Rechtbank Den Haag, 09-01-2020, ECLI:NL:RBDHA:2020:2832, AWB - 19 _ 4006

8. Eiseres stelt dat de dga niet in staat is om de lening af te lossen en de vordering dus oninbaar is. De dga beschikt niet over voldoende privévermogen en beschikt ultimo 2014 over onvoldoende inkomsten. Eiseres beschikte ultimo 2014 en 2015 niet over liquiditeiten om een dividenduitkering te (kunnen) doen. Eiseres wijst erop dat ING na verkoop van de eigen woning in 2013 ter finale kwijting van de eigenwoningschuld in 2015 een betaling van 27% van de door de dga aan ING verschuldigde hoofdsom heeft geaccepteerd en dat Hof Den Haag in 2014 heeft geoordeeld dat de dga per september 2011 geen draagkracht had om alimentatie te betalen.

9. Verweerder stelt dat eiseres niet aannemelijk heeft gemaakt dat de vordering op de dga (deels) oninbaar is. De vermogenspositie van de dga is niet dermate slecht dat afwaardering is gerechtvaardigd en de schuld kan worden verrekend met dividenduitkeringen uit de winstreserve. Gelet hierop kan de vordering op haar dga niet worden afgewaardeerd. Subsidiair stelt verweerder dat sprake is van een onzakelijke lening.

10. Goed koopmansgebruik brengt mee dat vorderingen op de fiscale balans worden opgenomen tegen de waarde die zij op de balansdatum voor de vennootschap hebben. Opeisbare vorderingen op solvabele debiteuren dienen te worden gewaardeerd op hun nominale waarde. Voor vorderingen op niet solvabele debiteuren dient een schatting plaats te vinden. Een redelijke verdeling van de bewijslast brengt mee dat eiseres, zoals zij stelt, aannemelijk maakt dat er redenen waren om de vordering op de dga (deels) af te waarderen en een afwaarderingsverlies ten laste van het resultaat te brengen.

11. Of een geldvordering een lagere waarde in het economische verkeer heeft dan de nominale waarde wordt in het bijzonder bepaald door de vermogenspositie van de schuldenaar. Eiseres heeft niet aannemelijk gemaakt dat de vermogenspositie van de dga zodanig is dat ultimo 2014 een afwaardering van (een gedeelte van) de vordering dient plaats te vinden. Evenmin heeft eiseres andere feiten en omstandigheden gesteld en aannemelijk gemaakt, waaruit volgt dat de waarde in het economische verkeer van de vordering op de dga lager zou zijn dan de nominale waarde. Niet aannemelijk is dat de inkomens- en vermogenspositie van de dga ultimo 2014 zodanig was dat er onvoldoende mogelijkheden bestonden om tot het (geleidelijk) aflossen dan wel incasseren van de vordering over te gaan. De rechtbank neemt daarbij in aanmerking dat het inkomen van de dga in de jaren 2014 tot en met 2017, blijkens zijn aangiften inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen over die jaren, aanzienlijk is gestegen. Bovendien kon en kan de dga zich, gelet op de vermogenspositie en omvangrijke winstreserve van € 5.110.765 van eiseres per ultimo 2013, dividenden laten uitkeren om tot aflossing van de vordering over te gaan. Aldus is de vordering van eiseres volwaardig en is voor afwaardering geen plaats (vgl. Hof Den Haag 10 maart 2009, ECLI:NL:GHSGR:2009:BI1922). De rechtbank merkt hierbij op dat eiseres zelf heeft gesteld dat zij in ieder geval een netto-dividend van € 1.170.000 zou kunnen uitkeren. Ook met de verwijzing naar hetgeen ING met de dga heeft afgesproken over de eigenwoningschuld en hetgeen het Hof in 2014 in een zaak over alimentatie heeft geoordeeld, maakt eiseres niet aannemelijk dat de vordering op de dga geheel dan wel gedeeltelijk oninbaar was.

12. Gelet op het voorgaande is er voor het onderhavige jaar geen aanleiding de vordering af te waarderen, zoals is gedaan in de aangifte vennootschapsbelasting 2014, en ook niet voor het vormen van een voorziening zoals eiseres voorstaat. De rechtbank zal het beroep ongegrond verklaren.