Rechtbank Den Haag, 06-07-2015, ECLI:NL:RBDHA:2015:8249, AWB - 14 _ 8942

8. Eiser stelt dat de bestelauto’s naar aard en inrichting uitsluitend of nagenoeg uitsluitend geschikt waren voor het vervoer van goederen en niet geschikt waren voor privégebruik. Eiser wijst erop dat de omvang van de bestelauto’s parkeerproblemen geeft. De auto’s zijn ingericht met op maat gemaakte constructies en stellingen en zijn vies en stoffig. Het was voor hem niet mogelijk om een kilometeradministratie bij te houden gezien de wijze van werken. Door de omvangrijke haventerreinen waar eiser werkzaam is, is het ondoenlijk om controleerbare gegevens vast te leggen over de locatie van de auto’s. Vooraf is namelijk niet duidelijk waar de exacte ligplaats is van een binnenvaartschip en waar de werkzaamheden zullen worden uitgevoerd. Verweerder heeft bij het opleggen van de definitieve aanslag IB/PVV voor het jaar 2012 niet gewacht op de uitkomst van het boekenonderzoek, en daarmee de mogelijkheid verspeeld om de navorderingsaanslag op te leggen. Eiser wijst erop dat voor de omzetbelasting de correcties privégebruik auto zijn vervallen en dat verweerder voor het jaar 2012 met het opleggen van de aanslag had moeten wachten totdat de controle was afgerond.

Eiser concludeert tot gegrondverklaring van de beroepen, tot vernietiging van de navorderingsaanslag IB/PVV voor het jaar 2012 en tot vermindering van de overige navorderingsaanslagen en beschikkingen voor zover deze zijn terug te voeren op de correcties die zien op het in aanmerking nemen van onttrekkingen wegens privégebruik auto.

9. Verweerder neemt het standpunt in hij bevoegd was na te vorderen over het jaar 2012. Verder weerspreekt verweerder dat de auto’s op jaarbasis voor niet meer dan 500 kilometer voor privédoeleinden werden gebruikt. Ook weerspreekt verweerder dat de auto’s door omvang dan wel hun aard of inrichting uitsluitend of nagenoeg uitsluitend geschikt waren voor vervoer van goederen. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van de beroepen.

10. Op grond van artikel 3.20 van de Wet IB 2001 wordt, indien aan de belastingplichtige ook voor privédoeleinden een auto ter beschikking staat, op jaarbasis ten minste een bepaald percentage van de waarde van de auto als onttrekking in aanmerking genomen. De auto wordt in ieder geval geacht ook voor privédoeleinden ter beschikking te staan indien niet blijkt dat de auto op jaarbasis voor niet meer dan 500 kilometer voor privédoeleinden wordt gebruikt. In dit laatste geval wordt de onttrekking gesteld op nihil. Onder auto wordt in dit verband verstaan een personenauto of bestelauto als bedoeld in artikel 3 van de Wet op de belasting van personenauto's en motorrijwielen 1992 (Wet BPM), met uitzondering van de bestelauto die door aard of inrichting uitsluitend of nagenoeg uitsluitend geschikt blijkt te zijn voor vervoer van goederen.

11. Niet in geschil is dat de auto’s kunnen worden aangemerkt als bestelauto’s bedoeld in artikel 3 van de Wet BPM. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiser evenwel niet aannemelijk gemaakt dat de auto’s door aard of inrichting uitsluitend of nagenoeg uitsluitend geschikt waren voor het vervoer van goederen. De rechtbank acht de afmetingen van de auto’s niet dusdanig, dat zij daarmee ongeschikt zijn voor privégebruik. Dat de auto’s vanwege hun omvang in verschillende parkeergarages niet terecht kunnen, maakt nog niet dat geen privégebruik mogelijk is. Met betrekking tot eisers stelling dat de bijrijdersstoelen louter functioneel zijn ten behoeve van het laden en lossen, overweegt de rechtbank als volgt. Ook indien de bijrijder meerijdt omdat eiser zonder zijn hulp de lading (zoals grote rollen folie en zonwering ophangsystemen) niet op de plaats van bestemming kan lossen, heeft de bijrijdersstoel niet (nagenoeg) uitsluitend een functie voor het vervoer van goederen. De bijrijder rijdt namelijk ook mee om na het lossen de hoofdwerkzaamheden van de (onderneming van) eiser uit te voeren, namelijk de stoffering van de schepen. Functioneel bezien dient het meerijden van de bijrijder dan ook niet - in ieder geval niet in voldoende mate - te worden toegerekend aan het vervoer van goederen. Naar het oordeel van de rechtbank hebben de onderhavige bijrijdersstoelen derhalve - reeds op deze grond - niet (nagenoeg) uitsluitend een functie voor het vervoer van goederen (vgl. Hof Amsterdam, nrs. 13/00725 en 13/00726, ECLI:NL:GHAMS:2014:4217). Met de tot de gedingstukken behorende foto’s waarop het interieur van de auto’s waarneembaar is, heeft eiser niet aannemelijk gemaakt dat de auto’s zodanig vuil en stoffig zijn dat daardoor privégebruik uitgesloten moet worden geacht. De rechtbank volgt daarom niet eisers stelling dat de auto’s door aard en gebruik niet geschikt zijn voor privégebruik.

12. Vaststaat dat eiser geen registratie heeft bijgehouden of ander bewijs heeft bijgebracht waaruit blijkt dat de auto’s op jaarbasis voor niet meer dan 500 kilometer voor privédoeleinden zijn gebruikt. De stelling van eiser dat het niet mogelijk was om een kilometeradministratie bij te houden vanwege zijn werkzaamheden in de havens, volgt de rechtbank niet. Als, zoals eiser heeft gesteld, postcodes regelmatig ontbreken, had eiser ook gebruik kunnen maken van een aanduiding van de ligplaats van de schepen bijvoorbeeld aan de hand van een havennummer of een kaainummer. Eiser heeft in dit verband nog aangevoerd dat hij naast de auto’s een auto in privé aanhield. Naar het oordeel van de rechtbank maakt dat evenwel niet dat de regeling voor privégebruik auto ingevolge artikel 3.20 Wet IB 2001 buiten toepassing moet blijven. Immers hieruit valt niet het bewijs af te leiden dat de genoemde 500 kilometergrens voor de bestelauto’s niet is overschreden.

13. Naar het oordeel van de rechtbank kan eiser aan de omstandigheid dat verweerder met betrekking tot naheffingsaanslagen omzetbelasting eiser tegemoet is gekomen met betrekking tot de correcties privégebruik auto, niet het in rechte te beschermen vertrouwen ontlenen dat aan de bezwaren tegen de onderhavige navorderingsaanslagen en beschikkingen zou worden tegemoet gekomen. Niet is gebleken dat verweerder uitlatingen heeft gedaan op grond waarvan eiser mocht veronderstellen dat genoemde tegemoetkoming zich verder uitstrekten dan de naheffingsaanslagen omzetbelasting.

14. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, zijn de correcties ter zake van privé gebruik auto’s terecht aangebracht.

15. Op grond van artikel 16, tweede lid, onderdeel c, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen kan navordering (mede) plaatsvinden in alle gevallen waarin te weinig belasting is geheven, doordat ten gevolge van een fout een aanslag ten onrechte achterwege is gelaten of ten gevolge van een fout een belastingaanslag tot een te laag bedrag is vastgesteld, hetgeen de belastingplichtige redelijkerwijs kenbaar is. Van dit laatste is in elk geval sprake indien de te weinig geheven belasting ten minste 30 percent van de ingevolge de belastingwet verschuldigde belasting bedraagt.

16. Naar het oordeel van de rechtbank is het abusievelijk niet blokkeren van de automatische aangifteregeling met betrekking tot het jaar 2012 een fout als bedoeld in het hiervoor genoemde artikellid (vgl. Hoge Raad 27 juni 2014, nr. 14/00350, r.o. 2.3.5 en 2.3.6, ECLI:NL:HR:2014:1528). De te weinig geheven belasting bedroeg € 4.456. De ingevolge de Wet IB 2001 verschuldigde belasting bedraagt € 8.433. Nu de te weinig geheven belasting ten minste 30% bedraagt van de ingevolge de belastingwet verschuldigde belasting (€ 4.456/€ 8.433 = 52,8%), wordt ook aan het vereiste voldaan dat het redelijkerwijs kenbaar was aan eiser dat de definitieve aanslag 2012 tot een te laag bedrag was vastgesteld. Beantwoording van de vraag of en wanneer eiser de in 6 vermelde brief heeft ontvangen, is derhalve niet relevant.

17. De rechtbank verwerpt ook het beroep op het vertrouwensbeginsel voor zover dat ziet op het opleggen van de navorderingsaanslag 2012. De rechtbank acht aannemelijk dat verweerder de in 6 geciteerde brief heeft verzonden en eiser heeft niet aannemelijk gemaakt dat hij deze brief niet heeft ontvangen. Eiser heeft geen feiten en omstandigheden aannemelijk gemaakt op grond waarvan moet worden geoordeeld dat verweerder in strijd met het gelijkheidsbeginsel heeft gehandeld.

18. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, was verweerder bevoegd de navorderingsaanslag op te leggen.

19. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, zal de rechtbank de beroepen ongegrond verklaren.