Rechtbank Den Haag, 30-09-2014, ECLI:NL:RBDHA:2014:12582, AWB - 13 _ 7384

Eiser en zijn echtgenote hebben in hun aangiften inkomstenbelasting / premie volksverzekeringen over de jaren 2008 tot en met 2010 geen vermogensbestanddelen opgenomen die betrekking hebben op een [M] rekening.

Bij brief van 4 juni 2013 heeft eiser aangegeven dat hij en zijn echtgenote in de door verweerder genoemde jaren geen buitenlandse bankrekening hebben aangehouden. Vervolgens heeft verweerder de onderhavige informatiebeschikkingen gegeven.

Eiser concludeert tot gegrondverklaring van de beroepen en vernietiging van de informatiebeschikkingen. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van de beroepen.

Naar het oordeel van de rechtbank kon verweerder zich in redelijkheid op het standpunt stellen dat de door hem gevraagde informatie voor de belastingheffing van eiser voor de jaren 2008 tot en met 2010 van belang kon zijn, omdat die informatie opheldering zou kunnen geven over de vraag of eiser in die jaren over niet door hem aangegeven vermogen beschikte (vgl. Hoge Raad 18 april 2003, ECLI:NL:HR:2003:AF7498). Daarbij heeft de rechtbank in aanmerking genomen dat uit het zogenoemde BVR-systeem van de belastingdienst naar voren komt dat de achternamen op het onder 1 genoemde renseignement een unieke naamcombinatie oplevert en dat is die van eiser en zijn echtgenote. Met het ten aanzien van eiser gewezen arrest van de Hoge Raad van 2 mei 2014, ECLI:NL:HR:2014:1032, is onherroepelijk komen vast te staan dat eiser terecht als houder van de onder 1 genoemde [M] rekening is geïdentificeerd. Daarnaast acht de rechtbank het, gelet op de hoogte van de saldi van de [M] rekening in 1996 en de wijze waarop die saldi waren belegd, aannemelijk dat eiser een belegging voor de lange termijn heeft aangehouden zodat niet uitgesloten is dat hij in de jaren 2008 tot en met 2010 nog steeds over (een deel van) die saldi heeft kunnen beschikken.

De omstandigheid dat de renseignementen saldigegevens uit het jaar 1996 bevatten, kan aan voormeld oordeel niet afdoen, nu voor de bevoegdheid van verweerder tot het stellen van vragen op de voet van artikel 47, eerste lid, van de Awr niet vereist is dat verweerder aannemelijk heeft gemaakt dat eiser een [M] rekening heeft in de jaren waarover informatie wordt opgevraagd; een redelijk vermoeden daartoe is voldoende (vgl. Hoge Raad 1 november 2013, ECLI:NL:HR:2013:1016). Ook het beroep van eiser op de uitspraak van rechtbank Breda van 20 september 2012, (ECLI:NL:RBBRE:2012:BY2216), faalt, nu in het aldaar voorliggende geval de gerechtigdheid tot een buitenlandse bankrekening niet aannemelijk was gemaakt.

Gelet op het vorenstaande kon eiser dan ook niet volstaan met de enkele ontkenning dat hij en zijn echtgenote in de jaren 2008 tot en met 2010 een buitenlandse bankrekening hadden. Eiser heeft derhalve niet voldaan aan zijn informatieverplichting, zodat de informatiebeschikkingen terecht zijn gegeven.

De beroepen zijn ongegrond.

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.