Rechtbank Breda, 05-02-2009, BH6965, AWB 08/1579

Procedurenummer: AWB 08/1579

Uitspraakdatum: 5 februari 2009

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

Eiseres en verweerder worden hierna genoemd belanghebbende, respectievelijk inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Belanghebbende heeft ter zake van de registratie van een personenauto, een [auto] met chassisnummer [000000], op aangifte belasting van personenauto´s en motorrijwielen (hierna: BPM) voldaan tot een bedrag van € 19.633.

1.2. Na door belanghebbende tegen de voldoening gemaakt bezwaar heeft de inspecteur bij uitspraak op bezwaar van 20 februari 2008 het bedrag aan verschuldigde BPM verlaagd tot € 18.873 en een teruggaaf verleend van € 760.

1.3. Belanghebbende heeft daartegen bij brief van 1 april 2008, door de rechtbank ontvangen op 3 april 2008, beroep ingesteld. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 288.

1.4. De inspecteur heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5. Belanghebbende heeft vóór de zitting, bij brief van 8 oktober 2008, nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de inspecteur.

1.6. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 24 oktober 2008 te [woonplaats]. Aldaar zijn verschenen en gehoord belanghebbende in de persoon van haar directeur, [directeur], bijgestaan door [taxateur], alsmede de inspecteur. Belanghebbende heeft ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan de inspecteur. Van het verder ter zitting verhandelde is een proces-verbaal opgemaakt (waarin belanghebbende abusievelijk [BV] wordt genoemd) waarvan een afschrift aan partijen is verzonden op 4 november 2008.

1.7. De rechtbank heeft belanghebbende bij voornoemd proces-verbaal een afschrift van het verweerschrift toegezonden. Belanghebbende heeft daarop schriftelijk meegedeeld dat het verweerschrift geen aanleiding geeft haar standpunt nader toe te lichten en verzocht het onderzoek te sluiten. De inspecteur is een kopie van deze brief toegezonden. Partijen is toen meegedeeld dat het onderzoek is gesloten en een uitspraak zal volgen.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Bij aangifteformulier van 19 december 2007, met nummer [00000], ten name van [belanghebbende] B.V., is aangifte voor de BPM gedaan in verband met de registratie van de auto tot een bedrag aan verschuldigde BPM van € 15.810. Bij de aangifte is een zogeheten “Berekening BPM” gevoegd. In deze berekening is uitgegaan van een oorspronkelijke consumentenprijs inclusief omzetbelasting (hierna: BTW) en BPM van € 83.205,52 en een bruto BPM-bedrag van € 23.098,52. De “huidige verkoopwaarde bij verkoop aan particulieren in Nederland” is berekend op € 56.950,00 (= 68,45% van de nieuwprijs). De aangegeven BPM ten bedrage van € 15.810 is 68,45% van de bruto BPM zijnde € 23.098,52.

2.2. Bij de aangifte is een taxatierapport gevoegd, opgemaakt op 19 december 2007 door [taxateur], voornoemd. De taxatie vermeldt naast het chassisnummer en het type een kilometerstand van 3.465 en als datum eerste toelating 31 augustus 2007, een uitvoerige beschrijving van het motorrijtuig ten tijde van de opname, 18 december 2007, en de aanwezig geconstateerde standaard fabrieksaccessoires: autotelefoonvoorbereiding, audio-navigatiesysteem, automatische airco, met leder beklede en elektrisch verstelbare stoelen, elektrisch inklapbare buitenspiegels, houtafgewerkt interieur, trekhaak met afneembare kogel, metallic kleur, parkeersensor, sportpakket exterieur en verwarmde voorstoelen. Als "verkoopwaarde aan particulier in de huidige staat na RDW [Rijksdienst voor het wegverkeer] registratie" is getaxeerd € 56.950. Bij een oorspronkelijke catalogusprijs inclusief accessoires van € 83.205 levert dit een restwaarde op van 68,45%. Bij de waardering is onder meer aangegeven dat rekening is gehouden met de restwaarde van de opties en met de in het taxatierapport genoemde bijzondere omstandigheden.

2.3. Bovengenoemd taxatierapport heeft belanghebbende laten opstellen met het oog op de voor registratie van de auto in Nederland vereiste betaling van de BPM. Belanghebbende heeft in eerste instantie bedoeld de waarde te laten vaststellen op basis van artikel 10, eerste, tweede en zevende lid, van de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: Wet), het bepalen van de waarde aan de hand van de werkelijke afschrijving. Bij de registratie van de auto heeft de controleambtenaar kenbaar gemaakt een hertaxatie te willen laten uitvoeren.

2.4. Belanghebbende nam geen genoegen met het tijdsbeslag dat een hertaxatie met zich meeneemt en heeft in tweede instantie besloten om aangifte te doen met toepassing van artikel 10, tweede lid, van de Wet, het bepalen van de werkelijke waarde aan de hand van de zogeheten afschrijvingstabel. Op basis van deze tabel is het afschrijvingspercentage gesteld op 15%. Uitgaande van een oorspronkelijke consumentenprijs inclusief BTW en BPM van € 83.205,52 en een bruto BPM-bedrag van € 23.098,52, bedroeg de verschuldigde BPM € 19.633 (=85% van 23.098). Belanghebbendes aangifte is tot dit bedrag gecorrigeerd.

2.5. De controleambtenaar heeft afgezien van het laten uitvoeren van een hertaxatie en de herziene aangifte van belanghebbende geaccepteerd en na voldoening van het bedrag aan de RDW het zogenaamd fiscaal akkoord gegeven.

3. Geschil

3.1. Blijkens de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting is tussen partijen in geschil het antwoord op de vraag of de verschuldigde BPM na bezwaar terecht is vastgesteld op € 18.873. Meer specifiek is in geschil of een redelijke bewijslastverdeling met zich brengt dat belanghebbende aannemelijk moet maken dat het bedrag te hoog is vastgesteld. Belanghebbende beantwoordt die vraag ontkennend, de inspecteur bevestigend.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Voor zover zij daar ter zitting van zijn afgeweken verwijst de rechtbank naar het proces-verbaal van de zitting.

3.3. Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de BPM tot een bedrag van € 15.810. De inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Belanghebbende heeft bij het doen van aangifte (in 2e instantie) gekozen voor toepassing van de afschrijvingstabel. In haar beroepschrift stelt belanghebbende zich op het standpunt dat de waarde moet worden bepaald aan de hand van de werkelijke afschrijving. Met partijen is de rechtbank van oordeel dat, nu de op aangifte voldane belasting nog niet onherroepelijk vaststaat, belanghebbende gerechtigd is om haar keuze voor toepassing van de afschrijvingstabel te herzien, zodat in plaats van de afschrijvingstabel de hoofdregel van het eerste en tweede lid van artikel 10 van de Wet mogelijk alsnog toegepast kan worden.

4.4. Blijkens de tekst van artikel 8, vierde lid van de Uitvoeringsregeling dient bij de berekening van de in artikel 10, tweede lid van de Wet bedoelde afschrijving als uitgangspunt te worden genomen de waarde van de auto bij verkoop van het motorrijtuig door een wederverkoper aan een particulier in Nederland. In dit criterium ligt besloten dat een uit het buitenland afkomstige gebruikte auto met niet meer BPM mag worden belast dan drukt op reeds tot het Nederlands wagenpark behorende en vergelijkbare voertuigen, de zogeheten referentieauto’s (Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen van 22 februari 2001, Gomes Valente, C- 393/98, BNB 2001/395, Hoge Raad 6 december 2002, nummer 37.666, LJ-nummer LJN AE4811 (te raadplegen op www.rechtspraak.nl), BNB 2003/122).

4.5. De rechtbank overweegt ten aanzien van de bewijslastverdeling allereerst het volgende. De RDW geeft op grond van het bepaalde in artikel 49 van de Wegenverkeerswet 1994, niet eerder een kenteken voor een te registreren voertuig af dan nadat door de Belastingdienst aan haar is meegedeeld dat aan de fiscale verplichtingen ten aanzien van het te registreren voertuig is voldaan. Belastingplichtigen, veelal handelaren in voertuigen, hebben alle belang bij het zo snel mogelijk verkrijgen van een Nederlands kenteken voor het voertuig zodat de handel niet onnodig wordt belemmerd. De handel wordt evenwel vertraagd door mogelijke aanvullende eisen ter bepaling van de voor het voertuig te betalen BPM. Daartegenover staat het belang van de inspecteur bij een adequate controle van de ingediende aangifte. De rechtbank merkt hierbij nog het volgende op. De waardedeskundige heeft ter zitting desgevraagd verklaard dat het voor een ter zake deskundige, aan de hand van relevante digitale foto's, heel wel mogelijk is om een taxatierapport achteraf te beoordelen. Gegeven de mogelijkheid dat de inspecteur de te weinig geheven belasting zonder meer kan naheffen is de rechtbank, gezien de wederzijdse gerechtvaardigde belangen, van oordeel dat de bewijslastverdeling in het onderhavige geval als volgt over partijen moet worden verdeeld.

4.5.1. Op belanghebbende rust de last te bewijzen dat de aangifte juist is. Indien een belastingplichtige aangifte doet naar de werkelijke afschrijving en daarbij een taxatierapport als bedoeld in artikel 8, vierde lid, onderdeel b, van de Uitvoeringregeling overlegt, is het van hem te verlangen bewijs in beginsel geleverd. Dit brengt met zich mee dat inlichtingen en onderbouwingen van die aangifte desgevraagd door belanghebbenden moeten worden verstrekt. Hierbij dient wel steeds als uitgangspunt te gelden dat de waardering is gedaan door een beëdigd en dus deskundig te achten taxateur en dat deze rekening heeft gehouden met de specifieke omstandigheden van het getaxeerde voertuig.

4.5.2. De controle bij de aangifte kan bestaan uit de vergelijking van het voertuig met het overgelegde taxatierapport. Mogelijke bijzonderheden kunnen dan door de Belastingdienst middels digitale foto's tot in detail worden vastgelegd. Het enige te controleren gegeven dat wellicht nader onderzoek vergt is de bij de taxatie gehanteerde waarde van de referentieauto's. Hiervoor is echter naar het oordeel van de rechtbank (gezien het voorliggende taxatierapport en de daarbij gemaakte opmerkingen en foto's) een volledige hertaxatie van het voertuig (mede in aanmerking nemend de verklaring van de deskundige ter zitting welke de rechtbank aannemelijk voorkomt) niet noodzakelijk. Het naheffen van de mogelijk te weinig geheven BPM is dan bovendien steeds mogelijk zonder dat de controlemogelijkheden van de Belastingdienst te kort worden gedaan. Ten aanzien van de hoogte van de mogelijke correctie op de aangifte, dan wel de naheffing in dergelijke gevallen, is de rechtbank van oordeel dat de bewijslast (dat de ter zake van het voertuig geheven BPM niet meer bedraagt dan er BPM drukt op de zogeheten referentieauto’s) nog steeds op de inspecteur rust.

4.6. Belanghebbende heeft zowel bij het doen van aangifte als thans ter onderbouwing van haar beroepschrift het in 2.2 genoemde taxatierapport van 19 december 2007 overgelegd. Niet is gesteld, noch is anderszins aannemelijk geworden, dat dit rapport niet als taxatierapport in de zin van het vierde lid van artikel 8 van de Uitvoeringsregeling kan worden aangemerkt. Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende met het overleggen van het taxatierapport van 17 juli 2007 in beginsel voldaan aan de wettelijke vereisten voor toepassing van procentuele afschrijving anders dan middels de tabel van artikel 8, vijfde lid van de Uitvoeringsregeling. Belanghebbende heeft dan in beginsel voldaan aan de bewijsopdracht die de Wet aan haar oplegt.

4.8. De rechtbank is van oordeel dat de door de inspecteur aangevoerde argumenten, de waarde volgens de door hem gehanteerde koerslijst en de opmerking dat belanghebbendes handelsmarge op de auto mogelijk niet positief is, onvoldoende zijn om af te wijken van de taxatie. De door de inspecteur gehanteerde koerslijst gaat uit van een prijslijst van 28 maart 2007. Deze datum is naar het oordeel van de rechtbank te ver verwijderd van de datum van de aangifte, 19 december 2007, om daaraan de conclusie te verbinden dat de taxatie niet juist is. Met betrekking tot de opmerking inzake de handelsmarge merkt de rechtbank op dat belanghebbende handelaar is in voertuigen zodat de rechtbank in die opmerking geen aanleiding ziet te concluderen dat de taxatie onjuist is.

4.9. Op grond van het in 4.2 tot en met 4.8 overwogene is de rechtbank van oordeel dat belanghebbende met het overleggen van het taxatierapport in beginsel in haar bewijsopdracht is geslaagd. Voor dat geval is er geen aanleiding af te wijken van de aanvankelijk gedane aangifte en daarbij getaxeerde waarde. De verschuldigde BPM bedraagt in dat geval € 15.810 zodat een teruggaaf BPM verleent moet worden van € 3.063 (€ 18.873 minus € 15.810).

4.10. Gelet op het bovenstaande dient het beroep gegrond te worden verklaard en moet worden beslist als hierna is vermeld.

5. Proceskosten

5.1. De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken.

5.2. In artikel 8:75, eerste lid, van de Awb en in het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit) zijn nadere regels gesteld over de kosten waarop de proceskosten-veroordeling betrekking kan hebben. De mogelijkheid van een proceskostenveroordeling is beperkt tot de in artikel 1 van het Besluit opgesomde kosten. In artikel 1, onder b, van het Besluit worden de kosten van deskundigen genoemd. Volgens artikel 2, eerste lid, sub b, van het Besluit, gelezen in samenhang met artikel 8:36, tweede lid, van de Awb, geldt voor de hoogte van het te vergoeden bedrag de Wet tarieven in strafzaken. De hoogte van de vergoeding is via artikel 3, eerste lid, onderdeel a, van die wet te vinden in het Besluit tarieven strafzaken, artikel 6. Daarin is bepaald dat een tarief geldt van ten hoogste € 81,23 per uur. De rechtbank stelt de te vergoeden kosten voor het inschakelen van een deskundige vast op € 325. Deze kosten zijn bij gebreke van een voldoende nauwkeurige specificatie berekend naar de door de taxateur bestede tijd voor het voorbereiden en bijwonen van de zitting, welke in redelijkheid is vastgesteld op vier uren. De kosten voor het opmaken van het taxatierapport laat de rechtbank buiten beschouwing, nu dit reeds voor de aangifte is opgesteld en dus vóór de aanvang van de beroepsprocedure is opgesteld.

5.3. Voor de overige door belanghebbende genoemde proceskosten, te weten reis- en verblijfskosten van de directeur van belanghebbende, wordt de inspecteur, eveneens met toepassing van dat besluit, veroordeeld deze te vergoeden tot een bedrag van € 12. Dit bedrag is bepaald op de kosten van het reizen per openbaar vervoer tweede klasse van [woonplaats] naar [woonplaats] en retour. Daarmee komt het totale bedrag aan te vergoeden proceskosten uit op een bedrag van € 337.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 5 februari 2009 door mr. C.A.F.M. Stassen, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. M.M. Dondorp-Loopstra, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.