Rechtbank Breda, 12-10-2012, BZ2562, 11/1763

Procedurenummer: AWB 11/1763

Uitspraakdatum: 12 oktober 2012

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

1. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2. Gronden

2.1. Belanghebbende maakt deel uit van de fiscale eenheid [belanghebbende], [BV. A] cs (hierna: de fiscale eenheid), een fiscale eenheid in de zin van artikel 7, vierde lid, van de Wet op de omzetbelasting 1968.

2.3. Zowel bij de fiscale eenheid als bij [BV. C] is op 6 februari 2007 een boekenonderzoek gestart, waarbij onder andere de aanvaardbaarheid van de aangiften omzetbelasting over de jaren 2002 tot en met 2005 is onderzocht. De rapporten dragen als datum respectievelijk 3 december 2008 en 2 juli 2008. Beide rapporten zijn aan de fiscale eenheid verstrekt.

2.4. Naar aanleiding van het boekenonderzoek zijn aan de fiscale eenheid twee naheffingsaanslagen omzetbelasting opgelegd, te weten:

2.5. Op [datum] is door de Rechtbank te Roermond het faillissement van [BV. C] uitgesproken.

Ingevolge artikel 29 lid 2 van de Wet op de omzetbelasting 1968 dient de in de per faillissementsdatum openstaande concurrente crediteuren begrepen omzetbelasting te worden terugbetaald.

Per faillissementsdatum ([datum]) beliepen de openstaande concurrente crediteuren € 685.425 inclusief omzetbelasting. Derhalve dient de omzetbelasting, te weten 19/119 x € 685.425 = € 109.437, alsnog te worden nageheven.

5.2 Fiscale eenheid

Totaal € 6.633 € 151.707

De berekening van de heffingsrente is gebaseerd op de bovenstaande uitsplitsing.

5 Naheffingsaanslag omzetbelasting

2.8. Op 19 december 2008 is de naheffingsaanslag met aanslagnummer [nummer] verminderd met een bedrag van € 4.684. Tevens is toen het bedrag van de boete verminderd met € 62.931. Met dagtekening 18 februari 2009 is de naheffingsaanslag met aanslagnummer [nummer] bij uitspraak op bezwaar van € 109.437 verminderd tot € 32.930. Beide naheffingsaanslagen staan inmiddels onherroepelijk vast.

Zoals u weet gaat mijn vakantie morgen in. Ik acht het dus uitgesloten dat wij voordien nog kunnen overleggen. Op zijn vroegst kan dan een overleg plaatsvinden in de tweede week van september. Verzoek u wel alle invorderingsmaatregelen aan te houden tot dat ons overleg is geweest.”

2.10. De beschikking aansprakelijkstelling, met dagtekening 11 november 2010, is vastgesteld op een bedrag van € 142.641, welk bedrag als volgt is samengesteld:

a) Tenaamstelling naheffingsaanslag aanslagnummer [nummer]

2.12.1. Het bedrag van de naheffingsaanslag (na vermindering) is als zodanig niet in geschil. Belanghebbende heeft gesteld dat de naheffingsaanslag betrekking heeft op feiten en omstandigheden die zich hebben voorgedaan na het verbreken van de fiscale eenheid, omdat pas na [datum] is komen vast te staan dat [BV. C] haar crediteuren niet kon betalen. De naheffingsaanslag dient volgens belanghebbende niet aan de fiscale eenheid, maar aan [BV. C] te worden opgelegd, omdat voormelde vennootschap na [datum] geen deel meer uitmaakte van de fiscale eenheid.

b) Was de belastingschuldige in gebreke?

2.13.1. De rechtbank stelt voorop dat de fiscale eenheid de belastingschuldige is met betrekking tot de onder 2.4 vermelde naheffingsaanslagen. Mede gezien hetgeen onder 2.12.2 is overwogen, zijn de naheffingsaanslagen terecht aan de fiscale eenheid opgelegd.

2.13.2. Ingevolge artikel 43, lid 1, van de Invorderingswet 1990 zijn lichamen in de zin van de Algemene wet inzake rijksbelastingen, die ingevolge artikel 7, vierde lid, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB) zijn aangemerkt als één ondernemer, hoofdelijk aansprakelijk voor de omzetbelasting welke verschuldigd is door deze ondernemer. Nu belanghebbende deel uitmaakte van de fiscale eenheid, was zij derhalve hoofdelijk aansprakelijk voor de door de fiscale eenheid verschuldigde omzetbelasting.

2.13.3. Op grond van artikel 49, eerste lid, van de IW 1990 geschiedt de aansprakelijkstelling bij voor bezwaar vatbare beschikking door de ontvanger en vindt aansprakelijkstelling niet plaats vóór het tijdstip waarop de belastingschuldige in gebreke is met de betaling van zijn belastingschuld.

2.13.4. Ter zitting is komen vast te staan dat het uitstel van betaling, dat was verleend naar aanleiding van het tegen de naheffingsaanslag met aanslagnummer [nummer] ingediende bezwaar, is ingetrokken op of vlak na 18 februari 2009. Bovendien is de fiscale eenheid er bij brief van de ontvanger van 20 oktober 2010 op gewezen dat die naheffingsaanslagen nog openstonden en er geen uitstel van betaling voor die aanslagen was verleend. Tot op heden zijn de naheffingsaanslagen niet betaald.

2.13.5. De rechtbank is op grond van het in 2.13.4 geconstateerde van oordeel dat de belastingschuldige voor de openstaande belastingschulden van de naheffingsaanslagen met aanslagnummer [nummer] en [nummer] in ieder geval op het moment van aansprakelijkstelling, 11 november 2010, in gebreke was. De omstandigheid dat belanghebbende, als aansprakelijkgestelde, een nader verzoek om uitstel en/of kwijtschelding van betaling heeft gedaan doet hier niet aan af. Evenmin doet daar aan af dat belanghebbende tegen de afwijzing van dat verzoek beroep heeft ingesteld bij de Direkteur.

c) Kosten, heffingsrente en invorderingsrente

2.14.1. Belanghebbende is op grond van artikel 32, tweede lid, van de IW 1990 tevens aansprakelijk gesteld voor de heffingsrente, invorderingsrente en kosten die in rekening zijn gebracht aan de belastingschuldige. Op de ontvanger rust de bewijslast aannemelijk te maken dat het belopen daarvan mede aan belanghebbende is te wijten. In de beschikking aansprakelijkstelling heeft de ontvanger gesteld dat belanghebbende, als onderdeel van de fiscale eenheid (zijnde de belastingschuldige) mede verantwoordelijk was voor het tijdig doen van aangifte en het tijdig voldoen van de op aangifte verschuldigde belasting. In zijn verweerschrift heeft de ontvanger gesteld dat de fiscale eenheid zelfstandig geen betalingen kon verrichten en dat dus de onderdelen daarvan ervoor verantwoordelijk waren dat de fiscale verplichtingen correct door de fiscale eenheid werden nagekomen. Voorts mag er volgens de ontvanger van worden uitgegaan, dat belanghebbende nu zij in de gelegenheid is geweest om invloed uit te oefenen op het betalingsgedrag van belastingschuldige doch desalniettemin nalatig is geweest en niet voor betaling heeft gezorgd, een verwijt ten aanzien van het niet betalen kan worden gemaakt.

2.14.2. Vaststaat dat belanghebbende deel uitmaakte van de fiscale eenheid omzetbelasting die de belastingschuldige is. Bij een fiscale eenheid is sprake van verwevenheid in financieel, organisatorisch en economisch opzicht. Belanghebbende moet derhalve op de hoogte van en mede verantwoordelijk zijn geweest voor zowel het aangiftegedrag als het betalingsgedrag van de belastingschuldige. Naar het oordeel van de rechtbank is op basis van deze feiten en omstandigheden voldoende aannemelijk dat het belopen van de heffingsrente, invorderingsrente en kosten mede aan belanghebbende is te wijten.

2.15. Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard.

2.16. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

De griffier, De voorzitter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 15 oktober 2012

Rechtsmiddel