegen

de inspecteur van de Belastingdienst/Rivierenland, kantoor Arnhem, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Bij beschikking van 13 juni 2008 heeft verweerder het verzoek om teruggaaf afgewezen en het bedrag van de teruggaaf vastgesteld op nihil.

Bij uitspraak op bezwaar van 12 december 2008 heeft verweerder de beschikking gehandhaafd.

Eiseres heeft daartegen bij brief van 22 januari 2009, ontvangen bij de rechtbank op 23 januari 2009, beroep ingesteld.

Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

2. Feiten

Eiseres houdt zich bezig met de exploitatie van motorpassagiersschepen. Vennoten van eiseres zijn [A] (hierna: [A] en [B] (hierna: [B]).

Bij overeenkomst van 22 februari 2008 heeft eiseres van mr.[C], handelende in zijn hoedanigheid van een van de curatoren in het faillissement van [D] B.V. (hierna: curator [C]), het motorpassagiersschip met de naam [D] gekocht voor een bedrag van € 2.225.000 (exclusief omzetbelasting). In de koopovereenkomst is opgenomen dat de koopprijs wordt vermeerderd met 19% omzetbelasting (€ 422.750), ongeacht of deze rechtens al dan niet verschuldigd is. De totale koopprijs inclusief omzetbelasting bedroeg derhalve € 2.647.750.

Ten tijde van het sluiten van de koopovereenkomst bevond het schip zich in [Q], Duitsland.

Na het sluiten van de overeenkomst is [A] met het schip naar Nederland gevaren.

Bij notariële akte van 3 maart 2008 is het schip aan eiseres geleverd. Op dat moment was het schip gelegen in [Z].

Eiseres heeft in haar aangifte over het tijdvak maart 2008 verzocht om het aan haar in rekening gebrachte bedrag aan omzetbelasting van € 422.750 terug te geven. Verweerder heeft de teruggaaf van dit bedrag geweigerd.

3. Geschil

In geschil is of eiseres over het tijdvak maart 2008 recht heeft op teruggaaf van een bedrag van € 422.750, welk bedrag als omzetbelasting in verband met de levering van het schip aan haar in rekening is gebracht.

In dat kader is primair in geschil wat de plaats van levering van het schip is. Partijen twisten over de vraag of het schip in verband met de levering van Duitsland naar Nederland is vervoerd, zoals bedoeld in artikel 5, eerste lid onder a, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB). In dat geval is de plaats van levering namelijk de plaats waar het vervoer is aangevangen, dus Duitsland. Eiseres zou dan in Nederland een intracommunautaire verwerving hebben verricht (zoals bedoeld in artikel 17a, eerste lid, en artikel 17b, eerste lid, van de Wet OB), hetgeen een belastbaar feit is bij eiseres ingevolge artikel 1, onderdeel b, van de Wet OB.

4. Beoordeling van het geschil

Met name de omstandigheid dat koper [A], na het sluiten van de koopovereenkomst en op verzoek van de curator/verkoper, zelf voor het vervoer van het schip naar Nederland heeft gezorgd, maakt naar het oordeel van de rechtbank aannemelijk dat een afspraak over het vervoer tot stand is gekomen tussen koper en verkoper in samenhang met het feit dat in de koopovereenkomst was afgesproken dat verkoper het schip aan koper zou leveren. Het vereiste verband tussen het vervoer en de levering is daarmee gegeven.

De reden voor het vervoer voorafgaand aan de levering (kennelijk: een poging om te bewerkstelligen dat de plaats van levering Nederland is) is voor de beoordeling niet relevant. Ook is niet van belang dat eiseres mogelijkerwijs niet begreep wat de reden van de overbrenging naar Nederland voorafgaand aan de levering op 3 maart 2008 was, zoals zij heeft aangevoerd. Voldoende is dat er een verband is tussen vervoer en levering.

Niet van belang is verder of het schip voor, tijdens of na het vervoer is geleverd. Ook is niet van belang wie het schip heeft vervoerd. De omstandigheid dat [A] tijdens het vervoer nog niet de beschikkingsmacht had over het schip kan er dus - anders dan eiseres meent - niet toe leiden dat geen sprake is van ‘vervoer in verband met de levering’ (zie in dit verband onderdeel 5.10 van de conclusie van A-G Overgaauw voor HR 13 maart 2009, nr. 43.265, BNB 2009/122, LJN BB3875).

Uit het voorgaande volgt dat het schip van Duitsland naar Nederland is vervoerd in verband met de levering aan eiseres op 3 maart 2008. Nu de goederen zijn vervoerd van de ene lidstaat, Duitsland, naar de andere lidstaat, Nederland, heeft eiseres op grond van artikel 17a en 17b van de Wet OB in Nederland een intracommunautaire verwerving verricht. Nederland was immers de plaats van aankomst van het vervoer. Dit levert voor eiseres een belastbaar feit op in Nederland, met als gevolg dat zij de omzetbelasting ten aanzien van de verwerving had moeten aangeven en de betreffende voorbelasting tegelijkertijd daarop in aftrek mocht brengen. Per saldo komt haar aangifte dan uit op nul, zodat zij geen recht heeft op een teruggaaf.

De omstandigheid dat op de factuur geen BTW-identificatienummer staat vermeld, doet niet af aan de intracommunautaire verwerving en dus ook niet aan de aanwezigheid van het belastbare feit. Vermelding van het BTW-identificatienummer is immers geen constitutief vereiste voor belastingplicht bij intracommunautaire verwerving (vgl. HR 18 juni 2004, nr. 38 783, BNB 2004/316, LJN AN8721).

Ook is er geen aanleiding om aan te nemen dat de aangifte in een ander tijdvak had moeten plaatsvinden, zoals eiseres aanvoert. Op grond van artikel 17g, tweede lid, van de Wet OB wordt de intracommunautaire verwerving verricht op het tijdstip waarop de aan de verwerving ten grondslag liggende levering plaatsvindt. Vaststaat dat de levering op 3 maart 2008 is verricht. De intracommunautaire verwerving is dan ook op 3 maart 2008 verricht, en dus niet ten tijde van het sluiten van de koopovereenkomst in februari 2008. De omzetbelasting is op grond van artikel 17g, derde lid, van de Wet OB verschuldigd geworden op 10 maart 2008, aangezien toen aan eiseres de factuur van de curatoren is uitgereikt.

Het beroep van eiseres op het Besluit van 19 april 2007, VN 2007/26.26, thans vervangen door het Besluit van 12 februari 2009, VN 2009/11.21 (hierna: het Besluit), kan haar niet baten. Het Besluit betreft namelijk beleidsregels in verband met het weigeren of naheffen van de aftrek van ten onrechte of teveel in rekening gebrachte omzetbelasting, terwijl in het onderhavige geval de aftrek van voorbelasting niet is geweigerd of nageheven. De verzochte teruggaaf is namelijk geweigerd omdat tegenover de wel toegestane aftrek van voorbelasting ook een eigen verschuldigdheid van omzetbelasting van eiseres staat, namelijk de verschuldigdheid van omzetbelasting die het gevolg is van de intracommunautaire verwerving. Het Besluit is dus niet van toepassing op de situatie van eiseres. De stellingen van eiseres over de vraag of zij zorgvuldig heeft gehandeld, zijn daarom niet relevant voor de beoordeling en kunnen onbesproken blijven.

Gezien het bovenstaande dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

De griffier, De voorzitter,

Uitgesproken in het openbaar op: 8 april 2010

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Arnhem (belastingkamer), Postbus 9030, 6800 EM Arnhem.