Rechtbank Haarlem, 02-04-2010, BM3095, 08/4855

Procedurenummer: AWB 08/4855

Uitspraakdatum: 2 april 2010

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X, gevestigd te Z, eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst/P, verweerder.

Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft aan eiseres op 6 september 2006 een uitnodiging tot betaling (hierna: utb) met kenmerk [nummer] uitgereikt voor € [bedrag] omzetbelasting.

1.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 23 juni 2008 de utb gehandhaafd.

1.3. Eiseres heeft daartegen beroep ingesteld. Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken en een verweerschrift ingediend.

1.4. Eiseres heeft, na daartoe door de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd, waarna verweerder schriftelijk heeft gedupliceerd.

1.5. Eiseres heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

1.7. Verweerder heeft bij brief van 5 januari 2010 een ambtsedige verklaring overgelegd. De gemachtigden van eiseres hebben hierop bij brief van 19 januari 2010 gereageerd.

1.8. De gemachtigden van eiseres hebben bij brief van 7 januari 2010 inlichtingen en nadere stukken ingediend. Verweerder heeft bij brief van 22 januari 2010 hierop gereageerd. Een kopie van deze brief is naar de gemachtigden van eiseres verzonden.

1.9. Verweerder heeft bij brief van 23 februari 2010 een nader stuk ingediend. Een kopie van deze brief is naar de gemachtigden van eiseres verzonden.

Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. [Persoonsnaam] (hierna: A) woont in [land] en is enig aandeelhouder van [naam], gevestigd te [buitenlands eiland] (hierna: B). A heeft op 11 april 2000 een bedrag van € [bedrag] betaald op de rekening van [naam besloten vennootschap (hierna: C) te Q voor de reservering van een bouwplaats voor een motorjacht. C heeft dit bedrag op 21 december 2000 terugbetaald aan A.

2.2. Op 4 december 2000 hebben B als opdrachtgever en C als opdrachtnemer een contract gesloten voor de bouw van het motorjacht, dat later [naam jacht] is genoemd (hierna: het motorjacht). Op 20 december 2000 heeft C een factuur gestuurd aan B voor de eerste termijn ter waarde van € [bedrag] voor de bouw van het motorjacht. Het motorjacht is op de werf van C gebouwd. Op 9 december 2003 heeft C een factuur gestuurd naar B voor het motorjacht. Op de factuur is een bedrag van € [bedrag] vermeld.

2.3. Tot de stukken van het geding behoort een brief van 23 mei 2003 van A aan C, waarin onder meer het volgende is vermeld:

“I want to make it absolutely clear to you as I did to [naam] that I have no intention of doing anything other than using this boat for some time to come for my own personal pleasure. I have spent four years of my life very closely involved in the development of the design and supervision of every step of the build which you all have observed.”

2.4. Eiseres heeft het motorjacht op basis van een overeenkomst van 18 november 2003 (“charterparty agreement”) verhuurd aan A voor € [bedrag] per kwartaal. Eiseres heeft 19% Nederlandse omzetbelasting in rekening gebracht. [naam buitenlandse rechtspersoon] gevestigd te [eiland] (hierna: D) heeft het motorjacht van B gehuurd eveneens op basis van “bareboat charter”. De overeenkomsten zijn op 18 november 2003 gesloten. Tussen partijen is niet in geschil dat eiseres het motorjacht heeft gehuurd van D op basis van “bareboat charter” en voor deze huur per kwartaal € [bedrag] heeft betaald. Van deze bareboat charter is geen afschrift tot de gedingstukken gevoegd.

2.5. Op 27 november 2003 is het motorjacht in de scheepsregistratie te [plaatsnaam] ([land]) geregistreerd, waarbij als thuishaven [plaatsnaam] is vermeld.

2.6. Op 10 december 2003 heeft kapitein [naam] namens B het overdrachtsformulier (“protocol of delivery and acceptance”) voor het motorjacht getekend. De overdracht heeft plaatsgevonden in internationale wateren. Na de overdracht is het motorjacht naar [naam buitenlands eiland] gevaren.

2.7. Op 15 december 2003 heeft eiseres in Nederland aangifte ten invoer gedaan voor het motorjacht. De aangegeven douanewaarde is € [bedrag]. Eiseres heeft de verschuldigde omzetbelasting op grond van artikel 23 van de Wet OB op aangifte voldaan. De omzetbelasting heeft eiseres in dezelfde aangifte in aftrek gebracht.

2.8. Op 16 november 2004 heeft E, werkzaam bij eiseres, een e-mail gestuurd naar [naam]. In deze e-mail staat, voor zover van belang, het volgende:

“Bijgesloten kontrakten mbt [motorjacht].

[bijlagen]

Daarnaast moet ook de fakturenstroom op gang komen.

Zou je vanuit D aan X de volgende facturen kunnen maken:

(…)

Verzoek stp of G. de volgende fakturen aan D stuurt:

(…)

Zoals je ziet zit hierin de overeengekomen fee voor D (EUR [bedrag]) op jaarbasis verdisconteerd.”

2.9. Op 15 december 2004 heeft eiseres verklaard dat zij het motorjacht op 15 december 2003 in Nederland heeft ingevoerd en dat zij over de verhuur van het motorjacht aan A Nederlandse omzetbelasting verschuldigd is.

2.10. Op 26 mei 2005 hebben twee ambtenaren van de Belastingdienst/P een ambtsedig relaas opgemaakt naar aanleiding van een bezoek op 15 april 2005 aan het motorjacht, dat was gelegen bij de werf van B te [plaatsnaam]. Het relaas bevat onder andere de volgende passage, die is ontleend aan een gesprek met de kapitein:

“Eigenaar van het motorjacht is dhr. A, wonende te [land]. (…) Na enige tijd is het schip overgezet op een LTD, om belastingtechnische redenen (BTW), aldus de kapitein. Het schip (…) wordt echter alleen gebruikt voor privé doeleinden. Gevaren wordt met familie en/of vrienden. Het schip wordt niet gebruikt voor commerciële doeleinden. (…) Van de LTD is de heer A de enige eigenaar. (…)”

2.11. Op 8 juni 2005 heeft [naam], bestuurder binnen een groep van vennootschappen die door A wordt beheerd, de A Group, een verklaring afgelegd tegenover de Britse Douane. In het verslag staat onder andere het volgende:

“5) A had overall control of the design of the vessel from the start of the project and A made initial contact with [naam].

7) The detailed specification of the yacht evolved through discussions between A, C and [naam].

(…)

13. The only written agreement concerning the money loaned by A to H is the Partnership Agreement for H where the amount of the loan is shown as € [naam]. No interest is charged on this loan and there is no set date for repayment. (…)

15. The vessel was handed over in international waters at the position shown. (…) A was not on board. Captain [naam] signed the acceptance document and took command after hand-over. The vessel then sailed to [buitenlands eiland] where it stayed overnight before returning to the Netherlands. The registration of the vessel was completed before handover. (…)

19) The various parties with an interest in the vessel are named on the insurance policy cover notes. D are the company which (as part of the VAT scheme) charters the vessel from B and which then charters it on to X. (…)

20) The Insurance premia are paid by A. In the event of total loss the insurance payment would go to B as nominee and general partner of H. A is the limited partner of H.

(…)

26) [naam] said the scheme ensured that A only paid Dutch VAT on the charter fee from X and that the charter fee was set below the market rate to minimise the sticking VAT incurred. (…)

34) [naam] said that they thought A was protected adequately because his crew and captain were in possession of the vessel at all times. (…)

40) [naam bedrijf] are responsible for providing the vessel with fuel, provisions and any necessary maintenance or repairs. They also pay the crew. A pays a fixed monthly fee to [naam bedrijf] of € [bedrag] per month to cover all of this expenditure. (…)

44) A has complete control of the use of the vessel. He is the only person to use it.

(…)”

2.12. In 1998 heeft de Belastingdienst Particulieren/Ondernemingen [plaatsnaam] een boekenonderzoek verricht bij eiseres. Bij brief van 26 maart 1998 heeft I, werkzaam bij de Belastingdienst Particulieren/Ondernemingen P dit boekenonderzoek aangekondigd, en heeft daarbij als vermeld:

2.13. Op 28 juli 1998 heeft I een brief gezonden aan J van de FIOD. In deze brief staat, voor zover van belang, het volgende:

2.14. Vervolgens schrijft I in zijn brief van 13 augustus 1998 aan eiseres, voor zover van belang, het volgende:

“Gaarne zou ik nog het volgende van u ontvangen:

Voornoemde namen zijn ontleend aan de grootboekrekening 8901 (charterfee) van 1996 en 1997”

2.15. Op 20 juli 1999 is het controlerapport opgemaakt. Hierin is, voor zover van belang, het volgende opgenomen:

“4.3 Verhuur van jachten

Door belastingplichtige worden jachten verhuurd aan particulieren. Aan de particulieren wordt huur in rekening gebracht. De huur wordt belast met omzetbelasting. Belastingplichtige huurt de jachten in de meeste gevallen van K te [buitenlands eiland]. In alle gevallen worden er standaard huur- en verhuurcontracten opgemaakt.

De charterfee (huur) die in rekening wordt gebracht, bedraagt in principe 1% van de waarde van het jacht. Dit is een zogenaamd “bare-boat” charterfee, dat wil zeggen het huurbedrag exclusief liggeld, brandstof en crew. Een huuropbrengst van 1% van de waarde kan nauwelijks rendabel zijn, maar de belastingplichtige realiseert een positief rendement op de verhuurtransacties, omdat haar tevens een laag huur in rekening wordt gebracht. Omdat de omzetbelastingwetgeving niet voorziet in at arm’s length transacties, kan de huur- en verhuurprijs laag worden gehouden.

De over de verhuuropbrengst verschuldigde omzetbelasting wordt juist berekend.”

2.16. Tot de gedingstukken behoort een afschrift van een brief van 29 september 1998 van eiseres aan I. In deze brief geeft eiseres aan dat de eigenaar van [naam motorjacht] (een schip met dezelfde naam als het motorjacht dat eerder in eigendom was bij X) M op [buitenlands eiland] is. Eiseres heeft in deze brief tevens de namen opgenomen van de eigenaren van een aantal andere motorjachten. Als bijlagen bij deze brief zijn – voor zover van belang – de volgende documenten meegezonden:

2.17. Tot de gedingstukken behoort een kopie van een verslag van een bespreking gehouden op 28 april 1999 tussen [naam] en [naam] werkzaam bij N belastingadviseurs en [naam] (Belastingdienst P) en I (FIOD [plaatsnaam]). In dit verslag staat – voor zover van belang – het volgende:

" Doelstelling bespreking: inzicht krijgen in het hoe en waarom van de door N bedachte “constructie” om luxe plezierjachten BTW-vrij in de EU te krijgen. In het bijzonder gaat het om meer informatie te verzamelen omtrent de routing en relatie tussen K - X - N.

Achtergrond

Tot 1993 was de situatie zo dat een jacht in een willekeurig EU-land kon worden gestald met een tijdelijke invoervrijstelling mits het jacht minstens 1x buitengaats was geweest. Na het wegvallen van de douanegrenzen mag een jacht door een niet-EU-inwoner maximaal 6 maanden onder tijdelijke vrijstelling in de EU gestald worden. Anders wordt er BTW geheven bij de betreffende particulier.

[naam (werkzaam bij N) verklaarde verder dat er in een luxe jachtensegment de volgende problemen ontstonden waaruit de onderhavige constructie is voortgekomen. (Hij vindt overigens het woord “constructie” in dit kader een te negatieve klank hebben).

Lage charterfee

N hanteert een maatstaf van 1 % over de waarde. Men noemt dit de z.g. “bare-boat” charterfee wat inhoudt dat het huurbedrag exclusief liggeld, brandstof en crew is. Wie de verzekeringspenningen betaalt is niet geheel duidelijk. Volgens [werknemer N] is dit de huurder/gebruiker of de persoonlijke Ltd. Aangezien de OB-wetgeving niet voorziet in al dan niet zakelijk vastgestelde prijzen wordt de huurprijs en derhalve ook de af te dragen BTW laag gehouden.

Werkzaamheden N

Men stelt uitdrukkelijk dat de constructie niet is bedoeld voor Nederlanders die een “bootje” van enkele tonnen willen gebruiken en hun jacht in NL stallen.

N.B: Overigens mogen aan de onderhavige jachten geen BTW-verklaring worden afgegeven, immers de eigenaar is geen particulier en er is geen OB afgedragen.”

2.18. Op 15 mei 2002 heeft I, werkzaam bij eiseres, een e-mail gestuurd aan N naar aanleiding van een bezoek van P van de Belastingdienst/P over een andere klant van eiseres. In deze e-mail staat, voor zover van belang, het volgende:

“P vertelde me dat de BTW konstruktie er een is waar de Belastingdienst in het geheel niet blij mee is, en dat de Belastingdienst (P) er alles aan zou doen om deze konstruktie om zeep te helpen. Ik heb hem daarop een kopie gegeven van het onderzoek van de Belastingdienst uit 1999 door zijn collega’s uit P”

2.19. Tot de gedingstukken behoort een kopie van een brief van 17 mei 2002 van eiseres aan P van de Belastingdienst/P. In deze brief staat, voor zover relevant, het volgende:

2.20. In 2005 is wederom een boekenonderzoek aangevangen bij eiseres. In het daarvan op 17 mei 2006 opgemaakte controlerapport is, voor zover van belang, het volgende opgenomen:

“3. Op vrijdag de 13e mei heb ik een telefonische afspraak gemaakt met de heer E om een nadere inzage te krijgen in het verhuurdossier m.b.t. het motorjacht [het motorjacht].

(…)

Vraag X: “Heeft u speciale informatie nodig van dit schip omdat de werf hieromtrent eveneens gebeld heeft?”

Belastingdienst: Niet specifiek, ik wil graag de betreffende verhuurordner nogmaals raadplegen.

(…)

Belastingdienst: “Maar dan nog, we hebben het slechts over een “rendement” van ruim 1% per jaar”

X: Dat kan, maar het is niet uitgesloten dat dergelijke jachten niet minder maar meer waard worden.

(…)

(…)”

2.21. Op 12 december 2006 heeft een gesprek plaatsgevonden tussen medewerkers van verweerder, E en twee adviseurs. Het verslag van deze bespreking van 15 januari 2007 luidt, voor zover van belang en na aanpassing door de adviseurs, als volgt:

E: In alinea 2 staat iets in de geest van “Zij behartigen het gebied in de Cariben” of “Zij zijn jachtmakelaar in de Cariben”, maar dat heb ik niet gezegd.

E: In een alinea staat “D verhuurt schepen aan X” en “hoe D aan zijn jachten komt is mij niet bekend” maar dat heb ik eveneens niet gezegd. Het verslag is kennelijk achteraf opgemaakt door [naam], hij maakte tijdens het gesprek geen aantekeningen. Het rapport geeft niet precies weer wat door mij is gezegd. Voorts, op 13 mei 2005 heeft de heer [naam] geen bespreking gehad ten kantore van X. Op 18 mei 2005 heeft wel een gesprek ten kantore van X plaatsgevonden.

E: De contacten met D verliepen via [naam], nu heet ze [naam]. Zij is client account manager. Een commercieel directeur van D ken ik niet. Ik weet van het bestaan van D sinds 2002.

(…)

(…)

E: Het contract tussen X en D bestaat op het moment van invoer. X verhuurt onmiddellijk door. De douanewaarde wordt ontleend aan de factuur op naam gesteld van B.

2.22. Tot de gedingstukken behoort een ambtsedige verklaring van I van 5 januari 2010 waarin hij verklaart:

“Het verslag van de bespreking van 28 april 1999 is op 1 juni 1999 aan mij toegezonden. Ik heb het verslag voor de verzending van het controlerapport ontvangen.”

2.23. Tot de gedingstukken behoren afschriften van de (intern gehanteerde) notities “De fiscus in de boot genomen …….?” van de Belastingdienst/FIOD van juni 1998 en van “BTW-constructies met plezierjachten” van de Belastingdienst/CCP van 12 september 2000.

2.24. Tot de gedingstukken behoren kopieën van brochures van [naam], van N, [naam] en X en van de brochure “[naam brochure]”

Geschil en standpunten van partijen

3.1. In geschil is of verweerder eiseres terecht heeft uitgenodigd tot betaling van de wegens de invoer van het motorjacht verschuldigde omzetbelasting.

3.2. Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de utb.

3.3. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

3.4. Voor de standpunten van partijen verwijst de rechtbank naar de gedingstukken en naar het aangehechte proces-verbaal.

Beoordeling van het geschil

Beroep op het vertrouwensbeginsel

4.1. Eiseres heeft zich op het standpunt gesteld dat het in 1998/1999 uitgevoerde boekenonderzoek en de onder 2.15 bedoelde bespreking bij haar het in rechte te beschermen vertrouwen hebben gewekt dat de gang van zaken rond de invoer en de verhuur van de jachten op zijn fiscale merites was beoordeeld en akkoord bevonden. Verweerder heeft dit standpunt bestreden en gesteld dat hetgeen de Belastingdienst bekend was, niet bij de beoordeling dient te worden betrokken en, ten tweede, indien de wetenschap van de Belastingdienst dient te worden meegewogen, evenmin sprake is van gewekt vertrouwen. In beide gevallen, zo stelt verweerder, was het hem niet duidelijk dat de huurder/gebruiker van het jacht en de middellijk eigenaar daarvan – A – dezelfde persoon was.

4.2. De rechtbank stelt voorop dat de bewijslast aannemelijk te maken dat bij eiseres een in rechte te beschermen vertrouwen is gewekt, op eiseres rust.

4.3. Niet in geschil is dat de onderhavige transactie met het motorjacht soortgelijk is aan de transacties die werden beoordeeld tijdens het boekenonderzoek in 1998/1999. De rechtbank zal partijen hierin volgen, omdat zij geen aanleiding ziet hierover anders te oordelen.

4.4. Zoals in 4.1 uiteengezet, baseert eiseres haar standpunt dat bij haar in rechte te beschermen vertrouwen is gewekt op de uitkomst van het boekenonderzoek in 1998/1999 en de bespreking van 28 april 1999. Anders dan eiseres stelt, is bij haar geen in rechte te beschermen vertrouwen gewekt. Dit blijkt uit het volgende:

4.5. Nu eiseres geen eenduidige openheid van zaken heeft gegeven, kan niet worden geconcludeerd dat de Belastingdienst de onderhavige constructie tijdens het in 1998/1999 uitgevoerde boekenonderzoek reeds heeft beoordeeld. Daarom kan door dat boekenonderzoek bij eiseres niet in het in rechte te beschermen vertrouwen zijn gewekt dat de bij de invoer en verhuur van het motorjacht toegepaste constructie akkoord was bevonden.

Toepassing artikel 23

4.6. Eiseres heeft gesteld dat artikel 23 van de Wet op de omzetbelasting (hierna: de Wet OB) is toegepast op de invoer van het motorjacht, zodat ter zake van de invoer reeds omzetbelasting is geheven en navordering op grond van artikel 22 van de Wet OB niet mogelijk is. Eiseres stelt zich in dit verband op het standpunt dat navordering op grond van artikel 22 zou leiden tot dubbele heffing. De rechtbank verwerpt dit standpunt omdat door de onmiddellijke aftrek van de op grond van artikel 23 Wet OB aangegeven omzetbelasting, niet kan worden gezegd dat omzetbelasting op de invoer van het motorjacht drukt. Nu het motorjacht niet voor eiseres, maar voor een derde (A of zijn vennootschap B) bestemd was, had het motorjacht niet onder de zogeheten artikel-23-vergunning van eiseres mogen worden ingevoerd. Eiseres heeft zichzelf ten onrechte beschouwd als degene voor wie het motorjacht bestemd was nu zij immers nooit de macht heeft gekregen om als ware zij eigenaar over het motorjacht te beschikken. Eiseres is als aangever de omzetbelasting verschuldigd op grond van artikel 22 van de Wet OB zodat de utb terecht aan haar is opgelegd.

Relatieve simulatie of misbruik van recht

4.7. De rechtbank zal vervolgens beoordelen of sprake is van relatieve simulatie dan wel misbruik van recht, zoals verweerder stelt en eiseres bestrijdt.

4.9.2. Van misbruik van recht is met betrekking tot de heffing van omzetbelasting blijkens de jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen sprake ten eerste wanneer de betrokken transacties, in weerwil van de formele toepassing van de voorwaarden in de desbetreffende bepalingen van de Zesde richtlijn en de nationale wettelijke regeling tot omzetting daarvan, ertoe leiden dat in strijd met het doel van deze bepalingen een belastingvoordeel wordt toegekend. Ten tweede moet uit een geheel van objectieve factoren blijken dat het wezenlijke doel van de betrokken transacties erin bestaat een belastingvoordeel te verkrijgen. Voorts moeten, wanneer een misbruik is vastgesteld, de in het kader daarvan verrichte transacties zo worden geherdefinieerd dat de situatie wordt hersteld zoals zij zou zijn geweest zonder de transacties die dit misbruik vormen.

4.10. Met betrekking tot de onder 4.9.2 genoemde eerste eis, inhoudende de vaststelling dat in strijd met het doel (en de strekking) van deze bepalingen een belastingvoordeel wordt toegekend, overweegt de rechtbank dat de wegens de invoer van een plezierjacht door een particulier verschuldigde omzetbelasting overeenkomstig het doel (en de strekking) van de communautaire en nationale bepalingen op dit terrein, niet voor aftrek in aanmerking komt. Er dient derhalve omzetbelasting te drukken op het gebruik van het onderhavige motorjacht. Nu in het onderhavige geval eiseres aan de hand van een gekunsteld conglomeraat van speciaal daartoe in het leven geroepen (rechts)handelingen bereikt dat in vergelijking met de situatie dat dit conglomeraat achterwege blijft, in strijd met doel en strekking een substantieel bedrag, dat kan worden becijferd op (€ [bedrag] minus € [bedrag] aan omzetbelasting op de verhuur aan A) € [bedrag] aan omzetbelasting wordt bespaard, is aan de eerste voorwaarde voldaan.

4.11. Met betrekking tot de tweede voorwaarde overweegt de rechtbank dat verweerder aan de hand van de onder de feiten vermelde objectieve factoren, in onderling verband bezien, aannemelijk heeft weten te maken dat het wezenlijke doel van eiseres is het verkrijgen van een (substantieel) belastingvoordeel.

4.12. Uit het voorgaande volgt dat de rechtbank met betrekking tot de door eiseres in aftrek gebrachte voorbelasting concludeert tot een situatie van misbruik van recht. Tussen partijen is niet in geschil dat in dit geval de utb dient te worden verminderd met € [bedrag], zijnde het bedrag dat ter zake van de transacties die het misbruik vormen, op aangifte is voldaan.

4.13. Gelet op hetgeen onder 4.12 is overwogen dient het beroep gegrond te worden verklaard.

Proceskosten

5.1. Eiseres doet voor de berekening van de proceskostenvergoeding een beroep op artikel 2, derde lid, van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit). In dit artikellid is bepaald dat in bijzondere omstandigheden kan worden afgeweken van het forfaitaire tariefsysteem. Blijkens de wetgevingsgeschiedenis (TK 1999-2000, 27024, nr. 3, blz. 7) ziet dit artikellid op uitzonderlijke, schrijnende gevallen, waarbij strikte toepassing van het Besluit evident onrechtvaardig zou zijn. Voor toekenning van een proceskostenvergoeding in afwijking van de forfaitaire bedragen van het Besluit is grond indien het bestuursorgaan het verwijt treft dat het een beschikking of uitspraak geeft respectievelijk doet of in rechte handhaaft, terwijl op dat moment duidelijk is dat die beschikking of uitspraak in een (de) daartegen ingestelde procedure geen stand zal houden (HR 13 april 2007, nr. 41.235, BNB 2007/260 en laatstelijk nog herhaald in HR 6 februari 2009, 08/01915, VN 2009/8.8).

5.2. Van bijzondere omstandigheden is in het onderhavige geval geen sprake. Zoals de rechtbank hiervoor heeft overwogen, is het beroep uitsluitend gegrond verklaard omdat een correctie diende plaats te vinden met een bedrag waarover partijen tegen het einde van de procedure bij de rechtbank overeenstemming hebben bereikt. De utb is niet uitgereikt in strijd met het recht of de beginselen van behoorlijk bestuur. De rechtbank ziet derhalve geen aanleiding voor toekenning van een integrale proceskostenvergoeding.

5.3. De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiseres in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.288 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 161, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 0,5 punt voor het indienen van de conclusie van repliek, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, 0,5 punt voor het verschijnen ter nadere zitting met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1).

Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 2 april 2010 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. A. van Dongen, voorzitter, mr. E. Polak en mr. C.J. Hummel, rechters, in tegenwoordigheid van mr. J. de Jong, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (douanekamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.