Rechtbank Noord-Holland, 05-03-2019, ECLI:NL:RBNHO:2019:1456, AWB - 18 _ 2468

5. Eiseres stelt dat zij geen vermakelijkheden geeft als bedoeld in artikel 229, eerste lid, onderdeel c, van de Gemeentewet juncto artikel 1 en artikel 2 van de Verordening op de heffing en de invordering van vermakelijkhedenretributie 2012 van de gemeente [Z] (hierna: de Verordening 2012). [X ] bestaat volgens eiseres voor 100% uit (kleinschalige) detailhandel. Winkel- en horecaruimten zijn uit haar aard geen inrichtingen die dienen tot het bieden van vermaak als bedoeld in artikel 229 van de Gemeentewet, ook niet als zij deel uitmaken van een winkelcentrum. Voor zover eiseres naast de exploitatie en het beheer van het vastgoed andere activiteiten ontplooit, zijn die activiteiten geen doel op zich, maar enkel gericht op het verhogen van de belevingswaarde van het winkelen. Voorts voert eiseres aan dat de Verordening 2012 leidt tot een onredelijke en willekeurige belastingheffing. De lasten van de voorzieningen zijn niet aangetoond. Er is een wanverhouding tussen de lasten en de mate van profijt van de voorzieningen. Eiseres heeft bovendien niet het exclusieve gebruiksrecht van de voorzieningen en eiseres verzorgt een belangrijk aantal van de door de gemeente genoemde voorzieningen zelf. Verder is niet voldaan aan de in de Algemene wet op de bestuursrecht opgenomen termijn waarbinnen uitspraak op bezwaar had moeten worden gedaan terwijl eiseres ten onrechte niet is gehoord in bezwaar. Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de aanslag onder veroordeling van verweerder in de proceskosten door de kosten van de beroepsmatig verleende bijstand integraal te vergoeden, ook indien eiseres in het ongelijk zou worden gesteld.

6. Verweerder stelt dat er wel sprake is van een vermakelijkheid in de zin van de toepasselijke regelgeving. De activiteiten van [X ] bestaan niet alleen uit het verhuren van kramen, winkelruimten en grondplaatsen. Er vinden bij [X ] regelmatig optredens van artiesten plaats, er worden voor kinderen activiteiten georganiseerd en er vinden andere activiteiten plaats. Verweerder stelt verder dat de gemeente kosten heeft gemaakt ter zake van toezicht van gemeentewege en ter zake van door de gemeente tot stand gebrachte en in stand gehouden voorzieningen. Eiseres heeft van deze voorzieningen profijt doordat daarmee een veiliger en schonere omgeving en een betere bereikbaarheid van [X ] wordt bereikt. Verder stelt verweerder dat het grote beslag dat het bezoekersverkeer van en naar [X ] op de omringende wegen legt, de nodige extra onderhoudskosten aan deze openbare wegen veroorzaakt. [X ] profiteert van dit onderhoud doordat de bereikbaarheid van [X ] op deze manier mede door het door de gemeente gepleegde onderhoud op het gewenste niveau blijft. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

7. Artikel 229 van de Gemeentewet luidt voor zover van belang:

c. het geven van vermakelijkheden waarbij gebruik wordt gemaakt van door of met medewerking van het gemeentebestuur tot stand gebrachte of in stand gehouden voorzieningen of waarbij een bijzondere voorziening in de vorm van toezicht of anderszins van de zijde van het gemeentebestuur getroffen wordt.

(..)”

8. De Verordening 2012 luidt voor zover van belang:

9. Een vermakelijkheid in de zin van de Verordening 2012 is een activiteit, waarbij wordt beoogd of mede beoogd het publiek amusement, verstrooiing, ontspanning of vermaak te verschaffen, of waarbij het publiek amusement, verstrooiing, ontspanning of vermaak zoekt, ondergaat, vindt, pleegt te vinden of kan vinden, een en ander in of op daartoe bestemde of geschikte, voor een ieder tegen betaling toegankelijke inrichtingen, terreinen, wateren en dergelijke.

10. Verweerder heeft bij zijn verweerschrift screen prints overgelegd van de website van [X ] zoals deze in 2017 op het internet te vinden was. “ [X ] is [c] , op de grootste, overdekte recreatieve markt van Europa”, aldus de website. [X ] noemt op haar website in dit kader optredens van zangers, speurtochten, Siplo’s Games Experience, gratis schmink, ponyrijden, trampolinespringen, kermisattracties, kindervrijmarkt, kerstoutlet, verlotingen, zoals het grootste kerstpakket van Nederland, straattheater, gratis ijsjes, buikdanseressen, kindersafari en foodsafari. Uit deze stukken en de door verweerder ter zitting gegeven toelichting leidt de rechtbank af dat binnen [X ] regelmatig optredens van artiesten plaatsvinden, dat er structureel activiteiten voor kinderen worden georganiseerd (ponyrijden, trampolinespringen, kermisattracties, speurtocht etc.) en dat er andere activiteiten plaatsvinden.

11. Verweerder heeft gesteld, en de rechtbank acht het niet onaannemelijk, dat [X ] ook in 2012 de hierboven genoemde activiteiten heeft aangeboden. Anders dan eiseres is de rechtbank van oordeel dat deze door [X ] aangeboden activiteiten dienen te worden aangemerkt als een vermakelijkheid in de zin van de Verordening 2012. De reikwijdte van de door [X ] aangeboden activiteiten is naar het oordeel van de rechtbank breder dan het enkel verhogen van de belevingswaarde van het winkelen. De activiteiten van eiseres beogen in ieder geval mede het publiek amusement, verstrooiing, ontspanning of vermaak te verschaffen. Voor zover eiseres voornoemde activiteiten aanbiedt met het enkele doel om de belevingswaarde van het winkelen te verhogen, dan maakt dit naar het oordeel van de rechtbank nog niet dat er geen vermakelijkheid in de zin van de Verordening 2012 is. Immers het gaat er binnen de kaders van de Verordening 2012 ook om wat het publiek aan amusement, verstrooiing, ontspanning of vermaak zoekt, ondergaat, vindt, pleegt te vinden of kan vinden. Gelet op het brede pakket aan door [X ] aangeboden activiteiten en de wijze waarop zij zich aan het publiek presenteert – “ [X ] is [c] ” – is het aannemelijk dat er ook bezoekers zijn die niet naar [X ] komen om te winkelen maar [X ] bezoeken om zich door deelname aan voornoemde activiteiten te laten amuseren, zich te ontspannen en te vermaken.

12. Ter zake van de voorzieningen overweegt de rechtbank, onder verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad van 24 januari 2003 (ECLI:NL:HR:2003:AF3283), dat verweerder moet aantonen dat hij lasten heeft ter zake van de door de gemeente tot stand gebrachte of in stand gehouden voorzieningen waarvan een vermakelijkheid profiteert, maar dat hij niet behoeft aan te geven welk bedrag van die lasten is toe te rekenen aan de te belasten vermakelijkheid. Ook voorzieningen van algemene aard kunnen in aanmerking worden genomen, mits de vermakelijkheid daarvan profijt heeft.

13. Verweerder heeft in dit kader gesteld dat eiseres door het geven van de vermakelijkheid gebruik maakt van door of met medewerking van de gemeente tot stand gebrachte of in stand gehouden voorzieningen en dat er tevens ten behoeve van de vermakelijkheid bijzondere voorzieningen in de vorm van toezicht getroffen worden, voor welke voorzieningen door het gemeentebestuur kosten worden gemaakt.

Verweerder heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat elke zaterdag en zondag in de onmiddellijke omgeving van [X ] toezicht van gemeentewege plaats vindt. Dit toezicht bestaat onder meer uit toezicht op maatregelen ter regulering van het parkeren, controle en handhaving op in de Algemene Plaatselijk Verordening opgenomen overtredingen en toezicht op randactiviteiten in de directe omgeving van [X ] zoals zakkenrollerij, illegale verkoop en drugsgebruik (handel). Voorts heeft verweerder er op gewezen dat hij kosten heeft gemaakt voor extra aanleg en onderhoud van (toegangs)wegen, voor bebording en bewegwijzering en andere verkeersvoorzieningen, voor straatreiniging, inclusief de reiniging van toegangswegen en de directe omgeving Bazaar, voor bestuursondersteuning en voor brandpreventie en rampenbestrijding.

14. De rechtbank is van oordeel dat verweerder voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat eiseres profijt heeft van voornoemde voorzieningen. Voorts heeft verweerder voldoende aannemelijk gemaakt dat zij kosten heeft gemaakt ten behoeve van deze voorzieningen. Verweerder heeft daarbij niet hoeven aan te geven welk bedrag van de met die voorzieningen gemoeide lasten is toe te rekenen aan de te belasten vermakelijkheid. Van een onredelijke en willekeurige belastingheffing is geen sprake. Ten overvloede wijst de rechtbank er op dat uit artikel 7.1 van de in 2002 gesloten Samenwerkingsovereenkomst kan worden afgeleid dat ook [X ] heeft ingezien dat verweerder kosten maakt ter zake van mede ten behoeve van [X ] uitgevoerde gemeentelijke taken.

15. Naar het oordeel van de rechtbank is de hoorplicht niet geschonden, omdat eiseres in de bezwaarprocedure niet om een hoorzitting heeft verzocht. Wat betreft het door verweerder niet tijdig geven van de uitspraak op bezwaar wijst de rechtbank er op dat de Algemene wet bestuursrecht aan een belanghebbende in een bezwaarprocedure voorzieningen biedt om het bestuursorgaan er toe te bewegen een uitspraak op het bezwaar te geven, dan wel bij uitblijven van deze uitspraak beroep in te stellen. Uit de stukken blijkt niet dat eiseres gebruik heeft gemaakt van die voorzieningen. Dit komt voor haar rekening.

16. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

17. Eiseres heeft verzocht om een integrale vergoeding van de proceskosten, ook als zij in het ongelijk wordt gesteld, dit laatste naar de rechtbank begrijpt vanwege het schenden van de hoorplicht en vanwege het door verweerder niet tijdig geven van een uitspraak op bezwaar. Gelet op het voorgaande is geen sprake van schending van hoorplicht en is ook het niet binnen de termijn doen van uitspraak op bezwaar geen reden voor proceskostenvergoeding. Van andere omstandigheden op grond waarvan verweerder ondanks de ongegrondverklaring van het beroep tot vergoeding van proceskosten zou moeten worden veroordeeld, is niet gebleken.

Voor een proceskostenveroordeling bestaat dus geen aanleiding.