Rechtbank Den Haag, 24-07-2014, ECLI:NL:RBDHA:2014:9671, AWB-13_7726

Verweerder heeft renseignementen ontvangen betreffende Nederlandse rekeninghouders bij de Kredietbank Luxembourg te Luxemburg (KB Lux). De renseignementen vermelden onder meer een rekening met nummer [rekeningnummer] met een saldo op 31 januari 1994 van (in totaal) ƒ 332.590,61 (één termijndeposito van ƒ 332.252,81 en een zichtrekening van ƒ 337,80) ten name van [voornaam Y] [achternaam Y]-[achternaam X]. Verweerder heeft eiseres (en haar echtgenoot) als houder van die rekening geïdentificeerd.

Bij brieven van 13 juni 2013 en 24 juni 2013 heeft verweerder eiseres betreffende de KB Lux rekening met nummer [rekeningnummer] de volgende vragen gesteld:

2. Zo ja: wat was het saldo inclusief onderliggende sub- en beleggingsrekeningen op 1 januari en 31 december 2008, 2009, 2010 en 2011?

3. Zo nee: op welke andere rekening(en) en op welke locatie wordt het eerder op de Kredietbank Luxemburg gestalde vermogen in 2008, 2009, 2010 en 2011 aangehouden?

4. Wat was het saldo van die andere rekening(en) op 1 januari en 31 december 2008, 2009, 2010 en 2011?

5. Indien niet langer vermogen in het buitenland wordt aangehouden, wanneer en op welke binnenlandse rekening is dit vermogen gestort of wanneer en waarvoor is het aangewend?

6. Ik verzoek u de bescheiden met betrekking tot de buitenlandse rekening(en) (in kopie) voor deze jaren te overleggen.”

Bij brief van 2 juli 2013 heeft de gemachtigde aangegeven dat eiseres in de jaren 2008 tot en met 2011 geen buitenlandse bankrekening heeft aangehouden. Verweerder heeft bij brief van 8 juli 2013 eiseres nogmaals in de gelegenheid gesteld om de gevraagde informatie te verstrekken. Bij brief van 12 juli 2013 heeft de gemachtigde herhaald dat eiseres in de jaren 2008 tot en met 2011 geen buitenlandse bankrekening heeft aangehouden. Vervolgens heeft verweerder de onderhavige informatiebeschikking vastgesteld, waarbij hij dezelfde vragen heeft gesteld als in de brieven van 13 juni 2013 en 24 juni 2013.

Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep en vernietiging van de informatiebeschikking. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

Ingevolge artikel 47, eerste lid, van de Awr is een ieder verplicht desgevraagd aan verweerder de gegevens en inlichtingen te verschaffen en bescheiden over te leggen die voor de belastingheffing te zijnen aanzien van belang kunnen zijn en de boeken, bescheiden en andere gegevensdragers waarvan de raadpleging van belang kan zijn voor de vaststelling van de feiten welke invloed kunnen uitoefenen op de belastingheffing te zijnen aanzien, voor dit doel beschikbaar te stellen. Indien met betrekking tot een – voor zover hier van belang – op te leggen navorderingsaanslag niet of niet volledig wordt voldaan aan de verplichtingen ingevolge artikel 47 van de Awr, kan verweerder dit op grond van artikel 52a, eerste lid, van de Awr vaststellen bij voor bezwaar vatbare beschikking (de informatiebeschikking).

De rechtbank stelt voorop dat in het onderhavige geval voor de beoordeling of de vastgestelde informatiebeschikking rechtmatig is, van belang is of eiseres heeft voldaan aan de op haar rustende informatieverplichting van artikel 47 van de Awr. Verweerder neemt het standpunt in dat dit niet het geval is. Een redelijke verdeling van de bewijslast brengt mee dat op verweerder de last rust om dit aannemelijk te maken.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder dit aannemelijk gemaakt. Daarbij heeft de rechtbank het volgende in aanmerking genomen. De rechtbank heeft in haar uitspraak van 25 juni 2013, nrs. SGR 12/10902, SGR 12/10904, SGR 12/10905, SGR 12/10907 en SGR 12/10908 – onder verwijzing naar de tot de gedingstukken behorende uitspraak van het gerechtshof ‘s-Gravenhage van 3 februari 2012, nr. BK-04/02517 en het arrest van de Hoge Raad van 12 april 2013, nr. 12/01601, ECLI:NL:HR:2013:BZ6811, betreffende een KB Lux procedure van de echtgenoot van eiseres – geoordeeld dat verweerder aannemelijk heeft gemaakt dat sprake is van een unieke naamcombinatie en dat de echtgenoot (mede-) rekeninghouder van de onder 1 genoemde KB Lux rekening is (geweest). De rechtbank ziet thans geen aanleiding van dit eerdere oordeel af te wijken. Gelet hierop en hetgeen verweerder overigens heeft aangevoerd, heeft verweerder aannemelijk gemaakt dat eiseres als tweede rekeninghouder (mede-)gerechtigde is (geweest) van die rekening. Eiseres heeft met hetgeen zij heeft aangevoerd, het tegendeel niet aannemelijk gemaakt. De enkele stelling van eiseres dat zij geen rekening bij de KB Lux heeft gehad, acht de rechtbank daarvoor onvoldoende. Ook de stelling van eiseres ter zitting dat in het onderhavige geval de identificatie van de echtgenoot als rekeninghouder bij de KB Lux nog niet onherroepelijk vaststaat, maakt dit niet anders.

De rechtbank is voorts van oordeel dat verweerder aannemelijk heeft gemaakt dat de door hem gevraagde informatie voor de belastingheffing van eiseres voor de jaren 2008 tot en met 2011 van belang kon zijn. Voor de aanwezigheid van een belang als bedoeld in artikel 47 van de Awr is namelijk slechts vereist dat het gevraagde op zichzelf beschouwd van belang kan zijn voor de belastingheffing van de betrokken belastingplichtige (vgl. Hoge Raad 8 januari 1986, nr. 23 034, ECLI:NL:HR:1986:AW8125, BNB 1986/128, en Hoge Raad 1 november 2013, nr. 12/02791, ECLI:NL:HR:2013:1016). Gelet op de renseignementen en de door verweerder uitgevoerde identificatie die erin resulteerde dat eiseres als (mede-)rekeninghouder van de in 1 vermelde KB Lux rekening kon worden aangewezen, bestond er voor verweerder voldoende aanleiding om eiseres, nu dit ook voor haar belastingheffing voor de jaren 2008 tot en met 2011 van belang kon zijn, nadere inlichtingen te vragen omtrent de hiervoor genoemde KB Lux rekening. De enkele omstandigheid dat de renseignementen saldigegevens bevatten uit het jaar 1994 kan, anders dan eiseres van mening is, aan voormeld oordeel niet afdoen, nu hieruit niet kan worden afgeleid dat er voor de jaren 2008 tot en met 2011 geen belang (meer) zou zijn voor de belastingheffing van eiseres. Het kan immers niet worden uitgesloten dat eiseres, die in ieder geval in 1994 (mede-)rekeninghouder was van voormelde KB Lux rekening, ook in latere jaren (2008 tot en met 2011) nog steeds (mede-)rekeninghouder was van die KB Lux rekening dan wel dat zij, al dan niet via een andere buitenlandse bankrekening, over (een deel van) het vermogen van de opgeheven KB Lux rekening heeft beschikt. Daarnaast wijst de hoogte van het saldo van die rekening op 31 januari 1994, de wijze waarop het saldo is belegd, nagenoeg geheel in een termijndeposito, alsmede het bij de KB Lux in gebruik zijnde systeem van zicht- en tegenrekeningen op een belegging voor de lange termijn. Nu het voorts een algemene ervaringsregel is dat buitenlandse banktegoeden in een land met een bankgeheim voor een langere periode worden aangehouden, vraagt dit om een nadere toelichting van de zijde van eiseres. De enkele stelling van eiseres ter zitting dat het gebruikelijk is dat KB Lux rekeninghouders jaarlijks ƒ 25.000 van hun KB Lux rekening opnemen zodat op de onder 1 vermelde KB Lux rekening in de jaren 2008 tot en met 2011 geen saldo meer resteert, faalt, nu eiseres dit, ondanks de door verweerder gestelde vragen betreffende het vermogen van de KB Lux rekening, niet nader met bewijsstukken heeft onderbouwd.

Aangezien eiseres, ondanks herhaalde verzoeken van verweerder daartoe, geen gegevens over voormelde rekening heeft verstrekt, heeft eiseres niet aan haar informatieverplichting voldaan. Aldus is ten aanzien van eiseres terecht de onderhavige informatiebeschikking vastgesteld. De enkele stelling van eiseres ter zitting dat in het onderhavige geval de primitieve aanslagen met KB Lux correcties zijn opgelegd, faalt, nu uit de vragenbrieven van 13 juni 2013 en 24 juni 2013 blijkt dat er voor de jaren 2008 tot en met 2011 primitieve aanslagen zijn opgelegd zonder KB Lux correcties en dat in verband hiermee de in de brieven opgenomen vragen aan eiseres zijn gesteld. Aldus kan hieruit, een en ander in onderlinge samenhang bezien, worden afgeleid dat de onderhavige informatiebeschikking niet ziet op de reeds opgelegde primitieve aanslagen maar op de nog, naar verweerder ter zitting heeft verklaard, op te leggen navorderingsaanslagen. De rechtbank kan eiseres evenmin volgen in haar stelling ter zitting dat de informatiebeschikking in verband met de toepassing van de fictie van artikel 2.17, derde lid, van de Wet inkomstenbelasting 2001, moet komen te vervallen. Eiseres is immers, naar hiervoor onder 9 is overwogen, als tweede rekeninghouder (mede-)gerechtigde van de onder 1 genoemde KB Lux rekening (geweest). Van toepassing van de fictie is dus geen sprake. De stelling van eiseres faalt reeds hierom.

Gelet op wat hiervoor is overwogen, dient het beroep ongegrond te worden verklaard. De rechtbank zal eiseres op grond van artikel 27e, tweede lid, van de Awr een nieuwe termijn stellen om de in de informatiebeschikking gestelde vragen te beantwoorden en de verzochte informatie te verstrekken. De rechtbank acht een termijn van zes weken vanaf de dag na die van verzending van de uitspraak passend.

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.