Rechtbank Gelderland, 26-03-2015, ECLI:NL:RBGEL:2015:2000, AWB - 14 _ 5756

1. Bij brief van 28 mei 2014 heeft eiseres aan de gemeente Hattem in het kader van de WOB om toezending van de volgende stukken verzocht: “1. De akten/besluiten van aanstelling/benoeming van de burgemeester en de gemeentesecretaris/algemeen directeur alsmede eventuele wijzigingsbesluiten

2. In de brief van 28 mei 2014 heeft eiseres tevens het volgende verzocht:

“Als ik voor de inwilliging van dit verzoek aan u kosten verschuldigd ben, verzoek ik u mij dat en het totaalbedrag te laten weten voordat er kosten verschuldigd worden c.q. de stukken worden toegezonden.”

3. Bij brief van 5 juni 2014 is namens het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Hattem (hierna: het college) aan eiseres onder meer het volgende bericht:

4. Bij brief van 9 juni 2014 heeft eiseres de gemeente Hattem onder meer het volgende verzocht:

“In reactie op uw brief van 5 juni 2014 verzoek ik u om mij een opgave te verstrekken van de stukken die ik kan komen inzien. Daarmee bespaar ik mij een reis naar uw gemeentehuis en kan ik eenvoudig aangeven van welke stukken ik graag een kopie ontvang.”

5. Bij brief van 19 juni 2014 is namens het college aan eiseres bericht:

6. Bij brief van 23 juni 2014 heeft eiseres de gemeente Hattem bericht:

7. Bij brief van 3 juli 2014 zijn namens het college de volgende stukken aan eiseres toegezonden:

8. Verweerder heeft met dagtekening 3 juli 2014 een aanslag leges opgelegd ten bedrage van € 4,05.

9. In geschil is het antwoord op de vraag of de aanslag leges terecht en tot het juiste bedrag is vastgesteld.

10. Eiseres heeft primair aangevoerd dat de leges ten onrechte zijn geheven en subsidiair dat de aanslag leges op een te hoog bedrag is vastgesteld.

11. Verweerder heeft de beroepsgronden van eiseres gemotiveerd betwist en heeft zich op het standpunt gesteld dat de aanslag leges terecht en tot het juiste bedrag is opgelegd.

12. Eiseres heeft het standpunt ingenomen dat artikel 12 van de WOB als lex specialis voorgaat op de heffing van leges en heeft verwezen naar de uitspraak van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: de Afdeling) van 22 augustus 2012, nr. 201109604/1/A3, ECLI:NL:RVS:2012:BX5240. De Afdeling heeft in genoemde uitspraak naar het oordeel van de rechtbank niet meer overwogen dan dat de WOB een grondslag biedt voor het in rekening brengen van kosten door bestuursorganen anders dan de centrale overheid. Dat maakt nog niet dat verweerder geen kosten in rekening kan brengen door middel van de Legesverordening 2014 van de gemeente Hattem (hierna: de Legesverordening). De rechtbank is derhalve van oordeel dat artikel 12 van de WOB niet voorgaat op de heffing van leges op grond van de Legesverordening.

13. Eiseres heeft zich op het standpunt gesteld dat de aanslag niet is opgelegd door de heffingsambtenaar, maar door het college van burgemeester en wethouders.

Dit is naar het oordeel van de rechtbank ten onrechte, aangezien tot het dossier een door verweerder opgemaakte aanslag, gedagtekend op 3 juli 2014 behoort (aanslagnummer [000]).

14. Eiseres heeft zich op het standpunt gesteld dat de aanslag dient te worden vernietigd omdat de belasting bij wege van aanslag is geheven, hetgeen niet de door de Legesverordening voorgeschreven wijze is. De rechtbank is van oordeel dat het tot het dossier behorende aanslagbiljet een gedagtekende schriftelijke kennisgeving betreft. Van schending van artikel 6 van de Legesverordening is aldus geen sprake.

15. Eiseres heeft zich op het standpunt gesteld dat de uitspraak op bezwaar onvoldoende is gemotiveerd omdat de bezwaargrond dat een te hoog bedrag aan leges is geheven omdat er meer documenten zijn verstrekt dan waarom is verzocht, slechts ongemotiveerd is ontkend.

16. Gelet op de onder punt 3. tot en met 6. opgenomen briefwisseling is de rechtbank van oordeel dat verweerder alles in het werk heeft gesteld om tot een zorgvuldige afwikkeling van het verzoek om informatie van eiseres te komen. Verweerder heeft eiseres immers uitgenodigd voor inzage en, na afwijzing van deze uitnodiging, op verzoek opgaaf gedaan van de te verstrekken stukken.

17. Verweerder heeft naar het oordeel van de rechtbank in de uitspraak op bezwaar kenbaar gemaakt dat niet meer documenten zijn verstrekt dan waarom is verzocht en heeft daar onderzoek naar gedaan. Meer kan van verweerder op dit punt naar het oordeel van de rechtbank niet worden gevergd.

18. Eiseres stelt tevens dat de bezwaargrond dat een te hoog bedrag aan leges is geheven omdat bepaalde documenten dubbel zijn verstrekt en de bezwaargrond dat er in het geheel geen heffing van leges kan plaatsvinden aangezien de WOB een eigen regeling kent voor kostenverhaal, onbesproken zijn gelaten.

19. Ten aanzien van het dubbel verstrekken van documenten heeft verweerder de grond van eiseres naar het oordeel van de rechtbank niet onbesproken gelaten. Verweerder heeft immers aangegeven dat het kan voorkomen dat gevraagde stukken zich verspreiden over meerdere documenten, dan wel enkel in onlosmakelijk verband met elkaar bestaan en dat in die gevallen alle betrokken documenten worden verstrekt, voor zover de voorwaarden van de WOB zich hiertegen niet verzetten.

20. De beroepsgrond dat de uitspraak op bezwaar onvoldoende is gemotiveerd omdat de grond dat er in het geheel geen heffing van leges kan plaatsvinden, aangezien de WOB een eigen regeling kent voor kostenverhaal onbesproken zou zijn gebleven, slaagt niet. In de uitspraak op bezwaar is onder meer opgenomen dat een bestuursorgaan dat uitvoering geeft aan een ingewilligd WOB-verzoek door het vervaardigen van kopieën van documenten de kosten hiervoor aan de verzoeker in rekening mag brengen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder hiermee afdoende gereageerd op de door eiseres aangedragen grond en is daarmee geen sprake van het onbesproken laten daarvan.

21. De rechtbank concludeert dan ook dat niet kan worden gezegd dat de uitspraak op bezwaar onvoldoende is gemotiveerd. Van vooringenomenheid van verweerder is - ten slotte - niet gebleken.

22. Eiseres heeft zich op het standpunt gesteld dat zij mocht vertrouwen op de kostenopgave van 19 juni 2014 als geciteerd onder punt 5. hiervoor.

23. De inhoud van de brief van het college van 19 juni 2014 heeft naar het oordeel van de rechtbank niet de strekking om de exacte hoogte van de aanslag leges aan te kondigen. Het college heeft in de betreffende brief aangegeven dat het om zo’n 10 kopieën gaat waarvoor eiseres € 2,70 verschuldigd is aan leges. Aan de kostenopgave kan naar het oordeel van de rechtbank gelet op de bewoordingen ervan – “het gaat hier om zo’n 10 kopieën”– niet het vertrouwen worden ontleend dat de aanslag niet hoger zal zijn wanneer het uiteindelijk gaat om meer dan 10 kopieën. Daar komt bij dat zo er al sprake zou zijn van een toezegging, deze toezegging niet is gedaan door de daartoe bevoegde heffingsambtenaar, maar door het college. De stelling dat het college geen voorbehoud heeft gemaakt bij de kostenopgave zoals eiseres stelt, ontbeert gelet op de bewoordingen van de opgave – “het gaat hier om zo’n 10 kopieën”– feitelijke grondslag.

24. Eiseres heeft zich tevens op het standpunt gesteld dat zij het onredelijk acht dat het ten opzichte van de kostenopgave méér in rekening gebrachte legesbedrag voor haar rekening zou moeten komen, gelet op het feit dat het verweerder is die een fout heeft gemaakt in de opgave van het aantal pagina’s en de bijbehorende legeskosten. Zoals onder punt 23. hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat de brief van het college van 19 juni 2014 niet de strekking heeft om de exacte hoogte van de aanslag leges aan te kondigen. Van een door eiseres voorgestane fout van verweerder en derhalve van onzorgvuldig handelen van verweerder is naar het oordeel van de rechtbank geen sprake.

25. De rechtbank is van oordeel dat de aanslag leges niet naar een te hoog bedrag is opgelegd. Gelet op het voorgaande dient het beroep dan ook ongegrond te worden verklaard.