Rechtbank Den Haag, 24-07-2014, ECLI:NL:RBDHA:2014:9669, AWB-14_498

Bij brief van 11 september 2013 heeft verweerder eiseres betreffende de KB Lux rekening met nummer [rekeningnummer] verzocht om de in de formulieren “Verklaring In het buitenland aangehouden bankrekening(en) en “Opgaaf in het buitenland aangehouden bankrekening(en)” gestelde vragen te beantwoorden en daarbij de gevraagde afschriften over de periode 31 december 2000 tot en met 31 december 2010 te verstrekken. In die formulieren wordt van eiseres gevraagd om aan te geven van welke in het buitenland aangehouden bankrekeningen zij rekeninghouder is geweest en daarbij gegevens te verstrekken over de data van opening en opheffing van de rekeningen, de data van stortingen en/of overmakingen, de wijze van opnamen en/of overboekingen, de hoogte van de stortingen, overmakingen, opnamen en overboekingen, de herkomst van de stortingen en/of overmakingen en het bestedingsdoel van de opnamen of overboekingen. Bij brief van 21 oktober 2013 heeft verweerder, onder verwijzing naar vorengenoemde vragenbrief van 11 september 2013, een herinneringsbrief aan eiseres verzonden. Nadat een reactie van de zijde van eiseres was uitgebleven, heeft verweerder de onderhavige informatiebeschikking vastgesteld, waarbij hij, onder verwijzing naar de brieven van 11 september 2013 en 21 oktober 2013, heeft verzocht om alsnog de gevraagde informatie te verstrekken.

Geschil 4. In geschil is of verweerder de informatiebeschikking terecht heeft vastgesteld.

Beoordeling van het geschil

Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder dit aannemelijk gemaakt. Daarbij heeft de rechtbank het volgende in aanmerking genomen. De rechtbank heeft in haar uitspraken van 9 januari 2014, nrs. SGR 13/1612, SGR 13/1614 tot en met SGR 13/1616, SGR 13/1618 tot en met 13/1623 en SGR 13/1599 tot en met SGR 13/1606 – onder verwijzing naar de tot de gedingstukken behorende uitspraak van het gerechtshof ‘s-Gravenhage van 3 februari 2012, nr. BK-04/02510 en het arrest van de Hoge Raad van 12 april 2013, nr. 12/01567, ECLI:NL:HR:2013:BZ6800, betreffende een andere KB Lux procedure van de echtgenoot – geoordeeld dat in de werkwijze van de KB Lux het gebruik van een streepje tussen de namen [achternaam Y] en [achternaam X] op een huwelijkse verbintenis tussen deze personen duidt, dat in het geval de rekening aan de neef van de echtgenoot ([voornaam Y] [tweede naam neef] [achternaam Y]) en tante van de echtgenoot ([voornaam tante] [achternaam X], de moeder van de neef van de echtgenoot) zou toebehoren een andere notatiewijze zou zijn gebruikt, te weten “[naam Y] ou [naam X]” en dat verweerder aannemelijk heeft gemaakt dat de tenaamstelling van de rekening uniek is en dat eiseres en de echtgenoot terecht als rekeninghouder van de onder 1 genoemde KB Lux rekening zijn geïdentificeerd. De rechtbank ziet thans geen aanleiding om van dit eerdere oordeel af te wijken. Eiseres heeft, met hetgeen zij ter zitting heeft aangevoerd en aan stukken heeft ingebracht, het tegendeel niet aannemelijk gemaakt. Eiseres heeft in de onderhavige procedure namelijk dezelfde bewijsstukken ingebracht als in vorengenoemde procedures, welke uitsluitend betrekking hebben op de namen van de neef en tante van de echtgenoot. De stelling van eiseres dat instanties haar naam en de naam van de echtgenoot vaak verkeerd schrijven, ook met een streepje tussen hun beide achternamen, brengt nog niet mee dat daarmee vaststaat dat de KB Lux een fout heeft gemaakt bij de tenaamstelling van de onder 1 genoemde rekening. Daarnaast valt uit de enkele stelling van eiseres, dat de echtgenoot al 33 jaar werkzaam is als gemeentelijk ambtenaar en hij, afgezien van het inkomen van eiseres, van ongeveer € 1.800 netto per maand moet rondkomen, terwijl de neef van de echtgenoot aannemer is, geenszins op te maken dat niet eiseres, maar eerder de neef van haar echtgenoot, tot de rekening gerechtigd zou zijn.

De rechtbank is voorts van oordeel dat verweerder aannemelijk heeft gemaakt dat de door hem gevraagde informatie voor de belastingheffing van eiseres voor het jaar 2010 van belang kon zijn. Voor de aanwezigheid van een belang als bedoeld in artikel 47 van de Awr is namelijk slechts vereist dat het gevraagde op zichzelf beschouwd van belang kan zijn voor de belastingheffing van de betrokken belastingplichtige (vgl. Hoge Raad 8 januari 1986, nr. 23 034, ECLI:NL:HR:1986:AW8125, BNB 1986/128, en Hoge Raad 1 november 2013, nr. 12/02791, ECLI:NL:HR:2013:1016). Gelet op de renseignementen en de door verweerder uitgevoerde identificatie die erin resulteerde dat eiseres als (mede-)rekeninghouder van de in 1 vermelde KB Lux rekening kon worden aangewezen, bestond er voor verweerder voldoende aanleiding om eiseres, nu dit ook voor haar belastingheffing voor het jaar 2010 van belang kon zijn, nadere inlichtingen te vragen omtrent de hiervoor genoemde KB Lux rekening. De enkele omstandigheid dat de renseignementen saldigegevens bevatten uit het jaar 1994 kan, anders dan eiseres van mening is, aan voormeld oordeel niet afdoen, nu hieruit niet kan worden afgeleid dat er voor het jaar 2010 geen belang (meer) zou zijn voor de belastingheffing van eiseres. Het kan immers niet worden uitgesloten dat eiseres, die in ieder geval in 1994 (mede-)rekeninghouder was van voormelde KB Lux rekening, ook in latere jaren (2010) nog steeds (mede-)rekeninghouder was van die KB Lux rekening dan wel dat zij, al dan niet via een andere buitenlandse bankrekening, over (een deel van) het vermogen van de opgeheven KB Lux rekening heeft beschikt. Daarnaast wijst de hoogte van het saldo van die rekening op 31 januari 1994, de wijze waarop het saldo is belegd, nagenoeg geheel in een termijndeposito, alsmede het bij de KB Lux in gebruik zijnde systeem van zicht- en tegenrekeningen op een belegging voor de lange termijn. Nu het voorts een algemene ervaringsregel is dat buitenlandse banktegoeden in een land met een bankgeheim voor een langere periode worden aangehouden, vraagt dit om een nadere toelichting van de zijde van eiseres.

Het beroep van eiseres op de uitspraak van de rechtbank Breda van 20 september 2012 (nr. 12/1937, ECLI:NL:RBBRE:2012:BY2216) kan niet tot een ander oordeel leiden, nu in het daar voorliggende geval, anders dan hier het geval is, verweerder niet aannemelijk had gemaakt dat de desbetreffende belastingplichtige in een eerder jaar (1994) gerechtigd was tot een buitenlandse bankrekening.

Proceskosten