Rechtbank Breda, 16-10-2009, BK1545, 09/2334

Procedurenummer: AWB 09/2334

Uitspraakdatum: 16 oktober 2009

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiseres wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1.Beslissing

2.Gronden

2.1.Belanghebbende heeft ten aanzien van het onderhavige tijdvak voor een aantal producten aangifte voor de accijns gedaan, waarin deze producten zijn opgenomen als tussenproduct als bedoeld in artikel 11b van de Wet op de accijns (hierna: WA). Volgens de aangifte was belanghebbende over het onderhavige tijdvak € 39,86 aan accijns verschuldigd. Bij brief van 19 november 2008 heeft belanghebbende de inspecteur verzocht om het opleggen van een naheffingsaanslag over het verschil van de accijns verschuldigd op basis van tussenproducten en de accijns verschuldigd op basis van gedistilleerde producten als bedoeld in artikel 12 van de WA. Dit heeft geresulteerd in het opleggen van de onderhavige naheffingsaanslag tot een bedrag van € 77,61.

2.2.Tussen partijen is in geschil of belanghebbende ter zake van de uitslag van de goederen accijns verschuldigd is naar het op grond van artikel 11d van de WA geldende tarief van € 72,89 per hectoliter omdat de goederen moeten worden ingedeeld onder tariefpost 2206 van de gecombineerde nomenclatuur (GN) zoals belanghebbende bepleit, dan wel naar het op grond van artikel 13 van de WA geldende tarief van € 15,04 per hectoliter per volumepercentage alcohol omdat de goederen moeten worden ingedeeld in tariefpost 2208 van de GN, zoals de inspecteur voorstaat.

2.3.Het geschil heeft betrekking op de volgende producten:

Product Accijns volgens aangifte Accijns volgens aanslag

2.4.Tussen partijen is niet langer in geschil dat alle in het product [hoofdproduct] aanwezige alcohol is verkregen door vergisting van appels. Voorts is niet in geschil dat [hoofdproduct] een vloeistof is die geschikt is voor menselijke consumptie.

2.5.Tussen partijen is niet in geschil dat [hoofdproduct] neutraal is wat betreft geur, kleur en smaak. De overige in 2.3 genoemde producten (hierna: de overige producten) bestaan voor zeker 80% tot 90% uit [hoofdproduct]. De inspecteur heeft onweersproken gesteld dat de overige producten fel gekleurd zijn en een nadrukkelijk aanwezige geur hebben, veroorzaakt door kunstmatige fruitaroma’s.

2.6.De inspecteur stelt dat [hoofdproduct] geen drank is nu dit product niet voor menselijke consumptie bestemd is en daarom niet in tariefpost 2206 van de GN kan worden ingedeeld. Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende echter aannemelijk gemaakt dat [hoofdproduct] wél een drank is. Een drank is een vloeistof die geschikt is voor menselijke consumptie en daarvoor ook bestemd is. De rechtbank hecht geloof aan belanghebbendes stelling dat [naam leverancier hoofdproduct], de leverancier van [hoofdproduct], reeds vóór aanvang van het onderhavige tijdvak serieus marketingonderzoek deed betreffende dit product en dat [hoofdproduct], onder de naam [naam hoofdproduct], ook daadwerkelijk op de markt is gebracht en onder andere bij [naam supermarkt] verkrijgbaar is. Dat [hoofdproduct] gedurende het onderhavige tijdvak nog niet op de markt verkrijgbaar was is niet van belang, nu deze omstandigheid niet afdoet aan de bestemming voor menselijke consumptie.

2.7.Gelet op hetgeen is overwogen in 2.5 en 2.6 dient [hoofdproduct] naar het oordeel van de rechtbank te worden aangemerkt als een gegiste drank als bedoeld in post 2206 van de GN. Derhalve valt het product onder de omschrijving van artikel 11b van de WA en is het tarief van artikel 11d van de WA van toepassing. Nu belanghebbendes beroep in zoverre gegrond is, behoeft haar stelling, dat de uitslag van het laboratoriumonderzoek door de Douane naar [hoofdproduct] is gemanipuleerd, geen behandeling.

2.8.De inspecteur heeft gesteld dat alle genoemde producten, met uitzondering van [hoofdproduct], dranken zijn die moeten worden aangemerkt als “likeuren” en (reeds) daardoor vallen in post 2208 GN.

2.10.Voor producten die vallen onder twee posten van de GN zoals in dit geval, heeft alsdan de post met de meest specifieke omschrijving voorrang. Naar het oordeel van de rechtbank is geen van beide posten in dit geval echt specifiek. Evenmin is te bepalen aan welke stof het product zijn wezenlijke karakter ontleent; het karakter van gegiste drank als bedoeld in post 2206 van de GN is immers, zoals de rechtbank hiervoor heeft overwogen, verloren gegaan. Als dan moet volgens de Algemene indelingsregels GN de post worden toegepast die in volgorde van nummering het laatst is geplaatst. Dat is post 2208.

2.11.Al het voorgaande leidt tot de conclusie dat voor de overige producten het gelijk is aan de inspecteur.

2.12.Belanghebbende stelt dat bij het opleggen van de naheffingsaanslag het non-discriminatiebeginsel, zoals neergelegd in artikel 95 van het EG-verdrag, is geschonden aangezien op gelijksoortige producten uit andere lidstaten minder accijns zou worden geheven. Ter zitting heeft belanghebbende verwezen naar het uit Duitsland afkomstige product [Duits product].

2.13.De rechtbank overweegt dat belanghebbende op geen enkele wijze aannemelijk heeft gemaakt dat het product [Duits product], of enig ander door haar bedoeld product, in voldoende mate op relevante punten overeenkomt met de producten genoemd in 2.3 om deze als gelijke gevallen aan te merken. Alleen al hierom faalt belanghebbendes beroep op het gelijkheidsbeginsel.

2.14.Gelet op het in 2.7. overwogene is het beroep gegrond verklaard. Nu over het product [hoofdproduct], conform de aangifte, € 5,00 accijns is verschuldigd in plaats van het in de naheffingsaanslag voor dit product gehanteerde bedrag van € 10,11, is de naheffingsaanslag verminderd van € 77,61 tot € 72,50.

2.15.Aangezien de naheffingsaanslag vrijwel volledig in stand blijft, overweegt de rechtbank dat hiervoor niet, zoals belanghebbende stelt, elk wettelijk kader ontbreekt. Belanghebbende, op wie in dit opzicht de bewijslast rust, heeft niet aannemelijk gemaakt dat bij het opleggen van de naheffingsaanslag enig algemeen beginsel van behoorlijk bestuur is geschonden.

2.16.De rechtbank, voor wat dit betreft fungerende als voorzieningenrechter, wijst belanghebbendes verzoek om het treffen van een voorlopige voorziening, onder het opleggen van een dwangsom van € 25.000 per dag, af, reeds omdat belanghebbendes stelling dat alle onder 2.3. vermelde producten moeten worden belast naar het tarief van artikel 11c van de WA als onjuist is beoordeeld.

3.Proceskosten

3.1.De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 322 (1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1).

3.2.Daarbij overweegt de rechtbank dat de gemachtigde van belanghebbende, mr. C.A. de Wit, als belastingadviseur werkzaam is, maar dat van kosten voor rechtsbijstand eerst gebleken is bij zijn aanwezigheid ter zitting. Het bezwaarschrift en het beroepschrift zijn door belanghebbende zelf ingediend.

Aldus gedaan door mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, rechter, en door deze ondertekend. Mr. I. van Wijk, griffier, is verhinderd de uitspraak te ondertekenen.

De griffier, De rechter,

Uitgesproken in het openbaar op 16 oktober 2009.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 22 oktober 2009

Rechtsmiddel