Rechtbank Haarlem, 14-01-2009, BH0090, AWB 07/2620

Procedurenummer: AWB 07/2620

Uitspraakdatum: 14 januari 2009

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

de inspecteur van de Belastingdienst/Douane Noord, kantoor Nijmegen, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft aan eiseres op 2 januari 2007 een uitnodiging tot betaling (utb) opgelegd ten bedrage van € 2.764,40 aan douanerecht.

1.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 23 maart 2007 de utb gehandhaafd.

1.4. Eiseres heeft daartegen bij brief van 10 april 2007, ontvangen bij de rechtbank op 11 april 2007 beroep ingesteld.

1.5. Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.6. Eiseres heeft, na daartoe door de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd, waarna verweerder schriftelijk heeft gedupliceerd.

1.7. Verweerder heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan eiseres.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.2. Eiseres heeft tegen de bti bezwaar gemaakt en verzocht om indeling onder GN code 9405 5000 90. Tegen de afwijzende uitspraak op bezwaar heeft eiseres destijds niet binnen de daarvoor geldende termijn beroep aangetekend, waarna de bti in die zin onherroepelijk werd.

2.3. Tot de stukken van het geding behoort een door de Sloveense autoriteiten afgegeven bti, met datum aanvang geldigheid 19 juli 2006, waarin het goed wordt ingedeeld in 9405 5000 90. Tussen partijen is niet in geschil dat deze Sloveense bti eveneens het goed XX betreft.

2.4. Op 7 december 2006 is door G B.V. op naam en voor rekening van eiseres aangifte gedaan voor de douaneregeling brengen in het vrije verkeer van goederen welke op de aangifte zijn omschreven als “andere optische instrumenten, apparaten en toestellen, n.g.o.n.b. onder andere posten van dit hoofdstuk”. Als goederencode is opgegeven: 9013 8090 90.

2.6. Tot de stukken van het geding behoort een kopie van een per email verzonden brief van verweerder van 21 augustus 2007 aan de Europese Commissie, betreffende de classificatie van het XX daglicht systeem. In deze brief wordt het verschil van inzicht tussen de Nederlandse en Sloveense douaneautoriteiten met betrekking tot de indeling in de GN van het XX daglicht systeem aan de orde gesteld en de Commissie om haar mening gevraagd.

3. Geschil

3.1. In geschil is de indeling in de GN van het onder 2. genoemde goed, het XX daglichtsysteem. Eiseres concludeert tot indeling onder GN-code 9405 5000 90. Verweerder concludeert tot indeling onder GN-code 9013 8090.

3.2. Voorts is eiseres van mening dat zij er op mocht vertrouwen dat de indeling zoals vastgelegd in de bti die door de Sloveense douaneautoriteiten is afgegeven ook van toepassing is op de door haar ingevoerde goederen. Bovendien is eiseres van mening dat de utb in strijd met de rechtszekerheid is opgelegd, omdat de Sloveense bti ook de Nederlandse douane bindt en geen van de autoriteiten actie heeft ondernomen om de strijdigheid op te heffen. Ter zitting heeft eiseres ook nog een beroep gedaan op het gelijkheidsbeginsel en heeft daarbij aangegeven dat zij de onderhavige procedure nu is gestart omdat zij geconfronteerd werd met importeurs/agenten van hetzelfde product die bij invoer in andere landen dan de Benelux waarvoor eiseres het exclusieve recht heeft, gebruik maken van de in 2.3. genoemde door de Sloveense douaneautoriteiten afgegeven bti.

4. Standpunten van partijen

4.1. Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de stukken van het geding en naar de pleitnota’s.

4.2. Voor hetgeen partijen ter zitting hebben toegevoegd wordt verwezen naar het aan deze uitspraak gehechte proces-verbaal.

5. Van toepassing zijnde recht.

5.1. De van toepassing zijnde posten luiden als volgt:

5.2. Verordening (EG) Nr. 457/2008 van de Commissie van 23 mei 2008 tot indeling van bepaalde goederen in de gecombineerde nomenclatuur luidt als volgt:

6. Beoordeling van het geschil

De tariefindeling

Het vertrouwensbeginsel en het rechtszekerheidsbeginsel

6.2. Het beroep van eiseres op het vertrouwensbeginsel en het rechtszekerheidsbeginsel wijst de rechtbank af. Het beroep in het kader van het vertrouwensbeginsel dat eiseres hierbij doet op de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 11 december 2007, nummer 02/6570 DK kan niet slagen. Anders dan in die zaak is eiseres in onderhavige zaak zelf rechthebbende van een bti. Nu eiseres zelf rechthebbende van een bti is, ook al is die bti haar niet welgevallig, kan zij niet menen dat de douaneautoriteiten de bti van de rechthebbende zelf niet zullen volgen, maar daarentegen wel de bti van een ander dan de rechthebbende, die bovendien volgens deze douaneautoriteiten onjuist is. Het beroep op het rechtszekerheidsbeginsel kan evenmin slagen, omdat nu juist de aan eiseres afgegeven bti de wettelijke zekerheid biedt dat de indeling zal plaatsvinden overeenkomstig de aan haar afgegeven bti.

Het gelijkheidsbeginsel

6.3.1. Het beroep van eiseres op het gelijkheidsbeginsel slaagt. Het beginsel van non-discriminatie zoals dit in het Gemeenschapsrecht is verankerd houdt in dat behoudens objectieve rechtvaardiging, vergelijkbare situaties niet verschillend en verschillende situaties niet gelijk mogen worden behandeld (zie arresten van 13 december 1984, zaak 106/83, Sermide, Jurispr. 1984, blz. 4209, r.o. 28, en van 17 oktober 1995, zaak C-44/94, r.o. 46). In het onderhavige geval gaat het om verschillende importeurs in het douanegebied van de Gemeenschap die in de verschillende Lidstaten het alleenrecht hebben om het onderhavige goed te importeren en op de markt te brengen. Eiseres heeft onweersproken gesteld dat zij bij diverse gelegenheden waar bedoelde importeurs elkaar ontmoetten, van haar importerende collega’s heeft vernomen dat het onderhavige goed wordt aangegeven voor de douaneregeling brengen in het vrije verkeer met de GN-code 9405.5000. Eiseres heeft in de elektronische Europese bti database (ebti), de tot de stukken van het geding behorende, door de Sloveense douaneautoriteiten afgegeven bti gevonden, waarbij het onderhavige goed wordt ingedeeld onder de GN-code 9405.5000. Alhoewel eiseres geen bewijzen voor haar stellingen heeft bijgebracht, acht de rechtbank haar stellingen aannemelijk. Aangenomen mag worden dat naast de importen van eiseres van het onderhavige goed in de Benelux ook in diezelfde periode in andere lidstaten van de EU importen van het onder 2 bedoelde goed heeft plaatsgevonden en dat het goed is aangegeven tegen het laagste tarief, namelijk dat van GN-code 9405.5000. De rechtbank acht ook aannemelijk dat laatstgenoemde bti in ieder geval door de daarin vermelde rechthebbende is gebruikt. Bovenstaande aannemende is er sprake van schending van bovengenoemd gelijkheidsbeginsel, waarvoor geen objectieve rechtvaardiging bestaat.

6.3.2. Artikel 9 van uitvoeringsverordening van het Communautaire Douanewetboek (UCDW) bevat een regeling waarbij ongelijke behandeling van dezelfde producten door het bestaan van conflicterende bti’s wordt opgeheven. Aangezien deze regeling een termijn van één of twee maanden bevat voordat het vraagstuk van de tariefindeling op de vergadering van het Comité Douanewetboek kan worden geplaatst en er nog een termijn van ten hoogste zes maanden bestaat om een maatregel met het oog op de opheffing van de ongelijke behandeling te treffen, voorkomt ook deze regeling niet dat het uitgangspunt dat gelijke gevallen gelijk worden behandeld gedurende een zekere periode niet kan worden nageleefd. De consequentie daarvan is een ongelijke behandeling van gelijke gevallen, zoals thans aan de orde. De rechtbank ziet in deze regeling, die uiteraard ook tijd vergt, geen objectieve rechtvaardiging voor het bestaan van ongelijke behandeling in gelijke gevallen. Immers door de ebti te raadplegen, zoals verweerder ook heeft gesteld, hadden de douaneautoriteiten van Slovenië, kunnen weten dat de Nederlandse douaneautoriteiten al een bti hadden afgegeven voor het onderhavige goed met GN-code 9013.8090. Indien de Sloveense autoriteiten het met de indeling van dit goed onder deze GN-code niet eens zouden zijn, hadden zij de afgifte van de bti met GN-code 9405.5000 voor dat goed moeten opschorten en de procedure van artikel 9 UCDW moeten opstarten. Met deze handelwijze, die volgens verweerder gebruikelijk is bij de afgifte van een bti, zou een schending van de regel dat gelijke gevallen gelijk dienen te worden behandeld op eenvoudige wijze zijn voorkomen. Nu deze werkwijze niet is gevolgd is er geen rechtvaardiging voor de ongelijke behandeling.

Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard.

7. Proceskosten

De rechtbank vindt aan¬lei¬ding verweerder te veroordelen in de kos¬ten die eiseres in verband met de behande¬ling van het bezwaar en het beroep redelij¬kerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 805 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift van €161 per punt, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1). Voor de reiskosten tweede klasse per openbaar vervoer van de heer B kent de rechtbank € 25,62 toe en voor de verletkosten van de heer B € 115,26.

8. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 14 januari 2009 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. A.J. Roke, voorzitter, mr. E. Polak en mr. C.J. Hummel, rechters, in tegenwoordigheid van mr. J.P. Wismeijer, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (douanekamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.