Rechtbank Gelderland, 31-01-2019, ECLI:NL:RBGEL:2019:361, AWB - 17 _ 4238

1. Eiser is plastisch chirurg en houdt alle door Stichting [D] uitgegeven certificaten van aandelen in [E] B.V. Deze stichting houdt alle aandelen van [E] B.V. (hierna: de BV).

2. De BV is enig aandeelhouder van [F] B.V., de werkmaatschappij van waaruit de werkzaamheden in het kader van plastische chirurgie plaatsvinden. De BV en [F] B.V. vormen een fiscale eenheid voor de vennootschapsbelasting. Daarnaast houdt de BV alle aandelen in [H] GmbH, gevestigd te [Q] , Duitsland.

3. In de toelichting op de geconsolideerde jaarrekening over het jaar 2010 van de BV is onder de vorderingen de post “Rekening-courant directie” opgenomen. Het saldo hiervan bedraagt per 31 december 2010 € 578.414. Als toelichting is vermeld:

4. Onder de langlopende vorderingen is de post “Hypothecaire lening u/g directie” opgenomen voor een bedrag van € 225.000. Als toelichting is vermeld:

5. Eiser heeft als zekerheid voor de leningen zijn woonhuis gelegen aan de [A-straat 1] te [Z] verstrekt.

6. In de enkelvoudige balans van de BV over het jaar 2010 is over beide schuldposities opgemerkt dat geen afspraken omtrent aflossing en zekerheden zijn gemaakt tussen eiser en de BV.

7. In een memo van eiser gericht aan verweerder van 2 december 2015 is onder meer het volgende opgenomen:

8. Het verloop van de schuldpositie van eiser bij de BV van 2005 tot en met 30 juni 2015 is als volgt (bedragen in euro’s):

9. Eiser en de BV vallen vanaf 1 september 2011 onder het convenant van de toenmalig gemachtigde [I] te [R] met verweerder.

10. De aangifte IB/PVV 2010 van eiser was opgenomen in de beconregeling van de toenmalige gemachtigde. Voor het indienen van die aangifte is uitstel verleend tot 1 mei 2012.

11. Op 29 april 2012 heeft eiser de aangifte IB/PVV 2010 ingediend. Het aangegeven verzamelinkomen bedraagt € 73.486 en bestaat uit inkomen uit werk en woning na persoonsgebonden aftrek. Eiser heeft een salaris van de BV genoten van € 140.000 waarop € 62.377 aan loonheffing is ingehouden en heeft € 20.399 aan alimentatie betaald. De WOZ-waarde van de eigen woning bedraagt € 892.000 waarop een hypotheekschuld van € 850.000 rust. In deze aangifte is de schuld van eiser aan de BV niet opgenomen.

12. De aangifte IB/PVV 2010 is door verweerder behandeld als een aangifte afkomstig van een convenantklant en heeft de aanslag conform de ingediende aangifte vastgesteld.

13. Voor het jaar 2011 is door [I] een aangifte vennootschapsbelasting ten name van de BV ingediend. In die aangifte is om een expliciete uitspraak van verweerder gevraagd over een in de aangifte opgenomen voorziening van € 300.000 in het kader van een lopend geschil met de Duitse fiscus. In deze aangifte zijn twee vorderingen op eiser opgenomen, te weten onder de financiële vaste activa een bedrag van € 225.000 en onder de vorderingen een bedrag van € 801.166.

14. Met dagtekening 31 januari 2017 is aan eiser onderhavige navorderingsaanslag opgelegd met een verzamelinkomen van € 876.900. Onderdeel hiervan is een als inkomen uit aanmerkelijk belang belaste uitdeling door de BV aan eiser van € 803.414. Dit bedrag bestaat uit de rekening-courantschuld van € 578.414 en de lening van € 225.000 per 31 december 2010. Voorts is bij beschikking een vergrijpboete van € 100.000 opgelegd en € 40.686 aan heffingsrente in rekening gebracht.

15. Tussen partijen is in geschil of:

- de navorderingsaanslag binnen de daarvoor geldende termijn van vijf jaar is vastgesteld;

- sprake is van een nieuw feit op basis waarvan voor het jaar 2010 nagevorderd kan worden;

- het in de navorderingsaanslag vastgestelde inkomen niet te hoog is vastgesteld;

- de vergrijpboete terecht en tot het juiste bedrag is opgelegd;

- de bij navordering in rekening gebrachte heffingsrente juist is berekend.

16. Voor hetgeen partijen ter ondersteuning van hun standpunt hebben aangevoerd, verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

17. Eiser concludeert primair tot gegrondverklaring van het beroep en tot vernietiging van de navorderingsaanslag, de opgelegde boete en de beschikking heffingsrente en subsidiair tot gedeeltelijke gegrondverklaring. Verweerder concludeert primair tot ongegrondverklaring van het beroep en subsidiair tot gedeeltelijke gegrondverklaring van het beroep, in die zin dat de vastgestelde boete moet worden verlaagd naar 25% (€ 50.000).

18. De aangifte IB/PVV 2010 van eiser was opgenomen in de beconregeling van de toenmalige gemachtigde. Voor het indienen was uitstel verleend tot 1 mei 2012. Dit wordt bevestigd door de systeemuitdraai die door verweerder is overgelegd.

19. De stelling van eiser dat geen verzoek “uitstel indienen aangifte” is gedaan en uit niets blijkt dat door verweerder is gereageerd op zo’n verzoek is – gelet op de gang van zaken met betrekking tot de beconregeling – dan ook onjuist.

20. Door het verleende uitstel van een jaar en één maand verliep de termijn waarin een navorderingsaanslag kon worden opgelegd op 1 februari 2017. De navorderingsaanslag is gedagtekend 31 januari 2017, zodat deze tijdig is opgelegd.

21. Eiser heeft gesteld dat het voor het opleggen van de navorderingsaanslag vereiste nieuwe feit ontbreekt omdat verweerder al bij het opleggen van de definitieve aanslag IB/PVV 2010 bekend was of redelijkerwijs bekend had kunnen zijn met de financiële en fiscale positie van eiser.

22. Volgens vaste jurisprudentie mag verweerder bij het vaststellen van de aanslag uitgaan van de juistheid van de gegevens die de belastingplichtige in zijn aangifte heeft vermeld. Tot een nader onderzoek is verweerder in beginsel niet gehouden. Wel is hij tot een nader onderzoek gehouden indien hij, na met een normale zorgvuldigheid kennis te hebben genomen van de inhoud van de aangifte, aan de juistheid van enig daarin opgenomen gegeven of het ontbreken daarvan, in redelijkheid behoort te twijfelen (Hoge Raad 6 juni 2001, ECLI:NL:HR:2001:AB2890).

23. In de aangifte IB/PVV 2010 was de schuld van eiser aan zijn BV niet opgenomen. Pas op het moment van de afwikkeling van de aangifte Vpb van de BV is verweerder bekend geworden met de aanzienlijke schuldpositie van eiser aan de BV. Voorts is van belang dat de aangifte van eiser is aangemeld en behandeld als een convenantpost. Dit brengt met zich dat verweerder er vanuit mocht gaan dat de ingediende aangifte voldeed aan de daaraan te stellen kwaliteitseisen en dus zonder meer gevolgd kan worden. Mocht dit namelijk niet zo zijn, dan is bij een convenantpost vereist dat een mogelijk probleem van te voren aan de orde wordt gesteld.

24. Voor de volledigheid merkt de rechtbank op dat verweerder bij het regelen van een aanslag IB/PVV in het algemeen kan volstaan met het raadplegen van het (digitale) dossier dat de aangiften en andere gegevens bevat met betrekking tot de heffing van IB/PVV van de desbetreffende belastingplichtige. Met name bestaat voor verweerder niet de verplichting tot het raadplegen van (digitale) dossiers die zijn aangelegd voor andere belastingplichtigen of andere belastingen, ook al zouden daarin mogelijkerwijs gegevens kunnen worden aangetroffen die voor het regelen van de bedoelde aanslag in de IB/PVV van belang zijn. Verweerder is slechts dan tot een onderzoek buiten het eerstbedoelde (digitale) dossier gehouden, indien de daarin aanwezige gegevens daartoe redelijkerwijs aanleiding geven.

25. Uit het voorgaande volgt naar het oordeel van de rechtbank dat verweerder bij het opleggen van de navorderingsaanslag beschikte over een nieuw feit.

26. Verweerder heeft een als inkomen uit aanmerkelijk belang belaste winstuitdeling

27. Indien een vennootschap aan haar aandeelhouder een lening verstrekt waarvan

28. Het bewustheidsvereiste houdt niet meer in dan dat partijen bij de overeenkomst zich ervan bewust moeten zijn geweest dat de aandeelhouder werd bevoordeeld met een door de

29. Daarnaast is van belang dat het saldo van de rekening-courant ten tijde van het

30. Gelet op het vorenstaande acht de rechtbank het aannemelijk dat het beide partijen duidelijk moet zijn geweest dat de opgenomen gelden blijvend aan de BV zijn onttrokken. Verweerder heeft voldoende feiten en omstandigheden gesteld en aannemelijk gemaakt waaruit volgt dat in 2010 een situatie is ontstaan waarin de schuld van eiser aan de BV niet zal worden afgelost. Dit leidt tot het oordeel dat een bedrag van € 803.414 het vermogen van de BV in 2010 definitief heeft verlaten.

31. De rechtbank is tevens van oordeel dat eiser en de BV - waarvan eiser alle aandelen hield en deze vennootschap vertegenwoordigde - zich ervan bewust waren of hadden moeten zijn dat eiser door deze vermogensverschuiving van € 803.414 werd bevoordeeld. Omdat niet in geschil is dat de BV in 2010 beschikte over voldoende winstreserves (€ 1.347.406) om de winstuitdeling te dekken leidt het voorgaande tot de conclusie dat eiser in 2010 een regulier voordeel in de zin van artikel 4.13 van de Wet IB 2001 van € 803.414 heeft genoten.

32. Verweerder heeft op grond van artikel 67e van de Algemene wet inzake

33. Naar het oordeel van de rechtbank had eiser – gelet op hetgeen hiervoor is

34. De rechtbank acht de hoogte van de opgelegde vergrijpboete voor dit jaar passend en

35. Verweerder heeft de heffingsrente berekend over de periode van 1 januari 2011 tot en met 31 januari 2017. Deze bedraagt € 40.686. Niet gebleken is dat de heffingsrente tot een onjuist bedrag is vastgesteld.

36. Gelet op het voorgaande dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

37. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.