Rechtbank Gelderland, 04-08-2016, ECLI:NL:RBGEL:2016:4362, AWB - 15 _ 6266

7. Eiseres stelt dat deze door haar verrichte prestaties zijn aan te merken als het recht gebruik te maken van een sportaccommodatie als bedoeld in punt 14 van bijlage III bij Richtlijn 2006/112/EG betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (de Btw-richtlijn) en verwijst naar HR 2 december 2011, nr. 10/02778, ECLI:NL:HR:2011:BP8938 (het Zeilschoolarrest) en HR 10 augustus 2007, nr. 43.169, ECLI:NL:HR:2007:AZ3758 (het Vierdaagse-arrest). Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en tot een teruggaaf van omzetbelasting van € 29.130.

8. Verweerder neemt het standpunt in dat deze door eiseres verrichte prestatie louter bestaat uit het verhuren van ligplaatsen, dat geen sprake is van een sportaccommodatie en daarom ook niet van het gelegenheid geven tot sportbeoefening als bedoeld in post b.3. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

10. Ingevolge artikel 9, tweede lid, onderdeel a, van de Wet OB juncto post b.3 is ‘het geven van gelegenheid tot sportbeoefening en baden’ aan het verlaagde tarief (6 percent) onderworpen.

11. Uit vaste rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie volgt dat de nationale rechter bij de toepassing van bepalingen van nationaal recht, ongeacht of zij van eerdere of latere datum dan de richtlijn zijn, deze zoveel mogelijk moet uitleggen in het licht van de bewoordingen van een op het betrokken gebied geldende richtlijn. Dit brengt mee dat de nationale rechter bij de uitlegging en toepassing van het nationale recht ervan moet uitgaan dat de staat de bedoeling heeft gehad ten volle uitvoering te geven aan de uit de betrokken richtlijn voortvloeiende verplichtingen.

12. De Hoge Raad heeft in het Vierdaagse-arrest geoordeeld dat het nationale begrip ‘het geven van gelegenheid tot sportbeoefening’ zodanig moet worden uitgelegd dat de reikwijdte daarvan samenvalt met categorie 13 in Bijlage H van de Zesde richtlijn (thans categorie 14 van Bijlage III van de BTW-richtlijn): ‘Het recht gebruik te maken van sportaccommodaties’. De Hoge Raad overweegt: "Het nationale begrip 'het geven van gelegenheid tot sportbeoefening' veronderstelt dat een dienst wordt verleend aan iemand die zonder dat die dienst wordt verleend, niet dezelfde gelegenheid zou hebben tot de sportbeoefening. Het ligt in de rede hierbij te denken aan het gelegenheid geven tot sportbeoefening in een gebouw dat, of een locatie die voor de sportbeoefening is ingericht".

13. In het Zeilschoolarrest was sprake van een ondernemer die een zeilschool exploiteerde waarbij op de wal gebruik werd gemaakt van een accommodatie met sanitaire voorzieningen, douche- en kleedruimten en dag- en overnachtingsverblijven. Direct voor de accommodatie bevond zich aan de oever van het meer een jachthaven, waarvan de ondernemer een exclusief gebruiksrecht had en waar ook de zeilboten waren gelegen die de ondernemer gebruikte voor het geven van de zeillessen. De rest van het meer was openbaar (vaar)water. De ondernemer verzorgde zeil- en surflessen die werden gegeven in de jachthaven en op het openbare gedeelte van het meer, waarvan een gedeelte (het gemarkeerde vaarwater) door de ondernemer was afgebakend met boeien en vlotten. Het oordeel van het hof dat de accommodatie op de wal met de daarbij behorende voorzieningen en het aangrenzende water waarop gevaren wordt, te weten de jachthaven en daarbuiten het gemarkeerde vaarwater, voor de duur van de sportbeoefening zijn gereserveerd voor die sportbeoefening en dat een zodanige infrastructuur valt onder het begrip sportaccommodatie, geeft volgens de Hoge Raad geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting.

14. In zijn arrest van 6 april 2012, nr. 11/01973, ECLI:NL:HR:2012:BW0934, overweegt de Hoge Raad:

15. De rechtbank leidt uit dit arrest af dat voor toepassing van het verlaagde tarief vereist is dat de dienstverlening bestaat uit zowel het gelegenheid geven een sport te beoefenen als het ter beschikking stellen van een hiervoor ingerichte accommodatie.

16. Naar het oordeel van de rechtbank is bij de jachthavens geen sprake van een accommodatie die is ingericht voor het beoefenen van een sport. De jachthavens zijn ingericht voor het afmeren en laten liggen van boten. Het enkele feit dat de pleziervaart ook wel wordt aangeduid als watersport, maakt niet dat de steiger of de box waar men een boot kan afmeren, een sportaccommodatie is. Voorts bieden de in 3. vermelde faciliteiten geen dan wel onvoldoende aanknopingspunten voor de conclusie dat sprake is van een infrastructuur voor sportbeoefening als in het Zeilschoolarrest. Anders dan eiseres stelt, heeft de Hoge Raad in dit arrest niet geoordeeld dat een jachthaven per definitie een sportaccommodatie is. Evenmin is gezien de geboden faciliteiten in de jachthavens sprake van een accommodatie voor het verblijf van personen met het oog op het zich gereed maken voor het beoefenen van de sport en/of het beëindigen daarvan.

17. Ook overigens is bij de jachthavens geen sprake van het bieden van gelegenheid tot sportbeoefening. De door eiseres aangeboden faciliteiten waarop het liggeld ziet, houden geen, althans onvoldoende, verband met de eigenlijke sportbeoefening. Naast de genoemde activiteiten en faciliteiten levert eiseres in het kader van de ontvangen liggelden geen diensten die op de eigenlijke watersport zijn gericht. De prestatie van eiseres bestaat in dit geval louter uit het ter beschikking stellen van een ligplaats.

18. Nu gezien het voorgaande post b.3 op de door eiseres ontvangen liggelden toepassing mist, dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

19. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.