Rechtbank Gelderland, 29-04-2014, ECLI:NL:RBGEL:2014:2801, AWB-13_6160

Eiser heeft op 26 oktober 2012 een verzoek om informatie op grond van de Wob bij het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Zevenaar ingediend. Eiser heeft verzocht om elektronische toezending van de gevraagde informatie, voor zover dit voor eiser kosteloos kon geschieden.

Verweerder heeft een deel van de gevraagde informatie per e-mail aan eiser gezonden. Verweerder heeft voorts een aantal kopieën, kosteloos, aan eiser op papier toegezonden.

Verweerder heeft voor de elektronische toezending eerst kopieën in papieren vorm moeten vervaardigen. Verweerder heeft kosten gemaakt voor deze wijze van verstrekking, alsmede voor de verstrekking van de daadwerkelijke kopieën.

Nadat gebleken was dat niet alle gevraagde informatie was verstrekt, heeft verweerder eiser tijdens de bezwaarfase in staat gesteld om alsnog een deel van de niet eerder openbaar gemaakte stukken in te zien. Eiser heeft van die mogelijkheid geen gebruik gemaakt.

Verweerder heeft de nog niet eerder aan eiser verstrekte informatie alsnog in papieren vorm aan eiser verstrekt. Verweerder heeft daarvoor leges in rekening gebracht.

Eiser heeft tegen de legesnota bezwaar gemaakt. Eiser is in verband met zijn bezwaar gehoord. Door verweerder is van het horen een verslag opgemaakt.

In geschil is de hoogte van de legesnota.

In artikel 229, eerste lid, aanhef en onder b, van de Gemeentewet is bepaald dat rechten kunnen worden geheven ter zake van het genot van door of vanwege het gemeentebestuur verstrekte diensten.

a. minder dan 2.500 cm2 € 4,15

b. 2.500 cm2 of meer, maar minder dan 10.000 cm2 € 7,90

c. 10.000 cm2 of meer € 11,05”

Gelet op het uitdrukkelijke verzoek van eiser om kosteloze toezending, is de rechtbank van oordeel dat verweerder de leges zonder voorafgaande toestemming van eiser niet op basis van de Gemeentewet en de Legesverordening aan hem in rekening heeft kunnen brengen. In dat verband wijst de rechtbank op de tekst van artikel 1.20.1 van de tarieventabel, waarin gesproken wordt van het in behandeling nemen van een aanvraag. De aanvraag van eiser zag op het ontvangen van documenten voor zover daaraan geen kosten waren verbonden. Het staat verweerder niet vrij om die aanvraag op te vatten als een aanvraag waarvoor wel kosten in rekening kunnen worden gebracht. Verweerder heeft eiser weliswaar gewezen op de omstandigheid dat niet alle gevraagde informatie digitaal beschikbaar was, maar verweerder heeft zich niet verzekerd van de positieve instemming van eiser dat hij zijn verzoek om informatie zou handhaven indien daarvoor kosten in rekening zouden worden gebracht. Het beroep van eiser wordt gegrond verklaard.

Voorts heeft eiser beroep ingesteld omdat in de uitspraak op bezwaar door verweerder niet is beslist om het verzoek om toekenning van een proceskostenvergoeding. Verweerder heeft bij brief van 27 februari 2014, dus nadat eiser beroep had ingesteld, alsnog een kostenvergoeding toegekend van € 235. Verweerder heeft de beslissing over de proceskosten niet bij de uitspraak op bezwaar genomen en dat is in strijd met artikel 7:15, derde lid, tweede volzin, van de Awb. Het beroep is ook op dit punt gegrond. De rechtbank zal zelf in de zaak voorzien zoals hieronder wordt aangegeven.

De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiser in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb) voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand in bezwaar vastgesteld op € 235 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt € 235 en een wegingsfactor 0,5 gelet op het gewicht van de zaak). De kosten zijn op de voet van het Bpb voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand in beroep vastgesteld op € 487 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 487 en een wegingsfactor 0,5 gelet op het gewicht van de zaak). Van overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten is de rechtbank niet gebleken.