Rechtbank Breda, 17-06-2009, BI9812, AWB 08/2077

Procedurenummer: AWB 08/2077

Uitspraakdatum: 17 juni 2009

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2. Gronden

2.1. Belanghebbende, die in ieder geval tot 1 september 2004 in Nederland woonde, was van 1 mei 1992 tot 31 augustus 2004 in dienst bij [BV]. Hij heeft van 1 januari 2000 tot en met 1 april 2003 werkzaamheden verricht in Vietnam in een specerijenfabriek. De specerijenfabriek was een vaste inrichting van [Holding], een Engelse vennootschap behorende tot het zelfde concern als [BV]. Belanghebbende heeft zijn salaris over deze periode genoten van [BV]. Van 1 april 2003 tot 31 augustus 2004 was belanghebbende werkzaam in Nederland. Per 31 augustus 2004 is de arbeidsovereenkomst met [BV] beëindigd en heeft belanghebbende een ontslagvergoeding gekregen van € 122.631. Deze vergoeding is voor rekening gekomen van de Holding.

2.2. In geschil is het antwoord op de vraag of voor een deel van de door belanghebbende ontvangen ontslagvergoeding, zijnde € 69.934, recht bestaat op voorkoming van dubbele belasting. Voorts is de over het belastingbedrag te berekenen heffingsrente in geschil.

2.3. Naar het oordeel van de rechtbank - dit in tegenstelling tot de andersluidende opvatting van belanghebbende - leidt vaste jurisprudentie van de Hoge Raad (o.a. in HR 11 juni 2004, nrs. 37 714 en 38 112, BNB 2004/344 en 345, HR 23 juni 2006 nr. 42 544, BNB 2006/295 en HR 11 april 2008, nr. 43 093, BNB 2008/180) er toe dat het woonland (in casu Nederland) slechts een vermindering ter voorkoming van dubbele belasting dient te verlenen indien en voorzover die gedeelten van de ontslagvergoeding feitelijk ten laste zijn gekomen van een werkgever die inwoner is van die staten of van een vaste inrichting die of een vast middelpunt dat de werkgever in die staten heeft.

2.4. Vaststaat dat belanghebbende gewerkt heeft voor een vaste inrichting van de Holding in Vietnam. Voorts staat vast dat er feitelijk niets van de ontslagvergoeding ten laste van de vaste inrichting in Vietnam is gekomen. In dat geval is het gelijk in zoverre aan de inspecteur.

2.5. Belanghebbendes beroep op het arrest van de Hoge Raad van 23 november 2007, nr. 42 743, BNB 2008/29, kan hem niet baten. In dit arrest, waarin het ging om een reguliere arbeids¬beloning, heeft de Hoge Raad beslist dat het voldoende is dat deze aan de vaste inrichting kan worden toegerekend. Naar het oordeel van de rechtbank is de Hoge Raad in dit arrest dan ook niet teruggekomen van zijn eerdere beslissingen over ontslagvergoedingen in de onder 2.3 genoemde arresten, maar heeft hij in dit arrest juist het verschil (tussen de ontslag¬vergoeding en de reguliere arbeidsbeloning) in voorwaarden voor verdragsrechte¬lijke vermindering ter voorkoming van dubbele belasting verduidelijkt.

2.6. Met betrekking tot de heffingsrente merkt de rechtbank op dat de inspecteur ingevolge artikel 30f van de AWR heffingsrente in rekening diendt te brengen nu er sprake is van een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen. Overigens is gesteld noch gebleken dat het bedrag van de heffingsrente in casu onjuist is vastgesteld. Het hierboven overwogene leidt tot de conclusie dat terecht en tot het juiste bedrag heffingsrente in rekening is gebracht.

2.7. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond.

2.8. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Aldus gedaan door mr A.A. den Hartog, voorzitter, mr. C.A.F.M. Stassen en mr. M.M. de Werd, rechters, en door de voorzitter en mr. M.S.J. Pijnenburg-Braspenning, griffier, ondertekend.

De griffier, De voorzitter,

Uitgesproken in het openbaar op 17 juni 2009.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel