Rechtbank Breda, 15-11-2007, BB9784, AWB 06/5179

Procedurenummer: AWB 06/5179

Uitspraakdatum: 15 november 2007

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

[belanghebbende], wonende te [woonplaats], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst, verweerder.

Eiser en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

1. Beslissing

2. Gronden

2.1. Belanghebbende heeft tezamen met zijn voormalige compagnon tot 28 februari 2006 een taxibedrijf geëxploiteerd en heeft in dat verband de beschikking over een viertal personenauto’s met kentekens [00-00-00], [00-00-00], [00-00-00] en [00-00-00] (de auto’s) gehad. Belanghebbende heeft voor de auto’s over een ingevolge de Wet personenvervoer 2000 geldige vergunning beschikt. Belanghebbende heeft voor de auto’s om teruggaaf van BPM verzocht. De teruggaven voor de kentekens [00-00-00] en [00-00-00] zijn op basis van artikel 16 van de Wet BPM achteraf in drie termijnen verleend. De teruggaven voor de kentekens [00-00-00] en [00-00-00] zijn op grond van het Besluit van 27 juli 2001, nr. CPP2011/2023, VN 2001/43.23 (hierna: het Besluit) in één keer vooraf verleend bij beschikkingen van respectievelijk 15 mei 2001 en 12 februari 2001.

2.3. Bij het boekenonderzoek heeft de inspecteur geconstateerd dat in de administratie de keuringsverslagen van de taxameters ontbraken. Van de APK-keuringsrapporten van de voertuigen waren enkel de geldende rapporten aanwezig.

2.4. In geschil is of de inspecteur terecht een naheffingsaanslag heeft opgelegd ervan uitgaande dat belanghebbende niet heeft voldaan aan de voorwaarden die zijn neergelegd in het Besluit c.q. in artikel 16 van de Wet BPM in verbinding met artikel 14 van het Uitvoeringsbesluit BPM.

2.5. Ter zitting heeft de inspecteur geconcludeerd, en de rechtbank acht dit juist, dat de tekortkomingen in de administratie van belanghebbende van onvoldoende gewicht zijn om de sanctie van artikel 27e AWR te dragen.

2.6. De teruggaaf bedraagt op grond van onderdeel 4 van het Besluit danwel op grond van het vijfde lid van artikel 16 van de Wet BPM nihil indien de auto niet geheel of nagenoeg geheel is gebruikt voor het verrichten van taxivervoer. De teruggaaf wordt derhalve onder voorwaarden verleend en voorziet tevens in een feitelijke toets van het gebruik van de auto. De bewijslast dat de auto geheel of nagenoeg geheel voor taxivervoer wordt gebruikt, rust ten tijde van het verzoek om teruggaaf op belanghebbende.

2.7. Vaststaat dat aan belanghebbende voor iedere auto bij beschikking op verzoek van belanghebbende teruggaaf is verleend van de BPM, al dan niet achteraf. De rechtbank gaat er dan van uit dat belanghebbende bij die aanvraag aannemelijk heeft gemaakt dat de auto geheel of nagenoeg geheel gebruikt wordt voor het verrichten van taxivervoer.

2.8. Nu de inspecteur door middel van een naheffingsaanslag de teruggaven BPM deels heeft teruggevorderd ligt, naar het oordeel van de rechtbank, de bewijslast dat niet voldaan is aan de voorwaarde, dat de auto’s geheel of nagenoeg geheel voor taxivervoer is gebruikt, bij de inspecteur.

2.9. De rechtbank is van oordeel dat de inspecteur, tegenover de gemotiveerde betwisting door belanghebbende, niet aannemelijk heeft gemaakt dat niet voldaan is aan de betreffende voorwaarde. De rechtbank neemt daarbij het volgende in aanmerking. De controleambtenaar heeft bij het controleren van de rittenadministratie, blijkens de gedingstukken, niet gesteld, dat uit de rittenadministratie is gebleken dat sprake is van concreet ander gebruik dan het gebruik voor taxivervoer. De controleambtenaar heeft slechts het ontbreken van kilometerstanden op de rittenstaten en de verschillen tussen de kilometerstanden van de teller van de auto en de taxameter als onderbouwing van zijn standpunt aangevoerd. De verschillen tussen de door de controleambtenaar opgevraagde kilometerstanden van de auto en de standen van de taxameters zijn, gezien de geloofwaardige verklaringen ter zitting van belanghebbende en de heer [deskundige], deskundige op het gebied van het ijken van taxameters, afdoende verklaard. Die verschillen rechtvaardigen dan niet de conclusie dat de taxi anders gebruikt is dan voor taxivervoer. Het eventueel niet in de administratie voor de winst en omzetbepaling terugvinden van ritten betekent niet dat die ritten geen taxivervoer betroffen zodat dit argument te dezen niet van belang is. Het voorgaande in samenhang bezien met het door de inspecteur niet gesteld zijn van concreet ander gebruik is de rechtbank van oordeel dat niet geconcludeerd kan worden dat de auto’s niet geheel dan wel niet nagenoeg geheel voor taxivervoer in gebruik waren. Overige geconstateerde gebreken in de boekhouding van belanghebbende kunnen, mede gezien de verklaring van belanghebbende ter zitting over bijvoorbeeld het ontbreken van oude keuringsrapporten, niet tot een andere conclusie leiden.

2.10. De rechtbank is derhalve van oordeel dat de inspecteur niet in zijn bewijslast is geslaagd. De naheffingsaanslag is derhalve ten onrechte opgelegd en dient daarom te worden vernietigd. Nu reeds op grond hiervan de naheffingsaanslag moet worden vernietigd, behoeft de vraag die is opgeroepen in de uitspraak van de Rechtbank Breda, procedure AWB 06/1461, te vinden op www.rechtspraak.nl, LJN AZ5547, geen nadere behandeling.

2.11. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep gegrond verklaard.

3. Griffierecht en proceskosten

Nu is gebleken dat de naheffingsaanslag op naam van belanghebbende is gesteld en niet op naam van [v.o.f.], is door de griffie aan belanghebbende een onjuist bedrag aan griffierechten in rekening gebracht. De rechtbank bepaalt derhalve dat aan belanghebbende een bedrag van € 141 dient te worden gerestitueerd. Nu het beroep gegrond is, dient de Staat het resterend bedrag aan griffierecht, € 141, aan belanghebbende te vergoeden.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 322 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1). Niet gesteld of aannemelijk is dat belanghebbende overige kosten heeft gemaakt die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking komen.

Deze uitspraak is gedaan op 15 november 2007 door mr. C.A.F.M. Stassen, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. M. van Es-Hinnen, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.