Rechtbank Noord-Holland, 30-07-2018, ECLI:NL:RBNHO:2018:7043, HAA 17/4823

1. Eiser is geboren op [geboortedatum] en is ongehuwd. Hij heeft over de onderhavige jaren, 2004 tot en met 2014, geen aangiften inkomstenbelasting ingediend. Eiser heeft ook geen uitnodiging tot het doen van aangifte ontvangen.

2. Nederlandse rekeninghouders bij de [A BANK] bank hebben in 2015 (mogelijk eerder) van deze bank een brief ontvangen omdat zij niet hebben aangetoond dat zij het tegoed van hun [A BANK] bankrekening in Nederland hebben aangegeven (of daarvoor zijn ingekeerd).

3. De Zwitserse autoriteiten hebben de rekeninghouders in kennis gesteld van het feit dat Zwitserland voornemens is informatie van zijn/haar rekening(en) te versturen naar Nederland en heeft (via een vertegenwoordiger) in Zwitserland bezwaar/beroep kunnen aantekenen tegen de verstrekking waarbij hij/zij kenbaar heeft kunnen maken dat gegevensverstrekking op grond van een groepsverzoek niet zou mogen, sprake zou zijn van een zogenoemde ‘fishing expedition’ en/of dat niet zou zijn voldaan aan het uitputtingsbeginsel. De beroepstermijn tegen het voorgenomen besluit van de Zwitserse autoriteiten om gegevens uit te wisselen is op 27 november 2015 geëindigd.

4. Bij brief van 18 december 2015, met bijlagen, is verweerder door de Zwitserse fiscale autoriteiten geïnformeerd dat eiser houder is van een buitenlandse bankrekening. Het betreft een rekening met nummer [A NUMMER] bij de Zwitserse bank [A BANK] ( [A BANK] ). Bij brief van 5 februari 2018 heeft het onderdeel van de Belastingdienst Central Liaison Office ( [A] ) de gemachtigde van verweerder nader toegelicht hoe de Belastingdienst aan de gegevens van eiser is gekomen (bijlage 25). De voormelde rekening staat op naam van [X] , geboortedatum [geboortedatum] , adres [A ADRES] . Eiser staat volgens de Gemeentelijke Basis Administratie ingeschreven op dit adres.

5. Eiser is uit de bestanden bij de Belastingdienst door verweerder geïdentificeerd als enig mogelijke rekeninghouder. De Nederlandse Belastingdienst heeft aansluitend onderzocht of de ontvangen inlichtingen, rekeninghouders betreffen die al aangifte hebben gedaan van hun Zwitserse vermogen. Eiser heeft van deze bankrekeningen geen opgaaf gedaan in een aangifte inkomstenbelasting over de betreffende jaren.

6. Naar aanleiding van deze informatie zijn door verweerder vragen gesteld aan

7. Eiser heeft niet inhoudelijk gereageerd op deze verzoeken om informatie en heeft geen gegevens overgelegd.

8. In de brief van 9 mei 2016 verzoekt gemachtigde opnieuw om uitstel tot 28 juni 2016. Dit uitstel wordt verleend in de brief van 17 mei 2016.

9. In de brief van 18 mei 2016 verzoekt de gemachtigde aan verweerder om stukken te sturen waaruit onomstotelijk blijkt dat eiser een tekening heeft aangehouden bij de [A BANK] bank in Zwitserland.

10. Verweerder reageert hierop met de brief van 15 juli 2016. Een afschrift van die brief gaat ook naar eiser. Verweerder wijst op de informatieplicht en wijst erop dat eiser de gegevens kan opvragen bij de [A BANK] bank Postfach [B NUMMER] in Zürich.

11. Omdat de gevraagde informatie niet wordt ontvangen wordt met dagtekening

25 oktober 2016 een informatiebeschikking 2004 tot en met 2014 afgegeven. Daarin wordt eiser nogmaals een termijn van 6 weken verleend om de gevraagde informatie (de ingevulde “Verklaring vermogen in het buitenland”) te verstrekken.

12. Op 1 december 2016 wordt het (pro forma) bezwaarschrift tegen deze beschikking ontvangen.

13. Op 12 januari 2017 stuurt verweerder een ontvangstbevestiging van het bezwaar met het verzoek om het bezwaar te motiveren voor 9 februari 2017.

14. Op 9 februari 2017 stuurt verweerder een rappel en wijst nogmaals op het vormverzuim, namelijk het ontbreken van de motivering van het bezwaar. Verzocht wordt om te reageren voor 23 februari 2017.

15. Op 20 februari 2017 reageert de gemachtigde via een e-mailbericht met het verzoek om

uitstel te verlenen tot 23 maart 2017. Verweerder verleent uitstel tot 23 maart 2017.

16. Op 22 maart 2017 verzoekt de gemachtigde met verwijzing naar het nog lopende WOB-verzoek om nader uitstel te verlenen voor de motivering van het bezwaar.

17. In de brief van 22 maart 2017 verleent verweerder nogmaals uitstel tot 3 mei 2017.

18. Op 1 mei 2017 verzoekt de gemachtigde opnieuw om uitstel tot 1 juni 2017.

Dit uitstel wordt verleend.

19. Op 24 mei 2017 doet de gemachtigde nogmaals een verzoek om uitstel tot

29 juni 2017.

20. Verweerder reageert hierop met de brief van 29 mei 2017. Gemachtigde wordt nog een laatste maal in de gelegenheid gesteld om voor 7 juni 2017 de motivering in te dienen. Verweerder wijst erop dat het bezwaarschrift niet ontvankelijk zal worden verklaard indien de motivering voor die datum niet is ontvangen.

21. De gemachtigde verzoekt op 6 juni 2017 om uitstel tot 4 juli 2017.

22. Verweerder laat op 9 juni 2017 weten dat er “ten laatste male” uitstel wordt verleend tot 23 juni 2017.

23. Omdat de motivering van het bezwaarschrift uitblijft, doet de inspecteur met

dagtekening 22 september 2017 uitspraak op het bezwaarschrift. Omdat het bezwaar niet werd gemotiveerd en de gronden van het bezwaar onbekend zijn is het bezwaar tegen de informatiebeschikking niet-ontvankelijk verklaard.

24. Bij brief van de griffier van deze rechtbank van 31 oktober 2017 is eiser verzocht de gronden van het beroep met betrekking tot het niet-ontvankelijk verklaren van het bezwaar aan te vullen. Eiser heeft in de aanvulling op het beroepschrift van 21 december 2017 laten weten geen rekening in het buitenland te hebben. De gevraagde aanvulling van de gronden van het beroep noch gegevens of informatie van de Zwitserse bank zijn daarbij overgelegd.

26. Eiser heeft zich – zakelijk weergegeven – op het standpunt gesteld dat hij geen in het buitenland, meer in het bijzonder Zwitserland, bij de [A BANK] aangehouden, bankrekening heeft. Bijgevolg is de informatiebeschikking ten onrechte gegeven.

27. Verweerder heeft zich – eveneens zakelijk weergegeven – op het standpunt gesteld dat uit de ontvangen informatie van de Zwitserse autoriteiten blijkt dat eiser bij [A BANK] gedurende de gehele looptijd van de beschikking een bankrekening heeft aangehouden. Daarvan is nimmer melding gemaakt bij de Belastingdienst.

28. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, primair tot vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de informatiebeschikking.

29. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

30. Voor het overige verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

31. Verweerder heeft zich primair op het standpunt gesteld dat eiser op goede gronden niet-ontvankelijk is verklaard in zijn bezwaar. Daartoe heeft hij verwezen naar artikel 6:5 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) en meer in het bijzonder naar onderdeel d (de gronden van het bezwaar of beroep). Voorts onderbouwt verweerder zijn standpunt onder verwijzing naar het overzicht van het tot zevenmaal toe vragen om een aanvulling van de gronden en een nadere motivering van het bezwaar, waarop slechts uitstelverzoeken zijn ontvangen. Ook nadat verweerder heeft aangekondigd het bezwaar niet ontvankelijk te zullen verklaren – vergelijk artikel 6:6 Awb – is een inhoudelijke reactie uitgebleven.

32. Eiser heeft bij monde van diens gemachtigde tijdens de mondelinge behandeling van het beroep zich nader op het standpunt gesteld dat hij refereert. Ook na herhaalde malen te zijn bevraagd door de rechtbank over de niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar heeft hij geen nadere motivering van het beroep gegeven. De blote ontkenning door eiser van het bezit van de met concrete gegevens aangeduide rekening kan niet als een afdoende motivering van het beroep op het punt van de niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar worden geduid. Bijgevolg is de rechtbank van oordeel dat verweerder zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat het bezwaar niet-ontvankelijk moet worden verklaard. Het vorenstaande leidt ertoe dat het beroep ongegrond moet worden verklaard.

33. Ook hetgeen eiser nog overigens of anderszins heeft aangevoerd - onder andere de gestelde schending van de artikelen 3:2, 3:4 en 7:12, lid 1 Awb, welke de rechtbank overigens niet aannemelijk gemaakt acht - kan niet leiden tot een andersluidend oordeel.

34. Partijen hebben zich eenparig op het standpunt gesteld dat geen nadere termijn als bedoeld in artikel 27e, tweede lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen behoeft te worden gesteld om alsnog de gevorderde informatie te (doen) verstrekken, aangezien voorzienbaar is dat eiser geen informatie zal verstrekken. De rechtbank zal partijen in dit gezamenlijke standpunt volgen en dienovereenkomstig beslissen.

35. De rechtbank acht geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling ten laste van een der partijen.