Rechtbank Arnhem, 12-04-2012, BW3289, AWB 11/3414, 11/3415 en 11/3417

RECHTBANK ARNHEM

Sector bestuursrecht, meervoudige belastingkamer

registratienummers: AWB 11/3414, 11/3415 en 11/3417

inzake

[X] B.V., gevestigd te [Z], eiseres,

tegen

de inspecteur van de Belastingdienst/Utrecht-Gooi, kantoor Utrecht, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Verweerder heeft de op de zaken betrekking hebbende stukken overgelegd en verweerschriften ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 2 maart 2012 te Arnhem.

Namens eiseres zijn daar verschenen [A] en drs. [B], gemachtigde. Namens verweerder zijn verschenen [C] en [D].

2. Feiten

Eiseres houdt zich bezig met vormgeving op het gebied van marketing en reclame. In december 2001 heeft zij de Stichting [E] (hierna: de stichting) opgericht. De stichting vormt sinds haar oprichting een fonds met het doel daaruit uitkeringen te doen aan het personeel van eiseres, niet zijnde uitkeringen ter zake van ziekte, invaliditeit etc. Het bestuur van de stichting bestaat uit de heren [F], [G] (beiden indirect aandeelhouder van eiseres) en [A] (accountant van eiseres).

Op het netto salaris van werknemers van eiseres worden bedragen ingehouden, die aan de stichting worden afgedragen. Daarnaast stort eiseres als werkgever een zelfde bedrag in het fonds. De in het fonds gestorte bedragen worden per persoon geadministreerd. In de jaren 2002 tot en met 2007 heeft de stichting, na een verzoek daartoe van de betreffende werknemers en toestemming van het bestuur, verschillende uitkeringen gedaan aan de werknemers van eiseres. De uitbetaalde bedragen werden onder meer aangewend voor kosten van een verbouwing, rijlessen van kinderen, aankoop meubilair en vakanties.

3. Geschil

In geschil is het antwoord op de vraag of de door de stichting gedane uitkeringen zijn aan te merken als vrijgesteld loon in de zin van artikel 11, eerste lid, onderdeel n, van de Wet op de loonbelasting 1964 (hierna: Wet LB). Meer in het bijzonder gaat het om de vraag of het fonds vijf jaren moet hebben bestaan alvorens daaruit vrijgestelde uitkeringen kunnen worden gedaan (standpunt verweerder) dan wel dat dergelijke vrijgestelde uitkeringen ook al kunnen worden gedaan binnen vijf jaar na oprichting van het fonds (standpunt eiseres).

Tussen partijen is niet in geschil dat er sprake is van een afgescheiden vermogen, dat de stortingen door de werkgever niet als belast loon moeten worden aangemerkt en dat eiseres niet meer heeft bijgedragen dan de werknemers.

Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken en hetgeen zij daaraan ter zitting hebben toegevoegd.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. In artikel 11, eerste lid, onderdeel n, van de Wet LB is bepaald dat tot het loon niet behoren uitkeringen en verstrekkingen, andere dan die ter zake van ziekte, invaliditeit, bevalling, adoptie en overlijden, die de werknemer ontvangt uit een fonds tot welks middelen de inhoudingsplichtige gedurende de laatstverlopen vijf kalenderjaren evenveel of minder heeft bijgedragen dan de bij dat fonds betrokken werknemers, tenzij die uitkeringen en verstrekkingen geschieden ingevolge een aanspraak die niet tot het loon behoort.

4.3. De rechtbank is met het Gerechtshof Arnhem (uitspraak van 16 februari 2010, nrs. 08/00481 en 08/00492, LJN BL6462, VN 2010/35.12) van oordeel dat de tekst en de wetsgeschiedenis van onderhavige vrijstellingsbepaling geen aanleiding geven de eis te stellen dat het fonds ten minste vijf jaren moet bestaan alvorens vrijgestelde uitkeringen te kunnen doen.

4.4. De rechtbank voegt hier aan toe dat een andersluidende opvatting met zich mee zou brengen dat een fonds in een periode van vijf jaar vanaf haar oprichting in het geheel geen vrijgestelde uitkeringen zou kunnen doen, dat wil zeggen ook geen uitkeringen waarvan het sociale ondersteuningskarakter buiten twijfel is. De rechtbank acht dit duidelijk in strijd met de bedoeling van de wetgever in ieder geval sociale ondersteuningsuitkeringen vrij te stellen mits de uitkeringen uitsluitend of voor een belangrijk deel worden gedaan uit door de werknemers zelf bijeengebrachte gelden. Ook het standpunt van verweerder dat uit het arrest van de Hoge Raad van 14 juli 2000, nr. 35225, LJN AA6522, BNB 2000/287, volgt dat het fonds ten minste vijf jaren bestaat, wordt verworpen. Uit dit arrest kan slechts worden afgeleid dat voor toepassing van de vrijstelling noodzakelijk is dat werkgevers en werknemers in de periode van vijf jaar voorafgaande aan die uitkering stortingen in het fonds hebben verricht. Hieruit volgt niet dat noodzakelijk is dat in ieder van die vijf jaar stortingen zijn verricht of dat het fonds vijf jaren heeft bestaan. Naar het oordeel van de rechtbank moet de vijfjaarsperiode worden gezien als een verlichting van de bewijslast dat werkgevers niet meer dan werknemers hebben bijgedragen. Door de “terugkijkperiode” te beperken tot vijf jaar, voorkomt de wetgever lastige bewijsproblemen ten aanzien van al langer bestaande fondsen.

4.5. Het vorenstaande leidt ertoe dat de beroepen gegrond moeten worden verklaard. De aanslagen en beschikkingen heffingsrente moeten worden vernietigd.

4.6. Eiseres heeft in haar beroepschrift verzocht om toekenning van een schadevergoeding op grond van artikel 8:73 van de Awb. Zij heeft dit verzoek niet verder onderbouwd, zodat niet aannemelijk is geworden dat zij enige voor vergoeding in aanmerking komende schade heeft geleden. Het verzoek om schadevergoeding wordt daarom afgewezen.

5. Proceskosten

De rechtbank vindt aan¬lei¬ding verweerder te veroordelen in de kos¬ten die eiseres in verband met de behande¬ling van het bezwaar en het beroep redelij¬kerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.196 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 161 (ingediend voor 1 oktober 2009), 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 437 en een wegingsfactor 1). Er is sprake van drie samenhangende zaken waarvoor één vergoeding wordt toegekend. Van overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten is de rechtbank niet gebleken.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan door mr. A.I. van Amsterdam, voorzitter, mr. A.M.F. Geerling en mr. G.H.W. Bodt, rechters, in tegenwoordigheid van mr. M.H. Gudden, griffier.

De griffier, De voorzitter,

Uitgesproken in het openbaar op: 12 april 2012

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Arnhem (belastingkamer), Postbus 9030, 6800 EM Arnhem.