Rechtbank Breda, 28-01-2009, BH6870, AWB 07/2983

Procedurenummer: AWB 07/2983

Uitspraakdatum: 28 januari 2009

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiseres wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2. Gronden

2.1. Aan belanghebbende (in het onderhavige boekjaar [belanghebbende] N.V. geheten) is door de Nederlandse Mededingingsautoriteit op 30 december 2002 een boete opgelegd van € 24.000.000, in verband met overtreding van de Mededingingswet (hierna: MW). Tussen partijen is in geschil of, en zo ja, tot welk bedrag belanghebbende in het onderhavige boekjaar een voorziening mag vormen in verband met deze boete.

2.2. Belanghebbende weerspreekt niet dat de door haar gewenste voorziening niet kan worden gevormd indien de rechtbank oordeelt dat de boete op grond van artikel 3.14, eerste lid, aanhef en onderdeel c van de Wet IB 2001, welke bepaling in artikel 8, eerste lid van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 voor de vennootschapsbelasting van overeenkomstige toepassing is verklaard, niet op de winst in mindering mag worden gebracht.

2.3. In artikel 3.14, eerste lid, aanhef en onderdeel c van de Wet IB 2001 (tekst 2003) is, onder meer, bepaald dat een geldboete opgelegd ingevolge de MW niet in aftrek komt bij het bepalen van de winst. De wettekst biedt derhalve geen steun aan de opvatting van belanghebbende.

2.4. Belanghebbende betoogt evenwel dat een boete als de onderhavige volledig vergelijkbaar is met een op grond van artikel 81 van het EG-Verdrag opgelegde kartelboete (hierna: EG-boete). Een EG-boete is volgens belanghebbende aftrekbaar voor zover deze voordeelontnemend van aard is.

2.5. Naar het oordeel van de rechtbank kan uit de wetsgeschiedenis van artikel 3.14 van de Wet IB 2001 niet worden afgeleid dat de aldaar bedoelde boeten, daaronder begrepen die opgelegd ingevolge de MW, kunnen worden gesplitst in een deel dat is gericht op bestraffing en een deel dat is gericht op voordeelontneming. Het karakter van de onderhavige boete dient in zijn geheel te worden bezien en er bestaat geen ruimte een gedeelte daarvan anders dan als bestraffend van aard te kwalificeren. Dat in een door belanghebbende aangevoerd geval de rechter, terzake van een in het kader van overtreding van EU-kartelregels opgelegde sanctie, anders heeft geoordeeld, doet daaraan niet af. Weliswaar is bij de totstandkoming van de MW aansluiting gezocht bij Europese regelgeving terzake, maar overigens laat de Nederlandse wetsgeschiedenis op het stuk van de karakterisering van de in het kader van de MW opgelegde boeten geen twijfel over het uitsluitend bestraffende karakter daarvan bestaan.

2.7. Aan het in 2.6 overwogene doet niet af dat de boetegrondslag afhankelijk is van de zogeheten betrokken omzet (kort gezegd de omzet die met de verboden gedraging is behaald). De boetegrondslag bepaalt veeleer de strafmaat en niet zozeer het karakter van de boete. De rechtbank overweegt hierbij dat indien een boete een voordeelontnemend karakter zou hebben, het niet voor de hand ligt aan te sluiten bij de betrokken omzet, doch veeleer bij het met de verboden gedraging behaalde voordeel, in de regel de winst. De hoogte van de omzet geeft bijvoorbeeld geen inzicht in de daartegenover staande kosten. Voorts blijkt uit de parlementaire toelichting met betrekking tot het boeteplafond in artikel 57 van de MW, dat bij het bepalen van de sanctie wordt aangesloten bij de met de te bestraffen transactie behaalde omzet, zonder dat aan de sanctie een maximum wordt gesteld. De rechtbank leidt hieruit af dat bij de bepaling van de hoogte van de boete niet het ontnemen van voordeel aan de orde is, maar veeleer de effectiviteit van de sanctie.

2.8. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard.

2.9. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Deze uitspraak is gedaan op 28 januari 2009 door mr. D. Hund, voorzitter, mr. W. Brouwer en mr. R.W. Otto, rechters, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. I. van Wijk, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel